รักอลเวง ของยัยทอมซ่ากะผีหน้าหวาน

ความเดิมตอนที่แล้ว

ป๊อป: O_o!!! แก้ว แก้วๆๆ

แก้ว: นายไม่ต้องตามชั้นมา ฮึก  ออกไป ฮือๆๆ ชั้นอยากอยู่คนเดียว ฮือๆ ชั้นอยากอยู่คนเดียว

ฟุ๊ฟ.....O_o!!! แล้วจู่ๆร่างน้อยๆของแก้วก็ล้มลงไม่เป็นท่า

ป๊อป: แก้ว แก้วเทอเป็นไร แก้วๆ

ป๊อปเขย่าตัวแก้วอยู่นานเพื่อให้แก้วรู้สึกตัว

แก้ว: (พึมพำ) นะ หนาวๆ ไวท์ ชะ ชั้นหนาว หนาว

ป๊อป: แก้วๆ มีสติหน่อยดิ เฮ้ย ตัวเย็นเฉียบเลยโอ้ย ไม่ไหว แล้วต้องรีบพาไปห้องฉุกเฉิน

แล้วป๊อปก็อุ้มแก้วไปที่หน้าห้องฉุกเฉิน

หมอ: มีอะไรรึเปล่าครับ

ป๊อป: หมอครับแก้วไม่สบายครับหมอ

หมอ: งั้นพาเข้าห้องฉุกเฉินเลยครับ

พยาบาล: เชิญคุณรอด้านนอกนะคะ

ผ่านไป15 นาที

แล้วอยู่ๆ หวายกับโทโมะ ก็มาจากไหนก็ไม่รู้

โทโมะ: อ้าว ไอ้ป๊อป มาทำไรเนี่ย

ป๊อป: แก้ว ป่วยว่ะ

โทโมะ: O_o!! กะ แก้วเหรอ เค้าเป็นไงบ้าง มีอาการตัวเย็นรึเปล่า หรือหมดสติแล้วบ่นว่าหนาว

ป๊อป: เฮ้ย นี่แกรู้ได้ไงอะ

โทโมะ: เค้าเป็นแบบนั้นอีกแล้วเหรอ

หวาย/ป๊อป: อีกแล้ว...

ป๊อป: แกรู้ได้ไงว่าเค้าเป็นบ่อย

โทโมะ: ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน ชั้นรู้แค่มันเป็นความทรงจำที่อยู่ในหัวของชั้นตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้

ป๊อป: แกนี่ ตั้งแต่ฟื้น ก็มีแต่เรื่องแปลกๆนะ

.....แล้วหมอก็ออกมา....

ป๊อป: หมอครับอาการแก้วเป็นไงบ้างครับ

หมอ: แค่หมดสตินะครับ คนไข้หมดแรงเพราะไม่ได้ทานอะไรมาหลายวันนะครับ

ป๊อป: แล้วต้องทำไงบ้างครับหมอ

โทโมะ: ไม่ซิ นั่นมันไม่ใช่แค่อาการเป็นลมนิ นั่นมันโรคประจำตัวของเทอนี่ครับหมอ

หวาย: นี่ โมะ ขา ไปดีกว่าค่ะ

โทโมะ: เทอไปรอที่ ห้องก่อนนะ คือชั้นมีเรื่องที่ต้องคุยกับป๊อปอะ

หวาย: โอ้ย ก็ได้ค่ะ อย่านานนักละ

แล้วหวายก็เดินไปด้วยท่าทางที่ไม่พอใจ

หมอ: เอ่อหมอขอตัวนะครับ

ป๊อป: อ๋อ ครับ เชิญครับ

แล้วโทโมะกับป๊อปก็เข้าไปเยี่ยมแก้ว แล้วทั้งคู่ก็มองดูแก้วหลับเพราะหมดแรง

โทโมะ: ทำไมชั้นถึงคุ้นหน้าเทอจัง ทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักแต่กลับรู้สึกคุ้นเคย

ป๊อป: แก้วเรียกนายว่าไวท์ มันหมายความว่าไงวะ?

โทโมะ: ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ชั้นรู้สึกผิดทุกครั้งที่เห็นเทอมีน้ำตา

แก้ว:  (พึมพำ)อืม นะ หนาวๆ ไวท์ ชั้นหนาว ไวท์ได้โปรดอย่าทิ้งชั้นไป ไวท์ ฮือๆ คนผิดสัญญา ฮือๆ

ป๊อป: (เขย่าตัวแก้วเบาๆ) แก้วๆ ตื่น แก้ว

แก้ว: (พึมพำ)ได้โปรดอย่าทิ้งชั้นไป ไวท์ คนผิดสัญญา ฮือๆ คนผิดสัญญา

โทโมะ: ป๊อปเดี๋ยวชั้นปลุกเอง

แล้วป๊อปก็เข็นรถที่โทโมะนั่งเข้าไปใกล้ๆ เตียงที่แก้วนอน

โทโมะ: แก้วๆ ตื่นได้แล้ว แก้วๆ

แก้ว: (สะดุ้ง) ไวท์ นาย เอ่อ ขะ ขอโทด โทโมะ

โทโมะ: อืมไม่เป็นไร แล้วเทออะอาการเป็นไงบ้าง

แก้ว: (นายยังห่วงชั้นเหรอ) อะ อืมชั้นปวดหัวอะ พวกนายออกไปก่อนได้มั๊ย

ป๊อป/โทโมะ: อืม

โทโมะ: งั้นไม่กวนละพักผ่อนให้สบายนะ ปะ ป๊อป

ป๊อป: อืม

หลังจากทั้งคู่เดินออกไปหมอก็เดินเข้ามา

แก้ว: หมอคะ ชั้นขอร้องนะคะได้โปรดอย่าบอกเรื่องนี้กับใคร

จะเรื่องไรติดตามต่อนะคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟเม้นด้วยนะ