จำไว้!! ฉันไม่ยอม

ข้างสาวๆ

"นี่พวกแกได้เบอร์ไรอะ?"แก้วถามเฟย์ ฟาง มีน หวาย

 

"ฉันได้เบอร์3"หวายตอบ

 

"ฉันได้เบอร์22"มีนตอบ

 

"ฉันได้เบอร์14"ฟางตอบ

 

"ฉันได้เบอร์17"เฟย์ตอบ

 

"แก้ว แล้วแกอะ"มีนถาม

 

"ฉันได้เบอร์10"แก้วตอบมีน

 

"นี่! เรานั้งใกล้ๆกันเลย"เฟย์พูด พร้อมกระโดดดึ๊งๆ ด้วยความดีใจ

 

"จริงๆด้วยฟางตอนสอบอะ แกต้องช่วยฉันนะ ไม่งั้นฉันตกแน่ๆเลย"แก้วอ้อนฟางอย่างน่าเห็นใจ

 

"ไม่!! ดูอย่างปีที่แล้วสิ แกยังผ่านได้เลย"ฟางบอกแก้ว

 

"โห่ นะๆๆฟางนะ"แก้วยังคงอ้อนฟางอยู่

 

"ไม่ๆๆๆๆ แกต้องทำด้วยความสามารถของตัวเองสิ ด้วยฉันเป็นติวเตอร์ให้เอง ไม่ต้องห่วง สู้ๆ fighting fighting!!!"ฟางยืนยันเสียงแข็งว่าจะไม่บอกแก้ว แต่ด้วยความน่ารักของฟางทำให้แก้วตกลง

 

ข้างหนุ่มๆ

"เห้ย พวกแกได้เบอร์ไรกันวะ"จงเบถาม

 

"ฉันได้เบอร์18"เขื่อนตอบ

 

"ฉันได้เบอร์21"เคนตะตอบ

 

"ฉันได้เบอร์13"ป๊อปปี้ตอบ

 

"แล้วแกละจงเบ"ป๊อปปี้ถามจงเบ

 

"ฉันได้เบอร์4"จงเบตอบ

 

"โห่ เรานั้งห่างกันมากๆเลยอะ"เคนตะพูด

 

"เอ้านั้งตามหมายเลขที่ได้ๆแล้วจ๊ะ"อาจารย์พูด

 

ข้างแก้วโทโมะ

"เห้ย!!!เธอ/นาย"โทโมะกับแก้วพูดพร้อมกัน

 

"เธอ/นายนั้งตรงนี่หรอ"พูดพร้อมกันอีกแล้ว

 

"เห้ย! ดูผิดป่าว"อีกแล้ว

 

"ก็ไม่ผิดอะ"อีกแล้ว

 

"โธ่เว้ย!!!"อีกแล้ว

 

"นี่เธอ/นายเลิกพูดตามฉันซะที่ได้มั้ยหะ!"

 

"ฉันไม่ได้พูดตามเธอ/นาย เธอ/นายนาแหละที่พูดตามฉัน"[เว่อไปนิสเนอะ ไม่ใช่นิสและมากเลยอะ]<<pupcake

 

"เฮ้อ..."

 

Keaw talk

โอ๊ย ฉันจะบ้าตาย ทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  เมื่อกี๊นี้นายนี่ยังไม่ได้ขอโทดฉันเลยนะ แล้วนี่อะไรกัน ต้องมาอยู่ห้องเดียวกัน นั้งข้างกันอีกโอ๊ยนี่มันเวรกรรมอะไรของฉันเนี้ย!!!!!

Keaw end

 

Tomo talk

โอ๊ย นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี้ยไม่ๆๆๆๆๆๆๆ ยัยทอมไร้มารยาทคนนี่ต้องมานั้งข้างฉันด้วย ห้องก็ดันอยู่ห้องเดียวกัน เฮ้อ..... หวังว่าจะได้เจอยัยนี่แค่ที่โรงเรียนนะ

Tomo end

 

ข้างป๊อปปี้ฟาง

"เอ้าป๊อปปี้!! นายนั้งนี่หรอ?"ฟางถามด้วยความสงสัย

 

"อะ อืม แล้วฟางละนั้งตรงไหนหรอ?"ป๊อปปี้ถามฟางต่อ

 

"อ๋อ ฉันนาหรอ ก็นั้งข้างนายนาสิ"ฟางตอบ พรางยิ้มให้ป๊อปปี้ด้วย

 

"ระ หรอ"ป๊อปปี้ตอบฟาง

 

Poppy talk

เฮ้อ... คนอย่างฟางคงจะไม่รู้สินะว่าเวลาที่ฟางยิ้ม เวลาที่ฟางร้องไห้ เวลาที่ฟางหัวเราะ เวลาที่ฟางเขิน เวลาที่ฟางนอนหลับ เวลาที่ฟางคุยกับฉัน หรือแม้แต่เวลาที่ฟางนั้งอ่านหนังสือ มันต้องฉันใจของฉัเต้นรัวไปหมด มันเป็นความรู้สึกที่ฉันพูดไม่ถูก ไม่รู้จะอธิบายยังไง จะบอกก็ไม่กล้า เอาง่ายๆนะ มันแบบว่า เวลาฟางทำหน้ายังไงจะน่ารัก หรือจะน่าเกลียดในสายตาคนอื่น แต่สำหรับฉันอะนะ เธอแบบ...แบบ...แบบว่า...มัน...โคตรน่ารักเลยอะ ^/////^

Poppy end

 

Fang talk

โอ๊ย!!! นี่ฉันเป็นอะไรของฉันเนี้ย ทำไมเห็นหน้าป๊อปปี้ทีไรแล้วใจมันเต้นรัวตลอดเลย หรือว่ามันเรียกว่าแอบชอบ ไม่ๆๆๆๆ หรือถ้าเราชอบป๊อปปี้จริงๆ แล้วถ้าเราบอกป๊อปปี้ไปว่าเราแอบชอบเค้า เค้าต้องไม่ชอบผู้หญิงซุมซามอย่างเราแน่ๆเลย ไม่ๆๆๆๆ ความรักที่คน2คนจะจริงใจต่อกันเนี้ย มันก็มีแค่ในนิยายนาแหละ แต่ก็อดห้ามใจไม่ให้คิดถึงป๊อปปี้ไม่ได้อะ เราต้องแอบชอบป๊อปปี้แน่ๆเลย อร้ายๆๆๆๆๆๆๆๆ ทำไงดี >///////<

Fang end

 

ข้างเฟย์เขื่อน

"หะ! นี่นายเขื่อน อย่าบอกนะว่านายนั้งนี่?"เฟย์ถามเขื่อนด้วยความสงสัย

 

"เอ้า! ก็ใช่นาสิ เห็ย! แล้วนี่อย่าบอกนะว่าเธอนั้งตรงนี้"เขื่อนถามเฟย์

 

"ก็เออดิ เฮ้อไม่น่าหยิบใบนี้มาเลย"เฟย์บ่นด้วยความหงุดหงิด

 

"ใช่! เธอแหละที่ผิด เธอไม่น่าหยิบใบนี้มาเลย"เขื่อนโทดเฟย์

 

"ใช่ ไม่น่าหยิบเลย เห้ย แล้วนายจะมาโทดฉันได้ยังไงละ ใช่สิ มันไม่มีผู้ชายคนไหนหรอก ที่อยากนั้งกับช่าน"เฟย์ตะคอกเขื่อน

 

"โห่... นี่เธอพึ่งจะรู้หรอ ไม่มีใครอยากนั้งกับคนที่เห็นอะไรก็กินๆๆๆๆอย่างเธอหรอก"เขื่อนตะคอกกลับ

 

"เห้ย! นี่นายว่าฉันเป็นหมูอ้วนหรอ?"เฟย์ถามเขื่อน

 

"ก็เออดิ ยัยหมูอ้วน"เขื่อนล้อเฟย์

 

"อร้ายยย!!!! ไอ้หน้ายาว นายอยากลองดีหรอ?"

 

"ช่าย แน่จริงก็เข้ามาเลยยัยหมูอ้วน"เขื่อนท่าทายเฟย์ ซึ่งประโยคนี่มันทำให้เฟย์เดือดทันที

 

"ได้ นี่แนะๆๆ 555 ไอ้บ้าหน้ายาว"เฟย์ไม่หรอช้า ใช้มือทั้ง2ข้างของเค้าดึงผมและหูของเขื่อนอย่างแรง

 

"โอ๊ย! ยัยหมุอ้วนฉันเจ็บนะ ได้ถ้าเธอทำฉัน ฉันก็จะทำเธอ นี่แนะๆๆๆๆ"เขื่อนทำเฟย์ตอบ

 

"อร้ายยยย ฉันเจ็บนะ"

 

"ฉันก็เจ็บเหมือนกันแหละ"

 

"อร้ายยยยยย"

 

"โอ๊ยยยยยย"

 

"นี่ถัทรคนัยกับพรปวีณ์น่ะเลิกทะเลาะกันได้แล้ว"อาจารย์พูด

 

ข้างจงเบกับเคนตะคงไม่ต้องบอกนะค่ะ จงเบ-หวาย เคนตะ-มีน

 

 

 

เม้นๆๆกันเยอะนะค่ะ ใครเม้นขอให้แฟนหล่อ พ่อรวยนะค่ะ พรุ่งนี้จะมาอัพใหม่นะค่ะ love love