นิยายเรื่อง จำเลยรัก prison of love

ตอนที่3 ฉันไม่ได้อยากทำ
ซ่า!
ฉันรู้สึกตัวเพราะมีคนสาดน้ำใส่ฉัน
“ฮึ ฟื้นแล้วก็ทำงานต่อซะ ดุซิ องุ่นฉันจะตายหมดแล้วเนี่ย”โอ๊ย ฉันปวดไปหมดทั้งตัว แต่ก็ต้องลุกขึ้นมาพรวนดินต่อ
ตอนนี้เวลาเกือบสามทุ่มแล้ว ฉันเดินกลับมาที่ย้านหลังใหญ่อีกครั้ง ด้วยสภาพที่หมดแรง มือทั้งสองข้างขงฉันแดงก่ำและมีแผล เสื้อผ้าของฉันเปื้อนและขาด ผมฉันยุ่ง
ตอนนี้สภาพแนไม่ต่างจากหมาข้างถนน แต่ฉันไม่ด้ใส่ใจมากเท่าไหร่ ฉันเดินกลับขึ้นไปที่ห้อง แล้วล้มตัวนอนลงบนพื้น น้ำตาของฉันค่อยๆไหลออกมา
“แม่จ๋า ฮึกๆ ช่วยเฟย์ด้วย เฟย์ไม่ไหวแล้ว ฮือออออ”ฉันได้แต่นอนร้องไห้อวดครวญแม่ จนผล็อยหลับไป
เช้าต่อมา
“ว๊ายยยยยยยย”เสียงของคุณป้านวลที่ผมจ้างมาดูแลดังขึ้น
“มีอะไรครับป้านวล!?”ผมถามด้วยความตกใจ แน่สิ ใครไม่ตกใจก็บ้าแล้ว เล่นตะโกนซะ
“ค คะ คือว่า คุณเฟย์ค่ะ คุณเฟย์เค้า………..”ผมไม่รอให้ป้านวลพูดจบ ผมรีบวิ่งไปที่ห้องเฟย์ แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นสภาพของเธอ ที่กำลังนอนตัวสั่นกอดตัวเองอยู่ที่พื้น มีเสียงสะอื้นจากคอเป็นจังหวะ พร้อมกับน้ำตาที่ไหลไม่ขาดสาย ผมเดินเข้าไปแล้วนั่งคุกเข่าข้างหน้าเธอก่อนที่จะเอามือแตะที่หน้าผากเธอ แต่ก็ต้องรีบชักออกเพราะอุณหภูมิของตัวเธอกับผมแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ตัวเธอร้อนยังกับเปลวไฟที่กำลังลุก ผมรีบช้อนตัวเธอขึ้นมาแล้วพาไปที่ห้องนอนของผมทันที
ห้องนอน
ผมวางเธอลงบนเตียงก่อนที่จะรีบวิงเข้าห้องน้ำไปหยิบผ้ามา
“คุณหนูคะ ให้ป้าเรียกหมอมาไหมคะ?”ป้านวลถาม
“ไม่ครับเราจะไม่เรียกหมอ”ผมพูดอย่างเด็ดขาด
“แต่ว่า……….”
“ไม่ก็ไม่สิ!”ผมตะหวาดป้านวล
“ค่ะๆ”ป้าพูดแล้วรีบวิ่งออกไป ผมหันกลับมาสนใจร่างที่นอนสั่นอยู่ข้างหน้าผม
“แม่ ช่วยเฟย์ด้วย ฮือออออออ”เธอละเมออกมาพร้อมร้องไห้ ผมจึงเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้ แต่เมื่อผมเช็ดตัวให้เธอเสร็จก็ไม่มีท่าทีว่าเธอจะดีขึ้น
“หนาวววว แม่ ฮึกๆ เฟย์หนาวว”ได้ยินอย่างง้นผมจึงลุกขึ้นไปนอนข้างๆเธอแล้วกอดไว้แน่น อาการละเมอเริ่มหายไป เธอคงดีขึ้นสินะ ผมจ้องมองใบหน้าขาวซีดของคนที่อยู่ในอ้อมกอดของผม
“เฮ้อออ จริงๆแล้วฉันก็ไม่ได้อยากทำร้ายเธอเลยนะ”ผมพูดพร้อมลูบหัวเธอเบาๆ หลังจากนั้นผมก็ผล็อยหลับไป
“อืมมมมมม”ผมตื่นขึ้นมาเพราะเสียงครางของเฟย์ ผมเห็นท่าทีเหมือนเธอจะตื่นจึงรีบลุกไปนั่งที่เดิม
ฉันลืมตาขึ้นมาก็เจอหน้าเค้า ฉันรบลุกขึ้นแล้วถอยหนีจนสุดเตียง
“คุณ………”ฉันพูดเสียงสั่น
“ปล่าว ฉันไม่ได้ทำอะไร”เค้าพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“รออยู่นี่นะ เดี๋ยวหำอะไรให้กิน” เค้าพูก่อนี่จะเดินออกไปนอกห้องพร้อมกับป้านวลที่เดินเข้ามากับผ้าชุบน้ำ
“หนูเฟย์ ตื่นแล้วหรอ ไหนมาให้ป้าจับตัวสิ”ฉันเขยิบเข้าไปหาป้านวล
“ดีขึ้นมากเลยนะหนู นี่ถ้าไม่ได้คุณเขื่อนมานั่งเฝ้าไข้ คงไม่หายหรอก”ป้านวลพูดไปยิ้มไป
“คุณเขื่อนเค้าเป็นคน………”
“ใช่จ่ะ เค้าเฝ้าหนูตั้งแต่เช้าเลยนะ”
แอ๊ด……..
“ป้าไปละนะ”ป้านวลเดินออกไปจากห้อง
“ค่ะ” คุณเขื่อนเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับถ้วยข้าวต้มหอมฉุย
“นั่งนี่สิ เดี๋ยวป้อน”เค้าพูดพร้อมตบที่ว่างบนเตียงข้างหน้าเค้า
“เอ่อออ เฟย์กินเองก็ได้ค่ะ”
“ไม่เป็นไร ฉันป้อนเอง”ฉันคิดว่าคงเถียงเค้าไม่ได้แล้ว จึงไปนั่งที่ว่างตรงนั้น
“อ้าปากสิ”ฉันอ้าปากแล้วเค้าก็ป้อนให้ฉัน
“อร่อยไหม”เค้าถาม
“ก็ โอเคค่ะ”ฉันตอบกลับไป
“นี่ เธอไม่คิดจะชมกันบ้างหรอ อุตส่าทำให้นะ”โอ้โหหหหหหหหหหห
“อร่อยค่ะ อร่อย “ฉันพูดเพราะไม่อยากให้เค้าเสียใจ
“ดี งี้นก็กินให้หมดด้วยนะ”เค้าพูแล้วป้อนฉัน อีกคำ


โย้ๆ! เม้นกันด้วยนะ MUAH