เรื่องรักเรา...........^_^

ตอนที่ 33
2 อาทิต ผ่านไป
ณ ห้อง 344
ก๊อกๆๆๆๆ
แก้วและฟางหันไปที่ประตูก็พบกลับป๊อปปี้ที่เดินถือสายน้ำเกลือเข้ามาไม่พูดไม่จากับใครและเดินไปหาทีเจทันที
“ทีเจ ชั้น...คิด.....ถึง......นาย......นะ”ป๊อปปี้พูดเบาๆจนไม่ได้ยินแต่ห้องเงียบเลยได้ยิน
“นายชั้น........รัก...นาย...นะ”ป๊อปปี้ก็ยังเอ่ยมาเรื่อยๆ และปีอปปี้ก็ลุกจากเก้าอี้ของเตียงทีเจไปหาโทโมะ
“พี่โมะ...............ป๊อป............อยาก...........กอด............พี่”ป๊อปปี้เอ่ยเสีนงเหมือนที่เอ่ยกับทีเจ
“พี่โมะ..................ปีอป................รัก..............พี่................นะ”ป๊อปปี้พูดเสร็จก็เดินออกไปไม่พูดกับแก้วและฟางซักนิด
“เอ่อ ป๊อปเป็นไรอ๊ะ ทำไมไม่ยอมพูดกับใครเลย”แก้วพูด
“อืมๆนั้นดิ๊”ฟางพูด
“ไปหาอะไรกินกัน”แก้วชวนฟาง
“อืมๆ คงไม่ฟื้นหรอกมั้ง”ฟางพูดแล้วมองไปที่ 3 หนุ่ม
“อืมๆ”แล้วทั้งคู่ก็เดินออกไป
“เห้ยๆๆๆ ไอโมะ 2 คนนั้นออกไปแล้ว”ป๊อปหันมาสะกิด
“หรอๆๆ”โทโมะค่อยๆลืมตาขึ้นมา
“เมื่อกี้ป๊อปปี้มา ทำไม ป๊อปแปลกๆนะฟังแลวอยากจะร้องไห้”ทีเจลุกขึ้นมาก็พูดเรื่องป๊อปปี้ทันที
“กุว่า ป๊อปต้องเป็นโรคซึมเศร้าแน่เลยมันเหมือน”ป๊อปพูด
“ไอเหี้_  มึงแช่งน้องกุหรอ”โทโมะพูด ด้วยสีหน้าที่ดูโกรธ
“ก็เหมือน”ป๊อปตอบเสียงหงอย
“เอางี้เดี๋ยวฟางกับแก้วมาเราทำเป็นแบบว่าเพิ่งฟื้นดีมะ”โทโมะพูดแล้วยิ้ม(เปลี่ยนอารมเร็ว)
“เออๆ ก็ดีจะได้ไม่โดนด่า”ทีเจพุด
“แล้วเราหลับมากี่ วันแล้วเนี่ย”ป๊อปพูดแล้วหันไปดูปฎิทิน
“โห ตั้งอาทิตนึงเลยหรอเนี่ย”ป๊อปพูดแล้วทำตาโต
ย้อนไปเมื่ออาทิตก่อน
เวลา ตี 1
“อะ..โอ๊ะ”เสียงของโทโมะร้องขึ้น
“เห้ย ฟื้นดิ๊พวกมึง ไอห่าทิ้งเพื่อนเลยอย่าตายนะ”ดทโมะพูดแล้วเอามือเขย่าตัวทีเจ
“อะ...โอ๊ย  ”เสียงทีเจ
“มึงฟื้นแล้ว”โทโมะพูดลักษณะที่ดีใจมากๆ
“เอ่อ กุอ๊ะฟื้นกุยังไม่ตาย แล้วไอป๊อปละ”ทีเจถามโทโมะ
“กุจะรู้หรอ”โทโมะพูด
“ลองเรียกดุก่อน”ทีเจพูด
“ไอป๊อปๆๆ”โทโมะหันไปสะกิดป๊อป
“แฮ่!”อยู่ดีๆปีอปก็หันมาแล้วแลบลิ้นใส่โทโมะจนโทโมะ
“เห้ย ”ดทโมะร้องออกมาเพราตกใจ
“กุฟื้นตั้งแต่มึงฟื้นแล้วแหละกุได้ยินเลนแกล้งมึง”ป๊อปปี้พูดแล้วหัวเราะ
“เรามาแกล้วพวกผุ้หญิงดีกว่า”ทีเจพูด
“แกล้งไร”โทโมะกับป๊อปปี้พูดหร้อมกันและทำห้างงๆ
“ก็.........................”แล้วทีเจก็เล่าๆๆๆให้ป๊อปปี้และโทโมะฟัง
“อ๋อ ก็ดีนะทำแบบนี้เราจะได้รู้ว่าพวกผู้หญิงรักเราจริงป่าว”ป๊อปพูด
“โอเคเริ่มเลย”โทโมะพูดแล้วนอนต่อ
กลับมาสู่ปัจจุบัน
“เห้ยๆๆ นอนๆๆๆ สาวๆมาแล้ว”ป๊อปได้ยินเสียงท้าวเดินเลยนอน
ฟึบ
เสียงแก้วกับฟางเปิดประตู
“ฟางกินไรอ๊ะ”แก้วถามฟาง
“ไม่รู้ซื้อๆมางั้นแหละ”ฟางตอบแก้ว
“อะ......โอ๊ย”เสียงป๊อป โทโมะ ทีเจ ร้องออกมาพร้อมกัน
“เห้ย ป๊อป ”ฟางพอได้ยินเสียงก็รับเข้าไปหาป๊อปทันที
“โทโมะ”แก้วทีรู้เห็นว่าโทโมะกำลัง(สำออย)ค่อยๆลุกขึ้นก็รีบเข้าไปพยุงทันที
“โอ๊ย ไม่มีใครช่วยชั้นเลย”ทีเจพูด(เรียกร้องความสนใจ
ฟึบ!!!!!!!!
“อ้าวฟื้นแล้วหรอ นี่พิมเอาของมาฝากดีเลยจะได้กิน”พิมที่ออกจากโรงบาลก็แหวพมาเยี่ยมบ่อยๆ
“นี่นายเดี๋ยวชั้นช่วย”พิมวางของเสร็จก็เดินไปช่วยทีเจที่กำลังลุก
“ขอบคุณแล้วป๊อปละ”ทีเจถามถึงป๊อปปี้
“เอ่อ ป๊อปก็อยู่ดรงบาลห้องข้างๆเราอ๊ะ ป๊อปเป็นดรคซึมเศร้าตั้งแต่พวกนายโดนยิงอ๊ะ”พิมพูด
“ยัยป๊อป โธ่”โทโมะพูดแล้วน้ำตาคลอเบ้า
“นายอย่าร้อง”แก้วพูด
“เดี๋ยวพิมไปบอกป๊อปให้ว่ายนายฟื้นแล้วเพื่อป๊อปอาการจะดีขึ้น”พิมพูดแล้วเดินออกไป
ณ ห้อง 345
“ดีป๊อป ทีเจฟื้นแล้วนะ“พิมพูด
…………………………………………………………………………
ป๊อปปี้จะตอบว่าอะไรตามนะ    จุ๊บๆๆๆ คิดถึงทุกคนนะ