Magic of love

Fang’s part“หา!! ใคร ทำอะไร ไม่มี้ไม่มี =[]=”“เธอค้นห้องฉัน”“ฉันไม่รู้จริงๆ นะว่านายเอาถุงยางไว้หัวเตียงน่ะ >O<”“-_-; เธอสารภาพเองเลยนะนั่น”“OxO!!~” อุ๊บส์!!~ ฉันไปบอกอีตานี่ทำม้ายยยยย“เธอตั่งใจมาทำอะไรกันแน่” “ค้นห้อง” เอ้ยยย!! ปากมันไปเองง่ะ TxT~“ชัดแจ๋วแหววเลยเนอะ”“จิ๊ ว่าแต่นายเหอะ เอาถุงยางมาไว้ในห้องนอนทำไมยะ >O<”“หรือเธอจะให้ฉันไว้ในกางเกงในห้ะ!!” แหม -_-^ พูดซะเห็นภาพเลย“นายบ้า โรคจิตรึไงไว้ในกางเกงใน -..-”“คืนนี้เธอนอนห้องฉันแล้วกัน”“ทำไมฉันต้องนอนกับตัวอันตรายอย่างนายด้วยอ่ะ T^T”“งั้นไปนอนกับหมาขี้เรื้อนหน้าวัดเลยไป๊ -_-” ฉันสงสัยจังที่นี่มีวัดด้วยหรอ?“นอนก็ได้ T^T แต่บ้านนายออกจะกว้าง มีห้องนอนห้องเดียวรึไง =[]=”“มีอีกห้อง แต่ไม่ให้นอน”“ใจร้ายยยยยยยยยย!!!!~”“ทำไมฮะ -_-^”“ใจร้ายที่สุด T^T”ฉันนอนโดยมีหมอนข้างไว้เป็นโล่ (พูดง่ายๆ คือกลั้นไว้ -_-^^^) ไม่ยักรู้ว่านายนี่หัวถึงหมอนแล้วจะหลับปุ๊บ -_- ฉันนอนไม่หลับ T^T คิดถึงแม่จัง TOT ยัยเฟย์ด้วย T^T แต่รู้สึกเหมือนฉันต้องไปเฝ้าพระอินทร์แหงๆ -..- นอนดีกว่า!ราตรีสวัสดิ์...พี่น้องชาวไทย (ไม่ใช่รายการวู้ดดี้เกิดมาคุย -_-! : Armagnage)เอกอีเอกเอกกกกกกกกก!!!~ไม่ยักรู้ว่าเมืองเวทมนต์จะมีไก่ขัน -_-^ แต่ยิ่งกว่านั้นคือฉันรู้สึกเหมือนอะไรหนักๆ มันรัดตัวฉันอยู่ TOT ฉันเลยลืมตาขึ้นมาดู O_< กรี๊ดดดดด!!~ นายป็อปปี้กอดฉันอยู่อ่ะ T^T เมื่อวานหมอนข้างยังอยู่เลย TOT แต่ตอนนี้หมอนข้างไปอยู่อีกฝั่งของป็อปปี้แล้วอ่ะ นายนี่มันไว้ไม่ได้ >O<!! กลิ่นตัวหอมจังเลย เย้ย ม่ายช่ายยยย >O<“นายมากอดฉันทำไมห้า TOT” ฉันตะโกนถาม“อืม......” แน้ -_- มันยังจะมาครางใส่หน้าสวยๆ ของฉันอีก -.,- ตื่นเดี๋ยวนี้นะ!! T^T“นายยยยยยยยยยยยย!!~” ฉันพลิกตัวไปอีกทางแล้วขยี้หัวเขาอย่างเมามันส์ >O<“โอ้ยๆๆๆ เบาๆ ดิ จะนอนๆ” แล้วนายนี่ก็นอนต่อปายยยย กอดฉันต่อไปด้วย T^T“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~” ฉันมีทางเลือกเดียว -_-^ คือกรี๊ดใส่เนี่ยแหละ =_= ไม่ตื่นให้มันรู้ไป แล้วนายนี่ก็ตื่นมาอีกทีพลางเอาลูกอมอะไนไม่รู้มายัดใส่ปากฉัน OxO “!@(U*^%%*()_))((&%%#@!!!” ฉันพูดไม่ได้!!~ =[]= ลูกอมเมื่อกี้ทำพิษฉันแท้ๆ เลยสินะ T^T“อืม เงียบๆ แบบนี้แหละ” ม่ายยยยยยยยยยยยยย~“!@(U*^%%*()_))((&%%#@!!!” แงๆ T^T ฉันต้องทำอะไรสักอย่างแล้วววโครม!!!!ฉันจัดการเอาเท้าของฉันไปถีบนายนี่อย่างแรง -..- ฮ่าๆ“โอ๊ย!! ยัยบ้า ถีบฉันทำไม”“!@(U*^%%*()_))((&%%#@ ^O^!!” เอ่อ ลืมไปว่าพูดไม่ได้ T^Tนายป็อปปี้เอาลูกอมอีกเม็ดแกะออกมาแล้วยัดใส่ปากฉันอีก =O= “แค่กๆ นาย.... O_O เย่!! ฉันพูดได้แล้ววววว >O<” ฉันตะโกนตื่นเต้นดีใจเต็มที่ “ถ้าเธอดื้อกับฉันอีกเธอได้กินบิสกิสไก่แน่ -_-” ฉันไม่รู้หรอกว่าบิสกิสไก่เป็นยังไงแต่เงียบไปก่อนดีกว่า T^T“ทำหน้าแบบนี้กลัวฉันรึไง”“พูดแบบนี้ต่อยกันเลยมั้ย”“มาดี๊....”ฉันกับอีตาป็อปปี้จ้องหน้ากันเขม็งประดุจควายขวิดกันในทุ่งหญ้าเอฟฟริกา...-_-***ฉันลงมากินอาหารเช้า //-O-\ อาหารแต่ละอย่างยังคงโอเว่อร์เหมือนตอนที่หนึ่ง =_= ใครไม่เคยอ่านต้องไปอ่านแล้วเม้นนะ ฮ่าๆ ถือโอกาสหาคนเม้นซะเลยนะยัยคนแต่ง -_-“ยัยฟาย”“นายอย่ามาเอาชื่ออันไพเราะของฉันมาดัดแปลงนะ -_-++”“เออๆ วันนี้ฉันจะพาเธอไปเที่ยวเมืองเวทมนต์ ไปป่ะ”“ไปๆๆๆๆๆ >O<”“ทริปมีแก้ว โทโมะ จงเบ ฉัน และส่วนเกินอย่างเธอ”“ทำไมฉันต้องเป็นส่วนเกินห้ะ -_-^^^”“เออ งั้นเธอเป็นส่วนที่เหลือแล้วกัน” ต่างกันมากกกกกกกกก -_-“แล้วมันต่างกันตรงไหนยะ”“มันเขียนไม่เหมือนกัน”“-_-!!”“ก็พวกฉันเป็นประธานนักเรียนรุ่นที่ 1569 นี่หว่า” รู้แล้ว แม้จะไม่รู้จักจงเบก็เหอะ“ฉันไม่รู้ว่าหน้าตาเมืองที่นายจะไปคืออะไรอ่ะ TOT”“งั้นไปไม้กวาดฉัน”“ฉันไม่อยากเอาชีวิตไปแขวนบนเส้นด้ายกับนายอ่ะ T-T”“ปลอดภัยน่า”“แง TOT ฉันจะวางใจนายอีกรอบแล้วกัน”“ขึ้นมาเร็วๆ” แล้วฉันต้องไปเสี่ยงตายที่ไม้กวาดนายป็อปปี้อีกรอบนึง T^T“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!~” แล้วจบด้วยเสียงนี้เสมอ TOTณ ห้างสรรพสินค้าเวทมนต์“ไอ้ป็อปพาสาวที่ไหนมา แน้!” นายแว่นนั่นพูดขึ้น ทำเอาคันมืออยากต่อยนายนี่ให้แว่นแตก - -* “พาร์ตเน่อร์มันไง” นายโทโมะพูด“นายโทโมะ! ไปซื้อติมตรงนั้นกันกันเหอะ = = หิว” ว่าแล้วยัยแก้วก็ลากนายโทโมะไป“ทำไมฉันต้องไป -O-”“นายต้องเลี้ยงฉันไง - -+”“TOT”สงสารนายนี่จริงๆ -_-^^^Tomo’s partผมพายัยทอมมากินไอติมที่ร้าน Real Ice-cream (ไม่ค่อยโฆษณาตัวเองเลยนะ -_-^ : Armagnage) ได้ข่าวว่าร้านนี้แพงระยับ = =* แต่ผมมีตังค์ โฮะๆ ผมสั่งซาตานในขณที่ยัยทอมสั่งรสเทวา “รสนั้นอร่อยป่ะ -..-” ผมถาม“ไม่อร่อยจะกินมะ” ยัยทอมตอบ ช่างเป็นคำตอบที่ผมอยากฟังเหลือเกิ๊นนนนน (ประชด!)“ขอกินหน่อยดิ -..-” ผมว่า“ไม่ให้กิน!” ยัยทอมตอบ TOT ใจร้ายยยยไม่ทันไรยัยทอมก็เอาช้อนตัวเองมาตักไอติมรสซาตานของผมไป O_O*** เฮ้ย!“อร่อยดีออก” ยัยทอมบอกพลางเอาช้อนตักเอาๆ =[]=“เอามากินบ้างเลย!” ผมว่าพลางเอาช้อนไปตักรสเทวา -..- แล้วเอาเข้าปาก 555+“อ๊ากกกกก!!~ ไอติมช้านนนน” ยัยทอมตะโกนออกมา -3- แต่ผมก็เอารสเทวามากินต่อ -..-“ทีเธอยังกินได้เลย”“เดี๋ยวปั๊ดเสกให้เป็นหมู”“เค้าห้ามใช้เวทมนต์ในห้าง -..-”“ชิ”แล้วผมก็แย่งยัยนี่กินต่อ อ่าโฮะอ่าโฮะ (เหมือนภูมิใจมากนะเอาชนะผู้หญิงเนี่ย -_-; : Armagnage)Fang’s part“นายป็อปี้!”“เฮ้ย!!~”“ขวัญอ่อนเหมือนกันนะเราน่ะ” ฉันแซวมาแซวจ้ำจึก!~“-_- ตลกมากป่ะ” นายนี่ถาม“5555+” ขำโชว์ซะเลย“ฟาง อย่าไปแกล้งมันสิ เดียวมันจะแค้นฝังตุ๊กตาบลายธ์”-*- แหม แค้นแบบไฮโซ แค้นฝังตุ๊กตาบลายธ์ แพงนะนั่น -*-“อ่าว ป๊อปปี้ มาได้ไง” ยัยแก้วถามหลังจากไปกินไอติมกับโทโมะ ดูดิ ทำหน้าเหมือนอยากฆ่าคนข้างๆ มากเลย =_=“ก็นัดมาด้วยกันไม่ใช่เหรอ -_-?” ป็อปปี้ถาม“อ่าว งั้นหรอกเหรอ” แก้วถามงง งง แหม ความจำสั้นจริ๊งงง -*-“กลับเหอะ!” โทโมะพูดออกมา“เฮ้ยยยย เพิ่งมาเนี่ยนะ O_o!!??” “ไปบ้านไอ้ป็อปแล้วกัน”“-O- ทำไมต้องไปบ้านนายนี่อ่ะ” ฉันถาม“ก็บ้านไอ้นี่มีอะไรให้ทำเยอะอ่ะดิ” โทโมะบอก“เอางั้นก็ได้” ป็อปปี้ตอบ คิดให้มันนานกว่านี้ไม่ได้รึไง -*-“ไปก็ได้!” ฉันกับยัยแก้วตอบออกมาพร้อมกันแล้วฉันต้องไปเสี่ยงตายที่ไม้กวาดนายป็อปปี้อีกรอบนึง T^T“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!~” แล้วจบด้วยเสียงนี้เสมอ TOTบ้านนายป็อปปี้“ยัยฟาย” นายโทโมะเรียก อีกคนล้ะ -_- เรียกชื่อฉันดีดีบ้างก็ด้ายยยย“อะไร!!?” ฉันตอบกลับเสียงเย็น น่ากลัวใช่ย่อย ^_^ (คิดไปเอง)“มานั่งเล่นด้วยกันมั้ย” นายโทโมะชวน“ก็ได้”นั่งเล่นได้แค่สองวินาที นายโทโมะกับจงเบก็ไปขวดอะไรไม่รู้ลงมา O_o“มันคือเหล้า -_-” นายป็อปปี้บอก“พวกนายกินมันหรอ” ฉันถาม =[]= นิยายเรื่องนี้ไม่ปลอดภัยแล้ว แต่ไม่มี NC. หรอกนะ -_-+“เรื่องปกติน่า” แก้วบอก “มารินกันเล้ยยยย” นายโทโมะดี้ด๊าเชียว ฉันเกิดความคิดนึงอ่ะ -.,-โหววว วันธรรมดาก็ดื่มเหล้ากันด้วยแฮะ แอบถ่ายรูปแล้วเอาไปแฉดีมั้ยเนี่ยเอาให้ฉาวไปเล้ยยย (แอบชั่ว)แต่ไม่มีโทรศัพท์ U_U“มาดวลเหล้ากันมั้ย!” จู่ๆ นายป็อปปี้ก็พูดขึ้น O_O*** ดวล!“ฟาง อย่านะ!” ยัยแก้วบอก“โห่ แก้วจ๋า นานๆ ทีนะเฟ้ย!” นายโทโมะบอก เก็บอาการมั่งก็ด้ายยยย -_-+“แต่ฉันเห็นด้วยกับแก้วนะ” จงเบสนับสนุน“โห่ ก็ด้ายยยย (พูดแบบประชด) ไม่ก็ด้ายยย ฉันรู้หรอกน่าว่าเธอน่า ‘กลัว’ แค่หนายยย” นายป็อปปี้พูด =_= จี๊ดดดดด หยามกันนี่หว่า!!ระหว่างที่นายป็อปปี้กำลังกระดก ฉันฉกแก้วมากระดกแทนทันที!!อึก อึก อึก~*#_# ขม!! TOT กินกันได้ไงยะ “โหววววววว *O*” เสียนายโทโมะอึ้ง“ก็ดีนี่” นายป็อปปี้ชม บอกแล้ว ฉันน่ะผ่านมาเย้อออ เจ็บมาเย้ออ (ไม่ใช่นักมวย -_-)ผ่านไปสิบนาที เริ่มเห็นแฝดป็อปปี้รางๆ แล้วค่า TOTผ่านอีกห้านาที ยังวามฟอร์ม ไม่อยากแพ้ T^Tผ่านไปอีกห้านาที หัวนายป็อปปี้เริ่มเอียงแล้ววว~* 555++“หัวเธอเอียงงงงง” นายป็อปปี้พูด“หัวนายน่ะแหละเอียงงง” ฉันบอก“โทษนะ -_- สรุปคือเอียงทั้งคู่!! จบป่ะ” นายจงเบบอกเพล้งงงงงง!!~ขอเวลาเก็บเศษหน้าห้านาที TOT“งืมมมมม~ นายป็อปปี้ #_# นฉันเห็นหน้าทุกคนเป็นโดราเอมอน เห็นที่นี่เป็นบ้านโนบิตะ TOT” ฉันบอกนายนั่น มันเห็นจริงๆ นะ“งืมมมมมมม~~” นายป็อปปี้ผงกหัวเล็กน้อย“เอาเป็นว่าเสมอแล้วกัน =_=!” นายโทโมะตัดสิน ยัยแก้วทำหน้าเนือยๆ จงเบทำหน้าแหยๆฟุบ~แล้วฉันก็ฟุบหัวลงพร้อมๆ กับป็อปปี้เพื่อเฝ้าพระอินทร์ทันที (-_-/zzz)
ติดตามหน่อยนะ วิจารณ์ด้วยนะ Thank you นะที่ติดตาม 
                                                                           GooDMemoriEs