This is love...มันคือความรัก

ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย....
"สายจนได้ โอ๊ย!จะโดนอะไรบ้างเนี้ย"ฟางพูดขึ้นหลังจากที่เพลงชาติเริ่ม
"เดี๋ยวเราอ้อมไปหลังแถวก็ได้"แต่ความคิดของฉันก็ต้องดับลงเพราะมีซิสเตอร์มาเห็นซะก่อน
"พวกเธอ2คนมาช้าใช่มั้ย!"เฮือกกกก!ตอนนี้นักเรียนที่อยู่เกรด7กับเกรด8ที่ได้ยินเสียงซิสเตอร์เมื้อกี้ต่างมองมาที่
ฉับกับฟางเป็นตาเดียว
"ค...ค่ะ"
"ไปพบฉันที่ห้องหลังเลิกแถว!"อะไรจะซวยขนาดนี้ฉันเห็นคนอื่นมาสายไม่เห็นจะโดนแบบนี้เลยสงสัยฉันจะมืออาชีพ
ไม่พอ
"ค...ค่ะ"แล้วฉันกับฟางก็รีบวิ่งไปที่แถวอย่างรวดเร็ว 

เลิกแถว
"แก้วฟางทำไมวันนี้มาสายอ่ะ"แอพริลถามเพราะสงสัยจะเห็นตอนที่ฉันโดนยัยซิสเตอร์ประจาน
"แก้วตื่นสาย"
"ก็เมื่อวานฉันไปช่วยงานแอพริลที่ร้านแล้วยังโดนพวกพี่หวายแกล้งอีกฉันเลยเหนื่อ
ย"แถไปเรื่อยความจริงแล้วมัวคิดมากเรื่องที่โทโมะบอกฝันดีต่างหาก
"มาเกี่ยวกับฉันจนได้""
"รีบไปกันเถอะเดี๋ยวซิสเตอร์จะเพิ่มโทษอีก"

หน้าห้องซิสเตอร์
ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก..
"เข้ามาได้"จะโดนอะไรบ้างเนี้ย
"ขออนุญาตินะคะ"
"เธอ2คนชื่ออะไร"
"จริญญากับธนัญต์ธรญ์เกรด10ห้องAค่ะ"
"อื้ม...เพิ่งเข้าใหม่ใช่มั้ย"
"ค...ค่ะ"
"เธอ2คนยังไม่เคยทำผิดกฏระเบียบของโรงเรียนมาก่อน ครั้งนี้เป็นครั้งแรกเพราะฉะนั้นฉันจะลดโทษโดยการที่เธอจะต้องไปเอาสมุดการบ้านของห้
องที่ฉันรับผิดชอบทุกเย็นเป็นเวลา1เดือน"
"ห...หา1เดือน"
"ใช่1เดือนห้องที่ฉันรับผิดชอบเป็นเกรด11ห้องA AA และห้องBแค่3ห้องเข้าใจมั้ย"
"ข...เข้าใจค่ะ"
"อ่อ!เธอจะต้องรับสมุดการบ้านของแต่ละห้องมาให้ฉันก่อน4โมงถ้าช้ากว่านั้นเธอจะต้องโด
นลงโทษ"อะไรฟ่ะช้าก็โดนลงโทษด้วย
"ร...รับทราบค่ะ"
"ทีนี้ก็ไปได้แล้ว"พอซิสเตอร์บอกให้ไปได้ฉันกับฟางก็แทบจะกรี๊ดกันเลยหละเพราะเกรด11กับตึกที่ซิสเ
ตอร์อยู่มันต้องเดินอ้อมตึกเกรด10กับเกรด9มาอีก2ตึกและต้องแบกการบ้านมาอีก ตั้ง3ห้องมีหวังได้เป็นลมกันบ้างแหละ
"เป็นไงบ้าง"แอพริลที่ไม่รู้ชะตากรรมของพวกเราก็ถามขึ้นมา
"เอาการบ้านเกรด11ห้องA AA และBมาให้ซิสเตอร์ที่ตึกนี้เป็นเวลา1เดือน"พอแอพริลได้ยินก็แทบช็อคเหมือนกัน อะไรมันจะโหดขนาดนี้!
"แล้วจะไหวมั้ยเนี้ยแต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันช่วย"
"มันก็ต้องเป็นอย่างงั้น" "ฉันพูดแบบปลงๆเพราะถ้าฉันกับฟางถือมาแค่2คนมีหวังไม่ร่วงกลางทางก็ไปไม่ทันแน่ๆ

กริ๊ง...กริ๊ง....
พอออดหมดเวลาดังฉันฟางแล้วก็แอพริลก็รีบเก็บของใส่กระเป๋าแล้วก็ตรงไปที่ตึกเกรด11
ทันทีเพราะเหลือเวลาอีก20นาทีก็จะถึง4โมงแล้ว
"แฮ่ก...แฮ่กถึงซะที"
"เอางี้นะแก้วไปเอาห้องAส่วนแอพริลไปห้องAAแล้วฉันจะไปห้องBเอง"
"โอเคงั้นตามนี้นะ"พอฟางพูดจบฉันก็รีบขึ้นไปยังห้องAทันทีว่าแต่พี่ๆเขาเอาการบ้านไปตั้งไหนกันนะ
"อ้าวแก้วมายืนทำไมแถวนี้เนี้ย"ป๊อปปี้นี้เอง เออ!จริงด้วยป๊อปอยู่ห้องA ถามป๊อปดีกว่าว่าการบ้านอยู่ไหน
"มาเอาการบ้านห้องนายไปส่งให้ซิสเตอร์กาก้าว่าแต่การบ้านอยู่ไหน"พอป๊อปได้ยินก็ทำท่าคิดแล้วก็ดีดนิ้งดังเป๊าะ
"ถ้าหน้าที่เอาการบ้านไปส่งก็เป็นไอ้โมะนะแต่เดี๋ยวไปดูให้"ป๊อปเดินเข้าไปในห้องสักพักก็เดินออกมาพร้อมกับโทโมะ
"นี่ไงการบ้าน"แล้วป๊อปก็ชี้ไปที่การบ้านซึ่งโทโมะถืออยู่
"เธอใช่มั้ยที่ซิสเตอร์บอกจะให้มาเอาการบ้านไปส่งทุกวัน"
"อ...อื้ม"เขินก็เขินแต่ตอนนี้ไม่ทันแล้วต้องรีบเอาการบ้านไปส่งก่อนที่จะ4โมง
"งั้นเดี๋ยวฉันไปส่งเป็นเพื่อน"ก็อยากให้ไปส่งเป็นเพื่อนนะแต่ตอนนี้ถ้าจะเดินไปมันคงไม่ทันเเล้ว
"ไม่เป็นไรวันนี้ฉันรีบซิสเตอร์บอกว่าให้ไปก่อน4โมงนี่ก็ใกล้จะ4โมงแล้วเดี๋ยวฉั
นไปเอง"แต่โทโมะไม่ฟังที่ฉันพูดกลับเดินออกไปเฉยเลย
"ตามมันไปเหอะเพราะมันนะเดินเร็ว5นาทีก็ถึง"พอป๊อปพูดจบฉันก็วิ่งตามโทโมะไปแต่หมอนี่เดินเร็วชะมัดเกือบตามไม่ทันแนะ
"โทโมะ หยุดก่อน!"พอใกล้จะถึงห้องซิสเตอร์ฉันก็ตะโกนเรียกโทโมะให้หยุดเพราะถ้าซิสเตอร์เห็นว่าคน
ที่เอาการบ้านไปส่งไม่ใช่ฉันมีหวังโดนลงโทษเพิ่มแน่
"อ๊ะ!เอาไปส่งซะ"
"ข...ขอบคุณ"แล้วฉันก็รีบเดินเข้าไปส่งซึ่งก็เป็นเวลา4โมงพอดีแป๊ะๆไม่ขาดไม่เกิน
"นี่ค่ะ"พอมองไปที่โต๊ะก็เห็นว่าแอพริลกับฟางเอามาส่งก่อนหน้านี้แล้ว เฮ้อ....เกือบไปแล้วเรา
"อื้มไปได้"พอซิสเตอร์บอกให้ไปได้ฉันก็เดินออกมาในสภาพเหงื่อซก นี่ฉันต้องเป็นอย่างงี้1เดือนเลยใช่มั้ย!
ปึก..."โอ๊ย!"เพราะมัวแต่ก้มไม่ได้ดูทางเลยไปชนกับใครเข้า"ขอโทษค่ะ"
"ยัยซุ่มซ่าม!ขอโทษแล้วไม่คิดจะหันมาดูคนถูกชนบ้างรึไง"อ...อ้าวเสียงโทโมะนิ ยังไม่ไปอีกเหลอะ
"อ..เอ่อขอโทษที"
"ไม่เป็นไร*แล้วนี่เพื่อนเธอไปไหนแล้วหละ"เออนั่นสิฟางกับแอพริลไปไหนแล้วอ่ะ
"ไม่รู้สิ สงสัยจะลงไปรอข้างล่างมั้ง"พอฉันพูดจบก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาฟางทันที
"ฮโหล ฟางอยู่ไหนเนี้ย"
(ฉันอยู่ด้านล่างของตึกแล้วแก้วเดินลงมาเลย)
"อ...อ้ออื้มแล้วเดี๋ยวจะลงไป"
(จร้าๆ)
แต่พอฉันวางสายจากฟางไปไม่ถึง1นาทีโทโมะก็ดึงโทรศัพท์ฉันไปล้วก็กดอะไรสักอย่าง
...ไม่มีผู้ชายที่ดีที่สุดแต่มีผู้ชายที่รักเธอที่สุด....
"ทำไรอ่ะ"ฉันถามอย่างงงๆที่อยู่ๆเสียงโทรศัพท์โทโมะก็ดึงขึ้น
"อ๊ะ!เธอมีเบอร์ฉันแล้วนะ"
"อ...อ้อ"เพราะเหนื่อยฉันเลยไม่ถามอะไรมากแล้วก็เก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า"ไปแล้วนะแล้วก็ที่ถือการบ้านมาให้ขอบคุณมากๆ"
"ไม่เป็นไร^^กลับบ้านดีๆหละ"
"อ...อื้ม"ฉันยังงงๆอยู่เลยเดินไปเกาหัวไปอะไรของเค้าเนี้ย