นิยายเรื่อง จำเลยรัก prison of love

ตอนที่2 จูบ“หนูจ๊ะ ตื่นได้แล้วนะ”ฉันลืมตาขึ้นมาแล้วพบคุณป้าเมื่อคืนนี้“ไปอาบน้ำไป เร็วๆหล่ะ เดี๋ยวคุณหนูจะอารมณ์เสียเอา”ฉันรีบลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็เดินลงมาชั้นล่าง แล้วก็ต้องตะลึง ฉัยกำลังยืนอยู้กลางบ้านหลังมโหราญมากๆ และที่สำคัญสวยมากๆด้วย“ตื่นแล้วหรอ”ฉันตกใจเพราะหันมาก็เจอผูชายคนหนึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะ อันมโหราญเช่นกัน นี่คงเป็นนายเขื่อนสินะ“เอ่อ……ค่ะ”ฉันพูดกะอึกกะอัก“มานี่ซิ”เค้ากวักมือเรียกฉัน ฉันค่อยๆเดินเข้าไปหาเค้าและได้เห็นใบหนาเค้า นี่มันที่ตบฉันเมื่อวาน“ฮึ สวยดีหนิ แต่นิสัยก็คงเลวเหมือนพ่อเธอสินะ”เค้าพูดจาดูถูก“ไอ้…….ฮึ ฉันว่าก็คงไม่เท่าคุณหรอกที่เที่ยวจับตัวคนอื่นเค้ามาแบบนี้หน่ะ”“ฮึ พูดไปเถอะ สักวันเธอจะพูดไม่ออก”เค้าพูดแล้วหันไปจิบกาแฟที่อยู่ในมือต่อ ฉันไม่ได้ตอบอะไร ทุกอย่างเงียบมากๆ ก่อนที่เค้าจะถามขึ้นว่า“แล้วเธอชื่ออะไร”“เฟย์……..ค่ะ”ฉันฝืนพูดออกไป“ดีหนิ หัดพูดเพราะๆ กัยฉันซะ ไม่งั้นถ้าเธอพูดอะไรไม่ดีออกมา……ฮึๆ”“คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม”ฉันถาทเค้า“ก็มาชดใช้กับสิ่งที่พ่อเธอทำไว้ไง”เค้าพูดก่อนจะเดินหนีไป“อะไรของเค้านะ”ฉันพูดกับตัวเองก่อนจะเดินหนีไปเหมือนกันฟิ้ววววว เวลาผ่านไป ตอนเย็นฉันนั่งอยู่ในห้องทั้งวันโดยท่ไม่ได้ทำอะไร ก็ใช่สิเค้าไม่ได้เรียกฉันหนิแอ๊ด………“คุณมาทำอะไร ออกไปนะ!”ฉันตะโกนเมื่อรู้ว่าเป็นใคร“ฮึๆ ก็แค่อยากเล่นสนุกหน่อยหน่ะ”เค้าพูดก่อนที่จะกดฉันลงกับเตียง“นี่ คุณจะทำอะไร ปล่อยนะ ปล่อยยยยย”เค้าเริ่มซอกไซร้คอของฉัน“ฮือๆ ปล่อยยยยยยย” แต่ไม่ว่าฉันจะพูดอะไรไปเค้าก็ไม่ยอมหยุด ฉันจึงนอนนิ่งและรอรับชตากรรมของฉัน“เฮ้อ! เธอมันไม่เร้าใจเลย”เค้าพูดแล้วลุกออกจากตัวฉัน“นี่!”เค้าพูดเสียงดังจนฉันสะดุ้ง“เลิกร้องได้แล้ว ฉันรำคาญ รีบๆนอนซะ แล้วพรู่งนี้เธอจะต้องเริ่มทำงาน”เค้าพูดแล้วเดินออกไป ฉันไม่ได้ทำอะไร ได้แต่นอนร้องไห้เช้าต่อมา“นี่เธอ ตื่นได้แล้ว”ผมเขื่อนพูด เธอรีบลุกขึ้นมา “ไปอาบน้ำซะ แล้วลงมาเจอฉันข้างล่าง”ในไร่องุ่นบนเกาะ“วันนี้เธอต้องพรวนดินทั้งหมดในไร่นี้ให้เสร็จทั้งหมด ไม่งั้น อย่าหวังว่าเธอจะได้กินข้าว”ผมบอกเฟย์ แล้วจ้องตาเขม็ง“คุณบ้าไปแล้ว ใครจะไปทำเสร็จหล่ะ ฉันไม่ทำ”เธอยื่นคำขาดให้กับผม ผมชักเริ่มจะโกรธแล้วนะ“แต่เธอต้องทำนี่คือคำสั่ง!”ผมตะคอกใส่เธอ“ไม่!”เธอล้ามากนะ รู้จักผมน้อยไปแล้วฟึบ!ผมจับข้อมือเธอแล้วบีบแน่นจนเกิดรอยแดงเห็นได้ชัดเจน“ฮึก ปล่อย!”เธอพูด“คิดว่าลองดีกับฉันแล้ว ฉันจะปล่อยเธอง่ายๆหรอ”ผมบดขยี้ปากเธอด้วยปากผม“อื้อๆ ฮึก”ผมถอนจูบออก แล้วเลียคราบเลือดของเธอออกจากปากผม“ฮึ อย่าคิดลองดีกับฉันอีก”ผมปล่อยมือเธอแล้วโยนเสียมให้ จากนั้นผมก็เดินเข้าบ้าน“ฮึกๆ”ฉันจำใจหยิยเสียมขึ้นมาแล้วเริ่มพรวนดินเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ตอนนี้ก็เกือบจะห้าโมงเย็นแล้ว แต่ฉันยังพรวนดินไม่ถึงไหนเลย ตั้งแต่เช้า ฉันก็ยังไม่ได้กินข้าว ฉันพรวนดินไปมา แต่แล้วฉันก็เริ่มรู้สึกว่สขาทั้งสองข้างของฉันทรุดตัววลงไป หลังจากนั้น ฉันก็ไม่รู้เรื่องอะไรแล้ววิจารณ์หน่อยน้าาาาาา อยากรู้ว่ามันเป็นงัยบ้าง