กลแค้น...ลวงลั๊ค

พิม:นายมาทำแบบนี้กับฉันทำไม่   พิมพูดพรางร้องไห้ออกมา  ด้วย
เขื่อน:ทำไมฉันจะทำ  เหมื่อนที่พี่เทอทำน้องฉันให้เจ็บมันก็ต้องเจ็บ
ปล่อยนร๊   ปล่อยสิ    ร่างของชายหนุ่ม    กดทาบร่างหญิงสาวที่ไม่มีทางสู้   ของร้องอย่าทำไรฉันเลย    ชายหนุ่มไม่ฟัง     ประกบปากสาวน้อยทันที  อื้ม   อื้ม   มือของชายหนุ่มกระชากเสื้อของพิมออก  แล้วซุกไซ้กตามลำคอ    พิมพยายามขัดขืนแต่ก็สู้แรงไม่ไหว     เขื่อนเลื่อนลงมาที่น่าอกและ ฝากรอยความทรงจำไว้    และ   ลูบไล้ไปตามร่างกาย      นายเลว เลวที่สุด   เขื่อนไม่ฟังพิมได้แต่ระบายความไคร่ออกมาด้วยที่มัยสนจัยคล  ข้างล่าง     เขื่อนถอดเสื้อกางเกงออก    เขาค่อยๆๆจับแกนกายลงมาทีพิม  สาวน้อยที่มัยเคยผ่านอะไรเลย   โอ๊ย โอ๊ย  อื้ม ฉันเจ็บนร๊   อื้มพิมครางในลำคอ   พอเถอะขอร้อง    บ้าหรอใครจะหยุดแค่นี้   เขื่อนคอยๆๆเร่งจังหวะขึ้นเลย   อื้น  อื้ม   อื้ม เสียงทั้งสองครางออกมาพร้องกัน    เขื่อนเริ่มน่าแดง เพราะรุสึกเนื่อย   ใกล้แล้ว   เขื่อนเร่งจังหวะ เพื่อให้เสร็จ    น้ำรักของเขื่อนก็ไหลเข้าสู้ร่างกาย  พิมและเขื่อนก็ลงมานอนข้างๆๆพิม   ส่วนพิมหลับ   ไปก่อนน่านั้นแล้ว
เช้าวันรุ่งขึ้น       บ้านท้ายไร่
พิม:ฮึ่อ  อือ   ฮึ่ง    พิมนอนร้องไห้จนตาบวม
เขื่อน  ที่นอนยุข้างๆๆ   โอบกอดมาจากด้านหลัง    และซกไซร้ตามลำคอ  แต่พิมไม่ไดมีการขักขืนกลับนิ่ง 
เขื่อน:จะร้องไห้อ่ะไรนักหนาหะ   เขื่อนตะคอกด้วยความโมโห 
พิม:ฉันเกลียดนาย  นายมันชั่ว   เลวที่สุด
เขื่อน:ยังไงฉันก็เป็นผัวเทอ    เขื่อนพูดพรางบีบแก้วพิม     ลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าแล้วฉันจะไปส่ง
พิมลุกขึ้น   เปลี่ยนเสื้อผ้า    
และเขื่อนก็ส่งพิมที่ท้ายไร  
เขื่อน:ไปก่อนนร๊ที่รัก   และเขื่อนก็ขับรถกับมาที่ไร่ธาราทิพย์
ไร่ไทยานนท์
โทโมะ:พิมไปไหนมา  คับ
พิม:เปล่าคร๊แค่ไปนออนกับเพื่อนมา
โทโมะ:เหมื่อนคุนมัยสบายเลย
พิม:ไงพิมขอตัวนร๊
ห้องพิม
พิมเข้ามา ในห้องเอาแต่ร้องไห้ออกมา    ฉันจะทำยังไงฉันมองน่าโมะไม่ไดแล้ว  ฉันทำร้ายเขา
   โมะที่ตามขึ้นมา  เพราะหว่งพิม
โทโมะ:พิมมม  คุนร้องไห้ทำไม  บอกผมมาคัยทำไรคุน
พิม:โมะพิมขอโทด เราเลิกกันเถอะ     พิมมัยใช่ของคุนแล้ว
โทโมะ:พิมบบอมานร๊คัยทำไร พิมถ้าคุนยังเห็นผมเป็นพี่ชาย 
พิม:กับฉันมาเลย   มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกผิด  คื่ออ  เขื่อนเขาข่มเหงพิม  โมะ
โทโมะ:ผมจะแก้แค้นให้คนเองพิม   
โทโมะโกธรมาก   เขาเดินออกไปแล้วขับรถตรงมาที่ไร่   ธาราทิพย์
ไร่ธาราทิพย์
โทโมะ:ออกมาเดียวนี้  แก้ว   แก้ว
แก้ว:นายมาทำอะไร 
โทโมะ:มันยุไหน
เขื่อน:กูยุนี้
โทโมะมัยรอช้าบุก เข้าไปชกเขื่อนหลายหมัด  ชุบ  ตุ้บ  ตุบ  ตุบ
แก้ว:หยุดนร๊  หยุด   หยุด    เพี้ยว!!!!!!!!  มือบางตบเข้าที่น่าของโทโมะ     หยุดชะงัดไปสักพัก
แก้ว:ฉันเป็นคนสั่งเขื่อนเอง 
โทโมะ:ทำไม่เทอ  ใจร้ายมากขณะนี้ ฉันไปทำไรให้เทอ  ฆ่าคลให้ครอบครัวเทอตายหรอ   เทอยัยแพรสยา
แก้ว:ใช่นายฆ่าคนในครอบครัวฉันตาย   ตายทั้งเป็นนร๊เขาต้องหยุดอย่างคนตายก็เพราะนาย   จำฟางไดไหมอ่ะคนที่นายคิดจะฆ่าไง
โทโมะ:ฟางหรอ อึ่งไปสักพัก
แก้ว:แค่เริ่มเกมยังไม่พอแค่นี้หรอ  จำไว้
โทโมะ:ก็ลองดู  ฉันก็มัยยอมเทอหรอยังงูพิษ
โทโมะด่าเสร็จก็ขับรถออกไปด้วยความเร็วสูง 
...........................................................................................................................................
สวัดดีคร๊  เดี่ยวญิ๋งนกจะพยายามมาโพส วันละตอนนร๊  คร๊   ขอกำลังใจหน่อยนร๊  คร๊
           ขอบคุนสำหรับทุกคลที่เข้ามาอ่าน