รักใสๆของยัยพี่เลี้ยงกับเด็กฝึกหัดดดดดดด

TOMO TALK

ผมมานั่งเฝ้าไอ้เขื่อนได้ประมาณสองชั่วโมงกว่าไม่รู้มันตายไปหรือยังนะ (บาปแช่งเพื่อน) หมอบ้าอะไรไม่รู้ไม่ให้เข้าไปข้างในยังกะมีเรื่องที่พวกผมไม่สามารถรู้ได้ สงสัยองค์การนาซ่าเซ็นไปรับรองมา ‘ว่าห้ามให้ผู้ใดเข้าไปโดยเด็ดขาดเพราะมีความลับที่รัฐบาลก็ไม่สามารถรู้ได้’ คงงั้นละมั้งผมว่า

“เอ่อ หมอครับเพื่อนผม......”

“อ้อเบี่ยมได้ครับ”

แล้วหมอก็รีบเดินไปจากผมทันที หน้าผมเหมือนผีตายซากเจ็ดสิบสองวันไม่ได้เผ่าหรือไงวะ! อุ๊บ๊ะ หน้าเตะเว้ย

“ว่าไงเขื่อน”

ผมทักทายเพื่อนผมที่ตอนนี้กำลังนุ่งกดบีบีอยู่

“อืม ไม่เป็นไรมากหรอก”

เขื่อนตอบแต่ไม่สบตาผม

“เป็นไรก็บอกนะเว้ยเราเพื่อนกัน”

ผมตบบ่ามัน (แมนมาก)

“ฉัน....เอ่อ....ต้อง...เอ่อ.....”

ตึง!

“อยู่กันพร้อมหน้าเลย มาๆฉันซื้อข้าวมาให้แกกินด้วยวะ จะได้หายไหวๆ ยัยเฟย์ฝากนี้มาให้แกด้วยวะ ขนมอะไรไม่รู้แต่น่ากินดี ฉันงำไปแล้วสองชิ้นวะ โคตรอร่อยเลย นี้และก็บลาๆๆ”

ป็อปพูดให้ผมสองคนฟัง

“นี้ๆ และก็....เป็นไรไปวะเขื่อน ไม่ชอบเหรอฉันไม่เคยเห็นแกเป็นแบบนี้เลยนะเว้ย”

ป็อปพูดแบบยิ้มๆให้เขื่อนแล้วตบบ่าแบบผม

“คือว่า......”

เขื่อนพูดติดขัด

ตึง!

“เขื่อน เรามาเยี่ยม”

จงเบและเคนตะเดินมาพร้อมผลไม้ถุงโต

ชาตินี้จะได้เล่าไหมวะ!

“มีไรหรือเปล่าวะ”

จงเบเดินเข้ามาพร้อมขยับแว่นสองสามที

มันจะจูลเครื่องจับผิดมันหรือไงกัน

“แกเป็นไร บอกพวกฉันได้นะ รับรองฉันจะไม่บอกใคร ฉันสัญญา”

เคนตะเดินไปหาเขื่อนแล้วดึงเก้าอี้ออกก่อนที่จงเบจะนั่งลง

โครม!

เป็นสัญญาเตื่อนว่า คนตกเก้าอี้

“เคนตะ แกนะแก อย่าให้แก้แค้นนะแรงแน่ๆไอ้บ้านี้”

แล้วจงเบก็เดินไปนั่งโซฟา

“มีไรบอกเรามาเหอะเขื่อน”ง

เคนตะพูดพร้อมนั่งลงบนเก้าอี้

“คือว่า.....คือ ฉันต้องไปผ่ตัดที่อเมริกาวะ”

เขื่อนบอก

“หา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

พวกผมร้องออกมาอย่างตกใจและหัวเสีย

“ไม่ต้องหาแล้วเว้ย สัญญานะเว้ยว่าจะไม่บอกเฟย์”

เขื่อนถามพวกผม

“ถ้าเฟย์มารู้ที่หลังันจะแย่นะ ว่าแต่แกเป็นไรวะ”

จงเบขยับแว่น(อีกและ) ไปมา

“เว้นในสมองฉันมันตีบวะ เพราะสเก็ดระเบิด แต่หมอบอกว่าจะสงไปพรุ่งนี่เลย เดี๋ยวมันติดเชื้อ”

เขื่อนบอกพร้อมมองพวกผมทุกคน

“ฉันต้องบอกเฟย์วะ ถ้าเกิดว่าเฟย์มารู้ทีหลังแกอาจได้เลิกกับเฟย์ก็ได้นะ”

เคนตะบอกพร้อมให้เหตุผมปะกอบ

“ตามใจและกันวะ”

เขื่อนบอกแล้วหันหลังไปอีกทางหนึ่ง

“อืมว่าแต่ระเบิดใครเป็นคนวางในนั้น เพราะในที่นั้นผู้คนพลุพล่านไปมามากมาย ไม่มีโอกาสว่างได้ถ้าไม่ไช่ตอนกลางคืน อืม...ถ้าตอนกลางคืนระเบิดมันต้องทำงานตั้งแต่ตอนนั้นแต่ทำไมพึ่งมาทำงานตอนเช้าแล้วเป็นเวลาเดี๋ยวเขื่อนไปหลบในนั้น และก็เป็นเวลาเดี๋ยวที่ระเบิดตอนที่เขื่อนเข้าไป ข้อสัญนิฐานข้อแรกคือ มันจ้องทำร้ายเขื่อน ข้อที่สอง มันคงคิดว่าเหยื่อเข้าไปแล้วมันเลยกดทำงาน เป้าหมายมันไม่ได้เกี่ยวกับเขื่อน แล้วก็......”

ติ๊ดๆ

ข้อความผมเข้ามา

บอดี้การ์ด

‘โปรดระวังไว้เพื่อนคุณทุกคนอาจได้รับอันตราย อีกสิบนาทีคนที่ทำร้ายเพื่อนของคุณที่ชื่อเขื่อนจะมาเยี่ยม โปรดอย่าให้เข้าใกล้โดยเด็ดขาด ผมอยู่หน้าโรงพยาบาลนี้ มันมาแล้ว รถมันคือ มาสแต๊งค์สีเหลืองลายส้ม’

 ....แล้วอีกเจ็ดนาทีจะส่งไป

“ใครวะ โทโมะ”

จงเบถามผม

“บอดี้การ์ดวะ”

ผมตอบออกไป

“เฮ้ย แกมีบอดี้การ์ดตอนไหนวะ ทำไมไม่บอก แล้วมันส่งอะไรมาให้”

เขื่อนถามผม ไม่รู้มันหันมาตอนไหน

“มันบอกว่า อีกสิบนาทีคนที่ทำร้ายเขื่อนจะมา ขี่รถมาสแต๊งค์สีเหลืองลายส้มมาวะ”

ผมอธิบาย

“พวก M BAJY แน่ๆ”

จงเบคาดการณ์ ถ้าไม่ใช่ หน้าแตกแน่ๆ

ติ๊ดๆ

บอดี้การ์ด

‘มันมาแล้ว มันคือพวกของจินนี่ จินนี่ได้ส่งเพลย์มา อย่าให้มันเข้าใกล้เด็ดขาดเพราะมันจะเอายาพิษใส่ในอาหารที่มันมาให้เพื่อนคุณกิน’

มันเดินไปที่ลิฟต์แล้ว

“มันจะมาแล้ว รับมือไว้ อย่ามันเข้าใกล้เขื่อนเด็ดขาดเพราะอาหารมันมีพิษ ป้องกันเลยเรา”

ผมร้องบอกเพื่อนเบาๆพอได้ยินกันในห้องนี้แค่นั้น

ตึง!

มันมาแล้ว.................

ไม่ค่อยมีใครเม้นเลยอ่า T^T