รักอลเวง ของยัยทอมซ่ากะผีหน้าหวาน

8.8

เขียนโดย numspy

วันที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2554 เวลา 14.36 น.

  25 ตอน
  151 วิจารณ์
  44.21K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

11) กุญแจไขปริศนา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

โทโมะ: ก็ใช่ดิไม่เชื่อเหรอ งั้นนี่แนะ(โทโมะตบหัวป๊อป)

ป๊อป: โอ้ย! ไรวะเนี่ย

แก้ว: ไวท์อย่า แกล้งป๊อปดิ

ป๊อป: หือออออ O_o!! นะ นะ นี่ เทอ คุยกับ วะ วิญญาณเหรอ

แก้ว: (ก้มหน้า) อะ อืม แต่ห้ามบอกคัยนะ

ป๊อป: O_o!! เทอ นี่แปลกชะมัดแล้วไอ้เมื่อกี้ ก็ วิญญาณตบหัวชั้นดิ

แก้ว: ชะ ช่าย

ป๊อป: อ๊าคคคคคคค ยะยะ อย่าเข้ามานะ ไป ไป๊ๆๆ ชั้นกลัวออกไป

แก้ว: นายนั่นไม่ทำไรนายหรอก แถมเป็นผีความจำเสื่อมอีกตะหาก

ป๊อป: ห๊า แล้วทำไม มันต้องตบหัวชั้นด้วยอะ

แก้ว: ก็ ความจิงแล้ว นายไวท์เนี่ยเป็นแค่วิญญาณ ที่ออกจากร่าง แต่หาร่างไม่เจออะ

ป๊อป: 555+ โง่จัง

โทโมะ: อ้างไอ้นี่วอนจัง

แก้ว: ไวท์หยุดอย่าทำ

ป๊อป: นายนั่นจะทำไรเหรอ

แก้ว: หยุดเหอะ ตกลงชั้นเข้าร่วมวงกับนายต้องทำไงบ้างอะ??

ป๊อป: ง่ายๆ แค่นั่งๆนอนๆไปวันๆในห้องนี้แหละ ไว้ไกล้ค่อยซ้อมจบข่าว เดี๋ยวตอนเย็นจะพาไปบอกผ.อ.

แก้ว: เอองั้นวันนี้ชั้นอยู่ได้ปะ

ป๊อป: อยู่ไปดิ หิวก็ไปหาไรกินที่ห้องครัว เซ็งก็ไปที่ห้องนั่งเล่น ง่วงก็ไปห้องนอนมีอยู่2ห้อง (พูดพลางชี้ไปรอบห้อง)

แก้ว: ตกลงชั้นง่วง ไปนอน

ป๊อป: เฮ้ย ห้ามนอนห้องชั้นนะ ไปนอนห้องไอ้โมะเลยนะห้องนี้ชั้นไม่ยอม (พูดแล้วก็รีบวิ่งมาบังประตูห้องนอนตัวเอง((ปันยา...ชะมัด=_=!!))แล้วก็ทำหน้ามุ่ยใส้แก้ว)

แก้ว: คิคิคิคิ นายนี่ เด็นชะมัดอะ เออๆๆรู้แล้วไปไหนก็ไป ชั้นนอนละ บาย

ป๊อป: เออๆๆไปไหนก็ไปเลยตามสบายวุ้ยุ่งชะมัด

ห้องนอนโทโมะ

โทโมะ:คุ้นๆแฮะ

แก้ว: ไรคุ้นๆ

โทโมะ: ก็ห้องนี้อะ ชั้นรู้สึกคุ้นเคยชะมัดเลยอะ

แก้ว: เหรอ แล้วไง

โทโมะ: เหมือนชั้นเคยนอนห้องนี้เลยอะ แอ๊ะ!!( แล้วโทโมะก็เจอรูปบนหัวเตียงซึ่งเป็นรูปตัวเอง)

แก้ว: เฮ้ย นะ นี่รูปของนายนิ

โทโมะ: นี่แก้วเทอลงไปถามป๊อป ซิว่านี่รูปคัย??

แก้ว: อะ เออๆๆ รอแป็ป

แล้วแก้วก็รีบลงมา

แก้ว:  (ตะโกนลั่นห้อง)ป็อปๆๆๆ ไปไหนเนี่ย

โทโมะ: ไม่อยุ่เหรอ

แก้ว:  อืม ชั้นว่านะนายนี่ต้องเป็นกุญแจไขปริศนาการหายตัวไปของโทโมะแก้วก็ร่างของนายแน่เลยอะ

โทโมะ: ก็ไม่แน่นะ เพราะครั้งแรกที่ชั้นเจอป๊อป ก็รู้สึกเหมือนกับว่าป๊อปหน้าคุ้นมากๆเลยอะ แล้วชั้นก็คุ้นเคยกับห้องนี้ เบสตัวนั้น(พูดแล้วก็ชี้ไปที่เบสตัวสีดำแดงตรงข้างกำแพงนั่น) มันเหมือนเป็นของที่ชั้นรักมาก

แก้ว: งั้น เราก้อควรที่จะรอหั้ยป๊อปมา แล้วถามเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับนายโทโมะนั่น 

โทโมะ: อืม ช่ายๆๆ ข้อนี้ชั้นเห็นด้วย

แก้ว: หาวววววว แต่ตอนนี้ ชั้นง่วงอะ นอนก่อน  ฟรี้....

โทโมะ: โห ยัยขี้เซา หาวววจะว่าไปแล้วก็ง่วงแฮะ  Z Z Z Z.

แล้วทั้งคู่ก็นอนกันที่โซฟาในห้องนั้นกันแค่2คน....

อับแล้วๆ ดีไม่ดี ก็ เม้นด้วยน้า เด๋วคนเขียนท้อ(แต่ไม่เคยถอย)555+

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา