จำไว้!! ฉันไม่ยอม

"หยุด!!!" เสียงหญิงผู้มีอายุแล้วพูดขึ้น ทำให้การกระทำของทุกคนหยุดชะงัก

"อะๆ อาอา...อาจารใหญ่!!!" ทุกคนพูดขึ้นพร้อมๆกัน

"เกิดอะไรขึ้น ใครเป็นคนเริ่ม!!" อาจารใหญ่พูดอย่างโมโห

"นี่ค่ะ/ครับ" ทุกคนชี้ไปที่แก้วกับโทโมะ

"จริญญา! เธออีกแล้วหรอ ไปแล้งเนื้อแล้งตัวที่หอ แล้วมาพบอาจารที่ห้อง" อาจารกระแทกเสียง

"ค่ะอาจาร" แก้วพูดน้ำเสียงสำนึกผิดปนไม่พอใจ ขณะที่โทโมะยืมขำแก้ว

"นายด้วยนะวิศว" อาจารหันมาพูดกับโทโมะ

"ครับ"

หอพักหญิง

"อะแก้วเสื้อ" ฟางยื้นเสื้อให้แก้ว หลังจากแก้วออกมาจากห้องน้ำ

"ขอบใจนะ"

"เฮ้อ... ยัยแก้วฉันรู้และว่านายโดโซะนั้นนะร้ายแค่ไหน" เฟย์พูดขณะเช็ดผมอยู่ เพราะเฟย์ก็ต้องไปสระผมเหมือนกัน

"ไม่ใช่ๆ เค้าชื่อโอโม่ต่างหากละ" ฟางประท้วง

"ก็มั้วทั้ง2คนแหละ นายนั้นนะชื้อโทโมะ ชื้อประหลาดมาก เกิดมาไม่เคยได้ยิน" แก้วพูดขึ้น

"ก็เค้าเป็นคนญี่ปุ่นนิ ไม่เห็นประหลาดตรงไหนเลย" ฟางแสดงความคิดเห็น

"ประหลาดมาก" แก้วยังยืนยันคำเดิม

หอพักชาย

"นี้โทโมะ แกกล้ามากเลยนะ ที่ไปโต้ตอบยัยทอมแก้ว" เขื่อนพูด พร้อมกับทำหน้าสงสัย

"ทำไมละ ยัยทอมนั้นมันเป็นใคร พวกแกกลัวยัยนั้นหรอ" โทโมะหันไปถามทุกคนที่กำลังเดินลงบันไดอยู่

"เออ... คือว่าพวกเราไม่ได้ไม่กลัว แต่ว่า...." เคนตะพูดอย่างติดๆขัดๆ

"ว่า..." โทโมะทวนคำสุดท้ายของเคนตะ อย่างอยากรู้ อยากเห็น

"คืองี้นะไอ้โมะ  คือว่ายัยทอมแก้วเนี้ยนะ  เค้ารู้จักไปทั้งมหาวิทยลัยเลย  เพราะยัยแก้วนะโห...  ตอนมันเข้ามหาลัยนี้มานะ  มีแต่พวกผูชายมาจีบ  แต่ว่าผู้ชายที่จีบแก้วต้องเข้าโรงบาลไม่หมดเลย  และฉันก้เคยโดนมาแล้วด้วย  ตอนนี้นะแม่แต่มองยังไม่กล้าเลย " จองเบพูดแทนเคนตะ

"ขนานนั้นเลยหรอเนี้ย O . O" โทโมะดูตกใจไม่น้อย

"ก็เออดิวะ"

"ฮึๆ งั้นก็ดีเลย เดี๋ยวฉันจะเป็นผู้ชายคนแรกเลย ที่จะสยบยัยทอมแก้ว 55555" โทโมะพูดอยากสะใจ พวกเคนตะเละเดินลงบันไดไปก่อนเลย ปล่อยให้โทโมะยืนขำอยู่คนเดียว