รักยุ่งๆ ของเราสองคน

       หลังจากนั้นอาทิตย์หนึ่งโทโมะและมารดาติดต่อซื้อขายบ้านและสวนเสร็จก็เดินทางมากรุงเทพฯ  ทันที  แก้วที่กลับมาก่อนก็เตรียมห้องนอนไว้ให้ชายหนุ่มและมารดาโดยเฉพาะ
      “ สวัสดีค่ะคุณแม่” แก้วเดินออกมาต้อนรับพร้อมเข้ามาช่วยชายหนุ่มถือกระเป๋าเข้ามาในบ้าน
      “ บ้านสวยจังเลยนะแก้ว”
     “ คุณพ่อคุณแม่รออยู่ในบ้านแล้วค่ะ” แก้วบอกแล้วพามารดาของชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น  ส่วนตัวเองและชายหนุ่มก็ช่วยกันเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บบนห้องนอน
    “ ขับรถมาเหนื่อยไหมค่ะ” แก้วเอ่ยถามชายหนุ่ม พร้อมช่วยจัดเสื้อผ้าเข้าตู้
    “ ไม่เหนื่อยหรอก  แต่พี่คิดถึงแก้วมากกว่า” โทโมะบอกแล้วดึงหญิงสาวให้ลุกก่อนจะพามานั่งลงบนเตียงพร้อมกอดเอวไว้ด้วยความคิดถึง
    “ ปากหวานจริงๆ เลยนะค่ะ”
    “ เคยชิมแล้วเหรอ  ถึงรู้ว่าหวานนะ” โทโมะเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม  จนคนที่อยู่ในอ้อมกอดถึงกับหน้าแดง
    “ ลงไปข้างล่างดีกว่า” แก้วบอกแล้วลุกขึ้นก่อนจะเดินนำไป
    “ จะไปไหนกันค่ะคุณพ่อคุณแม่”
    “ พ่อกับแม่จะไปหาฤกษ์แต่งงานที่วัด  ลูกจะไปด้วยไหมจ๊ะ” มารดาของโทโมะเอ่ยถามทั้งสองที่เดินลงมาจากบันได
    “ ไปค่ะ  แก้วอยากไปทำบุญเหมือนกันค่ะ” แก้วบอกแล้วเดินตามมาขึ้นรถ  ไม่นานทั้งหมดก็มาถึงวัดที่ครอบครัวหญิงสาวชอบมาทำบุญเป็นประจำ   โทโมะกับแก้วแยกออกมาไหว้พระขอพรกันสองคน  ก่อนจะเดินไปให้อาหารปลาที่อยู่บริเวณด้านข้าง  
      “ นานแล้วนะค่ะที่แก้วไม่ได้มาทำบุญแบบนี้” หญิงสาวเอ่ยบอก  เพราะเรียนและฝึกงานเลยไม่ค่อยมีเวลามาทำบุญแบบนี้
      “ เดี๋ยวพี่จะพามาบ่อยๆ เลยดีไหม” โทโมะเอ่ยถามหญิงสาวพร้อมโยนขนมปังลงไปให้ปลาที่ว่ายอยู่ในน้ำ
      “ กลับบ้านได้แล้วจร้าเด็กๆ” มารดาของแก้วเดินมาตามทั้งคู่
     “ ค่ะแม่” แก้วบอกแล้วเดินมาคู่กับแฟนหนุ่ม
    “ เป็นไงบ้างครับคุณแม่” โทโมะเอ่ยถามทันที
   “ เดือนหน้าจ๊ะ  เดี๋ยวพรุ่งนี้ลูกไปถ่ายรูปแต่งงาน เลือกการ์ด ของชำร่วยเลยนะจ๊ะ  เดี๋ยวจะไม่ทัน” มารดาของแก้วเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
    “ พ่อว่าแต่งงานเสร็จเตรียมมีหลานให้พ่อเลยดีกว่า  จะได้ทันใช้งานหน่อย”
    “ พ่ออ่ะ” แก้วบอกอย่างเขิลอายก่อนจะเข้าไปนั่งในรถด้วยใบหน้าที่แดงเป็นลูกมะเขือเทศ
    “ คุณก็ ดูสิลูกสาวอายไปแล้ว” มารดาเอ่ยดุสามี  โทโมะจึงตามขึ้นไปนั่งข้างๆ  ไม่นานก็กลับมาบ้านก่อนจะแยกกันไปพักผ่อน
 
    
   
 
  
        เช้าวันรุ่งขึ้นแต่งชุดกระโปรงสีขาวยาวเท่าเข่าเดินลงมาข้าวล่างพร้อมแฟนหนุ่ม  ทั้งสองทานอาหารเช้าพ่อแม่ก่อนจะออกไปยังร้านชุดแต่งงาน
       “ สวัสดีค่ะ เชิญด้านในเลยค่ะ” จินนี่เจ้าของร้านชุดแต่งงานเดินออกมาต้อนรับทั้งคู่
      “ อ้าวโทโมะ  จะแต่งงานแล้วเหรอ” จินนี่เอ่ยทักเพื่อนของแฟนตัวเอง
      “ ใช่ นี้น้องแก้วเจ้าสาวของเรา”
      “ หวัดดีจร้าน้องแก้ว” จินนี่บอกแล้วยิ้มให้หญิงสาว
      “ จินนี่เป็นแฟนของเพื่อนพี่เอง” โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาวข้างกาย
     “ สวัสดีค่ะพี่จินนี่”
     “ ไปจร้า  เดี๋ยวพี่พาไปลองชุดแต่งงานดีกว่า” จินนี่บอกแล้วจับมือหญิงสาวไปเลือกชุดเจ้าสาวทันที
     “ ว่าไงว่ะไอ้โมะ  มาทำอะไรที่นี้” เคนตะที่เดินออกมาจากหลังร้านเอ่ยทักเพื่อนหนุ่ม
     “ แกเปิดร้านอะไรล่ะ” โทโมะถามเพื่อนหนุ่ม
     “ ร้านชุดแต่งงาน  อย่าบอกนะว่าแกจะแต่งงาน” เคนตะถามด้วยความตื่นเต้น
    “ ใช่แล้ว”
    “ ใครเป็นผู้คว้าหัวใจคุณโทโมะรูปหล่อคนนี้ไปได้เนี่ย” เคนตะเอ่ยแซว
    “ มาแล้วเจ้าสาวของโทโมะ” จินนี่บอกพร้อมแก้วที่เดินออกมาด้วยชุดเกาะอกยาว สีขาว  ผ้าลูกไม้
    “ สวยและก็น่ารักว่ะ” เคนตะบอกเมื่อเห็นว่าเจ้าสาวของเพื่อนนั้นทั้งสวยและน่ารัก
    “ นี้ขนาดยังไม่ได้แต่งหน้านะเนี่ย” จินนี่เอ่ยบอกเพื่อนๆ
   “ โทโมะ”  เคนตะสะกิดเพื่อนหนุ่มที่มองหญิงสาวตาค้าง
   “ อะไรว่ะไอ้เคน”
  “ ไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว” เคนตะบอกแล้วพาเพื่อนหนุ่มไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า   ไม่นานทั้งสองก็มายืนอยู่กลางฉากที่เคนตะนั้นจัดเตรียมไว้ให้  เคนตะเป็นช่างภาพให้กับเจ้าบ่าวและเจ้าสาว  โดยมีจินนี่แฟนสาวค่อยช่วยจัดท่าโพสต์ให้ดูเป็นคู่รักทั้งโอบ กอด และหอมแก้ม   เมื่อถ่ายเสร็จทั้งสองก็เปลี่ยนชุดมานั่งเลือกการ์ดและของชำร่วย   ก่อนจะมาเลือกรูปภาพที่ถ่ายไว้ว่าต้องการภาพในเป็นภาพใหญ่และรองลงมา
        “ เสร็จแล้ว ไว้อาทิตย์หน้าจะนัดมาดูการ์ดและของชำร่วยนะ” เคนตะเอ่ยบอกเพื่อนหนุ่ม
      “ ขอบใจมาก  ไปก่อนนะ”
      “ โชคดีล่ะ”
      “ หวัดดีค่ะพี่เคนตะ  พี่จินนี่” แก้วยิ้มให้กับทั้งสองก่อนจะเดินจับมือกับชายหนุ่มออกมาจากร้าน
     “ ไปไหนต่อไหม” โทโมะเอ่ยถามหญิงสาวเมื่อเข้ามาอยู่ในรถ
     “ ไปที่นี้ดีกว่าค่ะ” แก้วบอกทางชายหนุ่มจนรถมาจอดที่ร้านคอฟฟี่ ช้อป เล็กๆ ร้านหนึ่ง