Magic of love

Poppy’s Part
โฮะ โฮะ โฮะ~~* เช้านี้ช่างอากาสสดใส~~ วู้ว~! สาวๆ ริมชายหาด ^^
ผมเอาแขนไปโอบเธอ โฮะๆๆ ลองปฏิเสธดูสิ ผมรู้น่าไม่มีใครปฏิเสธผมหรอกน่า! ผมออกหล่อ ฮอต เท่ ดูดีมีเสน่ห์ หรือคนอ่านจะปฏิเสธ? (อ่าว - - : Armagnage)
เพี๊ยะ!!~
ยัยนี่ตบผมหนึ่งที O_O* อะไรวะเนี่ย!!
“ตื่นเดี๋ยวนี้นะโว้ยยยยย!!!~” ยัยนี่เรียกเสียงเหมือนยัยฟาง = =; รึผมคิดไปเอง
“น้องชอบความรุนแรง ได้! เธอตบฉันจูบ”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!”

O_O
“ตื่นยัง!!” ยัยฟางถาม นี่ผมฝันเหรอเนี่ย -O-
“อืม” ผมตอบ
“นายเอาแขนนายออกจากตัวฉันได้แล้ว T///T” ยัยฟางบอก เฮ้ย! ผมโอบเอวเธออยู่นี่นา O_O! ได้ไง
“อืมๆ” ผมเอาแขนออก ยัยฟางนี่ก็เขินไม่เลิก -_- เดี๋ยวจูบจริง (จูบเล้ย จูบเลย : Armagnage)
“นายเอาหน้ามาใกล้ฉันทำม้ายยย >O<///”
“........” ผมเงียบ หึหึหึ คิดว่าผมจะทำอะไรหรอ
ป๊อก~
“นายมาดีดหัวฉันทำไม!!” กะแล้วว่ายัยนี่ต้องโวย -_-
“หมั่นไส้” ผมตอบส่งๆ
“-*-//////”
ยัยฟางยังคงหน้าแดงชนิดมะเขือเทศยังอายต่อ หุๆ หวั่นไหวล่ะสิท่า! (ไม่ค่อยหลงตัวเองเลยนะเฮีย -*- : Armagnage)

Fang’s part
อะร้ายยยย >///< ทำไมฉันต้องรู้สึกแบบว่า เอิ่ม...เอิ่ม....เอิ่ม... -*- เค้าเรียกว่าไง นายป็อปปี้มาโอบเอวฉันเนี่ยเซ่! นายนี่ประสาททททททท สุดๆ = =*
“โอ้ยยยยย~~~* ปวดหมองงงง ทำมายบ้านไอ้ป็อปมีแต่คิตตี้ล่ะ ฮิ้วววววว~~~~” นายโทโมะละเมออกมา - -* ใกล้บ้า =_= คิตตี้งั้นเหรอ นายนี่แอ๊บแมนป่ะเนี่ย - -
“นายเป็นบ้าอะไรห้ะ อยากโดนต่อยใช่ม้ายยยยย หนวกหูจริง! - -*” ยัยแก้วบ่นออกมา
“ยัยทอมหรออออ~! ทำมายวันนี้น่าร้ากกกก” นายโทโมะพูดออกมา เฮ้ย! O_O โทโมะชมแก้ววว
“นายจะบ้ารึไง! ไอ้ตุ๊ด เมื่อวานเมาค้างใช่มั้ย อยากโดนต่อยแก้เมาค้างใช่มั้ย”
“อยากจูบทอมมมมม~~”
ผัวะ!!!!~
แก้วต่อยโทโมะกระเด็นไปติดผนังอีกฟาก OoO (จะ จะน่ากลัวเกินไปแล้วนะ!! : Armagnage)
“โอ้ยยยย TT ยัยบ้าต่อยมาได้” โทโมะพูดดูรู้เรื่องขึ้นแฮะ!
“หายเมาค้างยัง” แก้วถาม
“หายตั้งแต่วินาทีที่คุณต่อยผมแล้วครับ TOT~*”
เฮ้ออออ มึนกับคู่นี้ (ขอมึนด้วย - -* : Armagnage)

ฉันมาเข้าครัวค่า! ถามว่ามาทำอะไร มาซักผ้าม้างงง (เอาดีๆ เซ่ะ - -* : Armagnage) มาทำอาหารไงเคอะ -.,- ฉันจะต้องทำอาหารให้เหมาะกับใบหน้าแส๊นนนนจะไฮโซของช้านนนน อุวะฮะฮ่า
น้ำพริกปลาทูอะไรงี้ -.,- ซ้วบบบบ~
บร้า >< ต้องมาม่าตะหาก! (อืม.... -*- : Armagnage)
แฮ่ๆ มันเป็นมุก - - พอเป็นพิธี >w< เราจะมาทำส้มตำไง =O= ไม่ใช่ๆ มาทำเสต็ก เริ่มกันเล้ยยยย
เคร้งๆๆๆๆ!! ฟู่~~~~
เงอะ! ไหม้ >O< กรอบไหม้ TT กอล์ฟไมค์ๆ >O< (เกี่ยวป่ะ : Armagnage)
“ทำใหม่!”

“ทำใหม่!”

“ทำใหม่~”

อ๊ากกกก >O< กี่ครั้งต่อกี่ครั้งมันก็.....ไหม้ TT ทำม้ายยยยย
ทำอย่างอื่นดีกว่า -.- อาหารที่ถนัดที่สุด >O< ข้าวผัดไงๆ

“ซู๊ดดดดด.....กลิ่นอะไรห๊อมหอม” นายจงเบพูด โฮะๆ กลิ่นข้าวผัดกุ้งงงง >O< ของช้านนนน
“ฉันทำอาหารน่ะ นายป็อปปี้มัวแต่นั่งทำหน้าเหมือนหมีอยู่นั่นแหละ มากินด้วยกันสิ!”
“เหอะ กินได้มั้ยน่ะ” นายนี่พูด จี๊ดดดดด..... -_-*
“มากินสิ.....” ไม่ทันยัยแก้วพูดจบ ฉันก็ต่อว่า...
“โอ้ย!! แก้วอย่าไปชวนเค้า~ ไม่เห็นเหรอว่าเค้าน่ะ ‘กลัว’ แค่หน๊ายยย -_-^” ฉันพูดเหยียดเค้า
“นี่ เธอ!”
“จะทำไม ฉันสวยยยย ใช่มั้ยล่า (_ _^)”
“อย่าท้านะ”
“ใครท้านาย =O=”
“-_-* เอามาหนึ่งจาน!!”
“จัดไป!!!”
ฉันตักข้าวชนิดที่ปาหัวหมาตายมาให้นายนี่กิน -.,- แหมๆๆๆๆ กุ้งตัวน้อยตัวนิด >O< น่ารักเชียวววว >w<
“ฉันไม่ได้กลัวเธอหรอกนะ!” ป็อปปี้ยังคงพูดต่อ -_-
“แต่ไอ้ป็อป.....!!!”
“อะไร -_-”
“ระวังความรักฟางติดคอ ฮี่ๆ” นายโทโมะคงรอยัยแก้วฆ่าอยู่สินะ -_-
“ขี้ติดคอล่ะสิไม่ว่า”
“นายหาว่าความรักของฉันเป็นขี้เหรอ!”
“เออ -_-”
ฉันจ้องหมอนั่นอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ -_-***

“โอ้ยยยย!! ไอ้ป็อปปี้ วันนี้มีงานโรงเรียน TTOTT” นายโทโมะกรีดร้อง
“เฮ้ย!!” นายป็อปปี้ตะโกนออกมา
“อะไรกัน??” แก้วถาม เออ อะไร
“ไปโรงเรียนกัน!”

ณ Magical School
ฉันได้นั่งไม้กวาดตัวเองแล้ววว ^O^ โดยมีนายป็อปปี้เขม่นเล็กน้อย เสียดายฉันล่ะซิๆ >//< (เอ่อ....: Armagnage)
“งานพาเหรด?” แก้วพึมพำ
“ไหนๆๆๆๆ O_O หวายยยยยย ฉันอยู่ทางเน้ๆๆๆๆ >O<” อ๋อ....นายโทโมะเรียกผู้หญิงคนนึง ท่าทางฮอตน่าดูนะ แก้มป่องๆ (- )-( -) แบบนี้มั้ง?
“ไอบ้า! หวายไม่เห็นสวยเลย พิมมี่ฉันสวยกว่า >O<” เอ๊ววว นายป็อปปี้ก็เป็นไปอีกคน -_- บ้าผู้หญิงพอกัน =_= นี่หรือเมืองพุทธ โถๆๆๆ
“แก้วๆ ผู้หญิงพวกนี้คือใครอ่ะ” ฉันถาม
“คนที่ป็อปปี้กับไอ้ตุ๊ดชอบ” แก้วตอบแบบไม่ใส่ใจ
“.....” จุกๆ ยังไงไม่รู้…………..

Kaew’s part
โอ้ยยยยย!! ไอพวกบ้าผู้หญิงนี่น่าหมั่นไส้ชะมัด! -_-!
หมับ!!~
เฮ้ยๆๆๆ ไอบ้าที่ไหนมาแต๊ะอั๋งฉันเนี่ยยยย!! =[]=!!
“นาย!!!!!!” ฉันหันไปแยกเขี้ยวใส่หมอนั่น
“อ่าว ^^ คุณประธานนักเรียนของผม” นายกวินบอก อ๊ากก
“ฉะ ฉะ ฉันเป็นทอม!!” ฉันบอกนายนี่ เฮ้ย! มันยังยักคิ้วใส่ = = มันน่า!!
“ถ้าเธอเป็นทอม เธอจะหวั่นไหวกับฉันเหรอ” ไอบ้า = = คิดเองเออเองชัดๆ
“ฉันไม่ได้หวั่นไหว!”
“ปากเธอสั่น ^^” นายนี่จิ้มปากฉันทีนึง อ๊าก!! มันจะเกินไปแล้ว!!
“ฉันสยองนายตะหากเล่า!!”
“เธออยากจูบฉัน.......” ว่าแล้วนายนี่ก็โน้มหน้าลงมา......
ผัวะ!!!!!!!!!!!!
นายโทโมะวิ่งเข้ามาแล้วต่อยกวินเสียกระเด็น!!
“แกจะทำอะไรวะ!!!” นายโทโมะถาม
“แก!!! ฮึ่ย! ฝากไว้ก่อน” นายกวินบอกแล้วเดินจากไป -_- ป๊อด!! (ได้ที : แก้ว)
ปล่อยให้ฉันเอ๋อกับลุกแมนๆ ของนายนี่!!
“สมน้ำหน้า!” แล้วลุกเท่ๆ นั้นก็หายไปเพราะคำบางคำ -_-
“ทำไม ฉันเท่ใช่ม้า อย่ามาชอบพี่ทีหลังล่ะ น้องสาวววว~”
“ฉันไม่ฆ่าตัวตายด้วยการชอบนายหรอก เฮอะ!”
นายชอบพูดแบบนี้อยู่เรื่อย ตัวเองมีคนที่ชอบอยู่แล้วไม่ใช่รึไง!!
“อ้ะ....!!!”
V
V
ขอจบแบบสั้นๆ -*- อาจไม่สนุกนัก เพราะตอนนี้รีบพิมพ์ ตอนหน้ามันส์ ฮา ยิ่งกว่าเดิม!!!

                                                     GooDMemoriEs