รักยุ่งๆ ของเราสองคน

       หลังจากนั้นอาทิตย์หนึ่งโทโมะและมารดาติดต่อซื้อขายบ้านและสวนเสร็จก็เดินทางมากรุงเทพฯ  ทันที  แก้วที่กลับมาก่อนก็เตรียมห้องนอนไว้ให้ชายหนุ่มและมารดาโดยเฉพาะ

      “ สวัสดีค่ะคุณแม่” แก้วเดินออกมาต้อนรับพร้อมเข้ามาช่วยชายหนุ่มถือกระเป๋าเข้ามาในบ้าน

      “ บ้านสวยจังเลยนะแก้ว”

     “ คุณพ่อคุณแม่รออยู่ในบ้านแล้วค่ะ” แก้วบอกแล้วพามารดาของชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น  ส่วนตัวเองและชายหนุ่มก็ช่วยกันเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บบนห้องนอน

    “ ขับรถมาเหนื่อยไหมค่ะ” แก้วเอ่ยถามชายหนุ่ม พร้อมช่วยจัดเสื้อผ้าเข้าตู้

    “ ไม่เหนื่อยหรอก  แต่พี่คิดถึงแก้วมากกว่า” โทโมะบอกแล้วดึงหญิงสาวให้ลุกก่อนจะพามานั่งลงบนเตียงพร้อมกอดเอวไว้ด้วยความคิดถึง

    “ ปากหวานจริงๆ เลยนะค่ะ”

    “ เคยชิมแล้วเหรอ  ถึงรู้ว่าหวานนะ” โทโมะเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม  จนคนที่อยู่ในอ้อมกอดถึงกับหน้าแดง

    “ ลงไปข้างล่างดีกว่า” แก้วบอกแล้วลุกขึ้นก่อนจะเดินนำไป

    “ จะไปไหนกันค่ะคุณพ่อคุณแม่”

    “ พ่อกับแม่จะไปหาฤกษ์แต่งงานที่วัด  ลูกจะไปด้วยไหมจ๊ะ” มารดาของโทโมะเอ่ยถามทั้งสองที่เดินลงมาจากบันได

    “ ไปค่ะ  แก้วอยากไปทำบุญเหมือนกันค่ะ” แก้วบอกแล้วเดินตามมาขึ้นรถ  ไม่นานทั้งหมดก็มาถึงวัดที่ครอบครัวหญิงสาวชอบมาทำบุญเป็นประจำ   โทโมะกับแก้วแยกออกมาไหว้พระขอพรกันสองคน  ก่อนจะเดินไปให้อาหารปลาที่อยู่บริเวณด้านข้าง  

      “ นานแล้วนะค่ะที่แก้วไม่ได้มาทำบุญแบบนี้” หญิงสาวเอ่ยบอก  เพราะเรียนและฝึกงานเลยไม่ค่อยมีเวลามาทำบุญแบบนี้

      “ เดี๋ยวพี่จะพามาบ่อยๆ เลยดีไหม” โทโมะเอ่ยถามหญิงสาวพร้อมโยนขนมปังลงไปให้ปลาที่ว่ายอยู่ในน้ำ

      “ กลับบ้านได้แล้วจร้าเด็กๆ” มารดาของแก้วเดินมาตามทั้งคู่

     “ ค่ะแม่” แก้วบอกแล้วเดินมาคู่กับแฟนหนุ่ม

    “ เป็นไงบ้างครับคุณแม่” โทโมะเอ่ยถามทันที

   “ เดือนหน้าจ๊ะ  เดี๋ยวพรุ่งนี้ลูกไปถ่ายรูปแต่งงาน เลือกการ์ด ของชำร่วยเลยนะจ๊ะ  เดี๋ยวจะไม่ทัน” มารดาของแก้วเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

    “ พ่อว่าแต่งงานเสร็จเตรียมมีหลานให้พ่อเลยดีกว่า  จะได้ทันใช้งานหน่อย”

    “ พ่ออ่ะ” แก้วบอกอย่างเขิลอายก่อนจะเข้าไปนั่งในรถด้วยใบหน้าที่แดงเป็นลูกมะเขือเทศ

    “ คุณก็ ดูสิลูกสาวอายไปแล้ว” มารดาเอ่ยดุสามี  โทโมะจึงตามขึ้นไปนั่งข้างๆ  ไม่นานก็กลับมาบ้านก่อนจะแยกกันไปพักผ่อน

        เช้าวันรุ่งขึ้นแต่งชุดกระโปรงสีขาวยาวเท่าเข่าเดินลงมาข้าวล่างพร้อมแฟนหนุ่ม  ทั้งสองทานอาหารเช้าพ่อแม่ก่อนจะออกไปยังร้านชุดแต่งงาน

       “ สวัสดีค่ะ เชิญด้านในเลยค่ะ” จินนี่เจ้าของร้านชุดแต่งงานเดินออกมาต้อนรับทั้งคู่

      “ อ้าวโทโมะ  จะแต่งงานแล้วเหรอ” จินนี่เอ่ยทักเพื่อนของแฟนตัวเอง

      “ ใช่ นี้น้องแก้วเจ้าสาวของเรา”

      “ หวัดดีจร้าน้องแก้ว” จินนี่บอกแล้วยิ้มให้หญิงสาว

      “ จินนี่เป็นแฟนของเพื่อนพี่เอง” โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาวข้างกาย

     “ สวัสดีค่ะพี่จินนี่”

     “ ไปจร้า  เดี๋ยวพี่พาไปลองชุดแต่งงานดีกว่า” จินนี่บอกแล้วจับมือหญิงสาวไปเลือกชุดเจ้าสาวทันที

     “ ว่าไงว่ะไอ้โมะ  มาทำอะไรที่นี้” เคนตะที่เดินออกมาจากหลังร้านเอ่ยทักเพื่อนหนุ่ม

     “ แกเปิดร้านอะไรล่ะ” โทโมะถามเพื่อนหนุ่ม

     “ ร้านชุดแต่งงาน  อย่าบอกนะว่าแกจะแต่งงาน” เคนตะถามด้วยความตื่นเต้น

    “ ใช่แล้ว”

    “ ใครเป็นผู้คว้าหัวใจคุณโทโมะรูปหล่อคนนี้ไปได้เนี่ย” เคนตะเอ่ยแซว

    “ มาแล้วเจ้าสาวของโทโมะ” จินนี่บอกพร้อมแก้วที่เดินออกมาด้วยชุดเกาะอกยาว สีขาว  ผ้าลูกไม้

    “ สวยและก็น่ารักว่ะ” เคนตะบอกเมื่อเห็นว่าเจ้าสาวของเพื่อนนั้นทั้งสวยและน่ารัก

    “ นี้ขนาดยังไม่ได้แต่งหน้านะเนี่ย” จินนี่เอ่ยบอกเพื่อนๆ

   “ โทโมะ”  เคนตะสะกิดเพื่อนหนุ่มที่มองหญิงสาวตาค้าง

   “ อะไรว่ะไอ้เคน”

  “ ไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว” เคนตะบอกแล้วพาเพื่อนหนุ่มไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า   ไม่นานทั้งสองก็มายืนอยู่กลางฉากที่เคนตะนั้นจัดเตรียมไว้ให้  เคนตะเป็นช่างภาพให้กับเจ้าบ่าวและเจ้าสาว  โดยมีจินนี่แฟนสาวค่อยช่วยจัดท่าโพสต์ให้ดูเป็นคู่รักทั้งโอบ กอด และหอมแก้ม   เมื่อถ่ายเสร็จทั้งสองก็เปลี่ยนชุดมานั่งเลือกการ์ดและของชำร่วย   ก่อนจะมาเลือกรูปภาพที่ถ่ายไว้ว่าต้องการภาพในเป็นภาพใหญ่และรองลงมา

        “ เสร็จแล้ว ไว้อาทิตย์หน้าจะนัดมาดูการ์ดและของชำร่วยนะ” เคนตะเอ่ยบอกเพื่อนหนุ่ม

      “ ขอบใจมาก  ไปก่อนนะ”

      “ โชคดีล่ะ”

      “ หวัดดีค่ะพี่เคนตะ  พี่จินนี่” แก้วยิ้มให้กับทั้งสองก่อนจะเดินจับมือกับชายหนุ่มออกมาจากร้าน

     “ ไปไหนต่อไหม” โทโมะเอ่ยถามหญิงสาวเมื่อเข้ามาอยู่ในรถ

     “ ไปที่นี้ดีกว่าค่ะ” แก้วบอกทางชายหนุ่มจนรถมาจอดที่ร้านคอฟฟี่ ช้อป เล็กๆ ร้านหนึ่ง