นิยายเรื่อง จำเลยรัก prison of love

ตอนที่3 ฉันไม่ได้อยากทำซ่า!ฉันรู้สึกตัวเพราะมีคนสาดน้ำใส่ฉัน“ฮึ ฟื้นแล้วก็ทำงานต่อซะ ดุซิ องุ่นฉันจะตายหมดแล้วเนี่ย”โอ๊ย ฉันปวดไปหมดทั้งตัว แต่ก็ต้องลุกขึ้นมาพรวนดินต่อ ตอนนี้เวลาเกือบสามทุ่มแล้ว ฉันเดินกลับมาที่ย้านหลังใหญ่อีกครั้ง ด้วยสภาพที่หมดแรง มือทั้งสองข้างขงฉันแดงก่ำและมีแผล เสื้อผ้าของฉันเปื้อนและขาด ผมฉันยุ่งตอนนี้สภาพแนไม่ต่างจากหมาข้างถนน แต่ฉันไม่ด้ใส่ใจมากเท่าไหร่ ฉันเดินกลับขึ้นไปที่ห้อง แล้วล้มตัวนอนลงบนพื้น น้ำตาของฉันค่อยๆไหลออกมา “แม่จ๋า ฮึกๆ ช่วยเฟย์ด้วย เฟย์ไม่ไหวแล้ว ฮือออออ”ฉันได้แต่นอนร้องไห้อวดครวญแม่ จนผล็อยหลับไป เช้าต่อมา“ว๊ายยยยยยยย”เสียงของคุณป้านวลที่ผมจ้างมาดูแลดังขึ้น“มีอะไรครับป้านวล!?”ผมถามด้วยความตกใจ แน่สิ ใครไม่ตกใจก็บ้าแล้ว เล่นตะโกนซะ“ค คะ คือว่า คุณเฟย์ค่ะ คุณเฟย์เค้า………..”ผมไม่รอให้ป้านวลพูดจบ ผมรีบวิ่งไปที่ห้องเฟย์ แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นสภาพของเธอ ที่กำลังนอนตัวสั่นกอดตัวเองอยู่ที่พื้น มีเสียงสะอื้นจากคอเป็นจังหวะ พร้อมกับน้ำตาที่ไหลไม่ขาดสาย ผมเดินเข้าไปแล้วนั่งคุกเข่าข้างหน้าเธอก่อนที่จะเอามือแตะที่หน้าผากเธอ แต่ก็ต้องรีบชักออกเพราะอุณหภูมิของตัวเธอกับผมแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ตัวเธอร้อนยังกับเปลวไฟที่กำลังลุก ผมรีบช้อนตัวเธอขึ้นมาแล้วพาไปที่ห้องนอนของผมทันทีห้องนอนผมวางเธอลงบนเตียงก่อนที่จะรีบวิงเข้าห้องน้ำไปหยิบผ้ามา“คุณหนูคะ ให้ป้าเรียกหมอมาไหมคะ?”ป้านวลถาม“ไม่ครับเราจะไม่เรียกหมอ”ผมพูดอย่างเด็ดขาด“แต่ว่า……….”“ไม่ก็ไม่สิ!”ผมตะหวาดป้านวล“ค่ะๆ”ป้าพูดแล้วรีบวิ่งออกไป ผมหันกลับมาสนใจร่างที่นอนสั่นอยู่ข้างหน้าผม“แม่ ช่วยเฟย์ด้วย ฮือออออออ”เธอละเมออกมาพร้อมร้องไห้ ผมจึงเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้ แต่เมื่อผมเช็ดตัวให้เธอเสร็จก็ไม่มีท่าทีว่าเธอจะดีขึ้น “หนาวววว แม่ ฮึกๆ เฟย์หนาวว”ได้ยินอย่างง้นผมจึงลุกขึ้นไปนอนข้างๆเธอแล้วกอดไว้แน่น อาการละเมอเริ่มหายไป เธอคงดีขึ้นสินะ ผมจ้องมองใบหน้าขาวซีดของคนที่อยู่ในอ้อมกอดของผม“เฮ้อออ จริงๆแล้วฉันก็ไม่ได้อยากทำร้ายเธอเลยนะ”ผมพูดพร้อมลูบหัวเธอเบาๆ หลังจากนั้นผมก็ผล็อยหลับไป“อืมมมมมม”ผมตื่นขึ้นมาเพราะเสียงครางของเฟย์ ผมเห็นท่าทีเหมือนเธอจะตื่นจึงรีบลุกไปนั่งที่เดิม ฉันลืมตาขึ้นมาก็เจอหน้าเค้า ฉันรบลุกขึ้นแล้วถอยหนีจนสุดเตียง“คุณ………”ฉันพูดเสียงสั่น“ปล่าว ฉันไม่ได้ทำอะไร”เค้าพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“รออยู่นี่นะ เดี๋ยวหำอะไรให้กิน” เค้าพูก่อนี่จะเดินออกไปนอกห้องพร้อมกับป้านวลที่เดินเข้ามากับผ้าชุบน้ำ“หนูเฟย์ ตื่นแล้วหรอ ไหนมาให้ป้าจับตัวสิ”ฉันเขยิบเข้าไปหาป้านวล“ดีขึ้นมากเลยนะหนู นี่ถ้าไม่ได้คุณเขื่อนมานั่งเฝ้าไข้ คงไม่หายหรอก”ป้านวลพูดไปยิ้มไป“คุณเขื่อนเค้าเป็นคน………”“ใช่จ่ะ เค้าเฝ้าหนูตั้งแต่เช้าเลยนะ”แอ๊ด……..“ป้าไปละนะ”ป้านวลเดินออกไปจากห้อง“ค่ะ” คุณเขื่อนเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับถ้วยข้าวต้มหอมฉุย“นั่งนี่สิ เดี๋ยวป้อน”เค้าพูดพร้อมตบที่ว่างบนเตียงข้างหน้าเค้า“เอ่อออ เฟย์กินเองก็ได้ค่ะ”“ไม่เป็นไร ฉันป้อนเอง”ฉันคิดว่าคงเถียงเค้าไม่ได้แล้ว จึงไปนั่งที่ว่างตรงนั้น“อ้าปากสิ”ฉันอ้าปากแล้วเค้าก็ป้อนให้ฉัน“อร่อยไหม”เค้าถาม“ก็ โอเคค่ะ”ฉันตอบกลับไป“นี่ เธอไม่คิดจะชมกันบ้างหรอ อุตส่าทำให้นะ”โอ้โหหหหหหหหหหห“อร่อยค่ะ อร่อย “ฉันพูดเพราะไม่อยากให้เค้าเสียใจ“ดี งี้นก็กินให้หมดด้วยนะ”เค้าพูแล้วป้อนฉัน อีกคำโย้ๆ! เม้นกันด้วยนะ MUAH