รักใสๆของยัยพี่เลี้ยงกับเด็กฝึกหัดดดดดดด
8.2
26) จดหมาย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความKEAW TALK
เง้อ~ ฉันมาอยู่ที่โรง’บาลก็หลายวันแล้วนะ ไอ้หมอแก่บ้าไม่รู้จะให้ฉันนอนทำไมนาน แค่โดนยิง อะ โอ้ย! เจ็บ! ไม่น่าไปแตะมันเลยอ่า
“ขอโทษนะค่ะ คุณจริญญา มีจดหมายมาส่งค่ะ”
ฉันพยักหน้ารับจดหมายจากพยาบาลที่ดูแลฉันประจำ
“ใครส่งมาวะ?”
ฉันค่อยๆเปิดอ่านจดหมาย เดี๋ยวนี้เข้าฮิตอีเมลแล้วยะ! เชอะ แต่เอาเถอะเปิดอ่านดีกว่า
‘จากคนนิรนาม
ถึงคุณจริญญา....’
ถ้าไม่ถึงตูแล้วแกจะถึงใคร!
.....ต่อๆๆๆ
‘ถึงคุณจริญญา เรามีเรื่องจะบอกว่า คุณต้องอยู่ที่โรง’บาลต่อไปจนกว่าคุณโทโมะจะมาหาคุณ เพราะข้างนอกอันตรายมาก ถ้าคุณไม่เชื่อ ลองโทร.ไปถามคุณโทโมะก็ได้ว่า กำลังเจอคนที่ชื่อเพลย์อยู่ที่โรง’บาลXX ลูกน้องของคุณจินนี่’
ไปและ.........
แล้วข้อความมันก็จบ-_-
เวนตะไลบั้งไฟพญานาค ไอ้บ้าไหนมันส่งมาวะ ถ้ารู้จะตบให้หงายหลังสามตลบเลย
ฉันพลิกจดหมายกลับไปมาเพื่อมันไปเขียนไว้ที่อื่นอีก อ่า~ นี้ไงอีกใบหนึ่ง มันเขียนว่าไงนะ
‘จะอ่านทำไม ไม่มีไรให้อ่านมีแค่นั้นและ อย่าเปิดหาอีกละ-_-‘
มันกวนได้อีกค่ะพี่น้อง
อร้ายยยยยยยยย ใครเขียนวะ เดี๋ยวเอาปืนมันเจาะกะโหลกแล้วเอาไปแขวนไว้ที่ศาลากลางเลยยยยยยย
....มันน่าโมโหนัก
“คุณจริญญาค่ะ มีจดหมายมาอีก ยี่สิบฉบับค่ะ”
หา! O_O ยี่สิบฉบับ
ใครมันทดดัดดานเขียนได้ขนาดนี้นะ ฉันขอนับถือในตัวมันมาก แต่ถ้าเป็นคนเดียวกับไอ้ที่เขียนเมื่อแต่กี้แม่จะแช่งสามวันสามคืนเลย
ฉันค่อยๆเปิดอ่านอย่างเบามือ
กรอบแกรบ~ เบาโคตรเลยฉัน-_-
ช่างเป็นการเปิดที่เบาที่สุดในสามโลก
‘ว่าแล้วต้องเปิดอ่าน ฮ่าๆ เดาไม่ผิดจริงๆด้วย คือว่าฉันมีไรจะบอก คือเพื่อนเธอคนหนึ่งต้องไปผ่าตัดอยู่ที่ต่างประเทศซึ่งเป็นใครนั้นเปิดอ่านฉบับต่อไป
....จากคนที่จริงใจ’
จริงใจมาก
ฉันเกลียดแกที่แกจริงใจสำหรับฉัน แล้วไหนละฉบับที่สองของฉัน มันไม่เห็นเขียนเลยว่าเป็นฉบับที่สอง
ฉันหาไปหามาจนในที่สุดก็เจอ เหนื่อยโคตรอ่ะ
ฉันก็เปิดอ่านอย่างไม่ค่อยๆ
.......
เอ่อ....ทำไมมันไม่มีเสียงเปิดอ่านละ
‘เหนื่อยไหมจ๊ะ ฉันว่าแล้วเธอต้องหามันจนเหนื่อย และเธอต้องเปิดอีกหลายๆจดหมายอ่านใช่ไหมละ ฮ่าๆ ตัวเลขนะให้เลื่อนหน้าลงมาอ่านที่ใต้จดหมาย นั้นไงเลขตัวต่อไป’
ฉันเลื่อนตาลงไปอ่าน
เออ จริงด้วย โง่ตั้งนาน
‘มาต่อกัน คนๆนั้นขึ้นต้นตัวภาษาอังกฤษคือตัว K อะๆพอรู้แล้วใช่ไหมละ ไปอ่านฉบับที่สามต่อ’
-_- ขึ้นต้นด้วยตัว K มันมีทั้ง เขื่อน เคนตะ คยองเท เควิน และอีกหลายๆคน
มันคือใครละวะไอ้เวรคนเขียนนี้
อ่านฉบับต่อไปดีกว่า
....นี้ไงเจอแล้ว
‘เจอง่ายไหมละคราวนี้ อิอิๆ ฉันใครเธอสังเกตคนใกล้ตัวเธอก่อนแล้วกันนะ ระหว่าง เขื่อน เคนตะ คยองเท เควิน ถ้าเธอสามารถหาได้ว่าใครต้องไปผ่าตัด ห้ามปริปากพูดให้แฟนของคนนั้นรู้เด็ดขาด ไม่งั้นเธอที่เป็นแฟนคนนั้นต้องอะลาวาดป่นร้องไห้แน่ๆ ไปและ เจอกันฉบับต่อไป’
อะลาวาดป่นร้องไห้? มันเป็นไงวะอย่างนี้เหรอ...
‘ไอ้บ้า ทำไมแกไม่บอกฉัน ฮื่อๆๆ แกไม่บอกฉัน ไอ้หอกหัก นี้ๆแน่ะๆๆ’
ป้าดๆๆๆๆๆ
‘ไอ้เวรบ้า ฮื่อๆ’
พลั๊กะ
ตุบ!
ผัวะ!
‘ทำไมแกไม่บอกฉัน ไอ้หอกหัก!!!!!!!!!!’
คงบ้าน่าดูเลยละใครที่ทำแบบนั้น
เง้อ~ ฉันมาอยู่ที่โรง’บาลก็หลายวันแล้วนะ ไอ้หมอแก่บ้าไม่รู้จะให้ฉันนอนทำไมนาน แค่โดนยิง อะ โอ้ย! เจ็บ! ไม่น่าไปแตะมันเลยอ่า
“ขอโทษนะค่ะ คุณจริญญา มีจดหมายมาส่งค่ะ”
ฉันพยักหน้ารับจดหมายจากพยาบาลที่ดูแลฉันประจำ
“ใครส่งมาวะ?”
ฉันค่อยๆเปิดอ่านจดหมาย เดี๋ยวนี้เข้าฮิตอีเมลแล้วยะ! เชอะ แต่เอาเถอะเปิดอ่านดีกว่า
‘จากคนนิรนาม
ถึงคุณจริญญา....’
ถ้าไม่ถึงตูแล้วแกจะถึงใคร!
.....ต่อๆๆๆ
‘ถึงคุณจริญญา เรามีเรื่องจะบอกว่า คุณต้องอยู่ที่โรง’บาลต่อไปจนกว่าคุณโทโมะจะมาหาคุณ เพราะข้างนอกอันตรายมาก ถ้าคุณไม่เชื่อ ลองโทร.ไปถามคุณโทโมะก็ได้ว่า กำลังเจอคนที่ชื่อเพลย์อยู่ที่โรง’บาลXX ลูกน้องของคุณจินนี่’
ไปและ.........
แล้วข้อความมันก็จบ-_-
เวนตะไลบั้งไฟพญานาค ไอ้บ้าไหนมันส่งมาวะ ถ้ารู้จะตบให้หงายหลังสามตลบเลย
ฉันพลิกจดหมายกลับไปมาเพื่อมันไปเขียนไว้ที่อื่นอีก อ่า~ นี้ไงอีกใบหนึ่ง มันเขียนว่าไงนะ
‘จะอ่านทำไม ไม่มีไรให้อ่านมีแค่นั้นและ อย่าเปิดหาอีกละ-_-‘
มันกวนได้อีกค่ะพี่น้อง
อร้ายยยยยยยยย ใครเขียนวะ เดี๋ยวเอาปืนมันเจาะกะโหลกแล้วเอาไปแขวนไว้ที่ศาลากลางเลยยยยยยย
....มันน่าโมโหนัก
“คุณจริญญาค่ะ มีจดหมายมาอีก ยี่สิบฉบับค่ะ”
หา! O_O ยี่สิบฉบับ
ใครมันทดดัดดานเขียนได้ขนาดนี้นะ ฉันขอนับถือในตัวมันมาก แต่ถ้าเป็นคนเดียวกับไอ้ที่เขียนเมื่อแต่กี้แม่จะแช่งสามวันสามคืนเลย
ฉันค่อยๆเปิดอ่านอย่างเบามือ
กรอบแกรบ~ เบาโคตรเลยฉัน-_-
ช่างเป็นการเปิดที่เบาที่สุดในสามโลก
‘ว่าแล้วต้องเปิดอ่าน ฮ่าๆ เดาไม่ผิดจริงๆด้วย คือว่าฉันมีไรจะบอก คือเพื่อนเธอคนหนึ่งต้องไปผ่าตัดอยู่ที่ต่างประเทศซึ่งเป็นใครนั้นเปิดอ่านฉบับต่อไป
....จากคนที่จริงใจ’
จริงใจมาก
ฉันเกลียดแกที่แกจริงใจสำหรับฉัน แล้วไหนละฉบับที่สองของฉัน มันไม่เห็นเขียนเลยว่าเป็นฉบับที่สอง
ฉันหาไปหามาจนในที่สุดก็เจอ เหนื่อยโคตรอ่ะ
ฉันก็เปิดอ่านอย่างไม่ค่อยๆ
.......
เอ่อ....ทำไมมันไม่มีเสียงเปิดอ่านละ
‘เหนื่อยไหมจ๊ะ ฉันว่าแล้วเธอต้องหามันจนเหนื่อย และเธอต้องเปิดอีกหลายๆจดหมายอ่านใช่ไหมละ ฮ่าๆ ตัวเลขนะให้เลื่อนหน้าลงมาอ่านที่ใต้จดหมาย นั้นไงเลขตัวต่อไป’
ฉันเลื่อนตาลงไปอ่าน
เออ จริงด้วย โง่ตั้งนาน
‘มาต่อกัน คนๆนั้นขึ้นต้นตัวภาษาอังกฤษคือตัว K อะๆพอรู้แล้วใช่ไหมละ ไปอ่านฉบับที่สามต่อ’
-_- ขึ้นต้นด้วยตัว K มันมีทั้ง เขื่อน เคนตะ คยองเท เควิน และอีกหลายๆคน
มันคือใครละวะไอ้เวรคนเขียนนี้
อ่านฉบับต่อไปดีกว่า
....นี้ไงเจอแล้ว
‘เจอง่ายไหมละคราวนี้ อิอิๆ ฉันใครเธอสังเกตคนใกล้ตัวเธอก่อนแล้วกันนะ ระหว่าง เขื่อน เคนตะ คยองเท เควิน ถ้าเธอสามารถหาได้ว่าใครต้องไปผ่าตัด ห้ามปริปากพูดให้แฟนของคนนั้นรู้เด็ดขาด ไม่งั้นเธอที่เป็นแฟนคนนั้นต้องอะลาวาดป่นร้องไห้แน่ๆ ไปและ เจอกันฉบับต่อไป’
อะลาวาดป่นร้องไห้? มันเป็นไงวะอย่างนี้เหรอ...
‘ไอ้บ้า ทำไมแกไม่บอกฉัน ฮื่อๆๆ แกไม่บอกฉัน ไอ้หอกหัก นี้ๆแน่ะๆๆ’
ป้าดๆๆๆๆๆ
‘ไอ้เวรบ้า ฮื่อๆ’
พลั๊กะ
ตุบ!
ผัวะ!
‘ทำไมแกไม่บอกฉัน ไอ้หอกหัก!!!!!!!!!!’
คงบ้าน่าดูเลยละใครที่ทำแบบนั้น
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ