Magic of love

Fang’s partมัน.....พระราชวังใช่มั้ย!! นี่คือของขวัญวันเกิดฉันรึเปล่า!!? แล้วฉันฝันกลางวันอยู่รึไง อยากร้องเพลงพี่กันเดอะสตาร์ (ค้นฟ้าคว้าดาวซินโดรม -*-^^) >O< ช่วยปลุกฉันได้มั้ยให้ตื่นขึ้นมรับรู้ความจริง~ผัวะ!!“เอ๋ออีกแล้วๆ -*- ไปๆ เข้าห้องเรียน” แล้วยัยแก้วก็ปลุกฉันด้วยฝ่ามือพระอรหันต์ T^T ยัยบ้า ตบไหนไม่ตบ ตบหัวมาได้ TOT“คิกๆๆ” เสียงหัวเราะของนายโทโมะกับป็อปปี้ดังขึ้นมา -_-+++ มันน่าขำตรงไหน!ป๊าดดดดดดดดด O_O ห้องนี้คงบรรจุนักเรียนได้สัก 1,000 คนได้ -O-แกร็ก~จู่ๆ นายโทโมะก็เอาข้อมือมาใส่ (.. ) ให้ฉัน?“ใส่ให้ฉันทำไม” ฉันถาม มันน่าสงสัยนะ!“นี่เป็นข้อมือควบคุมพลังเวทย์ ทำให้ไม่มีฤทธิอะไร และการเรียนในนี้จะไม่เกิดการทุจริต ตอนนี้ทุกคนไว้ใจได้ถึง 98% ที่เหลืออีก 2% นั้น เพราะในนี้คือห้องเรียนหมู่ มีสาย‘พลังอันตราย’ รวมอยู่ถึงห้าคน หนึ่งในนั้นมีไอ้ป็อปด้วยนะ ฉันอยู่สายพลังจิตน่ะ อ้อ! ประธานนักเรียนที่นี่มีสี่คน ได้แก่ ฉัน จงเบ ไอ้ป็อป ยัยทอม เธอคงไม่รู้จักจงเบเดี๋ยวก็รู้เองน่ะ เฮ้อ! เหนื่อยจะอธิบาย #.#” ใช่ -_- ล่อมาหลายต่อหลายบรรทัด นายนี่ได้เป็นพาร์ตเน่อร์ใครคงโชคดีน่าดู“จู๋จี๋กันอยู่ได้ ไปเรียนสักที” นายป็อปปี้ทำตาขวางใส่ อะไรของเค้า!ฉันออกมายืนหน้าห้องเพื่อแนะนำตัว เหงื่อตกอย่างไม่ย่อท้อ T^T ทั้งๆ ที่แอร์กระทบกับผิวฉับพับๆ TOT“ธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์ จะเป็นคุณเพื่อนคนใหม่ของเรา กะกะกะ กรุณาทำความรู้....”ปึก!!!!แล้วปากกาก็พุ่งมาโดนหัวอาจาร์ยเต็มๆ O0O มันอะไรกันเนี่ย!!!?“คุณเพื่อนหรอเจ้าบ้า!!”“ใครเป็นเพื่อนใครห้ะ!!”“บลาๆๆๆ”=[]= ห้องเรียนนักเรียนมีปัญหา? ครูโดนรังแก? =[]= นี่มันห้องอะไร!!!??ฉันจะรอดมั้ยนะ U_U ขนาดครูยังขนาดนี้เลย T[]T“ฮือออออ....ครูยอมแล้ว T^T ธนันต์ธรญ์จ้ะ เธอนั่งหลังนู้นนะ TOT” แม้แต่ครูยังงยอมแพ้!ฉันเดินหน้าเริ่ดไปที่ที่นั่งตัวเอง -.,- อุ๊บส์~ ฉันนั่งใกล้ปู้จายหรอคะเนี่ยยย O[]oจะหล่อมั้ยน้า -.,- (อ๋อ ที่แท้ก็ห่วงอย่างว่าว่าจะไม่หล่อ -_-^ : Armagnage)“หวัดดีจ้ะ ฉันฟางนะ” ฉันยิ้มอย่างที่นาตาลียังอาย -..-“รู้แล้ว” เอ้อ~ -_- ตอบดีๆ ไม่ได้รึไง“นายชื่ออะไรอ่ะ” ฉันยังคงถามต่อไป“ป็อปปี้”“อ่อ...ป็อปปี้....เห้ย!! O_O นายนั่งนี่เหรอ”“อือ -*-”“ยังว่า คนที่ตอบไดกวนติงที่สุดก็มีแต่นายเนี่ยแหละ -_-^” ฉันบ่นเบาๆ จนนายป็อปปี้ได้ยิน (แล้ว....มันเบาตรงไหน -_-* : Armagnage)“เธอก็เป็นคนที่เสียสติที่สุดที่สุดที่ฉันเคยเจอเหมือนกันยัยเป็ด”“ชิ! ไม่พูดด้วยแล้ว”ปึก!!!~แล้วนายนี่ก็เอากระดาษปาใส่หัวช้านนน TOT ฉันเรียนไม่รู้เรื่องโทษนายนี่คนเดียวแล้วกัน =^=Kaew’s partทำไมวันนี้มันต้องมีเรียน -_-^^^^ ฉันนั่งใกล้ไอตุ๊ดหูกางด้วยล่ะ นายนี่น่ะกวนติงที่สุดในสามโลก - -* ยัยฟางเองก็นั่งข้างป็อปปี้ (อย่างไม่มีทางเลือก) เหมือนกัน“ยัยทอม! คาบนี้ขี้เกียจเรียนจังเลย -O- มาเล่นตอบคำถามกัน” นายนี่เชิญชวน“นายไม่มีวันชนะฉันหรอก - -*” “พยัญชนะไทยตัวไหนโง่สุด!”“ค.ควายยยยยยยยย” ฉันตอบพลางเน้นฟายเต็มที่ - -*“ผิด! ก ธ ครับ เพราะมันไม่มีหัว”แอ้ก! มันช่างมีสาระเหลือเกิ๊นนนน“ขส.ทบ ย่อจากอะไร” ฉันถามบ้าง - -+“ขนส่งทางบกไงยัยโง่”“ผิด! ขนส่งเทเรทับบี้” (โอ้ววววว - - มีสาระมากกกกกก : Armagnage)“ขวดอะไรอยู่กลางถนน” ขวดป้ามันอยู่กลางถนนเรอะ - -*“ขวด.....ไม่รู้”“ขวดตำลุน -O- คุณตำรวจ” คำถามเครียดมากอ่ะเฮ้ย“ทําไมโจรไม่ชอบส่งจดหมาย” ฉันถาม“กลัวโดนจับเหรอ”“ผิด! เพราะมีจ่าหน้าซอง -O-!” (อืม...ยอมแพ้จริงๆ = = : Armagnage)“ปลาอะไรเอ่ย ไม่มีสัมมาคาราวะ” ปลาอะไร - -“ปลาดุก (ยังไงฟะ! : Armagnage)”“ผิด! ปลาตาย เพราะมันไม่ (ไหว้) ว่าย” เออ จริงของมัน“กะเทยกลัวอะไรมากที่สุด” ฉันถาม“ผู้ชาย???”“ผิด! กระทิงแดงดิ เพราะกินแล้วเป็นลูกผู้ชายตัวจริง” พอเหอะ - - อยู่กับคู่นี้ไม่มีสาระอะไรหรอก (อยู่กับแกมันมีสาระตรงไหน??)Fang’s part“นายๆ ทำไมแก้วกับโทโมะดูสวีตกันจังเลย >O< (ตรงไหนฟะ! : Armagnage)”“ไอ้โมะมีคนที่ชอบอยู่แล้ว” (ซึ่งคนคนนั้นก็คือฉันใช่ม้ายยยย >O< [เพ้อ -*-]) “ใครเหรอ O_o?”“ฉันจำเป็นต้องบอกเธอด้วยรึไง -*-”“ใช่ๆ จำเป็นๆ จำเป็นมาก” ฉันบอกนายนี่ *_* อยากรู้ค่า“-*-”“ไม่บอกก็ไม่บอก =^=+” ฉันทำหน้าเชิดใส่ -_- สรุปแล้ว ฉันได้เรียนมั้ยเนี่ยเอาเหอะ...งอนเข้าไว้ T^T เดี๋ยวนายนี่ก็ง้อเอง =O= (มั้ง...)~พักบ่าย~เวลาช่างผ่านไปไวเหมือนนิยาย (ก็นิยายนี่หว่า) เพิ่งรู้ว่าเวลาที่นี่ช่างผ่านไปเร็วยิ่งกว่าโลกเราอีกนะ -_- แล้วต่อไปเป็นโฮมรูม~! >_<~! มันเป็นคาบที่ไม่มีเรียนไงถึงดีใจ =*=“ยัยฟาง เป็นไรรึเปล่าเดี๋ยวทำหน้าเซ็ง เดี๋ยวดี๊ด๊า เดี๋ยวขมวดคิ้ว -*-” แก้วทักถึงความไม่ปกติของฉัน (มันไม่ปกติตั้งแต่เริ่มเรื่องแล้ว -_- : Armagnage)“อะ อ๋อ! ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่เครียดเรื่องโดเรมี่ =*=” สังเกตมั้ยว่าน้ำมันขุ่น -_-*“-_-;” เครียดสิเพื่อนฉัน =*= “ว้าว >O< ที่โลกเวทมนต์มีดาวกลางวันด้วยเหรอ >O<” ฉันชี้ไปที่ดาวที่เป็นประกายสีชมพู~~ วิ้งๆ **“อ๋อ...นั่นดาวกลางวันน่ะ เป็นดาวแห่งความรัก >O< วันไหนมีดาวนี้ขึ้นมาแล้วคิสสสสสกันนะ เค้าว่ากันว่าจะรักกันตลอดไป >O<” “โอ้ เมืองเวทมนต์มีความเชื่อแบบนี้ด้วย O_o”“ช่ายยยยย >O< ฉันก็อยากทำนะแต่ไม่มี ‘ผู้ชาย’ มาให้แล T^T”“เฮ้ย! ฉันก็ผู้ชายคนนึงนะ” นายโทโมะประท้วง แน้! ประท้วงแบบนี้มันน่าคิดนะ >_<“นายเป็นตุ๊ด -_-”“TOT! อะไรก็ตุ๊ดๆ เดี๋ยวฉันควงหญิงมาเย้ยเธอจะรู้สึกถึงความเสียดาย -..-”“นายรู้อะไรมั้ย ผู้ชายดีๆ น่ะ มีอยู่สองอย่าง...”“คือฉันกับไอ้ป็อปใช่ป่ะ -..-”“ถุย!!” ฉันกับแก้วสามัคคีกันถุยเลยล่ะ“อย่างที่หนึ่ง....มีเจ้าของแล้ว อย่างที่สอง....ตายไปแล้วไงไอ้บ้า!!!!!!”“=[]=!” เต็มๆ เลยนายโทโมะ แต่ฉันกระทืบไลท์อย่างสนุกสนาน =O=“หึ ของเขาแรงจริง” แม้แต่นายป็อปปี้ยังไม่เลิกเพ้อ!<<เพิ่งมีบทบาทเมื่อกี้~เข้าเรียนๆๆๆๆ~“นะนะนะ นักเรียนใหม่คนนั้น มีมีมี พาร์ตเน่อร์ยังจ้ะ” ครูไม่ต้องสั่นเว่อร์ก็ได้นะ -_-“ยังค่ะ”“เอ่อ ทุกคนในนี้มีพาร์ตเน่อร์หมดแล้ว เหลือแต่ประธานที่ได้รับสิทธิที่จะไม่มีพาร์ตเน่อร์ งั้นครูขออนุญาตนะจ้ะ T^T”“.....ครับ/ค่ะ”“จับฉลากเลยจ้ะ T^T ครูเขียนเลขประจำตัวไว้”ฉันจับฉลากตามที่ครูบอก >O< เลขที่ออก..........(ไม่ใช่หวย -*- : Armagnage)“13804” ฉันพูดออกมา นักเรียนทุกๆ คนทำตาโตแบบนี้ O_O!!อะร้ายยยยยย >O<“ภานุ จิระคุณ จะเป็นพาร์ตเน่อร์เธอตั้งแต่นี้เป็นต้น”“ยัยเด็กใหม่นั่นใหญ่มาจากไหน ป็อปปี้เป็นของช้านนนนน”“ยัยเป็ดนั่นเนี่ยนะ มันมีสิทธิอะไร!” แหมๆๆๆๆ ช่างเป็นห้องที่เปิดเผยเหลือเกิ๊นนน -_- นินทากันเบาๆ ก็ได้ฉันกลับมานั่งที่พร้อมกับปิ๊บคลุมหัวอยู่หนึ่งอัน //-_-\ (มันไม่ชินที่มีคนมาสนใจ โฮะๆ ตนสวยมักมีแต่คนอิจฉา -*-)<<มีอันไหนเกี่ยวบ้าง“ยินดีด้วยคุณพาร์ตเน่อร์” นายนี่ทำหน้าอยากตายสุดชีวิต -_- ฉันตะหากที่อยากตาย!“โอ๊ยยยย ทำไมพวกนั้นยังมองฉันตาเป็นมันเลยล่ะ +.+ ครูรีบๆ เลิกเรียนสักทีดิ T^T” ฉันอวดโอยอย่างแสนสาหัส -*- “เดี๋ยวก็เลิกน่า”แอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด แอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด“=[]= ให้ตาย ออดที่นี่เสียรึเปล่าเนี่ย”“ฉันทนมาสิบกว่าปีกับเรื่องออดเนี่ยแหละ -_-^ ออดนี้เป็นสัญญาณเลิกเรียน รีบลุกเร็ว!”พรึบ~ตุบ~โอยยยยยย TOT นายนี่ลุกอย่างไวแต่ฉันโดนเก้าอี้นี่ถีบกระเด็น โลกเวทมนต์มันไว้ใจไม่ได้เหมือนเพลงของเคโอติกเลย -..- อย่าไว้ใจ~ กันอย่างน้านนน อันตรายน่ะอันตรายเธอรู้มั้ย แอ้ก! เสต็ปก็ได้ จังหวะก็ดีนะเราน่ะ >O< (ยังมิวายชมตัวเอง -*- : Armagnage)“เก้าอี้นี้จะถีบคนที่ไม่รู้เวลาว่าควรกลับไปรังตัวเองได้แล้ว โทษทีบอกช้า” ฉันเห็นนายนี่ขำ -_-+ มันบ้ารึไง คนมันเจ็บจริงๆ นะ นายต้องโดนฉันถีบคืน -_-++ แต่ฉันคงโดนแฟนคลับนายนี่รุมตื้บตายคาห่อหมกแน่เลย (มันเป็นยังไง -*- : Armagnage)“ป่ะ กลับหอกัน” นายโทโมะชวน“เฮ้ย! แต่ฟางยังไม่มีของเวทย์เลยนะ” ยัยแก้วบอก มันคืออะไร? ?“ของเวทย์??”“ก็พวกไม้กวาด ไม้คาถา ตำราฝึกหัด” ยัยแก้วบอก“งั้นไปเซ็นทรัลทาวน์กัน” นายโทโมะพูด“เซ็นทรัลทาวน์คือ??”“ร้านค้าเวทมนต์!”“หา =O=”“แล้วใครจะไปส่งยัยนี่ ยัยนี่ไม่มีไม้กวาดนะ”“พาร์ตเน่อร์ไง”แล้วฉันต้องมาระทึกกับนายนี่อีกรอบ -_- ขี่ไม้กวาด T^T “เร็วๆ ดิ” นายป็อปปี้เร่ง เอิ่ม...ก็มันเสียวววว“ไม่เอา ไม่ขึ้น ไม่ไป TOT”“ถ้าเธอไม่ขึ้นฉันจะปล้ำเธอตรงนี้แหละ!!” ว่าแล้วนายป็อปปี้ก็ปล่อยไม้กวาดลงแล้วเดินมาที่ฉันพลางปลดกระดุมไปสามเม็ด TOT!!“ลองคิดดูสิ....ระหว่างไม้กวาดกับฉัน.... อะไรเสียวกว่ากัน”“ฉันพูดว่าไปก็ไปตะหาก T-T หูไม่ดีรึไง”“หึ ก็แค่นั้น” นายนี่หัวเราะในลำคอ TOT ฉันกลัวนายจริงๆ นะ“ชิ เผด็จการ” ฉันบ่นเบาๆ“อะไรนะ”“ไม่มีอะไรจ้า T^T”ฉันซ้อนข้างหลังป็อปปี้ แล้วเครื่องก็ออกเดินทาง.......เฟี้ยวววววววววววววววววววว“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด TOT!!!!!!!”และมักจบด้วยเสียงนี้เสมอ -_-ณ เซ็นทรัลทาวน์“อ่าว ฟาง ทำไมหัวฟูอีกแล้วล่ะ” ยัยแก้วทัก ยัยนี่มักทักหัวฉันเสมอเลย T^T“ไม่มีอะไร TOT” “นี่เหรอเซ็นทรัลทาวน์”“ไม่ใช่การประปาหรอก -_-”จี๊ดดดดดดดด -_-* กวนติงที่สุด นายป็อปปี้“ซื้ออะไรก่อนยัยทอม” โทโมะถาม“ไม้กวาดไอ้ตุ๊ด -_- กวาดมันไปไกลๆ อีตาขยะสังคม”“ฉันขยะสังคมเธอก็ขยะประเทศชาติล่ะว้า -_-”“โอ้ย!! คุยกับนายแล้วปวดประสาทสมองกลับตุบๆ //-_-\” ยัยแก้วร้องออกมา“ซื้อไม้กวาด....ไปร้านทีเจการค้า ร้านนั้นดีที่สุดแล้ว” นายป็อปปี้เสนอ“อืม งั้นไปกัน”ทีเจการค้า (งี้อ่ะนะ คิดชื่อไม่ออก =_=)“โว้ว -O- ทีเจอยู่ม้ายยยย” นายโทโมะเรียก“โย่ว -O- อยู่คร้าบบบ” แน้ มีรับมุก -_-“โอ้ว -O- ไม้กวาดให้ยัยนี่หน่อย”“พอๆๆๆๆ -_- พวกนายเล่นอะไรกันอายเด็กสามขวบหน่อยดิ” ยัยแก้วว่า“อายทำไมในเมื่อเราเอามาจากเด็กสามขวบ -..-” อืม -_- ลึกซึ้งนะยะ“นี่ -O- แม่แกสบายดีมั้ย” นายทีเจ (คิดว่าชื่อนี้)....นายสนิทกับอีตานี่ถึงขนาดถามเรื่องแม่เลยเรอะ!! =O=!!“ดีๆ ไม้กวาดที่แพงที่สุดในนี้มาหนึ่งอัน -..-”“มีตังค์?”“เปล่าตังค์ไอ้ป็อป -..-”“อ่าว -_-”“อันนี้” นายทีเจเอาไม้กวาดมาให้ สวยอ่ะ O_o ถึงจะไม่เท่าป็อปปี้ก็เถอะ“อืม ทำไมของนายป็อปปี้ถึงดูสวยกว่าอ่ะ” ฉันถาม“ก็ของฉันสั่งทำพิเศษ ราคาแพงกว่าของเธอสองสามเท่า” ชิ -_- อวดเข้าไป (เป็นคนถามเองไม่ใช่รึไง)“อืม...นายต้องสอนฉันขี่ด้วย =O=”“ได้เลย”“ลดให้เจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์เลย” นายทีเจบอกเฮ้ย! O_o ขาดทุนตายเลย“อืมๆ”ฉันได้ไม้กวาดแล้วววว ว >O< ต่อไปซื้ออะไรดี“ต่อไปตำรามันมีแถมมากับไม้คาถา ร้านที่ดีที่สุดคงเป็นร้านเอ็กซ์ไอเอสล่ะมั้ง” นายป็อปปี้เสนอ“ไปกันเลยดิ รออะไรอยู่ >_<~!”ร้านเอ็กซ์ไอเอส“โอ้ว......”เพี๊ยะ!!~“ถ้านายเล่นมุกโอ้วๆ โย่วๆ อีกฉันจะตบปากนาย -_-^” ยัยแก้วขู่ น่ากลัวจริงๆ“รับอะไรครับ” ผู้ชายหน้าหล่อเว่อร์มากมายถาม *O*“ชื่ออะไรคะ -..-”“ผมพิชชี่ฮะ ^^” กรี๊ดดด~ ชื่อก็น่าร้ากกก“เอาไม้คาถาที่เหมาะกับยัยนี่”“อันนี้” นายพิชชี่เอาไม้เรียวๆ มาให้“อืม เท่าไหร่”“สองหมื่น”“ถูกดีนี่” ป๊าดดดด O_O นายว่าของสองหมื่นถูกงั้นเหรอ! =O=!“แพงจะตาย ไม่เอาค่ะ!! >_<!!” ฉันท้วง“ฉันซื้อให้” รู้แล้ว ฉันเสียดายตังค์ T^T“ฉันเกรงใจ T^T”“ไม่เป็นไรน่า - -!”“แต่.....”“ตกลงครับ ผมซื้อ”เออ ไม่ได้ถามความสมัครใจเล้ยยยย = =ตอนเย็น เย็น เย็น เย็น (ยังอุส่าห์มีเอ็กโค่ -_-)“นายสอนฉันขี่ไม้กวาดเลย -O- ฉันไม่ซ้อนนายแล้ว ซิ่งเอาซิ่งเอา ไม้กวาดนะไม่ใช่จักรยาน”“ไม่เห็นยากเลย” แล้วฉันเคยขี่เองที่ไหนล่ะเฟร้ยยยย -_-+++“เริ่มจากอะไรไปอะไร”“ก็ขี่ คิดถึงสถานที่ที่จะไป แค่นั้น”“อ๋อ.....”“ลองดู”ฉันคิดสถานที่ที่จะไป...ฉันจะไปไหนล่ะ =_=“ไม่รู้จะไปไหนอ่ะ!”“งั้น....ไปห้องรับแขกที่เธอเคยกินอาหารกับฉันแล้วกัน”O_O!! จริงสิ นายนี่เคยกินอาหารแพงระยับกับฉันนี่นา >O<“ฉลาดเหมือนกันนะนาย >O<b”“ทำไมรู้สึกเหมือนโดนด่า -_-”“ชมน่า อิๆ ไปล้ะ >O<”เฟี้ยววววววว~“เหวอๆๆๆๆๆ =O=”ตุบ~แอร๊กกกก T^T ตอนมาก็ดีอยู่หรอกแต่ตอนถึงเนี่ยชนกำแพงอย่างจัง T^T เจ็บโว้ยยยยยย~“ฮ่าๆๆๆ ชนกำแพงเลยเหรอ ไม้พังมั้ยเนี่ย” “ห่วงแต่ไม้นะนาย T^T ห่วงคนบ้างดิ”“ก็เธอมันไม่น่าเป็นห่วงนี่นา” (เลวอ่ะเฮีย - - : Armagnage)“นายนี่มันไร้ความเป็นสุภาพบุรุษที่สุด”“เคยได้ยินมั้ย ผู้หญิงชอบผู้ชายเลว”“ยกเว้นฉันคนนึงแล้วกัน -_-!”“ไปอาบน้ำไป๊”“ไม่!” ฮ่าๆ ฉันจะขัดนายจนนายหัวเสียเล้ยยย ^_^“งั้นไปอาบพร้อมกันเลย!”“=[]= ไปอาบแร้วววว”ฉันไม่ได้กลัวนะ! แค่เกรงใจเฉยๆ - -!!10 นาทีผ่านไป~“อาบน้ำเร็วจังนะ”“ย่ะ”“ฉันอาบละ”“O.,o นายทำอะไรน่ะ!! ถอดเสื้อทำไม!!”“เธอจะให้ฉันใส่เสื้ออาบน้ำรึไง -_-!”“อ๊ากกกกก >O< ฉันไม่อยู่ตรงนี้แล้ววว” แล้วฉันก็วิ่งหนีนายนี่ไป พลางคิดว่า.....หุ่นทรมานใจชะมัด!เจ้ย!! ไม่ช่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย >O<2 ชั่วโมงผ่านไปนายกระหรี่ปั๊ป (ป็อปปี้เห้อะ) นายนั่นไปอาบน้ำหรือไปซ่อมฝักบัวกันแน่!! -_-!! เข้าไปสองชั่วโมงยังไม่ออกมา ฉันไม่รู้นะเฟร้ยว่าห้องนอนนายอยู่ไหนน่ะ ช่างมัน เดินมั่วเอา T^Tห้องนี้แน่เลย หน้าห้องเขียนว่า ‘ห้องนี้คนกำลังตกหลุมรัก’ -_-!! อยากผูกคอตายใต้ต้นถั่วงอกชะมัด =_=อุ้ย >O< นายนั่นไม่อยู่ถือโอกาสค้นห้องดีกว่า~ ฉันเริ่มค้นหาของ -..- ค้นจากหัวเตียงดีกว่า >O<!!ครืน~OoO สิ่งที่ได้เห็นทำเอาฉันกรีดร้องออกมา“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!”ถุงยาง!!!~“เธอทำอะไรน่ะ!!”