กลแค้น...ลวงลั๊ค
ญิ๋งนก
4)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความพิม:นายมาทำแบบนี้กับฉันทำไม่ พิมพูดพรางร้องไห้ออกมา ด้วย
เขื่อน:ทำไมฉันจะทำ เหมื่อนที่พี่เทอทำน้องฉันให้เจ็บมันก็ต้องเจ็บ
ปล่อยนร๊ ปล่อยสิ ร่างของชายหนุ่ม กดทาบร่างหญิงสาวที่ไม่มีทางสู้ ของร้องอย่าทำไรฉันเลย ชายหนุ่มไม่ฟัง ประกบปากสาวน้อยทันที อื้ม อื้ม มือของชายหนุ่มกระชากเสื้อของพิมออก แล้วซุกไซ้กตามลำคอ พิมพยายามขัดขืนแต่ก็สู้แรงไม่ไหว เขื่อนเลื่อนลงมาที่น่าอกและ ฝากรอยความทรงจำไว้ และ ลูบไล้ไปตามร่างกาย นายเลว เลวที่สุด เขื่อนไม่ฟังพิมได้แต่ระบายความไคร่ออกมาด้วยที่มัยสนจัยคล ข้างล่าง เขื่อนถอดเสื้อกางเกงออก เขาค่อยๆๆจับแกนกายลงมาทีพิม สาวน้อยที่มัยเคยผ่านอะไรเลย โอ๊ย โอ๊ย อื้ม ฉันเจ็บนร๊ อื้มพิมครางในลำคอ พอเถอะขอร้อง บ้าหรอใครจะหยุดแค่นี้ เขื่อนคอยๆๆเร่งจังหวะขึ้นเลย อื้น อื้ม อื้ม เสียงทั้งสองครางออกมาพร้องกัน เขื่อนเริ่มน่าแดง เพราะรุสึกเนื่อย ใกล้แล้ว เขื่อนเร่งจังหวะ เพื่อให้เสร็จ น้ำรักของเขื่อนก็ไหลเข้าสู้ร่างกาย พิมและเขื่อนก็ลงมานอนข้างๆๆพิม ส่วนพิมหลับ ไปก่อนน่านั้นแล้ว
เช้าวันรุ่งขึ้น บ้านท้ายไร่
พิม:ฮึ่อ อือ ฮึ่ง พิมนอนร้องไห้จนตาบวม
เขื่อน ที่นอนยุข้างๆๆ โอบกอดมาจากด้านหลัง และซกไซร้ตามลำคอ แต่พิมไม่ไดมีการขักขืนกลับนิ่ง
เขื่อน:จะร้องไห้อ่ะไรนักหนาหะ เขื่อนตะคอกด้วยความโมโห
พิม:ฉันเกลียดนาย นายมันชั่ว เลวที่สุด
เขื่อน:ยังไงฉันก็เป็นผัวเทอ เขื่อนพูดพรางบีบแก้วพิม ลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าแล้วฉันจะไปส่ง
พิมลุกขึ้น เปลี่ยนเสื้อผ้า
และเขื่อนก็ส่งพิมที่ท้ายไร
เขื่อน:ไปก่อนนร๊ที่รัก และเขื่อนก็ขับรถกับมาที่ไร่ธาราทิพย์
ไร่ไทยานนท์
โทโมะ:พิมไปไหนมา คับ
พิม:เปล่าคร๊แค่ไปนออนกับเพื่อนมา
โทโมะ:เหมื่อนคุนมัยสบายเลย
พิม:ไงพิมขอตัวนร๊
ห้องพิม
พิมเข้ามา ในห้องเอาแต่ร้องไห้ออกมา ฉันจะทำยังไงฉันมองน่าโมะไม่ไดแล้ว ฉันทำร้ายเขา
โมะที่ตามขึ้นมา เพราะหว่งพิม
โทโมะ:พิมมม คุนร้องไห้ทำไม บอกผมมาคัยทำไรคุน
พิม:โมะพิมขอโทด เราเลิกกันเถอะ พิมมัยใช่ของคุนแล้ว
โทโมะ:พิมบบอมานร๊คัยทำไร พิมถ้าคุนยังเห็นผมเป็นพี่ชาย
พิม:กับฉันมาเลย มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกผิด คื่ออ เขื่อนเขาข่มเหงพิม โมะ
โทโมะ:ผมจะแก้แค้นให้คนเองพิม
โทโมะโกธรมาก เขาเดินออกไปแล้วขับรถตรงมาที่ไร่ ธาราทิพย์
ไร่ธาราทิพย์
โทโมะ:ออกมาเดียวนี้ แก้ว แก้ว
แก้ว:นายมาทำอะไร
โทโมะ:มันยุไหน
เขื่อน:กูยุนี้
โทโมะมัยรอช้าบุก เข้าไปชกเขื่อนหลายหมัด ชุบ ตุ้บ ตุบ ตุบ
แก้ว:หยุดนร๊ หยุด หยุด เพี้ยว!!!!!!!! มือบางตบเข้าที่น่าของโทโมะ หยุดชะงัดไปสักพัก
แก้ว:ฉันเป็นคนสั่งเขื่อนเอง
โทโมะ:ทำไม่เทอ ใจร้ายมากขณะนี้ ฉันไปทำไรให้เทอ ฆ่าคลให้ครอบครัวเทอตายหรอ เทอยัยแพรสยา
แก้ว:ใช่นายฆ่าคนในครอบครัวฉันตาย ตายทั้งเป็นนร๊เขาต้องหยุดอย่างคนตายก็เพราะนาย จำฟางไดไหมอ่ะคนที่นายคิดจะฆ่าไง
โทโมะ:ฟางหรอ อึ่งไปสักพัก
แก้ว:แค่เริ่มเกมยังไม่พอแค่นี้หรอ จำไว้
โทโมะ:ก็ลองดู ฉันก็มัยยอมเทอหรอยังงูพิษ
โทโมะด่าเสร็จก็ขับรถออกไปด้วยความเร็วสูง
...........................................................................................................................................
สวัดดีคร๊ เดี่ยวญิ๋งนกจะพยายามมาโพส วันละตอนนร๊ คร๊ ขอกำลังใจหน่อยนร๊ คร๊
ขอบคุนสำหรับทุกคลที่เข้ามาอ่าน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
