เรื่องรักเรา...........^_^

ตอนที่ 33

2 อาทิต ผ่านไป

ณ ห้อง 344

ก๊อกๆๆๆๆ

แก้วและฟางหันไปที่ประตูก็พบกลับป๊อปปี้ที่เดินถือสายน้ำเกลือเข้ามาไม่พูดไม่จากับใครและเดินไปหาทีเจทันที

“ทีเจ ชั้น...คิด.....ถึง......นาย......นะ”ป๊อปปี้พูดเบาๆจนไม่ได้ยินแต่ห้องเงียบเลยได้ยิน

“นายชั้น........รัก...นาย...นะ”ป๊อปปี้ก็ยังเอ่ยมาเรื่อยๆ และปีอปปี้ก็ลุกจากเก้าอี้ของเตียงทีเจไปหาโทโมะ

“พี่โมะ...............ป๊อป............อยาก...........กอด............พี่”ป๊อปปี้เอ่ยเสีนงเหมือนที่เอ่ยกับทีเจ

“พี่โมะ..................ปีอป................รัก..............พี่................นะ”ป๊อปปี้พูดเสร็จก็เดินออกไปไม่พูดกับแก้วและฟางซักนิด

“เอ่อ ป๊อปเป็นไรอ๊ะ ทำไมไม่ยอมพูดกับใครเลย”แก้วพูด

“อืมๆนั้นดิ๊”ฟางพูด

“ไปหาอะไรกินกัน”แก้วชวนฟาง

“อืมๆ คงไม่ฟื้นหรอกมั้ง”ฟางพูดแล้วมองไปที่ 3 หนุ่ม

“อืมๆ”แล้วทั้งคู่ก็เดินออกไป

“เห้ยๆๆๆ ไอโมะ 2 คนนั้นออกไปแล้ว”ป๊อปหันมาสะกิด

“หรอๆๆ”โทโมะค่อยๆลืมตาขึ้นมา

“เมื่อกี้ป๊อปปี้มา ทำไม ป๊อปแปลกๆนะฟังแลวอยากจะร้องไห้”ทีเจลุกขึ้นมาก็พูดเรื่องป๊อปปี้ทันที

“กุว่า ป๊อปต้องเป็นโรคซึมเศร้าแน่เลยมันเหมือน”ป๊อปพูด

“ไอเหี้_  มึงแช่งน้องกุหรอ”โทโมะพูด ด้วยสีหน้าที่ดูโกรธ

“ก็เหมือน”ป๊อปตอบเสียงหงอย

“เอางี้เดี๋ยวฟางกับแก้วมาเราทำเป็นแบบว่าเพิ่งฟื้นดีมะ”โทโมะพูดแล้วยิ้ม(เปลี่ยนอารมเร็ว)

“เออๆ ก็ดีจะได้ไม่โดนด่า”ทีเจพุด

“แล้วเราหลับมากี่ วันแล้วเนี่ย”ป๊อปพูดแล้วหันไปดูปฎิทิน

“โห ตั้งอาทิตนึงเลยหรอเนี่ย”ป๊อปพูดแล้วทำตาโต

ย้อนไปเมื่ออาทิตก่อน

เวลา ตี 1

“อะ..โอ๊ะ”เสียงของโทโมะร้องขึ้น

“เห้ย ฟื้นดิ๊พวกมึง ไอห่าทิ้งเพื่อนเลยอย่าตายนะ”ดทโมะพูดแล้วเอามือเขย่าตัวทีเจ

“อะ...โอ๊ย  ”เสียงทีเจ

“มึงฟื้นแล้ว”โทโมะพูดลักษณะที่ดีใจมากๆ

“เอ่อ กุอ๊ะฟื้นกุยังไม่ตาย แล้วไอป๊อปละ”ทีเจถามโทโมะ

“กุจะรู้หรอ”โทโมะพูด

“ลองเรียกดุก่อน”ทีเจพูด

“ไอป๊อปๆๆ”โทโมะหันไปสะกิดป๊อป

“แฮ่!”อยู่ดีๆปีอปก็หันมาแล้วแลบลิ้นใส่โทโมะจนโทโมะ

“เห้ย ”ดทโมะร้องออกมาเพราตกใจ

“กุฟื้นตั้งแต่มึงฟื้นแล้วแหละกุได้ยินเลนแกล้งมึง”ป๊อปปี้พูดแล้วหัวเราะ

“เรามาแกล้วพวกผุ้หญิงดีกว่า”ทีเจพูด

“แกล้งไร”โทโมะกับป๊อปปี้พูดหร้อมกันและทำห้างงๆ

“ก็.........................”แล้วทีเจก็เล่าๆๆๆให้ป๊อปปี้และโทโมะฟัง

“อ๋อ ก็ดีนะทำแบบนี้เราจะได้รู้ว่าพวกผู้หญิงรักเราจริงป่าว”ป๊อปพูด

“โอเคเริ่มเลย”โทโมะพูดแล้วนอนต่อ

กลับมาสู่ปัจจุบัน

“เห้ยๆๆ นอนๆๆๆ สาวๆมาแล้ว”ป๊อปได้ยินเสียงท้าวเดินเลยนอน

ฟึบ

เสียงแก้วกับฟางเปิดประตู

“ฟางกินไรอ๊ะ”แก้วถามฟาง

“ไม่รู้ซื้อๆมางั้นแหละ”ฟางตอบแก้ว

“อะ......โอ๊ย”เสียงป๊อป โทโมะ ทีเจ ร้องออกมาพร้อมกัน

“เห้ย ป๊อป ”ฟางพอได้ยินเสียงก็รับเข้าไปหาป๊อปทันที

“โทโมะ”แก้วทีรู้เห็นว่าโทโมะกำลัง(สำออย)ค่อยๆลุกขึ้นก็รีบเข้าไปพยุงทันที

“โอ๊ย ไม่มีใครช่วยชั้นเลย”ทีเจพูด(เรียกร้องความสนใจ

ฟึบ!!!!!!!!

“อ้าวฟื้นแล้วหรอ นี่พิมเอาของมาฝากดีเลยจะได้กิน”พิมที่ออกจากโรงบาลก็แหวพมาเยี่ยมบ่อยๆ

“นี่นายเดี๋ยวชั้นช่วย”พิมวางของเสร็จก็เดินไปช่วยทีเจที่กำลังลุก

“ขอบคุณแล้วป๊อปละ”ทีเจถามถึงป๊อปปี้

“เอ่อ ป๊อปก็อยู่ดรงบาลห้องข้างๆเราอ๊ะ ป๊อปเป็นดรคซึมเศร้าตั้งแต่พวกนายโดนยิงอ๊ะ”พิมพูด

“ยัยป๊อป โธ่”โทโมะพูดแล้วน้ำตาคลอเบ้า

“นายอย่าร้อง”แก้วพูด

“เดี๋ยวพิมไปบอกป๊อปให้ว่ายนายฟื้นแล้วเพื่อป๊อปอาการจะดีขึ้น”พิมพูดแล้วเดินออกไป

ณ ห้อง 345

“ดีป๊อป ทีเจฟื้นแล้วนะ“พิมพูด

…………………………………………………………………………

ป๊อปปี้จะตอบว่าอะไรตามนะ    จุ๊บๆๆๆ คิดถึงทุกคนนะ