This is love...มันคือความรัก

9.7

เขียนโดย Aeynroey

วันที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.41 น.

  21 บท
  143 วิจารณ์
  37.69K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

8) เกลกับน้องของโทโมพ????

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
2อาทิตย์ผ่านไป
"กรี๊ดดดดดดดดด"โอ๊ยหนวกหูจะกรี๊ดอะไรกันนักกันหนาฟ่ะ แล้วดูดิ๊นั่นไปมุงอะไรกันวันนี้ฉันอุส่าห์มาแต่เช้า แต่ดันมาเจออะไรก็ไม่รู้ โว๊ะ!เสียอารมณ์
"แก้วพวกนั้นดูอะไรกันอ่ะ"ถามฉันแล้วฉันจะรู้มั้ยล่ะ
"ไม่รู้ไม่อยากดูไปเหอะ"ตอนที่ฉันกำลังลากฟางออกจากไทยมุงพวกนั้นแต่อยู่ๆไอ้พวกข้างหลังก็ดันมาทำให้ฉั
นออกมายืนสง่าผ่าเผยอยูกลางวง เห้ย!กลางวง
"แก้วไหนบอกไม่อยากดูไง เล่นซะกลางวงเลยนะ"
ฟึบ~(>_>)(T_T)(dry.gif)แล้วทุกสายตาก็มองมาที่ฉันกับฟางทำนองว่า'แกจะมาแย่งซีนใช่มั้ย'
"อ้าวแก้วมาโรงเรียนเช้าจังนะ"ใครทักฉันฟ่ะเท่าที่รู้มาทั้งโรงเรียนฉันมีเพื่อนแค่2คนตอนนี้เลยไม่รอช้าฉันรี
บหันไปทางต้นเสียงทันทีแต่คนที่ฉันเห็นคือโทโมะกับผู้หญิง!
"เอ่อ...ก็วันนี้ตื่นเช้านะ"ใครคือผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างโทโมะนะแล้วทำไมต้องมองฉันด้วยสายตาไม่เป็นมิตรแบบ
นั้นด้วยฟ่ะเนี้ย
"งั้นฟางกับแก้วขอตัวนะ"แล้วฟางก็ลากฉันออกมานอกวง แต่กว่าจะออกมาได้เรียกว่าลำบากเลยทีเดียวแต่เอ๊ะ!แสดงว่าเมื่อกี้ที่เค้ามุงกันก็คงจะเป็นโทโมะกับผู้หญิงคนนั้นสินะ
ชักจะอยากรู้แล้วสิว่าโทโมะเป็นอะไรกับผู้หญิงคนนั้น
"ฟางว่าผู้หญิงที่ยืนข้างโทโมะเค้าเกี่ยวข้องอะไรกับโทโมะเหลอะ"
"เอ่อ...คือ..."จะอ้ำๆอึ้งๆทำไมฟ่ะ
"เร็วๆดิแก้วอยากรู้"
"คือ...ผู้หญิงคนนั้นเป็น...."
"นี่เร็วๆดิฉันอยากเห็นหน้าน้องของพี่โทโมะจะแย่แล้วนะ"หือ???น้องของโทโมะหรือว่าผู้หญิงคนนั้น!!
"แก้วได้ยินใช่มั้ย"
"อื้มได้ยินแล้วทำไมเมื่อกี้ฟางต้องอ้ำๆอึ้งๆด้วย"ก็แค่น้องทำไมต้องทำเหมือนอย่างกับเป็นแฟน
"อ๋อ!เปล่าๆฟางแค่ไม่รู้ว่าจะตอบว่ายังไงนะ"
"อ...อ้อ งั้นไปเรียนกันเถอะ"
"แก้วฟางขอโทษ"
"เมื่อกี้ฟางว่าอะไรนะ"ฉันได้ยินไม่ถนัดเลยถามอะไรขอๆสักอย่างนี่แหละ
"อ้อฟางจะบอกว่าขอลอกการบ้านหน่อยนะ"
"อ...อ้อได้สิ"

ห้องเรียน
"นักเรียนค่ะวันนี้ครูมีเพื่อนใหม่มาแนะนำให้รู้จักแต่อาจจะเป็นเพื่อนเก่าของบา
งคนนะเชิญเลยจ๊ะ"เพื่อนใหม่???ทำไมมาตอนจะปิดเทอม1แล้วฟ่ะ
"สวัสดีฉันชื่อเกล"เห้ย!นี่มันผู้หญิงที่ฉันเจอตอนเช้านิแล้วทำไมต้องมาอยู่ห้องนี้ด้วยเนี้ยยิ่งรู้สึกไ
ม่ค่อยถูกชะตาอยู่
"เธอเชิญแนะนำตัวเองกับเพื่อนๆไปก่อนเลยนะจะนั่งตรงไหนก็ได้เดี๋ยวครูขอไปจัดการ
เรื่องรายชื่อก่อน"
"ค่ะ"พอซิสเตอร์เดินออกไปคนที่ชื่อเกลอะไรนี่ก็เหมือนมองหาอะไรสักอย่างแล้วก็ตะโกนข
ึ้น"พิม!!อ๊ายฉันถึงแกม๊ากกกมากกก"
"ฉันก็คิดถึงแกนี่มานั่งตรงนี้เลยฉันมีเรื่องจะเมาส์เกี่ยวกับพี่โทโมะเยอะแยะ"เอ๊ะ!ที่ที่พิมหมายถึงก็คือที่ของฉันนิ
"ลุกไปสิย่ะฉันจะนั่ง"
"แต่นี่ที่ฉันถ้าเธออยากนั่งก็ไปนั่งข้างหลังสิ"คนไรว่ะไม่มีมารยาทเลยหน้าตาก็ดี
"เธอไม่รู้เหลอะว่าฉันลูกใครฉันจะนั่งตรงไหนก็ได้ในโรงเรียนนี้"เอ๊ะ!ยัยนี่ถ้าจะบ้าขนาดตัวเองเป็นลูกใครยังไม่รู้เลย
"เอ่อ...แก้วฟางว่าเราไปนั่งข้างหลังกันเถอะ"ฟางกับแอพริลก็อีกคนนางเองเกิ๊น
"ไม่ไปได้ยินมั้ยยัยคนไม่รู้จัื่อพ่อตัวเอง"
"ฮึ่ย!นี่แกว่าฉันเหลอะ วอนโดนดีซะยัยบ้าแกจำใส่สมองของแกไว้เลยนะว่าฉันเป็นลูกเจ้าของโรงเรียนนี้ถ้าแกอยาก
จะเสนอหน้าอยู่ต่อก็กรุณาไปนั่งที่อื่น"แค่เป็นลูกเจ้าของโรงเรียนคิดว่าฉันกลัวรึไงพ่อแม่อบรมสั่งสอนมายังไงปล่อยให้ล
ูกทำตัวแบบนี้มันน่านัก
"เอ่อ.. ฉันไปนั่งที่อื่นก็ได้ไปเหอะแก้ว"ไม่ทันที่ฉันจะได้เถียงกับยัยปากนกแก้วนี่ต่อฟางก็ลากฉันไปนั่งข้างหลัง ฮึ่ยทำไมฉันต้องเจอแต่เรื่องแบบนี้ด้วย
"แค่นี้ก็จบแต่ขอบอกไว้เลยนะว่าแกจะทนอยู่ในโรงเรียนนี้ไม่ได้แน่ถ้ายังมีฉันอยู
่!"
"ใครถาม???"
"อีนังบ้ากรี๊ดๆๆๆ"
"พอเหอะเกลคนมองกันยกห้องแล้ว"ถ้าฉันต้องเจอเธอทุกวันแบบนี้ฉันก็ไม่อยากอยู่หรอกยัยปากนกแก้วเอ๊ย

พักเที่ยง
"แก้วไปกินข้าวกัน"
"ไม่อ่ะยังทำงานไม่เสร็จเลยฝากซื้อทิรามิซึมาด้วยละกัน"
"จร้า"แล้วฟางกับแอพริลก็เดินออกไปจนตอนนี้ในห้องเหลือแค่ฉันเกลแล้วก็พิม เหอะ!ออกๆไปเลยไป ชิ!
"เกลไปกินข้าวกันครับ"เอ๊ะ!นั่นเสียงโทโมะนิ
"ค่ะเดี๋ยวเกลขอเก็บของแปปนึงนะคะ"ท...โทโมะมารับเกลไปกินข้าว!
"ครับ เอ๊ะ!แก้วทำไมยังไม่ไปกินข้าวอีก"ขอบคุณที่ยังเห็นว่าฉันนั่งอยู่ด้วย
"ยังทำงานไม่เสร็จ"ฉันตอบห้วนๆออกไปเพราะไม่คิดว่าโทโมะจะมาชวนไปกินข้าวแต่แค่ตามมารยาท น้องสาวโทโมะงั้นเหลอะทำไมนิสัยถึงต่างจากพี่นักนะ
"ไปกันเถอะค่ะพี่โทโมะอยู่ตรงนี้นานๆมีแต่พวกคนบ้า"แล้วใครใช้ให้อยู่เล่าไปให้พ้นๆเลยยัยปากนกแก้ว
"เอ่อ...ครับๆแก้วฉันไปแล้วนะ"สครถามไม่ทราบ ชิ!

กริ๊ง~กริ๊ง~
"แก้วไปเอาสมุดการบ้านเร็ว"เฮ้อ...ตอนนี้ไอ้การไปเอาสมุดการบ้านตอนเย็นกลายเป็นงานอดิเรกฉันไปแล้วละ
"อ...อื้มๆ"ฉันตอบรับก่อนจะรีบเก็บของแล้วเดินไปที่ตึกเกรด11แบบไม่รีบเพราะซิสเตอร์เลิกก่
อนเวลาตั้ง20นาที
"ป๊อปปี้!!"พอมาถึงฉันก็ตะโกนเรียกป๊อปที่นั่งฟังเพลงอยู่หน้าห้องทันที
"มาเร็วเชียวนะวันนี้"
"ครูปล่อยเร็วนะไหนสมุดการบ้านอ่ะ"
"เดี๋ยวฉันไปดูให้ไม่รู้ไอ้โมะมันเช็คชื่อยัง"
"อ้องั้นฉันรออยู่ตรงนี้นะเสร็จแล้วเอามาให้ละกัน"ฉันรอป๊อปอยู่เกือบ1นาทีแล้วสายตาก็ไปสะดุดกับโทโมะที่ถือการบ้านออกมา
"อ๊ะ!นี่การบ้าน"
"ขอบคุณนะ"แล้วฉันก็รับการบ้านมาถือไว้ก่อนจะเดินผ่านหน้าโทโมะไปแต่โทโมะก็เรียกไว้ซะก่อ

"เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อน"แค่โทโมะไม่เปลี่ยนไปเพราะยัยเกลแล้วก็ทำกับฉันเหมือนทุกๆวันแค่นี้หน้าฉันก็แด
งแล้ว
"อ...เอ่อไปสิ"ฉันเดินมากับโทโมะโดยที่เค้าถือกระเป๋าให้จนมาถึงหน้าห้องซิสเตอร์พอฉันส่งการบ
้านเสร็จก็เดินออกมาแต่เห็นโทโมะกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ฉันเลยเดินไปเอากระเป๋า
"ครับเดี๋ยวพี่ไปรับที่ตึกนะ"หึ!คุยกับยัยเกลอีกนะสิถ้าเป็นห่วงกันมากทำไมไม่ไปหาเลยล่ะมาส่งการบ้านเป็นเพื่อนฉ
ันทำไม
"เสร็จยัง"ฉันถามเมื่อเห็นโทโมะเอาไอโฟนเก็บใส่กระเป๋า
"อื้มไปกันเถอะ"
"ถ้านายต้องไปรับไปส่งเกลทุกวันวันหลังก็ไม่ต้องมาส่งการบ้านเป็นเพื่อนฉัน"เห้ย!!เผลอพูดอะไรออกไปเนี้ย
"นี่!เธอหึงฉันเหลอะ"ก็เออนะสิแต่ใครจะกล้าบอกเล่า
"ฉันไม่ได้ชอบนายเพราะฉะนั้นฉันไม่จำเป็นต้องหึง"พูดจบฉันก็เดินผ่านหน้าโทโมะไปแต่ก็ต้องหยุดกึกกับคำพูดที่แทบจะแทรกแผ่นดินหนี
ได้
"ไม่หึงก็ไม่หึงแต่หน้าเธอแดงนะ"อ๊ายยยอีตาบ้าาาา

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา