ไม่ใช่อิจฉา...แค่อยากลืมว่าเป็นเพื่อเธอ

ตอนที่ 8เมื่อทั้ง 3 สาวทานข้าวเสร็จ“แก้ว ไปห้องกันเถอะ”เฟย์บอก“อืมม ไปสิป่ะ”แก้วบอกจากนั้น ทั้ง 2 คนก็เดินกลับไปยังห้องเรียนจังหวะที่แก้วและเฟย์เดินมาถึงหน้าห้องเป็นจังหวะเดียวกะที่โทโมะและพิมเดินมาถึงหน้าห้องพอดี ถ้าเดินมาเฉยๆมันคงไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่...จังหวะที่แก้วเห็นดันเป็นตอนที่ พิมกระโดดหอมแก้มโทโมะพอดีจากนั้นโทโมะก็เดินเข้าห้องไป พอโทโมะเดินเข้าห้องไป พิมก็หันมาหัวเราะเยาะใส่แก้วทันทีเฟย์ที่เห็นเหตุการ์ณก็เริ่มทนไม่ไหว จะเดินเข้าไปหาเรื่องแต่ถูกแก้วห้ามไปไว้“แก้ว ทำไมอ่ะ ?”เฟย์ถาม“ปล่อยไปเถอะเฟย์ แก้วไม่อยากมีเรื่อง”แก้วบอกแล้วแก้วก็เดินเข้าห้องเรียนไป ตลอดเวลาที่เรียนอยู่โทโมะพยายามชวนแก้วคุยแต่แก้วก็ไม่คุยกับโทโมะเลยพอถึงเวลาพักกลางวัน“พี่โทโมะค่ะ”“อ้าว พิมมาแล้วหรอ ? รอแปปนะ”โทโมะบอก“ได้ค่ะ พี่แก้วสวัสดีค่ะ”พิมบอก“หวัดดีจ่ะ”แก้วตอบแล้วเดินหนีไป“ยัยแก้ว แกไม่น่าไปหวัดดียัยสตรอนั้นเลย”เฟย์บอก“ก็ทำไงล่ะ น้องเค้าสวัสดีเรานิ”แก้วตอบ“ก็นั่นแหละ แกก็ไม่ต้องตอบเดินหนีมาเลย”เฟย์บอก“บ้า ทำงั้นได้ไง เราเป็นรุ่นพี่เค้านะ”แก้วตอบ“โหยยย!ยัยแก้วแกจะเป็นคนดีไปถึงไหนเนี้ย ขัดใจฉันชะมัดเลย”เฟย์บอกอย่างหงุดหงิดเมื่อทั้ง 2 มาถึงโต๊ะที่นัดหมายกะฟางไว้ แต่ทว่าโต๊ะนั้นไม่ได้มีแค่ ฟางคนเดียวแต่ยังมี“พี่ฟาง 2 คนนี้มาไงเนี้ย ?”เฟย์กระซิบถาม“อยู่ดีดีก็มาขอพี่นั่งอ่ะ พี่ยังไม่ตอบเลยก็นั่งแล้ว”ฟางตอบเฟย์“พี่แก้วเจอกันอีกแล้วนะค่ะ”พิมบอก“อืม”แก้วตอบพร้อมกับนั่งลงจากนั้นทั้งหมดก็ลุกไปซื้อกับข้าวกัน ปล่อยให้แก้วกะพิมนั่งที่โต๊ะอยู่ 2 คน“พี่แก้วค่ะ พี่เป็นเพื่อนกะพี่โทโมะมานานยังค่ะ ?”พิมถาม“นานแล้วจ่ะ ตั้งแต่ ม.1”แก้วตอบขณะที่ตัวเองอ่านหนังสืออยู่“พี่โทโมะเป็นคนยังไงหรอค่ะ ?”พิมถามต่อ“นิสัยดีแต่กวนไปหน่อย”แก้วตอบ“หรอค่ะ ? แต่อยู่กับพิมพี่โทโมะไม่เห็นกวนเลย น่ารักดีออก”พิมบอก“ทั้งป้อนข้าว ป้อนน้ำ ไปรับ ไปส่ง ไปเที่ยวกันก็ซื้อของให้ น่ารักดีนะค่ะ”พิมบอก“จ่ะ”แก้วตอบ“แถม ยังเป็นสุภาพบุรุษถือกระเป๋าให้อีกตะหาก ทำกับข้าวให้ทานด้วย แล้วก็ชอบมาอยู่เป็นเพื่อนเวลาพิมอยู่บ้านคนเดียวด้วยอีกตะหาก น่ารักดีนะค่ะ”พิมพูด“อืมม พิมพี่ขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะ”แก้วบอกแล้วลุกเดินไป“หึ!ทนฟังไม่ได้ล่ะสิ สมน้ำหน้า ถ้ายังมายุ่งกะพี่โทโมะอีกนะเธอเจอดีแน่ ยัยแก้ว”พิมพูดด้วยน้ำเสียงชั่วร้าย!ทางด้านแก้ว‘แถมยังเป็นสุภาพบุรุษถือกระเป๋าให้อีกตะหาก ทำกับข้าวให้ทานด้วย แล้วก็ชอบมาอยู่เป็นเพื่อนเวลาพิมอยู่บ้านคนเดียวด้วย’‘หึ!นายทำย่างงนี้กับทุกคนใช่มั้ย ? โทโมะ ทำไมนายชอบให้ความหวังคนอื่นเค้านะ’แก้วคิดในใจจากนั้นแก้วก็เดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมกบบอกทุกคนว่า“ทุกคน แก้วไปห้องสมุดก่อนนะ”แก้วบอก“เฮ้ยย!หิมะตกแน่ๆเลย แก้วจะเข้าห้องสมุด”เขื่อนแซว“หุบปากไปเลย ไอ้หน้ายาว”แก้วดุ“แงแง เฟย์คร้าบบ ช่วยเขื่อนด้วย”เขื่อนบอก“สมน้ำหน้า!!!”เฟย์บอกเขื่อน“555555 สมน้ำหน้า งั้นแก้วไปแล้วนะ เจอกันบนห้องเฟย์”แก้วบอกแล้วเดินไปทางด้านของแก้วเฮ้อ!ในที่สุดก็ออกมาจากที่นั้นได้สักที อึดอัดชะมัดเลย ว่าแต่ว่าเราไปทำไรที่ห้องสมุดดีล่ะเนี้ย ? เฮ้อ!เมื่อแก้วเดินมาถึงห้องสมุด“เฮ้อ!อ่านไรดีนะเรา ไม่เคยเข้าห้องสมุดเลยอ่ะ”“อ๊ะ!ไปอ่านการ์ตูนดีกว่า”พอแก้วพูดจบก็เดินไปยังมุมการ์ตูน“เอาเรื่องไรดีนะเรา ?”แก้วพูดขณะที่สายตามองไปยังชั้นหนังสือที่มีหนังสือมากมาย“อ๊ะ!เรื่องนี้ดีกว่า โคนัน น่าจะหนุกดี”แก้วบอกพร้อมหยิบหนังสือการ์ตูนเล่มนั้นออกมาจากนั้นเธอก็เดินไปที่โต๊ะ แต่!...ตุ๊บ! “โอ้ย!เจ็บง่ะ เดินยังไงของนายเนี้ยห๊ะ ?”แก้ววีน“ผมขอโทษนะครับ คุณเป็นไรมั้ย ?”ชายหนุ่มปริศนาพูด“เจ็บดิ ถามได้”แก้วบอก“ผมขอโทษจริงๆนะครับ”ชายหนุ่มคนนั้นพูด“ช่างเหอะ เรื่องมันผ่านมาแล้ว”แก้วบอก“ขอบคุณครับ คุณชื่ออะไรหรอ ? ผมพึ่งย้ายเข้ามาวันนี้เองยังไม่มีเพื่อนคุณเป็นเพื่อนกับผมได้มั้ย ?”ชายหนุ่มคนนั้นเอ่ย“อะไรเนี้ย ? แต่ก็ช่างเหอะ ฉันชื่อแก้ว โอเคฉันเป็นเพื่อนกับนายก็ได้ แล้วนายเหอะชื่ออะไร ?”แก้วตอบ“ผมชื่อ.....”____________________________________________________________________