Magic of love

Fang’s part
“หา!! ใคร ทำอะไร ไม่มี้ไม่มี =[]=”
“เธอค้นห้องฉัน”
“ฉันไม่รู้จริงๆ นะว่านายเอาถุงยางไว้หัวเตียงน่ะ >O<”
“-_-; เธอสารภาพเองเลยนะนั่น”
“OxO!!~” อุ๊บส์!!~ ฉันไปบอกอีตานี่ทำม้ายยยยย
“เธอตั่งใจมาทำอะไรกันแน่”
“ค้นห้อง” เอ้ยยย!! ปากมันไปเองง่ะ TxT~
“ชัดแจ๋วแหววเลยเนอะ”
“จิ๊ ว่าแต่นายเหอะ เอาถุงยางมาไว้ในห้องนอนทำไมยะ >O<”
“หรือเธอจะให้ฉันไว้ในกางเกงในห้ะ!!” แหม -_-^ พูดซะเห็นภาพเลย
“นายบ้า โรคจิตรึไงไว้ในกางเกงใน -..-”
“คืนนี้เธอนอนห้องฉันแล้วกัน”
“ทำไมฉันต้องนอนกับตัวอันตรายอย่างนายด้วยอ่ะ T^T”
“งั้นไปนอนกับหมาขี้เรื้อนหน้าวัดเลยไป๊ -_-” ฉันสงสัยจังที่นี่มีวัดด้วยหรอ?
“นอนก็ได้ T^T แต่บ้านนายออกจะกว้าง มีห้องนอนห้องเดียวรึไง =[]=”
“มีอีกห้อง แต่ไม่ให้นอน”
“ใจร้ายยยยยยยยยย!!!!~”
“ทำไมฮะ -_-^”
“ใจร้ายที่สุด T^T”
ฉันนอนโดยมีหมอนข้างไว้เป็นโล่ (พูดง่ายๆ คือกลั้นไว้ -_-^^^) ไม่ยักรู้ว่านายนี่หัวถึงหมอนแล้วจะหลับปุ๊บ -_- ฉันนอนไม่หลับ T^T คิดถึงแม่จัง TOT ยัยเฟย์ด้วย T^T แต่รู้สึกเหมือนฉันต้องไปเฝ้าพระอินทร์แหงๆ -..- นอนดีกว่า!
ราตรีสวัสดิ์...พี่น้องชาวไทย (ไม่ใช่รายการวู้ดดี้เกิดมาคุย -_-! : Armagnage)

เอกอีเอกเอกกกกกกกกก!!!~
ไม่ยักรู้ว่าเมืองเวทมนต์จะมีไก่ขัน -_-^ แต่ยิ่งกว่านั้นคือฉันรู้สึกเหมือนอะไรหนักๆ มันรัดตัวฉันอยู่ TOT ฉันเลยลืมตาขึ้นมาดู O_<
กรี๊ดดดดด!!~ นายป็อปปี้กอดฉันอยู่อ่ะ T^T เมื่อวานหมอนข้างยังอยู่เลย TOT แต่ตอนนี้หมอนข้างไปอยู่อีกฝั่งของป็อปปี้แล้วอ่ะ นายนี่มันไว้ไม่ได้ >O<!! กลิ่นตัวหอมจังเลย เย้ย ม่ายช่ายยยย >O<
“นายมากอดฉันทำไมห้า TOT” ฉันตะโกนถาม
“อืม......” แน้ -_- มันยังจะมาครางใส่หน้าสวยๆ ของฉันอีก -.,- ตื่นเดี๋ยวนี้นะ!! T^T
“นายยยยยยยยยยยยย!!~” ฉันพลิกตัวไปอีกทางแล้วขยี้หัวเขาอย่างเมามันส์ >O<
“โอ้ยๆๆๆ เบาๆ ดิ จะนอนๆ” แล้วนายนี่ก็นอนต่อปายยยย กอดฉันต่อไปด้วย T^T
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~” ฉันมีทางเลือกเดียว -_-^ คือกรี๊ดใส่เนี่ยแหละ =_= ไม่ตื่นให้มันรู้ไป แล้วนายนี่ก็ตื่นมาอีกทีพลางเอาลูกอมอะไนไม่รู้มายัดใส่ปากฉัน OxO
“!@(U*^%%*()_))((&%%#@!!!” ฉันพูดไม่ได้!!~ =[]= ลูกอมเมื่อกี้ทำพิษฉันแท้ๆ เลยสินะ T^T
“อืม เงียบๆ แบบนี้แหละ” ม่ายยยยยยยยยยยยยย~
“!@(U*^%%*()_))((&%%#@!!!” แงๆ T^T ฉันต้องทำอะไรสักอย่างแล้ววว
โครม!!!!
ฉันจัดการเอาเท้าของฉันไปถีบนายนี่อย่างแรง -..- ฮ่าๆ
“โอ๊ย!! ยัยบ้า ถีบฉันทำไม”
“!@(U*^%%*()_))((&%%#@ ^O^!!” เอ่อ ลืมไปว่าพูดไม่ได้ T^T
นายป็อปปี้เอาลูกอมอีกเม็ดแกะออกมาแล้วยัดใส่ปากฉันอีก =O=
“แค่กๆ นาย.... O_O เย่!! ฉันพูดได้แล้ววววว >O<” ฉันตะโกนตื่นเต้นดีใจเต็มที่
“ถ้าเธอดื้อกับฉันอีกเธอได้กินบิสกิสไก่แน่ -_-” ฉันไม่รู้หรอกว่าบิสกิสไก่เป็นยังไงแต่เงียบไปก่อนดีกว่า T^T
“ทำหน้าแบบนี้กลัวฉันรึไง”
“พูดแบบนี้ต่อยกันเลยมั้ย”
“มาดี๊....”
ฉันกับอีตาป็อปปี้จ้องหน้ากันเขม็งประดุจควายขวิดกันในทุ่งหญ้าเอฟฟริกา...-_-***

ฉันลงมากินอาหารเช้า //-O-\ อาหารแต่ละอย่างยังคงโอเว่อร์เหมือนตอนที่หนึ่ง =_= ใครไม่เคยอ่านต้องไปอ่านแล้วเม้นนะ ฮ่าๆ ถือโอกาสหาคนเม้นซะเลยนะยัยคนแต่ง -_-
“ยัยฟาย”
“นายอย่ามาเอาชื่ออันไพเราะของฉันมาดัดแปลงนะ -_-++”
“เออๆ วันนี้ฉันจะพาเธอไปเที่ยวเมืองเวทมนต์ ไปป่ะ”
“ไปๆๆๆๆๆ >O<”
“ทริปมีแก้ว โทโมะ จงเบ ฉัน และส่วนเกินอย่างเธอ”
“ทำไมฉันต้องเป็นส่วนเกินห้ะ -_-^^^”
“เออ งั้นเธอเป็นส่วนที่เหลือแล้วกัน” ต่างกันมากกกกกกกกก -_-
“แล้วมันต่างกันตรงไหนยะ”
“มันเขียนไม่เหมือนกัน”
“-_-!!”
“ก็พวกฉันเป็นประธานนักเรียนรุ่นที่ 1569 นี่หว่า” รู้แล้ว แม้จะไม่รู้จักจงเบก็เหอะ
“ฉันไม่รู้ว่าหน้าตาเมืองที่นายจะไปคืออะไรอ่ะ TOT”
“งั้นไปไม้กวาดฉัน”
“ฉันไม่อยากเอาชีวิตไปแขวนบนเส้นด้ายกับนายอ่ะ T-T”
“ปลอดภัยน่า”
“แง TOT ฉันจะวางใจนายอีกรอบแล้วกัน”
“ขึ้นมาเร็วๆ”
แล้วฉันต้องไปเสี่ยงตายที่ไม้กวาดนายป็อปปี้อีกรอบนึง T^T
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!~” แล้วจบด้วยเสียงนี้เสมอ TOT

ณ ห้างสรรพสินค้าเวทมนต์
“ไอ้ป็อปพาสาวที่ไหนมา แน้!” นายแว่นนั่นพูดขึ้น ทำเอาคันมืออยากต่อยนายนี่ให้แว่นแตก - -*
“พาร์ตเน่อร์มันไง” นายโทโมะพูด
“นายโทโมะ! ไปซื้อติมตรงนั้นกันกันเหอะ = = หิว” ว่าแล้วยัยแก้วก็ลากนายโทโมะไป
“ทำไมฉันต้องไป -O-”
“นายต้องเลี้ยงฉันไง - -+”
“TOT”
สงสารนายนี่จริงๆ -_-^^^

Tomo’s part
ผมพายัยทอมมากินไอติมที่ร้าน Real Ice-cream (ไม่ค่อยโฆษณาตัวเองเลยนะ -_-^ : Armagnage) ได้ข่าวว่าร้านนี้แพงระยับ = =* แต่ผมมีตังค์ โฮะๆ ผมสั่งซาตานในขณที่ยัยทอมสั่งรสเทวา
“รสนั้นอร่อยป่ะ -..-” ผมถาม
“ไม่อร่อยจะกินมะ” ยัยทอมตอบ ช่างเป็นคำตอบที่ผมอยากฟังเหลือเกิ๊นนนนน (ประชด!)
“ขอกินหน่อยดิ -..-” ผมว่า
“ไม่ให้กิน!” ยัยทอมตอบ TOT ใจร้ายยยย
ไม่ทันไรยัยทอมก็เอาช้อนตัวเองมาตักไอติมรสซาตานของผมไป O_O*** เฮ้ย!
“อร่อยดีออก” ยัยทอมบอกพลางเอาช้อนตักเอาๆ =[]=
“เอามากินบ้างเลย!” ผมว่าพลางเอาช้อนไปตักรสเทวา -..- แล้วเอาเข้าปาก 555+
“อ๊ากกกกก!!~ ไอติมช้านนนน” ยัยทอมตะโกนออกมา -3- แต่ผมก็เอารสเทวามากินต่อ -..-
“ทีเธอยังกินได้เลย”
“เดี๋ยวปั๊ดเสกให้เป็นหมู”
“เค้าห้ามใช้เวทมนต์ในห้าง -..-”
“ชิ”
แล้วผมก็แย่งยัยนี่กินต่อ อ่าโฮะอ่าโฮะ (เหมือนภูมิใจมากนะเอาชนะผู้หญิงเนี่ย -_-; : Armagnage)

Fang’s part
“นายป็อปี้!”
“เฮ้ย!!~”
“ขวัญอ่อนเหมือนกันนะเราน่ะ” ฉันแซวมาแซวจ้ำจึก!~
“-_- ตลกมากป่ะ” นายนี่ถาม
“5555+” ขำโชว์ซะเลย
“ฟาง อย่าไปแกล้งมันสิ เดียวมันจะแค้นฝังตุ๊กตาบลายธ์”
-*- แหม แค้นแบบไฮโซ แค้นฝังตุ๊กตาบลายธ์ แพงนะนั่น -*-
“อ่าว ป๊อปปี้ มาได้ไง” ยัยแก้วถามหลังจากไปกินไอติมกับโทโมะ ดูดิ ทำหน้าเหมือนอยากฆ่าคนข้างๆ มากเลย =_=
“ก็นัดมาด้วยกันไม่ใช่เหรอ -_-?” ป็อปปี้ถาม
“อ่าว งั้นหรอกเหรอ” แก้วถามงง งง แหม ความจำสั้นจริ๊งงง -*-
“กลับเหอะ!” โทโมะพูดออกมา
“เฮ้ยยยย เพิ่งมาเนี่ยนะ O_o!!??”
“ไปบ้านไอ้ป็อปแล้วกัน”
“-O- ทำไมต้องไปบ้านนายนี่อ่ะ” ฉันถาม
“ก็บ้านไอ้นี่มีอะไรให้ทำเยอะอ่ะดิ” โทโมะบอก
“เอางั้นก็ได้” ป็อปปี้ตอบ คิดให้มันนานกว่านี้ไม่ได้รึไง -*-
“ไปก็ได้!” ฉันกับยัยแก้วตอบออกมาพร้อมกัน
แล้วฉันต้องไปเสี่ยงตายที่ไม้กวาดนายป็อปปี้อีกรอบนึง T^T

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!~” แล้วจบด้วยเสียงนี้เสมอ TOT

บ้านนายป็อปปี้
“ยัยฟาย” นายโทโมะเรียก อีกคนล้ะ -_- เรียกชื่อฉันดีดีบ้างก็ด้ายยยย
“อะไร!!?” ฉันตอบกลับเสียงเย็น น่ากลัวใช่ย่อย ^_^ (คิดไปเอง)
“มานั่งเล่นด้วยกันมั้ย” นายโทโมะชวน
“ก็ได้”

นั่งเล่นได้แค่สองวินาที นายโทโมะกับจงเบก็ไปขวดอะไรไม่รู้ลงมา O_o
“มันคือเหล้า -_-” นายป็อปปี้บอก
“พวกนายกินมันหรอ” ฉันถาม =[]= นิยายเรื่องนี้ไม่ปลอดภัยแล้ว แต่ไม่มี NC. หรอกนะ -_-+
“เรื่องปกติน่า” แก้วบอก
“มารินกันเล้ยยยย” นายโทโมะดี้ด๊าเชียว ฉันเกิดความคิดนึงอ่ะ -.,-
โหววว วันธรรมดาก็ดื่มเหล้ากันด้วยแฮะ แอบถ่ายรูปแล้วเอาไปแฉดีมั้ยเนี่ยเอาให้ฉาวไปเล้ยยย (แอบชั่ว)
แต่ไม่มีโทรศัพท์ U_U
“มาดวลเหล้ากันมั้ย!” จู่ๆ นายป็อปปี้ก็พูดขึ้น O_O*** ดวล!
“ฟาง อย่านะ!” ยัยแก้วบอก
“โห่ แก้วจ๋า นานๆ ทีนะเฟ้ย!” นายโทโมะบอก เก็บอาการมั่งก็ด้ายยยย -_-+
“แต่ฉันเห็นด้วยกับแก้วนะ” จงเบสนับสนุน
“โห่ ก็ด้ายยยย (พูดแบบประชด) ไม่ก็ด้ายยย ฉันรู้หรอกน่าว่าเธอน่า ‘กลัว’ แค่หนายยย” นายป็อปปี้พูด =_= จี๊ดดดดด หยามกันนี่หว่า!!
ระหว่างที่นายป็อปปี้กำลังกระดก ฉันฉกแก้วมากระดกแทนทันที!!
อึก อึก อึก~*
#_# ขม!! TOT กินกันได้ไงยะ
“โหววววววว *O*” เสียนายโทโมะอึ้ง
“ก็ดีนี่” นายป็อปปี้ชม บอกแล้ว ฉันน่ะผ่านมาเย้อออ เจ็บมาเย้ออ (ไม่ใช่นักมวย -_-)

ผ่านไปสิบนาที เริ่มเห็นแฝดป็อปปี้รางๆ แล้วค่า TOT

ผ่านอีกห้านาที ยังวามฟอร์ม ไม่อยากแพ้ T^T

ผ่านไปอีกห้านาที หัวนายป็อปปี้เริ่มเอียงแล้ววว~* 555++
“หัวเธอเอียงงงงง” นายป็อปปี้พูด
“หัวนายน่ะแหละเอียงงง” ฉันบอก
“โทษนะ -_- สรุปคือเอียงทั้งคู่!! จบป่ะ” นายจงเบบอก
เพล้งงงงงง!!~
ขอเวลาเก็บเศษหน้าห้านาที TOT
“งืมมมมม~ นายป็อปปี้ #_# นฉันเห็นหน้าทุกคนเป็นโดราเอมอน เห็นที่นี่เป็นบ้านโนบิตะ TOT” ฉันบอกนายนั่น มันเห็นจริงๆ นะ
“งืมมมมมมม~~” นายป็อปปี้ผงกหัวเล็กน้อย
“เอาเป็นว่าเสมอแล้วกัน =_=!” นายโทโมะตัดสิน ยัยแก้วทำหน้าเนือยๆ จงเบทำหน้าแหยๆ
ฟุบ~
แล้วฉันก็ฟุบหัวลงพร้อมๆ กับป็อปปี้เพื่อเฝ้าพระอินทร์ทันที (-_-/zzz)

ติดตามหน่อยนะ วิจารณ์ด้วยนะ Thank you นะที่ติดตาม 

                                                                           GooDMemoriEs