หนุ่จอมห้าว กับ สาวจอมเฟี๊ยบ

ครืด ๆ ๆ ๆ ๆ

เสียงกระเป่าเดินทางถูกลากอย่างไม่เต็มใจ

"ทำไมชั้นต้องมากะนายด้วยนะ" ชั้นพูดพร้อมกับหันไปมองนายโมะ ที่เดินหิ้วกระเป๋าเป้ แค่เพียงใบเดียว

"คิดว่าชั้นอยากมากะเทอนักรึไง ห๊า! ยัยทอม" นายนี่พูดแบบแดกดันกันเขาไป U_U

"แล้วนี่อะไร? นี่อาร้าย! แบกกระเป๋าเดินทางมา ทำหยั่งกะจะไปอยู่ที่นู่นเลย บ้า! เราแค่ไปซื้อของนะ"

"เออ! ชั้นรู้ ชั้นแค่พกมาเผื่อจำเป็น อะไรอย่างนี้ ไม่ได้กะวันที่จะไปเหมือนนายนี่ ของที่เราจะซื้อเนี่ย

ไม่ใช่ว่า เราจะรู้นะว่าอยู่ร้านไหน สถานที่ไหน เผลอๆ ถ้าพวกนั้นโกหกเราขึ้นมา ให้มาซื้อที่นี่

แต่ของกลับอยู่ที่ประเทศอื่นล่ะ หาจนตายก้อไม่มี แล้วนายจะเอาอะไรใส่ห๊า!"

"ซื้อสิ!" นายนี่ตอบหน้าตาเช๊ยยยยยยย

เออเนาะ ลิมไปว่าซื้อได้ ทำไมชั้นไม่คิดนะ หน้าแตกเลยมั้ย ยัยแก้วเอ๊ย!

"ท่านผู้เดินทางโปรดทราบ ท่านผู้เดินทางโปรดทราบ ขณะนี้สายการบินฮ่องกง ไกล้จะออกแล้ว หากท่านผู้ใดไม่

มาภายในเวลา 20 นาที เครื่องจะไม่รอนะค่ะ ขอบคุณค่ะ"

เมื่อประกาศจบ ชั้นก้อรีบเดินจ้ำอ้าวไปที่เครื่องทันที หันกลับมาดูอีกที เห็นนายโมะเดินลอยชาย

"นี่นายเร็วๆซิ" ชั้นหันไปตะโกนใส่นายโมะ แต่เดินไม่ได้ดู..

ปึก! ชั้นเลยชนเสาซะ โอ๊ย! เจ็บง่ะ O_o เอ๊ะ อะไรไหลลงมา

พอชั้นเอามือแตะ แค่นั้นแหละ "เลือด!" มืดทุกอย่าง..มืด

(tomo part)

ว้ากกกกกกก!! ยัยห้าวเดินชนเสา ทำไงดี (เปนห่วงหรอจ้ะ:ice) ป่าว ไม่ได้ห่วง ท่ายัยนั่นไม่ฟื้น

ผมก้อไปไม่ทันเครื่องน่ะดิ (แป่ววว -_-":ice) ผมวิ่งเข้าไปดู ยัยห้าว ว้ากกกกกทำไมเลือดออกอย่างนี้

จะเป็นลม แต่ผมจะเป็นลมไม่ได้ เพราะผมเป็นพระเอก (นี่ใช่เวลามาหลงตัวเองมั้ยเนี่ย:ice)

โอเคกลับมาเข้าบทต่อ

"นี่ ยัยห้าวฟื้นซิ ฟื้นๆๆๆๆ" ผมตบหน้ายัยนี่เบาๆ เพื่อที่จะเรียกสติกลับมา

"อีก10นาทีเครื่องจะออกแล้วนะค่ะ" เสียงส่วนกลางประกาศอีกแล้ว

ผมมองซ้ายมองขวา หาอะไรช่วยก้อไม่มี เอาว่ะ

ผมเรียกพนักงานแถวนี้มา เพื่อช่วย "น้องๆ ช่วยพี่ถือกระเป๋าหน่อย"

"ได้ค่ะ" ผมเห็นพนักงานคนนี้ ยิ้มหน้าแดง แต่ผมคงไม่มีเวลามาสนแล้ว

ผมตัดสินใจอุ้มยัยนี่ขึ้น แล้วรอให้พนักงานถือกนะเป๋า ทำไมยัยนี่ช้ายังงี้นะ ไม่ทันใจเลย

คนยิ่งรีบๆอยู่ "น้องคับ เร็วๆหน่อยได้มั้ยคับ?" "อ๋อ เอ่อ..ได้ค่ะๆ" ผมรีบนำทางมา

"เอ่อ พี่ค่ะ นี่แฟนพี่หรอค่ะ" ยัยพนักงานนี่จุ้นจ้านชะมัด ผมปัดๆไปว่า"ครับ เอ่อ..ไม่ใช่ครับ เอ่อ.."

"ไม่ต้องอายหรอกค่ะ แหมคงเพิ่งคบกันซิค่ะ ฮิๆ" มั่วและๆๆๆ ไม่ช่ายยยยยยย โอ๊ย ช่างเหอะ

ในที่สุด พวกเราก้อมาถึงเครื่องซะที เฮ้อยัยนี่หนักชะมัด ผมเกลียดจริงๆสายตาผู้คนที่มองเราอ่ะ

บางคนก้อมองแบบประมาณว่า 'คู่นี้เป็นแฟนกันรึป่าวว้า'

เดี๋ยวก้อสายตา 'เฮ้! ไอ้นี่มันไปทำอะไรผู้หญิงรึปล่าวว่ะ'

ผมเกลียดจริงจริ๊ง เฮ้อ! ไม่มีเล๊ย ที่จะไม่มีใคครสนใจอ่ะ แต่ว่าตอนนี้ผมกะลังจะขึ้นเครื่อง ยัยนี่ก้อไม่ฟื้นซะที