นิยายเรื่อง จำเลยรัก prison of love

ตอนที่1 จุดเริ่มต้นของการแก้แค้น
ผมเขื่อน กำลังแอบซุ่มอยู่ภายในบ้านไอ้เสี่ยโชติ ตอนนี้ผมกับลูกน้องต่างแต่งตัวกันอย่างมิดชิด เพื่อที่จะไม่มีใครรู้ว่าพวกเราเป็นใคร มาจากไหน และต้องการอะไร
ผมค่อยๆย่องเข้ามาภายในบ้านหลังใหญ่ หลังจากที่ต้องฝ่าฟัน รั้วประตูที่สูงมาก ผมเดินมาตามช่องทางในบ้านและหยุดอยู่หน้าประตูห้องหนึ่ง
“เห้ย! พวกมึง ห้องนี้แหละ เบาๆนะ อย่าให้ใครได้ยินหล่ะ”ผมกระซิบสั่งลูกน้อง และเมื่อลูกน้องเดินออกมาพร้องหิ้วผู้หญิงตัวเล็กๆพากบ่า ผมก็ออกเดินทางทันที เพิอไม่ให้เสี่ยโชติรู้
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาด้วยความมึนหัวอย่างมาก แต่ก็ต้องตกใจเมื่อฉันพบว่าตัวเองถูกปิดปาก มัดแขนและขา ฉันพยายามกรีดร้องเพื่อให้มีคนมาช่วย แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกลับตรงกันข้าม
“อื้อๆ”ฉันส่งเสี่ยงมากที่สุดเท่าที่ทำได้ เค้าคนนั้นเดินมาแกะผ้าที่ปิดปากของฉันไว้
“ไอ้เลว แกจับฉันมาทำไม ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!”ฉันตะโกนใส่หน้าเค้า
“ฮึๆ คิดหรอ ว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่ายๆ เธอจะต้องอยู่อย่างทรมานแบบนี้ไปตลอดการ”เค้าพูดด้วยสายตาที่เยาะเย้ย แฝงด้วยความหน้ากลัว
“แกต้องการอะไร ฉันไปทำอะไรให้แก”ฉันถามด้วยเสียงที่สั่นเพราะฉันร้องไห้
“เธอไม่รู้จริงๆหรอว่าพ่อเธอทำอะไรไว้”
………ปลายเดือนที่แล้ว…………
“ไอ้โชติ แกทำแบบนี้ได้ยังไง”เสี่ยอำนาจพ่อเขื่อนพูดกับเพื่อนรัก
“ฮึๆ ฉันไม่ได้ทำอะไรหรอกนะ แต่แค่ว่าแกมันไม่มีน้ำยา ผู้หญิงเค้าถึงไม่เอาไง”
“แกเลวมาก คิดแม้จะเอาเมียเพื่อนไปหรอ”เสี่ยอำนาจพูดด้วยความโกรธ
“อย่ามาๆ เค้าเอาฉันองนะ ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย ใช่มั้ยจะโสภา”เสี่ยโชติพูดกับหญิงสาวที่อยู่ข้างๆ
“ใช่ค่ะ แล้วแก!ไอ้แก่ อย่ามายุ่งกับฉันอีก”โสภาพูด
“แต่โสภา แล้วลูกเขื่อนหล่ะ”เสี่ยอำนาจอ้อนวอนโสภา
“เขื่อนโตพอที่จะรับรู้แล้ว ไปกันเถอะค่ะพี่โชติ”แล้วทั้งสองก็เดินจากไป
เมื่อเสี่ยอำนาจรู้ว่าคนที่ตนรักมากที่สุดทิ้งไป จึงเกิดความเสียใจอย่างมาก จนชักปืนขึ้นมายิงตัวตาย
ปัง!!
“พ่ออออออ”เขื่อนรีบวิ่งมาดูพ่อ แต่พ่อของเค้านั้นได้จากไปแล้ว
…………..ปัจจุบัน……………..
“ฮึ แต่เธอคงไม่รู้สินะว่าความเจ็บปวดมันเป็นยังไง”เค้าพูดแล้วมองฉันอย่างสมเพช
“แกมันเลว ชั่ว ต่ำทีสุด ทำร้ายได้แม้กระทั่งผู้หญิง!”
เพี๊ยะ!
มือหนาได้ฟาดลงมาที่หน้าของฉันอย่างจัง จนหน้าฉันหันไป ฉันรู้สึกถึงเลือดที่ไหลออกมาและน้ำตาที่ไม่ขาดสาย
“อย่าลองดีกับฉัน ไม่งั้นจะเจอแบบนี้อีก”หลังจากที่เค้าพูกเสร็จก็เดินออกไป
“ฮึกๆ ฮือออออ”ฉันร้องไห้อย่างหนักแล้วนั่งกอดเข่าตัวเอง
“ฮืออออ แม่ ช่วยเฟย์ด้วย ฮืออ”ฉันร้องหาแม่
แอ๊ดดดด (เสียงประตูเปิด)
“หนูเอ้ย ไหนป้าดูแผลหน่อยซิ”ป้า ร่างอ้วนต้อมต๊ะเดินเข้ามาหาฉัน
“ป่าจ๋า ที่นี่ที่ไหนอ่ะ ฉันกลัว ฮืออออ”ป้าคนนั้นเดินเข้ามากอดฉัน
“ไม่เป็นไรนะอีหนู ที่นี่มันเก่าะส่วนตัวหน่ะ ของคุณชายเขื่อนเค้า”ป้าพูดพร้อมกอดฉัน
“เขื่อน?”ฉันถาม ผู้ชายคนเมื่อกี้น้หรอ
“ใช่จ่ะ คุณหนูเขื่อนเป็นเจ้าของเกาะนี้ ป้าไม่รู้หรอกนะว่าเขาพาหนูมาทำไม แต่เค้าให้ป้าเป็นคนดูแลหนูจ่ะ มานี่มา ป้าจะได้ทำแผลให้ด้วย”ฉันเขยิบเข้าไปหาป้าเค้าด้วยความกลัว




โย้ เย้ อ่านแล้วเม้นนะ อาจไม่ค่อยสนุก เรื่องนี้ คือเขื่อนเฟย์นะ
เม้นด้วยๆ จุ๊บๆ