(Really happened) บังเอิญจริงๆ

 ที่ห้างสรรพสินค้าชั้นนำ

ข้าวฟ่าง(ที่ยืนอยู่บนรถเข็น)//ตุณพ่อเอาอันนี้ด้วย(ชี้ไปซ๊อกโกแลตของ(โปรดของเธอ)

ป๊อปปี้//ได้คร้าบ(หยิบมาใส่รถ)

เขื่อน//ไม่นึกเลยว่าพ่อหนุ่มนักธุรกิจไฟแรงจะมาเดินจับจ่ายซื้อของเอง(หัวเราะออกมา)

ป๊อปปี้//ฉันจะเปลี่ยนตัวเองใหม่เพื่อลูก(มองข้าวฟ่างที่กำลังหยิบกล่องขึ้นมาอ่าน)

ข้าวฟ่าง//พ่อค่ะนี้คือไรหรอค่ะ(ยื่นให้)

ป๊อปปี้//นมถั่วเหลืองนะลูก(บอกลูกสาวตัวน้อย)

ข้าวฟ่าง(มองไปที่พ่อแม่ลูกคู่หนึ่งที่ยื่นเลือกของก็นิ่งลง)

ป๊อปปี้//ข้าวฟ่างเป็นไรลูกไม่สนุกหรอ(มองตามลูกสาวตัวก็พอเข้าใจ)

ข้าวฟ่าง//คิดถึงแม่ฟาง(น้ำตาซึมออกมา)

ป๊อปปี้//ไม่ร้องนะลูก(อุ้มขึ้นมาปลอบ)

ข้าวฟาง//ฮึก ฮือ(ร้องไห้ออกมา)

เขื่อน//เอางี้ลุงพาไปหาขนมอร่อยๆกินกันดีไหมลูก(ปลอบเด็กหญิงที่กำลังร้องไห้เพราะคิดถึงแม่)

ข้าวฟ่าง(พยักหน้า)//ค่ะ

ที่ร้านขนม

ป๊อปปี้//ห้ามสั่งเค้กที่มีส่วนผสมของนมวัวนะโว้ย

เขื่อน(หันมา)//รู้แล้วคร้าบว่าที่คุณพ่อ

ป๊อปปี้//เฮนเมสอยากกินไรอีกไหมลูกสั่งได้เลยนะ(หันมาถามลูกสาวตัวเอง)

ข้าวฟ่าง(ส่ายหน้า)//คุณพ่อทำงานไรค่ะ

ป๊อปปี้//ทุกอย่างครับพรุ่งนี้พ่อจะพาไปทำงานนะ(ป้อนเค้กให้ลูกสาวตัวเอง)อร่อยไหมลูก

ข้าวฟ่าง//อร่อยค่ะ

ที่บ้านเฟย์

เฟย์//อะไรนะพรุ่งนี้ก็จะบินมาเมืองไทยหรอ

ฟาง//ฉันคิดถึงยัยข้าวฟ่างแกก็รู้ว่าฉันไม่เคยห่างลูกสักวันเลยนะ(บอกด้วยน้ำที่เป็นกังวล)ฉันขอคุยกับข้าวฟ่างได้ไหม

เฟย์//คะ คือข้าวฟ่างหลับไปแล้วนะถ้าแกตื่นเมื่อไหร่ฉันจะให้แกโทรหานะ

ฟาง//ก็ได้งั้นแค่นี้ก่อนนะลูกค้ามาแล้ว

เฟน์//จ๊ะ (วางสายไป)ซวยแล้ว(พร้อมกับกดโทรศัพท์หาป๊อปปี้ที)นายป๊อปปี้นายรีบเอาข้าวฟ่างมาส่งที่ร้านฉันเดียวนี้เลย

ป๊อปปี้//ทำไมอ่ะฉันอยู่กับลูกไม่ถึงวันเลยนะ

เฟย์//เออน่าคือพรุ่งนี้ยัยฟางบินมาเมืองไทยถ้าฟางรู้ว่าลูกอยู่กับนายนะฉันตายแน่

ป๊อปปี้//เออ ได้(วางสายไป)

เม้นให้ด้วยน้า