SPECIAL BABY SET

 
      หลังจากที่ทานข้าวพร้อมกับความเศร้าจบฉันก็ออกไปช่วยพี่โมะที่ร้านถึงจะเศร้าแต่ก็ทำตัว
เหมือนเดิมเข้าไว้นะแก้วเรื่องแบบนี้ทันน่าอายนักแล้วพี่โมะก็คงยอมรับไม่ได้
" ตรี๊ดๆ~~ " ฉันมองดูที่มือถือตัวเองแล้วก็ต้องอ๋อในใจเพราะคนที่โทรเข้ามาคือฟาง
( แก้วอยู่ร้านป่าว )ยัยฟางพูดเสียงดูเหนื่อยๆ
" พูดเสียงเศร้าเลยนะคราวนี้ยัยเฟย์มันเอาอาไรไปอีกละ " จริงๆนะเฟย์อะนิสัยไม่ค่อยดีเท่าไรหรอกเข้าขั้น
ดื้อรั้นเอาแต่ใจยัยฟางก็ตามใจตลอด
( แกจำคนที่มาจีบฉันได้มะเควิ่นนะ ) อ่อไอ้หนุ่มคนนี้เองมีไรหว่า
" ทำไมเหรอ " เพิ้ลฉันนี่น่าสงสัยจริงๆ
( ฉันตกลงเป็นแฟนกับเควิ่นแล้วละ )
" เฮ้ย!จริงดิแต่ก็ดีนะน่ารักดีแล้วทำไมต้องทำเสียงเศร้าด้วยเนี้ยยยย-0- " ไม่เข้าใจยัยฟางเลยจริงๆ
( ฮึก~แง่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ) เฮ้ยอาไรอีกเนี้ย
" แกเป็นไรอะอย่าร้องๆสิ่!! " โอ้ยปวดหัว
( เฟย์ ฮึก เฟย์ ชอบเควิ่นแล้วขอเควิ่นไปแล้ว...ฮึก แล้วพวกนั้นก็เป็นแฟนกันหลังจาก
ที่ฉันเลิกกับเควิ่นได้ไม่ถึงชั่วโมง~~) โหยยัยเฟย์เล่นแรงเกินไปละ
" งั้นแกมาหาฉันที่ร้านเลยฟางเดี๋ยวปลอบใจเอง " TTเรื่องของตัวเองยังเอาไม่รอดหาเรื่องเข้าตัวอีกแล้วฉัน
       จากนั้นไม่นานยัยฟางก็มาพร้อมกับตาที่บวมแดงเพิ่งบอกได้ว่ายัยนี่เพิ่งผ่านการร้องไห้
อย่างหนักมาฉันมองเพื่อนสาวอย่างสงสาร(ตัวเองละย่ะ)
" แก้วฉันเสียมากๆ " ยัยฟางร้องไห้ออกมาอีกแล้วโผ่เข้ามากอดฉัน
" โอ๋ๆไม่เป็นไรนะ "
" ฮื่อๆๆ" โอ๋สงสารยัยนี่จับใจ
" แกรักเควิ่นจริงๆเหรอ " ถามด้วยความสงสัยเพราะที่ผ่านมาเห็นมันคบผู้ชายแล้วยัยเฟย์
แย่งทีไรก็ไม่เห็นจะร้องไห้
" ก็เปล่า 0.0 " ยัยนี่ทำหน้าแบ๊วมากน่าจับมาบีบชะมัด
" อ่าวแล้วร้องไห้ทำชากไรเนี้ย "
" ก็แฟนคนก่อนของฉันบอกว่าถ้าเลิกกันช่วยแสดงความเสียใจได้มั้ยอะเลยลองทำดู "
" ยัย...สมองโว้แกนี่มันจริงๆเลย " ฉันพูดแล้วทำหน้าบึ้ง
" เอาเหอะน่าตาฉันบวมหมดไม่น่าเอาน้ำยาดมมาทาขอบตาเลยดูสอแดงๆแถมน้ำตา
ก็ไม่หยุดไหลอีก " โอ้ยยยเพื่อนฉัน
" นี่แกบ้าหรือโง่เนี้ย "
" อ่อสวยแล้วฉลาดนะ " อยากตบยัยนี่ควั่มจริงๆตอบกวนอะ
" แล้วถ้าแกเจอคนที่ใช่จริงๆแกจะปล่อยให้เฟย์ป่ะถ้าเฟย์มันชอบ " ฟางทำหน้าคิดนิดๆก่อนจะยิ้มหวาน
ออกมาให้ฉัน
" ฮี่ๆ ไม่มีทางอะ " ยัยนี่ยิ้มพร้อมกับแก่วงหัวไปมา
" ก้ดีฉันละเบื่อกีับแกที่ยอมเฟย์มากๆ "
" เอ๋?อ่อๆ>< " ฉันชักทนไม่ใหวกับยัยเพี้ยนนี่จริงๆ
" พี่โมะไปไหนอะ " ฟางเรี่มถามหาพี่โมะ
" ก็เห็นบอกว่าจะไปรับเพื่อนที่สนามบินนะนี่ก็นานมากละเดี๋ยวคงมาแหละ " เมื่อฉันบอกยัยฟางก็พยักหน้าให้
ก่อนจะไปเปี่ยนเสื้อใส่ชุดเสริฟ อ่อลืมบอกเวลาว่างๆยัยฟางชอบมาช่วยฉันเสริฟกาแฟที่นี่อะเพาะ
ร้านนี้มีคนเข้าเยอะมากๆ
       เวลาผ่านไปจนเที่ยงคนก็เรี่มหายไปละพี่โมะทำไมถึงยังไม่มาป่านนี้นะฉันเมี่ยงมอง
ที่หน้าประตูร้านยังไม่มาสักทีเฮ้อเชงจัง
" ฟางเดี๋ยวแก้วเข้าไปหาอาไรมาให้ทานก่อนนะ " ฉันบอกฟางที่เก็บขยะในร้านออกไปข้างนอก
" จ้าๆ " ฟางหันมามองแล้วยิ้มให้ก่อนจะเก็บต่อ
      ก่อนจะเข้าไปหาอาหารฉันก็เข้าห้องน้ำก่อนพร้อมกับมองดูรอยจูบที่ต้นคอตัวเอง
มันไม่มีทีท่าว่าจะหายพายในวันสองวันเลยนะเนี้ยแย่แฮะ
" แก้วผู้ชายมาหา!!!!! " อาไรอีกเนี้ยฉันออกไปจากห้องน้ำอย่างรวดเร็วเพื่อไปดูว่าใครมาหา
" ไงแก้ว! " เสียงนี้มัน
" กวิน!!! " ฉันเรียกชื่อเพื่อนสนิทดังก่อนก่อนจะวิ่งเข้าไปกระโดดกอดทันที
" โหยไม่เจอแกนานแบนเหมือนเดิมวะ " ฉับตบหัวมันทันทีที่พูดจบ
" โอ้ยย!!เจ็บนะเว้ยมือแกหนักเหมือนเดิมเลยวะ " กวินทำหน้ายุ่งๆแล้วบ่นฉัน
" แกว่าฉันแบนอะ "
" จริงไหมละหึม!? " เถี่ยงไม่ออก
" เออๆ!ไอ้บ้าคิดถึงๆๆ " ฉันบู้ยี้บู้ยำหน้ากระวินอย่างมันเขี้ยวก็คิดถึงอะไม่เจอกหันตั้ง2ปี
" แก้วใครวะหล่อชิบ " ยัยฟางสะกิดไหร่ฉันเบาๆพลางยิ้มให้กวิน
" อ่อ!ฟางนั้นกวินเพื่อนฉันที่อยู่ฝรั่งเศษนะ แล้วกระวินนี่ฟางเพื่อนฉันเอง " ฉันแนะนำให้ทั้งคู่รู้
จักกันก่อนที่ทั้งคู่จะยิ้มให้กันเพื่อเป็นการทักทาย
       แล้วพวกเราก็พากันมานั่งที่หน้าร้านฟางก็เอาเค้กมาให้กวินส่วนฉันก็ทำคาปูชีโน่ให้ไอ้คุณ
กวินคิดถึงจริงๆไม่เจอกันตั้งนานก็นึกว่ากวินจะลืมกันไปละ แล้วไม่นานฉันก็เอามาให้พร้อมกับนั่ง
เล่นคุยกันอยู่นาน
" สามีขาสามีเป็นไงมั้งคิดถึงภรรยามั้ย :) " ฉันหัวเราะกับไอ้ฟางนี่คือกวินอะที่พูด
" สามีคิดถึงภรรยามากๆๆๆเลยจ๊ะ ^0^ " ฉันพูดแล้วยิ้มส่วนกวินก็ทำท่าเป็นผู้หยิงพร้อมกับบีบแก้มฉัน
โอ้ยเจ็บวะ
" นี่กวินกับแก้วสนิทกันมากเลยเหรอ " ฟางถาม
" ใช่ค่ะเฮ้ยใช่ครับ " ก๊ากกกกกฉันนั่งหัวเราะกวินสมทำเป็นผู้หญิงนักลืมตัวเลย
" แล้วฟางรู้จักกับแก้วนานยัง "
" ก็2ปีเนอะใช่มะแก้ว " ฟางพูดแล้วหันมาถามฉันช้ำ
" อึมใช่ๆก็วันแรกที่เรามาที่นี่ก็เจอยัยนี่แหละคนแรก " ฉันพูดแล้วฟลักหังฟางเบาๆ
" ฉันดีใจละที่มาแล้วเห็นแกสบายดี " กวินพูดจริงๆจังแล้วกอดไหร่ฉันไว้ฉันก็ไม่ได้ว่า
อาไรเพราะพวกเราทำแบบนี้กันประจำอยู่แล้ว
" โหยดูทำเขาเหมือนแฟนกันเลย " ยัยฟางแชว
" พูดมากน่าแกเนอะที่รักขา " ฉันพูดเล่นๆกับกวิน
" ครับที่รักจุบุจุบุ " กวินทำปากจุ๊ฟตานี่น่รักเหมือนเดิมเลยวุ้ย
" เพิ่งรู้ว่าแก้วมีแฟนแล้ว " ฉันสดุ้งโย่งแล้วผลักออกจากกวินทันที
" พี่โมะแก้วป่าว "
" อ่อหวัดดีครับผมโทโมะพี่ของแก้ว " พี่โมะยิ้มให้กวิน
" ครับผมกวินครับ^^ "
" เหอะ " พี่โมะทำเสียยงยังงี้ก่อนจะเดินหันหน้าไปทางอื่น
" เอ้ยไอ้ป็อบเข้ามาสิแกจะยืนที่นอกนั้นอีกนานมั้ยวะจะได้ไปอาบน้ำแล้วพาแกเข้ามาข้างใน "
" เวอร์ละไอ้โมะ! " เจ้าของชื่อพูดตอบทำให้ทุกสายตาจ้องไปที่หน้าประตู
       อยากบอกว่าน่ารักมากจริงๆหน้าตาเหมือนหมีพูเลยเขายิ้มออกมาเป็นอย่างแรก
รอยยิ้มช่างน่ารักอาไรเช่นนี้แต่...ฉันคิดอาไรเนี้ยบ้า
" ฟาง "
" ไอ้ฟาง! " ไม่ได้ยินเสียงตอบรับ
" แก้ว คุ้นๆแต่จำไม่ได้ " ยัยฟางจับหัวตัวเองพร้อมทำหน้ายุ่งหลับตาปี๋
" ฟางเป็นอาไรมั้ย "
" ไม่รู้เหมือนกันอะแก้วเห็นหน้าเขาแล้วพยายามนึกทีไรแล้วปวดหัว " เพื่อนฉันอย่าบอกนะว่า
เห็นความหล่อแล้วปวดหัว"
" อ่าวน้องฟางมานานยังครับ " พี่โมะหันมาหาฟางแล้วยิ้มถาม
" ค่ะมาตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ " ฟางยิ้มน่ารักให้พ่โมะชักอิจฉาวะ
" โห! "
" ใครวะ "เพื่อนพี่โมะถาม
" เอ่อนี่น้องฟางเพื่อนแก้วนะแล้วนี้ป็อบปี้เพื่อนพี่ครับน้องฟาง " พวกเขาแนะนำกันใหรู้จัก
ฟางกับพี่ป็อบจ้องหน้ากันก่อนจะหันไปทางอื่นแทนพวกเขาเคยรู้จักกันเหรอ
      จากนั้นเป็นอันว่าแนะนำให้รู้จักกันเรียบร้อยพวกเขาก็พากันดื่มโอ้ยพวกผู้ชายนี่ชอบ
จังนะเบียร์อะแถมพี่โมะยังโทเรียกพี่เคนพี่เขื่อนแล้วก็พี่จองเบมาด้วยฮากันใหญ่อยู่รวมกันทั้ง5
ฉันเพิ่งรู้นะว่าพวกเขาเป็นเพื่อนกันทั้งหมดปกติเห็นมีสี่คนแต่นี่ห้าละ
      เวลานานผ่านไปรู้สึกว่าเพื่อนที่โมะจะเมาหนักแต่พี่โมะฉันไม่เมาเลยฟางเพื่อนฉันก็กลับละ
กวินก็อยู่ใกล้ฉันทุกวินาทีเขาเราคุยกันอย่างอารมณืดีทำนั้นทำนี่ตามติดกันตลอดจนฉันแทบไม่
ได้ยุ่งกับใครเลยดูพี่โมะจะหงุดหงิดฉันมากไม่รู้เป็นอาไรไปแล้วเขาอยู่ไหนแล้วละเนี้ย
" แก้ว!! " ฉันหันไปตามเสียงแล้วก็เห็นพี่โมะที่ทำท่าน่ากลัว
" ค่ะ "
" มานี่!!! " พี่โมะเขาเดินมากระชากแขนฉันไปที่ห้องของเขาห้องของความทรงจำแย่ๆ
 
          พวกเรานั่งมองหน้ากันนานไม่มีใครพูดอาไรก่อนเลยเลยตกอยู่ในความเงียบ
นานนับครึ่งชั่วโมง
" แก้ว... "
" หื้อ? " ฉันครางถามแล้วมองเขา
" เมื่อคืนเรามีอาไรกันใช่มั้ย " หัวใจเมื่อตกอยู่้ในดินเมื่อได้ยินคำทีพี่โมะบอก
" คือ...เอ่อ " จะพูดไงดีละ
" คิดให้ดีๆนะแก้วพี่จริงจัง " ฉันกัดรีมฝีปากตัวเองแน่นๆก่อนจะมองหน้าพี่เขาอีกที
" เปล่า " ฉันพูดผิดไปมั้ย
" งั้นบอกทีสิเลือดที่ผ้าปูนี่นอนเนี้ยของใคร " ฉันกลัวจริงๆ
" คือ...แก้วฮึก~ " บ้าจริงน้ำตาจะไหล
" แก้วบอกพี่มาสิ " สายตาพี่โมะสั่นนละริกบอกทีสิพี่เขากำลังเสียใจอยู่ไหม
" ใช่แก้ว...เรามีอาไรกัน " ฉันตัดสินใจพูดออกไปอาไรจะเกิดก็เกิดเถอะ
" พี่ขอโทษนะแก้ว " พี่โมะพูดและกอดฉันไว้แน่น
" พี่โมะแก้วกลัว " น้ำตาไหลลงมาแล้วว
" ไม่ต้องกลัวพี่จะรับผิดชอบเอง " นี่เขาพูดจริงเหรอ
" ไม่เป็นไร "
" ทำไมละ " พี่เขาถามอีกและดูไม่พอใจ
" ก็เมื่อคืนที่พี่ทำพี่เรียกแต่ชื่อเกลพี่ใจร้ายมากเลยรู้มั้ยพี่รู้เปล่าแก้วรู้สึกยังไง " ฉันบอกแล้วทุบอกเขาแรงๆ
น้ำตาไหลลงมาจนฉันไม่สามารถห้ามมันได้แล้ว
" พี่ขอโทษพี่วสัญญาจะไม่ให้มันเกิดแบบนี้อีก " ฉันจะดีใจในสิ่งที่เขาพูดดีมั้ย
" ไม่เชื่อ "
" การกระทำของพี่จะบอกตัวแก้วเอง " แล้วพี่โมะก็หอมแก้มฉัน
" เราเป็นแฟนกันนะแก้ว " ฉันมองไปที่เขา
" อย่าบอกนะว่าลืมเมื่อวานแก้วเป็นคนบอกเองว่าเราเป็นแฟนกัน " อ่อเื่รื่องนี้เองแต่เอ๊ะพี่เขาใส่ใจ
ด้วยเหรอ
" แก้วนึกว่าพี่จะไม่ใส่ใจ "
" ใส่ใจสิ! " ผู้หญิงนี่เป็นเพดที่อ่อนใหวง่ายจังเลยเนอะ
" แล้วก็ไอ้หมอนั้นด้วยมันเป็นใครทำไมปล่อยให้มันกอดแบบนั้น " พี่โมะทำหน้าดุใส่ชึ่งสำลับฉัน
มันน่ารัก
" เพื่อนแก้วเองทำไมหึงแก้วเหรอ " ฉันลองแย่ไปเล่นๆชึ่งก็รู้ว่าคำตอบมันก็คงไม่ใช่แต่มันทำให้ฉันยิ้ม
มันไม่น่ากลัวกว่าที่ฉันคิดแฮะ
" เออ...หึง " 
 
 
เออ...หึง
โอ้ยยยชอบอะน่ารัก
โทโมะแอบน่ารักนิดๆอีกตอนเดียวจบแล้วคร่าา
รอดูตอนจบเน้อว่าจะเป็นยังไงเม้นๆๆคร่าาาา