นิยายเรื่อง จำเลยรัก prison of love

ตอนที่2 จูบ
“หนูจ๊ะ ตื่นได้แล้วนะ”ฉันลืมตาขึ้นมาแล้วพบคุณป้าเมื่อคืนนี้
“ไปอาบน้ำไป เร็วๆหล่ะ เดี๋ยวคุณหนูจะอารมณ์เสียเอา”ฉันรีบลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็เดินลงมาชั้นล่าง แล้วก็ต้องตะลึง ฉัยกำลังยืนอยู้กลางบ้านหลังมโหราญมากๆ และที่สำคัญสวยมากๆด้วย
“ตื่นแล้วหรอ”ฉันตกใจเพราะหันมาก็เจอผูชายคนหนึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะ อันมโหราญเช่นกัน นี่คงเป็นนายเขื่อนสินะ
“เอ่อ……ค่ะ”ฉันพูดกะอึกกะอัก
“มานี่ซิ”เค้ากวักมือเรียกฉัน ฉันค่อยๆเดินเข้าไปหาเค้าและได้เห็นใบหนาเค้า นี่มันที่ตบฉันเมื่อวาน
“ฮึ สวยดีหนิ แต่นิสัยก็คงเลวเหมือนพ่อเธอสินะ”เค้าพูดจาดูถูก
“ไอ้…….ฮึ ฉันว่าก็คงไม่เท่าคุณหรอกที่เที่ยวจับตัวคนอื่นเค้ามาแบบนี้หน่ะ”
“ฮึ พูดไปเถอะ สักวันเธอจะพูดไม่ออก”เค้าพูดแล้วหันไปจิบกาแฟที่อยู่ในมือต่อ ฉันไม่ได้ตอบอะไร ทุกอย่างเงียบมากๆ ก่อนที่เค้าจะถามขึ้นว่า
“แล้วเธอชื่ออะไร”
“เฟย์……..ค่ะ”ฉันฝืนพูดออกไป
“ดีหนิ หัดพูดเพราะๆ กัยฉันซะ ไม่งั้นถ้าเธอพูดอะไรไม่ดีออกมา……ฮึๆ”
“คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม”ฉันถาทเค้า
“ก็มาชดใช้กับสิ่งที่พ่อเธอทำไว้ไง”เค้าพูดก่อนจะเดินหนีไป
“อะไรของเค้านะ”ฉันพูดกับตัวเองก่อนจะเดินหนีไปเหมือนกัน
ฟิ้ววววว เวลาผ่านไป ตอนเย็น
ฉันนั่งอยู่ในห้องทั้งวันโดยท่ไม่ได้ทำอะไร ก็ใช่สิเค้าไม่ได้เรียกฉันหนิ
แอ๊ด………
“คุณมาทำอะไร ออกไปนะ!”ฉันตะโกนเมื่อรู้ว่าเป็นใคร
“ฮึๆ ก็แค่อยากเล่นสนุกหน่อยหน่ะ”เค้าพูดก่อนที่จะกดฉันลงกับเตียง
“นี่ คุณจะทำอะไร ปล่อยนะ ปล่อยยยยย”เค้าเริ่มซอกไซร้คอของฉัน
“ฮือๆ ปล่อยยยยยยย” แต่ไม่ว่าฉันจะพูดอะไรไปเค้าก็ไม่ยอมหยุด ฉันจึงนอนนิ่งและรอรับชตากรรมของฉัน
“เฮ้อ! เธอมันไม่เร้าใจเลย”เค้าพูดแล้วลุกออกจากตัวฉัน
“นี่!”เค้าพูดเสียงดังจนฉันสะดุ้ง
“เลิกร้องได้แล้ว ฉันรำคาญ รีบๆนอนซะ แล้วพรู่งนี้เธอจะต้องเริ่มทำงาน”เค้าพูดแล้วเดินออกไป ฉันไม่ได้ทำอะไร ได้แต่นอนร้องไห้
เช้าต่อมา
“นี่เธอ ตื่นได้แล้ว”ผมเขื่อนพูด เธอรีบลุกขึ้นมา
“ไปอาบน้ำซะ แล้วลงมาเจอฉันข้างล่าง”
ในไร่องุ่นบนเกาะ
“วันนี้เธอต้องพรวนดินทั้งหมดในไร่นี้ให้เสร็จทั้งหมด ไม่งั้น อย่าหวังว่าเธอจะได้กินข้าว”ผมบอกเฟย์ แล้วจ้องตาเขม็ง
“คุณบ้าไปแล้ว ใครจะไปทำเสร็จหล่ะ ฉันไม่ทำ”เธอยื่นคำขาดให้กับผม ผมชักเริ่มจะโกรธแล้วนะ
“แต่เธอต้องทำนี่คือคำสั่ง!”ผมตะคอกใส่เธอ
“ไม่!”เธอล้ามากนะ รู้จักผมน้อยไปแล้ว
ฟึบ!
ผมจับข้อมือเธอแล้วบีบแน่นจนเกิดรอยแดงเห็นได้ชัดเจน
“ฮึก ปล่อย!”เธอพูด
“คิดว่าลองดีกับฉันแล้ว ฉันจะปล่อยเธอง่ายๆหรอ”ผมบดขยี้ปากเธอด้วยปากผม
“อื้อๆ ฮึก”ผมถอนจูบออก แล้วเลียคราบเลือดของเธอออกจากปากผม
“ฮึ อย่าคิดลองดีกับฉันอีก”ผมปล่อยมือเธอแล้วโยนเสียมให้ จากนั้นผมก็เดินเข้าบ้าน

“ฮึกๆ”ฉันจำใจหยิยเสียมขึ้นมาแล้วเริ่มพรวนดิน
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ตอนนี้ก็เกือบจะห้าโมงเย็นแล้ว แต่ฉันยังพรวนดินไม่ถึงไหนเลย ตั้งแต่เช้า ฉันก็ยังไม่ได้กินข้าว
ฉันพรวนดินไปมา แต่แล้วฉันก็เริ่มรู้สึกว่สขาทั้งสองข้างของฉันทรุดตัววลงไป หลังจากนั้น ฉันก็ไม่รู้เรื่องอะไรแล้ว

วิจารณ์หน่อยน้าาาาาา อยากรู้ว่ามันเป็นงัยบ้าง