หนุ่จอมห้าว กับ สาวจอมเฟี๊ยบ

โอ๊ยยย!!~

ทำไมปวดหัวยังนี้นะ O_=  แล้วนี่..ชั้นอยุ่ที่ไหนเนี่ยยย~!

 

มองซ้ายมองขวาก้อไม่เจอใครเลย เจอแต่..ว้ากกกก!!~ ทำไมตาโทโมะถึงมานอนเฝ้าชั้นตรงนี้เนี่ย ตาบ้า!

 

ชั้นรีบเขย่าตัวตานี่ "นี่นาย ตื่นได้แล้ว มานอนทำไรตรงนี้เนี่ย ห๊า!" นายนี่ปรือตาขึ้น

 

"=O= ห๊าวววว!! อะไรของเทอเนี่ยยัยทอม" "แล้วตกลงเราทันเครื่องมั้ย" ชั้นถาม

 

"O_o ว้ากกกก ตกเครื่องแน่เลย!" ชั้นรีบดูนาฬิกาที่ข้อมือ ว้ากนี่มันเลยมา 25 นาทีแล้วนิ

 

ไม่ทันแน่เลย แง๊ๆๆๆๆ U_U "เรากลับบ้านกันเถอะ" ชั้นว่าพลางลุกออกจากห้องพยาบาลของสนามบิน 

 

"เพราะ เทอเลยนะ ชั้นเลยตกเครื่อง" นายนี่เริ่มพล้ามระหว่างที่เราเดินทางกลับบ้าน

 

"นี่แล้วนายมาว่ารัยชั้นล่ะ ไม่ใช่นายคนเดียวซักหน่อยที่ตกเครื่องอ่ะ ตาบ้า!"

 

"เอ้า ถ้าเทอไม่ซุ่มซ่าม ขนาดขั้นเดินชนเสา เก้อคงไม่มีใครตกเครื่องหรอก!"

 

ว้ากกกกก นายนี่กล้าดียังไงมาตะคอกใส่ชั้น

 

"เอ๊ะ! นี่นายมาตะคอกใส่ชั้นทำเพื่อ!?!~ นั่งห่างกันแค่เนี้ย แค่กระซิบชั้นก้อได้ยินแล้ว!"

 

ชั้นนั่งหันหน้าออกทางด้านกระจก ให้ตายเหอะ! ชั้นมานั่งทะเลาะกับตาบ้าปัญญาอ่อนนนี่ทำไมกันนะ

 

~ที่บ้านโทโมะ~

 

เอี๊ยดดดด!!!

 

"โอ๊ยยยยย!!!" นายนี่ขับรถภาษารัยเนี่ย เอะอะก้อเบรค เอะอะก้อเร่ง หัวชั้นเลยโขกกับหน้าต่างตั้งหลายรอบ

 

ระบมไม่หาย T^T

 

"นี่นาย! ขับรถดีๆหน่อยเซ่" ชั้นตะโกนใส่หน้าเขา

 

"..." เอ๊ะ อะไรของตานี่ ปรับอารมณ์ตามไม่ทันเลย อยากเงียบก้อเงียบรึไง ตาบ้า!

 

ชั้นเดินตามนายนี่เข้ามาในบ้าน

 

นายนี่ทิ้งตัวลงบนโซฟา แล้วก้อเรียกยัยแป๋วมา

 

"แป๋ววววว!!!" นายนี่จะตะโกนอะไรนักหนา กลัวคอหอยไม่พังรึไงกันนะ

 

"ขา~!" ยัยนี่ลากเสียงยาวมาแต่ไกล พร้อมวิ่งมากับหน้าตาตื่น

 

ถ้าให้ชั้นเดานะ คงกลัวตานี่จะอาลาวาดใส่ล่ะซิ

 

"ไปเอาน้ำมาให้ชั้นหน่อยซิ" นายนี่พูดขึ้น โธ่เว้ย! นึกว่าอะไร ทำตัวขรึม ขี้เก๊กซะไม่มี

 

"เอ่อ..ค่ะๆ แล้ว.." ยัยแป๋วมองมาทางชั้น

 

"เอามาให้เทอด้วย" นายนี่พุดพร้อมกับพยักพเยิดมาทางชั้น

 

เอ แล้วหายไปไหนกันหมดนะ ไม่อยุ่กันทั้งบ้านเลยหรอ? ชักแปลกๆทะแม่งๆยังๆไงชอบกลอ่ะ

 

"นี่!" นายนี่ทำชั้นสดุ้งเป็นรอบที่เท่าไรแล้วเนี่ย "ว่า.."ชั้นพุดพร้อมกับมองไปรอบบ้าน

 

"เทอไม่คิดจะนั่งก่อนหรอ แล้วนี่มองหาใครล่ะ" ตาบ้าพุดพร้อมกับมองตามชั้น

 

"เปล่า..แล้ว นายไม่สงสัยบ้างเลยหรอว่าหายไปไหนกันหมดอ่ะ"

 

"อืม นั่นอ่ะดิ ชั้นก้อว่ามันแปลกๆ" นายนี่พุดกับพร้อมสอดส่ายสายตาไปรอบบ้าน

 

"เดี๋ยวชั้นจะลองขึ้นไปดูข้างบนก่อนนะ" ชั้นพุดแล้วยืนขึ้น แล้วขึ้นบันไดไป

 

เปิดดูไปทีละห้องก้อไม่เจอใครเลย พอถึงห้องป๊อปปี้ เอ๊ะ ทำไมประตูมันเปิดไม่ออกนะ

 

ชั้นกระชากแรงๆอยุ่2-3ที

 

พรืด!!~

 

ปั้ก!?!?!

โอ๊ยเจ๊บ รอบที่แล้วชนเสา รอบนี้ชนประตู อะไรจะซวยขนาดนี้

 

แต่ เอ๊ะ ทำไมมันหนักๆนะ ว้ากกกกกกก!! ป๊อปปี้คร่อมตัวชั้นอยู๋

 

"เกิดอะไรข.." นายโทโมะ วิ่งขึ้นมาแต่เห็นชั้นอยู่กับนายป๊อป

 

ทั้งชั้นและนายป๊อปต่างก้อรีบยันตัวเองขึ้น

 

"มันไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ เฮ้..นายบ้าฟังชั้นก่อนซิ" ชั้นรีบวิ่งตามตานี่ลงไป โดยมีป๊อปปี้วิ่งตามมา

 

เอี๊ยด!!!

 

มีรถคันนึงมาจอดตัดหน้าโทโมะ ตานั่นชะงักไปนิดนึง อย่าว่าแต่ตานั่นเลย ชั้นชะงักตั้งแต่เห็นแล้ว!

 

"มีอะไรหรอคะ?" O_O ยัยหวายมาทำไรที่นี่ เอ๊ะนั่นยัยพิมก้อมาด้วยนิ

 

"ปล่าว..แล้วนี่เทอจะไปไหนเนี่ย" โทโมะถาม ชั้นคงได้แต่ยืนมอง ชั้นเข้าไปไม่ได้ ตอนนี้ชั้นรุ้สึกแปลกๆยังไงไม่รุ้

 

แล้ว2คนนั้นก้อคุยอะไรกันต่อชั้นไม่รุ้ เพราะตอนนี้ชั้นกำลังค้างกับภาพตรงหน้ามาก และไม่รับรุ้อะไรเลย

 

แล้วยัยพิมก้อเดินลงมาจากรถ แล้วเดินมาทางชั้น แต่ ยัยนั่นเตลิดชั้นไป ไปหา..ป๊อปปี้

 

ชั้นเหลียวหลังไปมองยัยพิมที่เดินไปคล้องแขนป๊อปปี้

 

"ป๊อปค่ะ ไปเที่ยวกะพิมนะค่ะๆๆๆ" ยัยนี่อ้อนวอนสุดฤทธิ์ อูย ท่ายัยฟางอยู่ด้วยนะ ป่านนี้ยัยนี่ไม่รอดแน่

 

"เอ่อ.." แล้วป๊อปก้อหันมาทางชั้น เหมือนจะบอกว่า ช่วยหน่อย

 

ชั้นรุ้ว่านายนี่ไม่ค่อยชอบขัดใจใครสักเท่าไร แต่งานนี้หัดปฏิเสธซะบ้างเหอะ พ่อเสน่ห์แรง!!

 

ยืนอยู่ไม่นาน ยัยพิมก้อลากป๊อปปี้ไปที่รถ อะไรของยัยนี่คนเค้าไม่เต็มใจไป ยังลากไปอีก หน้าด้าน!

 

พอชั้นหันไปทางโทโมะ นายนั่นก้อขึ้นรถยัยหวายไปแล้ว แถมยังคุยกันอย่างเมามันส์อีกตะหาก

 

_ _" ทำไมมันเจ็บจี๊ดๆที่หัวใจ อย่างบอกไม่ถูกนะ

 

พอรถคันนั้นแล่นออกไป ชั้นรุ้สึกว่าตัวชั้นชาดิกขยับไม่ได้เลย T T;

 

แล้วรถนายเขื่อนก้อวิ่งมาจอด ฟางรีบวิ่งลงมากับเฟย์

 

อ๋อที่ไม่อยุ่กันนี่คือ ไปตลาดกันใช่ไหม "แก้ว..เป็นไร" ฟางวิ่งมาถามอย่างเป็นห่วง

 

ชั้นควรจะบอกดีมั้ยว่าเรื่องมันเริ่มที่ประตู จบที่รถแล่นออกไป

 

ชั้นไม่รุ้จะพุดอะไร ในวินาทีนี้ ชั้นรุ้สึกได้ว่ามีน้ำใสไหลอาบที่แก้มชั้น

 

หลังจากนั้น ชั้นก้อปล่อยโฮออกมา แล้วพุดไปแค่ว่า "ไปแล้ว..เค้าไปแล้ว"

 

หลังจากนั้น ทุกอย่างก้อมืด~ ชั้นคงเป็นลมซินะ ดีแล้วล่ะ ชั้นจะได้ไม่รับรุ้อะไรอีก

 

ก้อช่วยๆเม้นหน่อยนะค่ะ ท่าอยากอ่านกันต่อไป

เพราะรุ้สึกว่าเม้นน้อยเหลือเกิน

ไม่ค่อยมีกำลังใจในการแต่งอ่ะค่ะ