หนุ่จอมห้าว กับ สาวจอมเฟี๊ยบ

ฟุดฟิดๆๆ =^= กลิ่นไรเนี่ยยยยยย... =.=   .. ฉันค่อยๆปรือตาขึ้น เดี๋ยวๆ ขอทบทวนความจำสักนิด...

อืม โอเค เข้าใจละ =.= ฉันไม่อยากตื่นอ่ะ ขอหลับอีกได้ไหม หลับยาวๆ หลับไปตลอด..ชีวิต tt’

เฮ้ออออ..ก็ต้องกลับไปโลกความจริงอยู่วันยันค่ำล่ะนะ..

“ยัยแก้ว ตื่นแล้วววว” ฟางตะโกนขึ้นมา หลังจากที่ฉันพยายามปรับตาให้สู้แสง =.=

“พี่แก้ว เป็นไงบ้าง  เขื่อน ขอยาดมหน่อยๆๆ” เฟย์หันไปพูดกับเขื่อน

O.O กรี๊ดดดดดดดดดดด!!! อย่าๆๆ  อย่าเอายาดมมาไกล้ฉันนะ >^<

และแล้ว..=^= ยาดมก็มาลอยละลิ่วไปมาตรงหน้าจมูกฉันนี่แหล่ะ แง้T^T แม่จ๋า

“เห้ย!! ยัยเฟย์ อย่าเอาให้ยัยแก้วดมนะ ยัยนี่แพ้ยาดม!!” ฟางวิ่งกระหืดกระหอบออกมาจากห้องน้ำ

“=[]= จริง??? พี่แก้วววววว!! เฟย์ขอโทษ T/\T” เฟย์ขอโทษขอโพยฉันใหญ่

“เขื่อน!!! นายรีบโทรตามรถพยาบาลซิ!!” ฟางหันไปสั่งเขื่อน

“ได้ๆ ครับพี่ .. ” เขื่อนคว้าโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง

“ฮัลโหล โรงพยาบาล..”

 -------------------------------------------------------------------

@โรงพยาบาล~

แฮกๆๆ เสียงผู้ชายร่างสูงคนหนึ่งวิ่งกระหืดกระหอบมาหน้าห้อง I.C.U

“แก้ว เป็นยังไงบ้างว๊ ไอ่ป๊อป!” ร่างสูงถามป๊อปปี้

“หมอยังไม่ออกมาเลยว๊” ป๊อปตอบกลับเจ้าของคำถาม

 -------------------------------------------------------------------

ผ่านไป  35 นาที

พลั่ก!! ผมลุกขึ้นถามหมอทันที “หมอครับ แฟนผมเป็นไงบ้างครับ” หมอถอดแว่นออกและเงยหน้ามาถามผมว่า

“คุณเป็นญาติคนไข้ใช่ไหมครับ” เอ้า! - -* ก็บอกอยู่ว่าแฟนๆ หมอหูหนวกรึไง

“เอ่อ..ครับ”

“เนื่องจากว่าคนไข้แพ้ขั้นรุนแรงเลยนะครับ”

“…”

“จึงต้องพักตัวฟื้นที่ดรงพยาบาลก่อนนะครับ”

“…”

“ครับงั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ”

แต่เดี๋ยวๆๆ หมอลืมพูดไรไปรึเปล่า -.- แขนผมจึงคว้าแขนหมอไว้อัตโนมัติ =.=

“เอ่อ..มีไรครับ??”

“…”

“อ้อ! ใช่ คนไข้พ้อขีดอันตรายแล้วครับ -.-”

อ้อนี่ไงที่ขาดไป

“ครับๆ ขอบคุณครับหมอ ^^”

 --------------------------------------------------------------------

@ห้อง 722

=.= ปรือตาขึ้นอีกรอบสิฉัน เฮ้อ! สลบไป2รอบ มันไมไหวแฮะ แพ้ไรไม่แพ้ แพ้..ยาดม!! =.=

 ใครรู้มันน่าอายมั้ยเนี่ยยยยย

“เฟย์ ยัยแก้วฟื้นแล้วววว ^^” ยัยฟางพูดขึ้น

“พี่แก้ว! เฟย์ขอโทษษษษษ >/\<”

“ไม่เป็นไรๆๆ พี่ไม่ได้ว่าอะไร ^^”

(-.-  )( -.-)

“โทโมะไปเก็บของ”

“อะไร?? ใครถามถึงตานั่นกันยัยฟาง ”

“แล้วมองหาอะไรล่ะยะ”

“เอ่อออ .. ฉันสำรวจห้องน่ะ ไม่ชิน =.=;”

“หรอยะ??”

“ใช่ๆๆ >.< ”

แอ๊ดดด..ด..ดด!!~

ฟึ่บ

(-.- )(-.- )(-.- ) << FFK

“มองไรกันน่ะ” ป๊อปปี้พูดขึ้น

“ป๊อปเองหรอ..”

“คิดว่าไอ่โมะหรือไง ^^”

“ป่าว -[]-”

“ไอ่โมะมันโทรมาบอกว่า มาไม่ได้นะคืนนี้น่ะ ติดธุระ ให้ยัยฟางอยู่เป็นเพื่อนไปก่อน”

“อะ..ฮืม -.-;”

“แหม่ ยัยแก้วไม่ต้องผิดหวังขนาดนี้หรอกน่า”

ยัยฟางเปรยขึ้น พร้อมกับเอาศอกกระทุ้งข้างแขนฉันเบาๆ

=.=; ฉันคิดถึงบ้านนนน นน นน อยากกลับบ้านนนนน

แต่..บ้านที่ว่านี่คือบ้านฉันนะ ไม่ใช่บ้านนายโมะ ฉันคิดถึงบ้านนนน คิดถึงพ่อ คิดถึง แม่ T^T

ในชีวิตฉันไม่เคยนอนโรงพยาบาลเลยน๊า

อีตาโมะก็ไม่มา 0.o ฉันไปคิดถึงตานั่นทำไม ป่านนี้คงจะสวีทอี๋อ๋อกันอยู่สิท่า เอ๊ะ! ก็บอกว่า อย่าไปคิดถึงตานั่นซิ!!

“แก้ว”

“…”

“แก้ว”

“…”

“ยัยแก้ววววว!!!”

“หา!!”

“ป๊อปบอกว่าไอ่โมะโทรมาขอคุยกับเธอน่ะ แล้วถามว่า เธอปิดโทรศัพท์ทำไม =.=”

“เออ หรอ? ” ฉันคว้าโทรศัพท์มาดู

“…”

“เออ ว่ะ งั้น เอาโทศัพท์มาซิ ป๊อป” ฉันหันไปพูดกะไอ่ป๊อป

“อ่ะ ” แล้วมันก็ยื่นมาให้

“ฮัลโหล!! ..”

[…]

“ห๊า! ว่าไงนะ”

 -----------------------------------------------------------------

โทโมะโทรมาว่าไง พูดไรกับแก้ว ติดตามตอนต่อไป ^^