กลแค้น...ลวงลั๊ค

พิม:นายมาทำแบบนี้กับฉันทำไม่   พิมพูดพรางร้องไห้ออกมา  ด้วย

เขื่อน:ทำไมฉันจะทำ  เหมื่อนที่พี่เทอทำน้องฉันให้เจ็บมันก็ต้องเจ็บ

ปล่อยนร๊   ปล่อยสิ    ร่างของชายหนุ่ม    กดทาบร่างหญิงสาวที่ไม่มีทางสู้   ของร้องอย่าทำไรฉันเลย    ชายหนุ่มไม่ฟัง     ประกบปากสาวน้อยทันที  อื้ม   อื้ม   มือของชายหนุ่มกระชากเสื้อของพิมออก  แล้วซุกไซ้กตามลำคอ    พิมพยายามขัดขืนแต่ก็สู้แรงไม่ไหว     เขื่อนเลื่อนลงมาที่น่าอกและ ฝากรอยความทรงจำไว้    และ   ลูบไล้ไปตามร่างกาย      นายเลว เลวที่สุด   เขื่อนไม่ฟังพิมได้แต่ระบายความไคร่ออกมาด้วยที่มัยสนจัยคล  ข้างล่าง     เขื่อนถอดเสื้อกางเกงออก    เขาค่อยๆๆจับแกนกายลงมาทีพิม  สาวน้อยที่มัยเคยผ่านอะไรเลย   โอ๊ย โอ๊ย  อื้ม ฉันเจ็บนร๊   อื้มพิมครางในลำคอ   พอเถอะขอร้อง    บ้าหรอใครจะหยุดแค่นี้   เขื่อนคอยๆๆเร่งจังหวะขึ้นเลย   อื้น  อื้ม   อื้ม เสียงทั้งสองครางออกมาพร้องกัน    เขื่อนเริ่มน่าแดง เพราะรุสึกเนื่อย   ใกล้แล้ว   เขื่อนเร่งจังหวะ เพื่อให้เสร็จ    น้ำรักของเขื่อนก็ไหลเข้าสู้ร่างกาย  พิมและเขื่อนก็ลงมานอนข้างๆๆพิม   ส่วนพิมหลับ   ไปก่อนน่านั้นแล้ว

เช้าวันรุ่งขึ้น       บ้านท้ายไร่

พิม:ฮึ่อ  อือ   ฮึ่ง    พิมนอนร้องไห้จนตาบวม

เขื่อน  ที่นอนยุข้างๆๆ   โอบกอดมาจากด้านหลัง    และซกไซร้ตามลำคอ  แต่พิมไม่ไดมีการขักขืนกลับนิ่ง 

เขื่อน:จะร้องไห้อ่ะไรนักหนาหะ   เขื่อนตะคอกด้วยความโมโห 

พิม:ฉันเกลียดนาย  นายมันชั่ว   เลวที่สุด

เขื่อน:ยังไงฉันก็เป็นผัวเทอ    เขื่อนพูดพรางบีบแก้วพิม     ลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าแล้วฉันจะไปส่ง

พิมลุกขึ้น   เปลี่ยนเสื้อผ้า    

และเขื่อนก็ส่งพิมที่ท้ายไร  

เขื่อน:ไปก่อนนร๊ที่รัก   และเขื่อนก็ขับรถกับมาที่ไร่ธาราทิพย์

ไร่ไทยานนท์

โทโมะ:พิมไปไหนมา  คับ

พิม:เปล่าคร๊แค่ไปนออนกับเพื่อนมา

โทโมะ:เหมื่อนคุนมัยสบายเลย

พิม:ไงพิมขอตัวนร๊

ห้องพิม

พิมเข้ามา ในห้องเอาแต่ร้องไห้ออกมา    ฉันจะทำยังไงฉันมองน่าโมะไม่ไดแล้ว  ฉันทำร้ายเขา

   โมะที่ตามขึ้นมา  เพราะหว่งพิม

โทโมะ:พิมมม  คุนร้องไห้ทำไม  บอกผมมาคัยทำไรคุน

พิม:โมะพิมขอโทด เราเลิกกันเถอะ     พิมมัยใช่ของคุนแล้ว

โทโมะ:พิมบบอมานร๊คัยทำไร พิมถ้าคุนยังเห็นผมเป็นพี่ชาย 

พิม:กับฉันมาเลย   มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกผิด  คื่ออ  เขื่อนเขาข่มเหงพิม  โมะ

โทโมะ:ผมจะแก้แค้นให้คนเองพิม   

โทโมะโกธรมาก   เขาเดินออกไปแล้วขับรถตรงมาที่ไร่   ธาราทิพย์

ไร่ธาราทิพย์

โทโมะ:ออกมาเดียวนี้  แก้ว   แก้ว

แก้ว:นายมาทำอะไร 

โทโมะ:มันยุไหน

เขื่อน:กูยุนี้

โทโมะมัยรอช้าบุก เข้าไปชกเขื่อนหลายหมัด  ชุบ  ตุ้บ  ตุบ  ตุบ

แก้ว:หยุดนร๊  หยุด   หยุด    เพี้ยว!!!!!!!!  มือบางตบเข้าที่น่าของโทโมะ     หยุดชะงัดไปสักพัก

แก้ว:ฉันเป็นคนสั่งเขื่อนเอง 

โทโมะ:ทำไม่เทอ  ใจร้ายมากขณะนี้ ฉันไปทำไรให้เทอ  ฆ่าคลให้ครอบครัวเทอตายหรอ   เทอยัยแพรสยา

แก้ว:ใช่นายฆ่าคนในครอบครัวฉันตาย   ตายทั้งเป็นนร๊เขาต้องหยุดอย่างคนตายก็เพราะนาย   จำฟางไดไหมอ่ะคนที่นายคิดจะฆ่าไง

โทโมะ:ฟางหรอ อึ่งไปสักพัก

แก้ว:แค่เริ่มเกมยังไม่พอแค่นี้หรอ  จำไว้

โทโมะ:ก็ลองดู  ฉันก็มัยยอมเทอหรอยังงูพิษ

โทโมะด่าเสร็จก็ขับรถออกไปด้วยความเร็วสูง 

...........................................................................................................................................

สวัดดีคร๊  เดี่ยวญิ๋งนกจะพยายามมาโพส วันละตอนนร๊  คร๊   ขอกำลังใจหน่อยนร๊  คร๊

           ขอบคุนสำหรับทุกคลที่เข้ามาอ่าน