รักอลเวง ของยัยทอมซ่ากะผีหน้าหวาน

...แอบมีเทออย่างนี้ ...
แก้ว: โหล คัยเนี่ย
ป๊อปปี้: ชั้นเอง
แก้ว: O_o!! แกเป็นคัยเนี่ย หรือว่า ไอ้โรคจิต อ๊ากกกกกกไอ้บ้า ไอ้เวร ไอ้@#$%$#@!#$$#@$^%%##()(**&^$%
ป๊อปปี้: โอ้ยยย ยัยบ้า ชั้นป๊อปปี้ไง เพื่อนฟางอะ
แก้ว: ป๊อปบ้าป๊อปบอไรวะ  อ๋อไอ้ขี้เก็กนั่นเหรอ เอาเบอร์ชั้นมาได้ไงอะ
ป๊อปปี้: ขอฟางมาดิ จะให้ไปซื้อที่ประตูน้ำเหรอ
แก้ว: อ้าว กวนแต่เช้าเลยนะ มีไรอะถึงโทมา
ป๊อปปี้: เอ่อ คือ คือ เอ่อ คือ
แก้ว: หึหึ เป็นไรของนายทำอย่างกับจะไปบอกรักใครนั่นนะ
ป๊อปปี้: O_o!!~ นะ นะ นี่ เทอ รู้เหรอ
แก้ว: O_o!! ห๊า นะ นี่นาย จะไปบอกรักใคร??
ป๊อปปี้: ก็ เอ่อ ก็ ฟางไง
แก้ว: O_o!!! ห๊า นะ นะ นี่ นายจะ จีบเพื่อนชั้นเหรอ??
ป๊อปปี้: เฮ้ย เสียงดังทำไมเล่า ก็อะ อืม ทำนองนั้นอะ ช่วยชั้นหน่อยดิ น๊าๆๆๆๆ
แก้ว: ไหน ฟางบอกว่าแกใช้ให้ฟางช่วยแกจีบสาวไม่ใช่??
ป๊อปปี้: อืม ก็ช่ายอยู่ แต่พอเป็นเพื่อนกับเค้าแล้วก็รู้สึกว่าอยากเป็นแค่เพื่อนดีกว่า แล้วเวลาอยู่กับเค้าก็เหมือนไม่เป็นตัวของตัวเองอะ ต้องพูดครับ อะรู้สึกกระดากปาก ส่วนเวลาอยู่กับฟางชั้นก็สามารถ ทำในสิ่งที่อยากทำไม่ต้องเกรงใจใคร ทำตามที่ใจต้องการ ไม่ต้องแคร์สายตาใคร อยู่แล้วบายจัยดี
แก้ว: เหรอยะ..แล้วแกจิงจังมากแค่ไหนละ??
ป๊อปปี้: จบแล้วแต่ง มีลูกเลย
แก้ว: วู้ วัยรุ่นจัยร้อนจิงนายเนี่ย แต่อย่าทำเพื่อนชั้นท้องก่อนแต่ง แล้วก็ทำหั้ยเพื่อนชั้นเสียจัยนะ
ป๊อปปี้: เอออ รู้น่า ชั้นไม่อยากโดนผู้หญิงตบ หรือต่อยหรอก เดี๋ยวเจอกันที่หน้าร.ร.นะ
แก้ว: เด๋วเซ่ นายอยู่ร.ร.ไรละ??
ป๊อปปี้: ยัยบื้อเอ้ย ก็อยู่ร.ร.เดียวกะเทอแหละไปอยู่หลืบไหนมาวะเนี่ย ชั้นออกจะดัง
แก้ว: เออๆๆ เดี๋ยวเจอกัน แค่นี้บาย...ตู๊ตๆๆๆ...
โทโมะ: หาวววว คัยโทมาอะแก้ว
แก้ว: ผู้ชาย
โทโมะ: O_o!! คัย เป็นไรกะเทอ ชื่อไร อยู่ห้องไร ร.ร.ไร ตอบเด่
แก้ว: โห นี่นายเล่นถามแบบไม่เว้นหั้ยตอบแล้วชั้นจะตอบไงว้า
โทโมะ: คร๊าบบบบ ขอโทด แล้วคัยอะ?
แก้ว: ก็ป๊อปปี้ไง
โทโมะ: นี่ไอ้ป๊อปมันกล้ามาจีบแก้วใจชั้นเหรอ ฮึ่ยเด๋วโดนอะ
แก้ว: ไม่ช่าย คือว่าป๊อปมันชอบฟางเลยขอหั้ยชั้นช่วยอะ ไม่อยากเถียงละอาบน้ำดีกว่าเชอะ
โทโมะ: โอ๋ๆๆๆ ขอโทดคร๊าบบบบบ
ณ. ร.ร.คนรวย
ป๊อป: แก้ว มาช้าจิงเทอ
แก้ว: แล้วไง
ป๊อป:เออๆๆ ไม่เถียงละต้องทำไงบ้างอะ
แก้ว: เดี๋ยวชั้นลองหลอกถามฟางก่อนว่ามันชอบคัยอยู่ป่าว วันเสาร์ เจอกัน บายไปละร.ร.ขึ้นละ
ป๊อป: ไม่หั้ยไป มากับชั้นไม่ต้องเรียน มานี่(แล้วก็ดึงแก้วไปห้องซ้อมดนตรี)
แก้ว: ที่นี่ที่ไหนเนี่ย(แก้วพูดพร้อมมองไปรอบๆห้อง ซึ่งเป็นห้องโถงชั้นเดียวขนาดกลางๆตกแต่งแนวคลาสซิกสุดๆ ดูแล้วรู้สึกถึงความแข็งแกร่งของเจ้าของห้อง)
ป๊อป: ห้องซ้อมดนตรีอะ ช่วงนี้ใกล้มินิคอนเสิร์ตแล้วอะชั้นก็เลยไม่เรียน
แก้ว: ดีชะมัด
ป๊อป: แล้วอยากอยู่มั้ยละ??
แก้ว: อยู่ด้าย?
ป๊อป: ด้ายซิ เทอร้องเพลงเพราะดีนะ
แก้ว: รู้ได้ไง?
ป๊อป: ก็วันนั้นที่เทอโดนพี่บ้านทำโทดไง เทอทำหั้ยชั้นคิดถึงไอ้โมะขึ้นมาเลยอะ
แก้ว: ทำไมต้องคิดถึง?
ป๊อป: ถามมากจิง ก็เพลงนั้นเป็นเพลงที่มันแต่งแล้วก็ร้องเอง แต่เสียงเทอคล้ายมันมากเลยอะ
แก้ว: เหรอ
โทโมะ: มากไปป่าวเนี่ยอยู่ในห้องกัน 2ต่อ2 เชอะหึงนะ
แก้ว: มาหงมาหึงไรยะ
ป๊อป: ฮะ??? ไร คัยหึงคัยมีไร??
แก้ว: อ๋อ ปะ ป่าวๆๆไม่มีไร
โทโมะ: แนะๆ ยังยิ้มหั้ยนายนั่นอีก ใช่ซี้ชั้นมันคนไม่มีตัวตน(เออ แกมันไม่มีตัวตน)
แก้ว: แอ๊ะ นี่ไวท์ นายจะตามมาชั้นก็ไม่ว่านะแต่อย่ามาแขวะ ชั้นไม่ชอบ
ป๊อป:O_o!!~หืออออออ คัยอะ ไวท์นะ(ป๊อปพูดแล้วมองไปรอบๆห้องเพื่อหาคนที่ชื่อไวท์)ชั้นว่าไม่มีคัยนะ
แก้ว: เอ่อมะ ไม่มีไร
ป๊อป: เทอคุยกับคัย บอกชั้นเดี๋ยวนี้
แก้ว: ปะ ป๊าว(เสียงสูง) ไม่มี ไม่มี๊ ไม่มี(พูดแล้วส่ายหัวไปมา)
ป๊อป: อย่าทำหน้าแบบนั้นดิ ทำอย่างกับว่าเทอคุยกับวิญญาณได้งั้นแหละ
แก้ว: O_o!!