รักใสๆของยัยพี่เลี้ยงกับเด็กฝึกหัดดดดดดด
pearmikzer
12) ฝันๆ2 อาจสั้นนะ ขอโทษด้วย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ฮัลโหล ว่าไงโซล.......หา! มีใครบ้างนะเอาไหมสิ”
(มีไอ้ เขื่อน ป็อป จงเบ เคนตะ และไอ้โมะอ่ะนะเท่าที่ฉันไปสืบมา)
“เออ แล้วแกไปสืบมาแต่ไหนอ่ะ”
(ฉันเทพ)
“เหรอ?! อึย! แล้วแกโทร.มาบอกแค่นี้เหรอ”
(เปล่า ว่ากันว่า เด็กฝึกหัดต้องหยุดได้สองวันใช่ป่ะ?)
“อืม”
(งั้น ถ้าหยุดวันไหน ฉันจะพาไปเที่ยวน้า พร้อมเปิดตัวแฟนใหม่ฉันด้วยยยย)
“งั้นเอาเป็นว่าหยุดวันไหน ฉันจะโทร.ไปบอกแกและ แต่ช่วงนี้คงไม่ได้หรอกมั้ง เพราะว่าต้องซ้อมบ้าบออะไรไม่รู้”
(แงๆ~ แกรู้ไหมว่าฉันคิดถึงแกขนาดไหน ฉันนอนร้องไห้มากติดต่อกันตั้งแต่วันที่แกไม่ไปเที่ยวกับพวกฉันละนะT^T)
“ฉันไม่เชื่อ ไอ้ปอปหยิบบอกเลิกแก แกเลยร้องไห้”
(เค้าชื่อก๊อกซิบย่ะ! ไม่ใช่ปอปหยิบ ว่าแต่แกรู้ได้ไงอ่ะ?)
“เทพ”
(เออๆ เทพๆ เออๆแค่นี้ก่อนนะ ลิเวอร์เรียกแล้ว บาย ม๊วม~”
ติ๊ด!
อยากจะอ้วกจริงๆ คนหนึ่งก็ ซารางเฮ อีกคนก็ ลิเวอร์ฯ อยากจะบ้าตายย ไอ้ซารางฮงซารางเฮไม่ใช่ใครหรอก ยัยเฟย์นั้นเองและ-_- ส่วนไอ้ลิเวอร์ ชื่อจริงๆมัน ลิเวอร์พูล แต่ยัยโซลเรียกๆ ลิเวอร์ ฉันเพิ่งเคยเห็นหน้าไอ้มองนั้นตอนที่ไปเที่ยวสวนสนุกสุดพิลึกกึกกือ กิ้งกือไม่กล้าเข้า (เกี่ยวไรวะ?) แค่ครั้งเดียวเท่านั้นและ
“ใครนะ”
หลังจากนั้น โทโมะที่นั่งกระดิกเท้าอยู่หน้าทีวีหันหน้ามาถามฉันหลังจากที่ฉันวางสายเสร็จ
“เพื่อนนะ อย่าถามว่าใคร! ยัยโซล!”
“อ่ะ รู้ได้ไงว่าฉันจะถาม ฉลาดดดด!”
แต่ก่อนฉันโง่หรือไงกันนะ?? ไอ้คนบ้า!
“ฉันฉลาดมาตั้งแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว ไม่ต้องชม!!!!!”
“อ่ะเหรอ”
มันทำหน้ากวนประสาทสุดๆเท่าที่มันจะทำได้ จะไปไอ้หมอนี้มันยังไม่เคยเรียกชื่อฉันเลยนะ แต่มันคงรู้แล้วละว่าฉันชื่ออะไร
ฉันเดินไปนั่งหน้าคอมฯ เพื่อมที่จะทำงานของบริษัท แต่ก็ต้องอึดอัดเพราะมีอีตาโทโมะที่มองฉันเขม่ง
...มันจะกินฉันเหรอ
“นายมองอะไร”
“เปล่า”
แล้วมันก็หันหน้าไปที่ทีวี
เง้อ -3- มันคงไม่กินฉันใช่ไหม?!
ต็อกแต๊กๆๆๆ
ฉันพิมงานไปได้สิบกว่าแผ่น
ตอนนี้ก็สี่ทุ่มกว่าๆแล้วละ โทโมะคง......
...นั่งดูทีวี ทำไมไม่ไปนอน!
“นี้โทโมะ ไปนอนซะ! มันดึกแล้วเดี๋ยวตื่นไม่ทัน”
“แล้วเธอละ”
“กำลังจะไปนี้และ ป่ะไปนอนกันเถอะ สุดหล่อ”
“อืม”
แล้วัมนก็เดินนำไปเข้าห้องนอนไป อย่าบังอาจคิดลึกว่าฉันกับโทโมะนอนเตียงเดี๋ยวกัน ไอ้เขื่อนมันเพิ่งมาแยกเตียงออกให้ฉันกับโทโมะเมื่อสองวันที่ผ่านมา
01:00:00
“องค์หญิงเพคะ องค์หญิงเพคะ องค์หญิง ได้เวลาเข้าพิธีแต่งงานแล้วนะเพคะ ตื่นเถอะ”
“อืมๆ เอ๊ะ! ที่นี้มัน......”
“สถานที่อภิเษกสมรสเพคะ”
หา? สถานที่อภิเษกงั้นเหรอ แล้วฉันปิ๊งมาที่นี้ได้ไงละ
“ได้เวลาแล้วเพคะ ไปกันเถอะคะ องค์ชายรออยู่”
หือ?
“ได้คะๆ”
ฉันตอบรับพร้อมเดินลากชุดเจ้าสาวยาวเหยียดเป็นหางว่าวไปตามบันได แสดงว่าฉันฝันต่อแน่ๆเลย
เฮือกก!
เฮ้ยยยย! นั้นมันไอ้อาเซนอล น้องไอ้ลิเวอร์พูลนิหว่า แล้วนายโทโมะละ?
“เอาละขอรับมาถึงพิธีสำคัญแล้ว จุบะปากได้ครับ”
หา! จูบ!
“เดี๋ยวๆค่ะ ไม่ส่วมวงส่วมแหวนเหรอค่ะ?”
“ไม่พระยาค่ะ”
ส่วมดีกว่าจะได้ต่ออายุการจูบ
“จูบได้”
อีตาอาเซค่อยยื่นหน้ามาใกล้ๆ ฉันหลับตาปิ๋ทันที
...และหมอนั้นก็ค่อยๆ......>_<
โทษทีนะค่ะที่แช่นาน มันจะบู้ดแล้ววว เลยมาอัพ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
