รักอลเวง ของยัยทอมซ่ากะผีหน้าหวาน

8.8

เขียนโดย numspy

วันที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2554 เวลา 14.36 น.

  25 ตอน
  151 วิจารณ์
  44.24K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

14) อาการเก่ากำเริบ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ความเดิมตอนที่แล้ว
ป๊อป: O_o!!! แก้ว แก้วๆๆ
แก้ว: นายไม่ต้องตามชั้นมา ฮึก  ออกไป ฮือๆๆ ชั้นอยากอยู่คนเดียว ฮือๆ ชั้นอยากอยู่คนเดียว
ฟุ๊ฟ.....O_o!!! แล้วจู่ๆร่างน้อยๆของแก้วก็ล้มลงไม่เป็นท่า
ป๊อป: แก้ว แก้วเทอเป็นไร แก้วๆ
ป๊อปเขย่าตัวแก้วอยู่นานเพื่อให้แก้วรู้สึกตัว
แก้ว: (พึมพำ) นะ หนาวๆ ไวท์ ชะ ชั้นหนาว หนาว
ป๊อป: แก้วๆ มีสติหน่อยดิ เฮ้ย ตัวเย็นเฉียบเลยโอ้ย ไม่ไหว แล้วต้องรีบพาไปห้องฉุกเฉิน
แล้วป๊อปก็อุ้มแก้วไปที่หน้าห้องฉุกเฉิน
หมอ: มีอะไรรึเปล่าครับ
ป๊อป: หมอครับแก้วไม่สบายครับหมอ
หมอ: งั้นพาเข้าห้องฉุกเฉินเลยครับ
พยาบาล: เชิญคุณรอด้านนอกนะคะ
ผ่านไป15 นาที
แล้วอยู่ๆ หวายกับโทโมะ ก็มาจากไหนก็ไม่รู้
โทโมะ: อ้าว ไอ้ป๊อป มาทำไรเนี่ย
ป๊อป: แก้ว ป่วยว่ะ
โทโมะ: O_o!! กะ แก้วเหรอ เค้าเป็นไงบ้าง มีอาการตัวเย็นรึเปล่า หรือหมดสติแล้วบ่นว่าหนาว
ป๊อป: เฮ้ย นี่แกรู้ได้ไงอะ
โทโมะ: เค้าเป็นแบบนั้นอีกแล้วเหรอ
หวาย/ป๊อป: อีกแล้ว...
ป๊อป: แกรู้ได้ไงว่าเค้าเป็นบ่อย
โทโมะ: ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน ชั้นรู้แค่มันเป็นความทรงจำที่อยู่ในหัวของชั้นตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
ป๊อป: แกนี่ ตั้งแต่ฟื้น ก็มีแต่เรื่องแปลกๆนะ
.....แล้วหมอก็ออกมา....
ป๊อป: หมอครับอาการแก้วเป็นไงบ้างครับ
หมอ: แค่หมดสตินะครับ คนไข้หมดแรงเพราะไม่ได้ทานอะไรมาหลายวันนะครับ
ป๊อป: แล้วต้องทำไงบ้างครับหมอ
โทโมะ: ไม่ซิ นั่นมันไม่ใช่แค่อาการเป็นลมนิ นั่นมันโรคประจำตัวของเทอนี่ครับหมอ
หวาย: นี่ โมะ ขา ไปดีกว่าค่ะ
โทโมะ: เทอไปรอที่ ห้องก่อนนะ คือชั้นมีเรื่องที่ต้องคุยกับป๊อปอะ
หวาย: โอ้ย ก็ได้ค่ะ อย่านานนักละ
แล้วหวายก็เดินไปด้วยท่าทางที่ไม่พอใจ
หมอ: เอ่อหมอขอตัวนะครับ
ป๊อป: อ๋อ ครับ เชิญครับ
แล้วโทโมะกับป๊อปก็เข้าไปเยี่ยมแก้ว แล้วทั้งคู่ก็มองดูแก้วหลับเพราะหมดแรง
โทโมะ: ทำไมชั้นถึงคุ้นหน้าเทอจัง ทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักแต่กลับรู้สึกคุ้นเคย
ป๊อป: แก้วเรียกนายว่าไวท์ มันหมายความว่าไงวะ?
โทโมะ: ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ชั้นรู้สึกผิดทุกครั้งที่เห็นเทอมีน้ำตา
แก้ว:  (พึมพำ)อืม นะ หนาวๆ ไวท์ ชั้นหนาว ไวท์ได้โปรดอย่าทิ้งชั้นไป ไวท์ ฮือๆ คนผิดสัญญา ฮือๆ
ป๊อป: (เขย่าตัวแก้วเบาๆ) แก้วๆ ตื่น แก้ว
แก้ว: (พึมพำ)ได้โปรดอย่าทิ้งชั้นไป ไวท์ คนผิดสัญญา ฮือๆ คนผิดสัญญา
โทโมะ: ป๊อปเดี๋ยวชั้นปลุกเอง
แล้วป๊อปก็เข็นรถที่โทโมะนั่งเข้าไปใกล้ๆ เตียงที่แก้วนอน
โทโมะ: แก้วๆ ตื่นได้แล้ว แก้วๆ
แก้ว: (สะดุ้ง) ไวท์ นาย เอ่อ ขะ ขอโทด โทโมะ
โทโมะ: อืมไม่เป็นไร แล้วเทออะอาการเป็นไงบ้าง
แก้ว: (นายยังห่วงชั้นเหรอ) อะ อืมชั้นปวดหัวอะ พวกนายออกไปก่อนได้มั๊ย
ป๊อป/โทโมะ: อืม
โทโมะ: งั้นไม่กวนละพักผ่อนให้สบายนะ ปะ ป๊อป
ป๊อป: อืม
หลังจากทั้งคู่เดินออกไปหมอก็เดินเข้ามา
แก้ว: หมอคะ ชั้นขอร้องนะคะได้โปรดอย่าบอกเรื่องนี้กับใคร
จะเรื่องไรติดตามต่อนะคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟเม้นด้วยนะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา