(Really happened) บังเอิญจริงๆ

ที่ร้านดอกไม้เฟย์//มาไวนะแก(อุ้มข้าวฟ่างมาที่ตัวเอง)ป๊อปปี้//พรุ่งนี้ฟางมาเมืองไทยหรอ(ถามขึ้นมา)เฟย์//ใช่ฟางทนคิดถึงลูกไม่ไหวก็เลยจะบินมาแต่นายไม่ต้องมาหาหรอกนะเดียวเรื่องจะยุ่งวุ่นวายไปซะหมด(บอกด้วความเป็นห่วง)ป๊อปปี้//ฉันอยากจะเจอฟางพรุ่งนี้ฉันจะมา(หันมามองลูกตัวเอง)ป๊อปปี้พ่อไปก่อนนะลูกเดียวพรุ่งนี้พ่อมาใหม่)ข้าวฟ่าง//ค่ะพ่อ(พร้อมกับหอมแก้มพ่อตัวเอง)ป๊อปปี้(จึงขับรถออกไป)/ฟาง/เราจะได้เจอกันแล้วนะวันต่อมา(ไวเหมือนโกหก)ข้าวฟ่าง//ป้าเฟย์ค่าแม่ฟางอยู่ไหนค่ะทำไมข้าวฟ่างไม่เห็นเลย(เงยหน้าถาม)เฟย์//แม่ฟางอยู่นั้นไงค่ะ(ชี้ไปที่ประตูทางออก)เข้าวฟ่าง//แม่ฟาง(วิ่งเข้าไปกอดอย่างคิดถึง)ฟาง(จึงนั่งลงกอดลูกสาวตัวน้อยพร้อมกับหอมแก้มเหมือนกัน)คิดถึงแม่ไหมลูก(ถามสูกสาวของเธอ)ข้าวฟ่าง//คิดถึงมากๆๆเลยค่ะ(ยิ้มออกมา)ฟาง(อุ้มลูกของเธอขึ้นมา)//อ้อนเชียวนะเดียวกลับไปแม่ทำลาวาเค้กให้กินดีกว่าเนอะ(นั่งรถไปโดยมีเฟย์เป็นคนขับ)ที่ร้านดอกไม้ของเฟย์ข้าวฟ่าง//คุณพ่อ(เด็กหญิงร้องอออกมาอย่างดีใจเมื่อเห็นพ่อของเธอ)ฟางก็ได้แต่อึ้ง)//นายมาที่นี้ได้ไง(คว้าลูกสาวตัวเองออกมาจากมือป๊อปปี้)ป๊อปปี้//เมื่อวานฉันมาส่งลูกนะ(เดินเข้ามา)ฟาง//ข้าวฟ่างไม่ใช่ลูกคุณออกไปซะ(ผลักป๊อปปี้ทันที)ป๊อปปี้//จะไม่ใช่ได้ไงลูกหน้าเหมือนผมซะขนาดเนี้ย(จะเดินเข้ามาอุ้มลูก)ฟาง//อย่าแตะต้องแกนะแกไม่ใช่ลูกของคุณและจะไม่มีวันใช่อีก(ร้องไห้ออกมา)ฟาง//ผมขอโทษเรามาเริ่มต้นกันไหมนะ(อ้อนวอนฟางทันที)ฟาง//ไม่มีวัน(ขึ้นเสียงใส่)เรื่องของเรามันจบไปตั้งแต่5ปีก่อนโน่นแล้วคุณเลือกผู้หญิงคนนั้นแล้วเฟย์//ฟางใจเย็นเอาข้าวฟ่างมามาเดียวฉันจะดูให้(เดินเข้าอุ้ม)
อดีตระหว่างเค้า2คนจะเป็นอย่างไรกัน ติดตามตอนหน้านะ

คงไม่สนุกใช่มะไม่คอยมีใครมาเม้น แต่ไม่เป้นไรเราจะพยายามต่อไป ^w^
เม้นให้ด้วยน้า