Magic of love

Fang’s part
เปรี้ยงงงง!!~ (เสียงฟ้าผ่า)
บึ้ม!!~ (เสียงระเบิด)
ตุบ~ (เสียงตกจากใครบางคน -*-)
“โอยยยย!!เจ็บอ่ะ T^T” ฉันพูด มันเจ็บจริงๆ นะโว้ยยย!
“เห้ยยย!!! ตกมาจากไหนเนี่ย O_o” เสียงผู้ชาย? รู้สิ T^T ฉันยังไม่รู้เลยว่าเสียงอะไร สงสัยจิตใต้สำนึกมันบอก เอ...ทำไมจิตใต้สำนึกฉันมันเป็นคำว่าผู้ชายล่ะ >O< ม่ายยยยยย (สติไปนู่นแล้ว : Armagnage)
“เจ็บตรงไหนเปล่า”
“เอาตรงๆ หรืออ้อมๆ ล่ะ” ฉันถาม
“ฉันชอบคนตรง ^^”
“ก้น!”
“ง่ะ -_-; ตรงไปก็ไม่ดีนะ”
“อ่าว...ไหนบอกชอบตรงๆ”
“-*-”
ฉันเปิดตาที่แส๊นนนจะหนักอึ้ง! เฮือกกก O_O นี่มันผู้หญิงหรือผู้ชายหว่า >O< เจ้าพระคู้ณ~~ ทำไมไม่เคยเห็น >O< จะสวยเกินไปแล้ว -*- (ยอมรับซะว่าอิจฉาเค้าอ่ะ : Armagnage)
“สงสัยจะกระแทกอย่างแรง” ใช่....อย่างแรง -*- สวยเกิ๊นนน สวยเกินความจำเป็น
“นายๆ ที่นี่ที่ไหนเนี่ย >O< หรือว่าเป็นเมืองยักษ์กินคน >O< นายคงไม่อยากเอาฉันไปเป็นแหนมที่จะเอาไปทำเป็นไข่เจียวแหนมนะ T^T ฉันไม่อร่อยหรอก TOT” ฉันวอนขอชีวิตจากอีตานี่
“เอ่อ....ฉันไม่อยากกินเธอหรอก” ช่ายยยย *O* นายต้องพูดแบบนี้แหละ
“แต่....”
“แต่!! ไม่มีแต่นะ T^T นายน่ะหน้าตาดี *O* นิสัยก็ดี นายต้องปล่อยฉันไปนะ นะๆๆๆๆ แล้วฉันสัญญาว่าจะเอาคุกกี้ตราคุณป้ามาฝาก” (คุกกี้ตราคุณป้า? -*- เกิดมาฉันยังไม่เคยกิน : Armagnage)
“โว้ยยยยย!!! ฟังฉันทีสิวะ!!!” แง้ววววว!!!! ดุเค้าทำไม Y^Y
“ฟังก็ได้ T^T” ไม่ได้กลัว! แค่เกรงใจน่ะ (เหรออออ~ : Armagnage)
“ฉันคือหนึ่งในสี่ประธานนักเรียนรุ่นที่ 1569 แห่งโรงเรียน Magical School หรือ โรงเรียนฝึกพลังเวทย์ ในแต่ละสี่ปีของโรงเรียนจะมีการนำมนุษย์มาเรียนด้วย โดยมีพาร์ตเน่อร์....”
“เดี๋ยวๆๆๆๆ -*- พาร์ตเน่อร์คือหยัง #_#”
“คนที่คอยให้คำปรึกษามนุษย์ ทำกิจกรรมร่วมกับเธอ ให้คำชี้แนะและการใช้ชีวิตในโรงเรียนไง แต่ใครค่อยดูเอาเองอีกที” อีตานี่พูยาวย้าวยาวเป็นหางว่าว -*-
“ทำไมนายชอบหาว่าฉันเป็นมนุษย์นะ นายก็ไม่ใช่พ่อมดที่ไหนซะหน่อย -*-”
“ใช่ ฉันเนี่ยแหละพ่อมด”
O_O………………………….
“อึ้งอ่าดิ ฮะๆ ใหม่ๆ เดี๋ยวก็ชินเองน้อง”
“นาย....ว่าอะไรนะ”
“ฉันเป็นพ่อมด ฉันอยู่คนละโลกละมิติกับเธอ ฉันนน่ะอยู่ในที่ที่พวกเธอเรียกว่า ‘ดินแดนแห่งเวทย์มนต์’ ไง”
“ฉันว่า...นายคงหลุดออกมาจากโรงพยาบาลที่ไหนสักแห่งอ่ะ”
“ไม่เลยเรื่องจริง เธอเชื่อฉันใช่ป่ะ *_*”
“......”
“เงียบแบบนี้เชื่อหมดใจอ่ะดิ ใช่มั้ยๆๆๆๆ *O*”
“บ้า....บ้า!! บ้าที่สุด!! ไปดีกว่า เฮ้อ” ฉันว่าพลางเดินออกมาจากตรงนั้น

ฟิ้วววววว~
“อ๊ายยยย!!” ฉันอุทานออกมา >_< อะไรเฉี่ยวหัวฉันเนี่ยยย
“โทษทีๆ ฉันลองซื้อใหม่น่ะ -_- ไม้กวาดนี่เจ๊งง่ายชะมัด” ผู้หญิงหรือผู้ชายนะนั่น O_O
“O_O” เอ๋อสิคะ ไม้กวาด!! เหาะ!! ได้!! =[]= สาบานสิว่านี่ไม่ใช่กองถ่ายทำแฮร์รี่ต๊องเด้อน่ะ OoO (ดัดแปลงซะเสียเลยนะ ยัย Armagnage -*-)
“อ่าว...ไม่คุ้นเลยแฮะ จากเมืองไหนล่ะ เมือง Flower land หรือ Lover land หรืออะไร” เอ่อ...ฉันไม่ได้มาจากที่อย่างว่าเลยนะ -*-
“มาจากหมอชิดน่ะ”
“????????????”
“ฮ่าๆ -_-;”
“เธอมาจากสายอะไรหรอ พลังจิต สภาพกาย อัตราย หรือฟีโรโมน??”
“สายศิลป์ -_-;”
“????????????”
“ฮ่าๆ -_-;”
“เธอย้ายมาใหม่ใช่มั้ย -_-;”
“เอ่อ ฉันหลงทางน่ะ”
“งั้นก็เสกหรือเรียกประตูมิติคุงสิ”
“ไม่รู้จัก -*-”
“เธอ....เป็นมนษย์มาใหม่ใช่มั้ย”
“เอ่อ.....” ตอบว่าไงดีล่ะ มันก็คง......“ใช่”
“อ่า ว่าแล้ว กดปุ่มนี่ ไปรอฉันที่นั่นนะ ฉันแก้ว จำชื่อฉันด้วย” ยัยแก้วเอาสิ่งของคล้ายรีโมตออกมา
ปุ่ม?? อ่อ มันปุ่มอะไรหว่า -..- ฉันกดปุ่มนี้ $$ วะฮะฮ่า
“ไม่ใช่ปุ่มนั้น -_-; ปุ่มนี้”
แก้วชี้ไปที่ปุ่มนี้ @+
ปิ๊ป!
ฟลุ้ง!~
ตุบ~ (ล่นอีกแล้วเรอะ T^T)
“เฮ้ย! ยัยมนุษย์นี่” ไอ้หน้าหวาน (หนูยอมรับ อิจฉา : ฟาง) อุทานออกมา
“อ่าว นายหน้าหวาน?”
“เออ ฉันลืมบอกชื่อๆ โทโมะนะ”
“อือ โทโมะ ฉันฟาง แก้วบอกให้รอที่นี่”
“ยัยทอมสยองโลกบอกให้รอที่นี่ O_O” ทอมสยองโลก?? ช่างสันหาคำด่า = =
“อืม”
“เฮ้ย! ไอ้ป็อป มนุษย์ปีนี้” นายโทโมะเรียกผู้ชายที่ชื่อป็อป (คิดว่านะว่าชื่อนี้) แล้วเจ้าชายก็เสด็จ O.,O!!
“ไอ้โมะ...นี่เหรอ”
“เออ” นายโทโมะตอบ
“ไม่ได้น่าเกลียดอย่างที่คิดนี่” อ่าว
อ่าววววว.....
อ่าววววววววว........
ทำไมองค์ชายปากเสียล่ะเพคะ -_-++
“ฉันป็อปปี้ ยินดีที่ได้รู้จักนะ” นายนี่ยื่นมือมา
“ฉันฟางเว้ย!” ฉันเลยโต้กลับด้วยความแรงงงงง -_-+++++
กร็อบบบบ............
โอยยยย TOT ทำไมจับกันด้วยความรุนแรงงง TwT; เจ็บเพคะ!
“หน็อย แสบนักนะ”
“ทำไมยะ” ฉันชักไม่ถูกกับนายนี่แล้วสิ -_-+++++
“ยัยเป็ด! มาร่วมโต๊ะกันหน่อยสิ!”
อ๊ากกกกก.... ยัยเป็ด! ไม่หล่อแล้ว!! นายนี่ขี้เหร่ที่สุดดด T^T
“ได้!!” แปลก -_- ทำไมนายนี่ชวนฉันร่วมโต๊ะกินข้าวนะ

โต๊ะรับประทานอาหาร
กินไม่ลงเลยแฮะ อาหารที่ไม่รู้จักเนี่ย #_#
“ไม่กินล่ะ นี่เสต็กทำจากเนื้อวัววากิวเชียวนะ” นายป็อปปี้โปรโมต แหมๆๆๆๆ ฉันรู้จักที่ไหนกัน -_-^
“เธอไม่รู้จักงั้นเหรอ เนื้อจากวัววากิวมีคุณค่าทางโภชนาการสูง และไขมันต่ำ รสชาติอร่อย นุ่มลิ้น ราวกับละลายในปาก จึงมีราคาสูงมาก - ที่ยุโรปเนื้อจากวัววากิวน้ำหนักประมาณ 200 กรัม มีราคาขายสูงกว่า 34,000 บาทเชียวนะ” ป๊าดดดด O_O สูงกว่า 34,000 บาท เงินในบัญชีฉันยังถึงเลย T^T
“นี่ๆ เธอรู้มั้ยนี่ถั่วอะไร”
“ไม่รู้ หรูสุดที่เคยกินก็ถั่วลิสง”
“-_-; แมคคาเดเมีย สำหรับราคาขายของถั่วชนิดนี้จะอยู่ที่มากกว่า 30 เหรียญสหรัฐต่อ 1 ก.ก. (มากกว่า 1 พันบาท/ก.ก.) เชียวนะ เคยกินรึเปล่า” ไม่เคย -_-!
“มีอีกมั้ย”
“นั่นเบลูก้า คาเวียร์รู้มั้ยว่าทำจากไข่ปลาอะไร”
“ที่กินล่าสุดก็ไข่ปล่าช่อนอ่ะ #_#” (มีสาระจริงๆ -*- : Armagnage)
“-*-ได้มาจากปลา "เบลูก้า สเตอเจี้ยน" อายุหนึ่งร้อยปีขึ้นไป ถือเป็นไข่ปลาคาเวียร์ที่หายากที่สุด และมีราคาแพงที่สุด โดยมีราคาสูงถึงเกือบ 25,000 เหรียญสหรัฐต่อ 1 ก.ก. (ประมาณ 850,000 บาท/ก.ก.) ในขณะที่ราคาเฉลี่ยของเบลูก้า คาเวียร์ โดยทั่วไปในปัจจุบันจะอยู่ที่ 7,000 - 10,000 เหรียญสหรัฐต่อ 1 ก.ก. (ราว 2.38 -3.4 แสนบาท/ก.ก.)เชียวนะ” ช็อคสิคะ -*- ไปกินไข่ปลาสลิดยังดีกว่า
“หมดยัง” ฉันถามต่อ
“ยัง นั่นมันฟรั่งทอดมาจาก La Bonnotte เชียวนะ บ้านเธอมีรึเปล่า หึๆๆ”
จี๊ด!
มันหยามกันนี่หว่า -_-++++
“นั่นมีส่วนผสมของแซฟฟรอนด้วยนะ บ้านเธอไม่มีล่ะสิ”
“...............” เงียบค่ะ T^T ไม่มีจริงๆ น่ะถูกละ
“ของหวานป่ะ”
“เอาๆๆๆๆ *O*” กรี๊ดดดด ของหวาน >_< หนูช้อบชอบ
“ไอศครีม ซันเด ของร้าน Serendipity 3 ในแมนฮัตตัน ได้รับการจดบันทึกลงในกินเนสบุ้ค ออฟ เวิล์ด เรคคอร์ด ว่าเป็น "ขนมหวานแพงที่สุดในโลก" มีจำหน่ายที่ร้าน Serendipity 3 ในแมนฮัตตัน กลางกรุงนิวยอร์ค สหรัฐอเมริกา ด้วยสนนราคาถ้วยละ 25,000 เหรียญสหรัฐ หรือประมาณ 850,000 บาท "Frrrozen Haute Chocolate" คือ ชื่อของช็อคโกแลต ซันเดแพงระยับถ้วยนี้ ส่วนสาเหตุที่มีราคาแพงเนื่องมาจากไอศครีมมีส่วนผสมของโกโก้พันธุ์ดีและหายากมากๆ จำนวน 28 ผล (ในจำนวนนี้มีอยู่ 14 ผลที่เป็นโกโก้ชนิดแพงที่สุด) และทองคำ 23 เค ชนิดทานได้ น้ำหนัก 5 กรัม ไอศครีมดังกล่าวจะถูกบรรจุลงในถ้วยทองคำ ที่มีแผ่นทองคำชนิดทานได้รองอยู่ภายในถ้วย นอกจากนี้บริเวณฐานของถ้วยไอศครีมยังตกแต่งด้วยสร้อยทอง 18 เค พร้อมกับเพชรแท้สีขาวอีก 1 กะรัต” ระเอียดยิบ!
เอื้อก!
กินไม่ลง T^T เสียดายของ
“กินดิ -_- มันขอเบาๆ เองนะ”
เบาป้านายสิจ้ะ -_-
“แค่กลืนน้ำลาย T^T ตอนนี้ยังยากเลย TOT”
“แหม! สวีตอะไรกันห้ะ บอกมาเดี๋ยวนี้ ป็อป! ไวไฟนะ” ยัยแก้วโผล่มา -_- เอาสมองส่วนไหนของมันคิดห้ะว่าสวีต
“ยัยทอม -_- มายุ่งอะไรด้วย ไปๆๆ”
“ห้ะ!! นาย” แล้วยัยแก้วก็โดนนายโทโมะลากไป ทิ้งให้ฉันเครียดกับนายป็อปปี้ต่อ T^T
“ยังมี....บลาๆๆๆๆๆๆๆ” โอย TOT พอแล้วค่ะ T^T

Kaew’s part
นายนี่มัน! ลากฉันออกมาทำไม -_- นายตุ๊ดอะไรกวน Teen ได้ไม่หยุด
“ยัยทอม ชอบจัง ก.ข.ค เนี่ย”
“นายก็ ก.ข.ค เหมือนกันน่ะแหละ =^=”
“เดี๊ยะเสกให้.....” ชิ ขู่ไปเล้ยย เดี๋ยวนายก็ซวยเอง -_-
“ให้อะไรห้ะ รู้มั้ยฉันเกลียดนายมากกกกก มั่กๆๆๆๆมากเลย!”
“ชิ ฉันก็ไม่ได้ชอบยัยผู้หญิงใจร้าย! ใจดำ! ไม่สวยยังมือหนักปากจัดอีก”
“อย่างน้อย นายก็ยังเป็นเครื่องยืนยันได้ว่า ผู้ชายน่ะโง่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ! ไม่หล่อยัง กวน Teen อีก”
“ชิ”
“เชอะ”

อะไรคือสาเหตุ มาดู!!
ณ วันประกาศประธานนักเรียนรุ่นที่ 1569
1. นาย ภาณุ จิระคุณ
2. นายวิศวะ ไทยานนท์
3. นางสาว จริญญา ศิริมงคลสกุล
4. นายจงเบ พาร์ค
โย่ววววว ฉันได้เป็นประธานนักเรียนแล้วววว ;) ความภาคภูมิ
อ่าว...ใครอ่ะวิศว -_- ไม่รู้จัก รึว่านายนี่คือคนที่อยู่สายพลังอันตรายเลยไม่ค่อยออกสื่อ อืม...ฉันอยู่สายเทคนิคล่ะ (ใครถาม)
“นี่ๆ วิศว ใครเหรอป้า” ฉันถามคุณป้าที่ขายขนมมหัสจรรย์ (เช่นคุกกี้เดินได้ ลูกอมกัลป์ลิเวอร์[ลูกอกบวกหรือลดอายุ] ปุยฟ้ายเมฆ)
“-////-” ป้าหน้าแดง -_-^ นั่นมันชั้นเดียวกับหนูถือเป็นรุ่นลูกเลยนะนั่นป้า!
“ป้าๆๆ”
“คนนั้น” ป้าชี้ อืม...ผู้หญิง?
“หวัดดีฮะป้า” ไอบ้านั่นไหว้ป้า.....แต่ไม่ใช่ป้าขายของ O_O ฉันงั้นดิ
“ใครป้านาย -_-^^^^^”
“....”
“เงียบทำไม”
“เอาหูมานี่ดิ มีความลับจะบอก”
“O_o”
นายนี่จะบอกอะไรหว่า >O<
“หน้าอกเธอเล็กจัง....”
O_O!! แก-ต้อง-ตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!

แล้วโทโมะของเราก็เข้าโรงพยาบาลแห่งเวทย์ไป -_- ต่อมาสองคนนี้แทยจะไม่มีบทสนทนาที่ดีต่อกัน อืม...ชีวิตดี

ด้านป็อปปี้/ฟาง
Poppy’s part
ผมได้ออกแล้ว วู้ๆ~! ผมป็อปปี้ ^^ เรียกผมป็อปก็ได้นะ ผมเป็นประธานรุ่นที่ 1569 ของโรงเรียน ผมอยู่สาย ‘พลังอันตราย’ ผมล่ะไม่อยากอยู่เลย...ถ้าอยู่ต้องเจอทรมาน.....
ทรมาน....
(ป็อปปี้ทรมานอะไรลุ้นกันในตอนต่อไปนะคะ ^^)

Fang’s part
แง....ฉันมาทำอะไรที่นี่ T^T ยป็อปปี้บอกไปห้องน้ำๆ ทำไมไม่สักที ฉนมองไปรอบๆ สายตาไปสะดุดกับ...
ทีวี >O<
ที่นี่มีละครมั้ยอ่า >_<!! อยากดูๆๆ
ปิ๊บ!
ฉันเปิดไปที่ช่อง.... O_O***
“อ๊ายยยยยยย~ โซระ อาโออิ!! =[]=”
หนังโป๊!!!!!!!!!!
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“เฮ้ย! บ้านไฟไหม้.... O.O เฮ้ย!”
“นายบ้า ลามก หื่นกาม ทุเรศ อะเฟรด แท๊งกิ้ว T^T” (เอ๊ะ คำหลังไม่เกี่ยว -*- : Armagnagr)
“ฉันเป็นผู้ชายน๊า ดูของแบบนี้มันแปลกตรงไหน”
“ทุเรศ”
“จะยั่วฉันรึไง....” O_O**** ยั่ว!! ยั่วอะไร >O<
“นายบ้า!!!!” ฉันจัดการคิก(เตะ)ไปที่จุดที่ -..- ตรงเป้า (เอ่อ...มันจะไม่งามนะ) แล้ววิ่งออกมาทันที

ฉันวิ่งมั่วจนหนำใจ T^T แล้ว...จะไปไหนต่อ
ฟ้าวววว~ ฟ้าวววว~
เสียงเหาะของไม้กวาดดังไปดังมา....นี่เมืองเวทย์มนต์จริงๆ งั้นสิ
หรือเป็นความฝันนะ....
“วิ้ดวิ้วววว~ น้องสาวไปกะพวกพี่ม้า” อีตาหน้าปลาไหลน้ำมันลวกทักฉัน (คำด่านี่ก็จริงๆ -*- : Armagnage)
“เอ่อ ไม่ไป”
“อย่าเล่นตัวเลยน่า~”
แล้วอีตานี่ก็จับแขนฉัน เฮ้ย! แต๊ะอั๋งกันนี่ O_O**
“มากับเพ่”
“อ๊ายยยย ช่วยด้วย >O<”
“ปล่อยยัยปัญญาอ่อนนั่นนะ” เย่ >O< มีอัศวินปากหมามาช่วยด้วย
“แกเป็น......... O_O ทะทะทะท่านป็อปปี้ ผมลาละ >_<”
โอ้ว! นายนี่ใหญ่ขนาดนั้นเลยแฮะ
“เป็นไงมั่ง” นายนี่ถาม
“ยังไม่ตาย” ฉันตอบ
“ปากดีนักเดี๋ยวจูบนะ”
“OxO”
“หึ….”
“นายป็อปปี้ โรงเรียนนี่ทำไมไม่มีเรียนสักทีล่ะ” ฉันถาม
“พรุ่งนี้ เธอมีนัดกับ ผอ. น่ะ”
“O_O”

ห้องผอ.
ห้องผนังสีม่วง ตรงหน้ามีผอ.ที่นี่งอยู่โดยมีม่านสีม่วงอ่อนบังไว้ทำให้เราไม่เห็นใบหน้าผอ.ชัดเจนนัก จะลับไปไหน -*-
“เด็กคนนี้” ผอ. ผู้ชาย? เสียงนุ่มมาก O_O ตัวก็พอๆ กับนายป็อปปี้แต่เตี้ยกว่าหน่อยๆ (สังเกตๆ)
“ครับ” นายป็อปปี้ตอบ
“ห้องบี....”
“ห้องพวกผมนี่ O_O”
“ข้าขอมอบพลังแห่งจิตให้”
“พลังแห่งจิต??”
“ในการทำให้เวทย์มนต์เพิ่มพลัง”
“สายพิเศษ!”
เออ -*- คุยกันรู้เรื่องสองคน
“ครับ” ป็อปปี้หยิบยามาก่อนจะยัดใส่ปากฉัน >< อื้อ! อื้อ! อึก T^T แหวะ ขม
“เอาอืออายออกไอเอ็ม! (เอามือนายออกไปเค็ม!)”
“ขอบคุณครับ ^^”
อา....รู้สึกเหมือนท้องปั่นป่วน #_# มาที่หัวแล้วสมองก็ตุบๆๆๆ โอยยยย เกิดอะไรกับช้านนนนน TOT

ระหว่างเปลี่ยนชุดนักเรียน
“ยัยฟาย! เปลี่ยนชุดเสร็จยัง”
“เสร็จแล้วๆๆ เร่งจัง” ฉันออกมาจากห้องเปลี่ยนชุด นายป็อปปี้ถึงกับมองตาค้าง
“มองอะไรยะ -////-”
“สวยจัง”
อ๊ายยยย เขิน >//<
“ชุดน่ะ”
ฉันจะฆ่าแก TOT

“รีบๆ ขึ้นมา ไม้กวาดไม่หักหรอก” นายป็อปเรียก
“เสียว T^T”
“ป็อด”
“เออ ฉันป็อด TOT”
“ขึ้นมาเร็ว ไม่งั้นเดินไปเองนะ”
“อือ T^T” ฉันกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนจะนั่งที่ไม้กวาดนี่......
“ซิ่งล่ะน้องงงง”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!”

ถึง Magical School แล้วจ้ะ
“เฮ้ย!! นั่นฟางรึเปล่า ทำไมหัวฟูอย่างกับไปรบมาเลย” นี่คือคำทักใช่ป่ะ แก้ว
“ช่าย...ไปรบมามันส์มาก” นายป็อปบอก
รบกับลมน่ะสิยะ T^To
“ห้องบีใช่มั้ยฟาง นั่งกับฉันก็ได้นะ” แก้วบอก
“อือ”
ฉันนายป็อปปี้แก้วคุยอะไรกันนิสสนึง ก่อนที่จะมีแขกไม่ได้รับเชิญออกมา
“ยัยทอมมมม” เสียงแบบนี้ นายโทโมะไงล่ะ -_-^
“มาทำไมไอ้ตุ๊ด”
“ทักทายหรอเนี่ย -_-;”
“ไปๆๆๆๆ ไปห้องเรียนกัน” นายป็อปชวน
“อือๆ ไปๆ” ทุกคนเห็นด้วย
“ห้องบีเหรอ....” มีฉันไม่รู้เรื่องคนเดียว T^T

หน้าประตู
เหวยย O0O ห้องเรียนทำไมประตูใหญ่จั๊งงง
“ฟางยืนเอ๋อทำไม เข้าคลาสสิ” แก้วเรียก
“อือๆ!” ฉันขานตอบด้วยความตื่นเต้น >_< ได้เรียนห้องใหม่แล้วๆ แต่อีกใจก็กลัว...
กลัวไปเปิ่นต้อนรับชาวบ้านจัง T^T
แอ๊ดดดดดด....~
“เอ่อ! =[]=!”