ไม่ใช่อิจฉา...แค่อยากลืมว่าเป็นเพื่อเธอ

CHAPTER # 9
“ผมชื่อ...นัทครับ แต่เพื่อนๆชอบเรียกผมว่า นัททิว แก้วจะเรียกผมว่านัททิวก็ได้นะ”นัททิวบอก
“โอเค งั้นฉันเรียกนายว่านัทก็ได้ นัทเพิ่งย้ายมาหรอ ?”แก้วถาม
“ใช่ๆ เราเพิ่งย้ายมา”นัททิวตอบ
“อ่ะหะๆ แล้วนัทอยู่ห้องอะไรอ่ะ ?”แก้วถาม
“เราหรอ ? อยู่ห้อง 3 อ่ะ แก้วล่ะ ?”
“เราอยู่ห้อง 2”แก้วตอบ
“ห้องใกล้กันเลย 5555”นัททิวตอบ
“นั่นสิๆ นัทชอบเข้าห้องสมุดหรอ ?”แก้วถาม
“ใช่ เราชอบอ่านหนังสือน่ะ”นัททิวตอบ
“อ่าหะ!”แก้วบอกแล้วก้มไปอ่านหนังสือต่อ
จากนั้นกริ่งหมดเวลาก็ดังขึ้น
“งั้นเราไปก่อนนะ ไปด้วยกันมั้ย ?”แก้วถาม
“อืมม ไปสิๆ”นัททิวตอบ
จากนั้นทั้ง 2 ก็เดินไปที่ห้องด้วยกัน
เมื่อมาถึงหน้าห้องแก้วก็เห็นโทโมะกับพิมยืนอยู่ด้วยกัน ทันทีที่พิมเห็นนัททิว
พิมก็มีอาการสนอกสนใจนัททิวมาก
“งั้นเราเข้าห้องก่อนนะ นัท เจอกันจ่ะ”แก้วบอก
“เคเค เจอกันครับ”นัททิวตอบ
จากนั้นแก้วก็เดินเข้าห้องไปโดยไม่สนใจโทโมะเลย
เมื่อมาถึงในห้อง
“ยัยแก้ว ผู้ชายคนเมื่อกี้ใครอ่ะ หล่ออ่ะ”เฟย์ถาม
“อ๋อ นัทอ่ะหรอ ? เพื่อนน่ะเจอกันที่ห้องสมุด”แก้วตอบพร้อมกับนั่งลง
“หรอ ? ที่ห้องสมุดมีผู้ชายหล่อๆแบบนี้ด้วยหรอ ?”เฟย์ถามต่อ
“ไม่รู้สิ”แก้วตอบ
“แล้วแกไปรู้จักเค้าแล้วหรอ ?”เฟย์ถามต่อ
“อืมม รู้จักกันเพราะความบังเอิญน่ะ”แก้วตอบ
“บังเอิญ โลกกลม พรหมลิขิตหรือเปล่าแก้ว ?”เฟย์แซว
“จะบ้าหรอ ? เพื่อนกันเฟย์”แก้วตอบ
“แต่ดูท่า นายคนเมื่อกี้เค้าจะไม่คิดกับเธอแค่เพื่อนนะ”เฟย์แซวต่อ
“เค้าชื่อนัท เรียกว่านัททิวก็ได้ จะบ้าหรอ ? พึ่งรู้จักกันนะ”แก้วบอก
“แหมมมม!รักแรกพบไงแก้ว”เฟย์บอก
“พอเลย เลอะเทอะแล้วเฟย์”แก้วบอก
“เขินก็บอกมาเถอะน่า!”เฟย์พูด
ปึง!
เสียงนี้เป็นเสียงของโทโมะที่เอาหนังสือวางลงบนโต๊ะด้วยความรุนแรง
“เป็นไรเนี้ย ?”แก้วถาม
“ป่าว ไม่ได้เป็นไร!”โทโมะตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ไม่มีแล้วทำไมต้องพูดเสียงอย่างงี้ด้วยอ่ะ โกรธอะไร บอกมาดิ!”แก้วบอก
“ฉันก็พูดของฉันอย่างงี้อ่ะ”โทโมะตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ไม่จริง นายต้องโกรธฉันแน่ๆ”แก้วบอก
“บอกไม่ได้โกรธ ไม่ได้เป็นอะไรไง”โทโมะตอบ
“นี้โทโมะ เราเป็นเพื่อนกันมากี่ปี แกไม่เคยพูดใส่ฉันด้วยน้ำเสียงแบบนี้เลยนะ ถ้าแกไม่โกรธ”แก้วเริ่มวีน
“โกรธอะไรบอกมาสิ”แก้วถามต่อ
“โทโมะ ถ้าไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูด!!!”แก้วตวาดใส่
จากนั้นแก้วก็ลุกเดินออกจากห้องไป แล้วตามไปด้วยเฟย์
“เฮ้ย!แก้ว รอด้วย”เฟย์ตะโกนเรียก
“น่าหงุดหงิดว่ะเฟย์ ไม่พอใจอะไรทำไมไม่บอกว่ะ”แก้วบอก
“รู้ๆกันอยู่ว่าฉันไม่ชอบ”แก้วบอก
“เอาน่า ใจเย็นๆ”เฟย์ปลอบ
“อยากใจเย็นนะ แต่ยิ่งเห็นยิ่งหงุดหงิด”แก้วบอก
“ใจเย็นๆ กลับเข้าห้องก่อนเถอะ เผื่ออาจารย์มา”เฟย์บอก
 “อืมๆ”จากนั้นทั้ง 2 คนก็กลับไปยังห้องเรียน
“แก้วกับโทโมะนั่งข้างกัน แต่ทั้ง 2 คนไม่คุยกันเลยตลอดทั้งวัน
ตกเย็น
“พี่โทโมะค่ะ”
“อ้าวว พิมมาแล้วหรอ ? รอแปปนะค่ะ”โทโมะบอก
จากนั้นโทโมะก็เดินออกไปข้างนอกห้อง เป็นจังหวะเดียวกับที่นัททิวเดินมาหน้าห้องพอดี
“แก้ว”
“อ้าวว นัทมาได้ไงเนี้ย ?”แก้วถาม
“เดินมาสิครับ ห้องเราอยู่ติดกันนะ”นัททิวตอบ
“อ่า แก้วลืมไป แล้วมาทำไมอ่ะ ?”แก้วถาม
“มารอแก้วกลับบ้านพร้อมกันน่ะ”นัททิวตอบ
“อ๋อ รอแปปนะ”แก้วบอกแล้วเก็บของใส่กระเป๋า
“เฟย์ แก้วกลับบ้านก่อนนะ กลับด้วยกันมั้ย ?”แก้วถาม
“ไม่หรอกจ้า เฟย์จะกลับบ้านกับเขื่อนนะ”เฟย์บอก
“อ๋อออ ลืมไปว่ามีแฟนนี่น่า งั้นแก้วกลับกับนัทก่อนนะ”แก้วบอก
เมื่อมาถึงหน้าห้อง
“ไปกันเถอะนัท”แก้วบอก
“โอเคครับ”นัททิวบอก
“เดี๋ยวก่อน รอฉันด้วย”เสียงปริศนาเอ่ยขึ้นมา