ไม่ใช่อิจฉา...แค่อยากลืมว่าเป็นเพื่อเธอ

ตอนที่ 13 พอโทโมะกับพิมร้องเพลงจบก็ได้เสียงปรบมือจากผู้คนไปเยอะเหมือนกัน แก้วซึ่งตอนนี้หลบไปอยู่ให้ไกลจากสถานที่ตรงนั้น ตอนนี้เธอได้ร้องไห้เพราะความเจ็บปวดอยู่คนเดียว โดดเดี่ยว เดียวดาย ”แก้ว แก้ว ๆ”ฟางเรียก ”แก้วอยู่ไหนอ่ะ”ตามด้วยเสียงเฟย์ ”แก้วอยู่นี้ เฟย์ฟาง”แก้วตะโกนบอกด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ สักพักเฟย์กับฟางก็เดินมาหาแก้ว ”แก้ว ไม่เป็นไรนะ”ฟางถาม ”อืมม แก้วไม่เป็นไรหรอกฟาง”แก้วบอก ”บอกแล้วว่าเรื่องนี้แก้วต้องแพ้ ไม่ใข่น้องพิม ยังไงซะผู้ชายเค้าก็ชอบคนที่อ่อนโยน อ่อนหวานอยู่แล้ว”แก้วพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอีกครั้ง ”การกระทำของทั้ง 2 คน เมื่อกี้นี้ มันทำให้แก้วรู้ว่า พวกเค้ารักกันมากแค่ไหน ?”แก้วพูด ”แบบนี้ยังจะให้แก้วทำยังไงอีกอ่ะ แก้วแพ้แล้ว”แก้วพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาหนักขึ้นๆ ”สิ่งที่แก้วทำได้คือ ทำใจเท่านั้น ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงได้แล้วล่ะฟาง แก้วแต่งตัวสวยไปก็เท่านั้น แก้วเปิดเผยมุมอ่อนโยน อ่อนหวานออกไป มันก็ไม่มีความหมายหรอก เพราะใจของเค้ามีแค่น้องพิมเท่านั้น”แก้วพูด ”แก้ว คือฟางขอโทษนะ ฟางไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ ฟางขอโทษ ขอโทษจริงๆ”ฟางพูดพร้อมกับน้ำตาเพราะสงสารเพื่อน ”ใช่ๆ แก้วเฟย์ก็ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ”เฟย์พูดพร้อมกับน้ำตาอีกคน ”ไม่เป็นไรหรอก พวกเธอไม่ผิดหรอก”แก้วบอกพร้อมกับเข้าไปกอดเพื่อนทั้ง 2 คน ”ต่อไปนี้ ใครจะเป็นยังไงก็ช่าง แก้วยังมีเฟย์ ฟาง เพื่อนที่แสนดีอยู่ตั้ง 2 คนนิเนอะ”แก้วบอกพร้อมกับยิ้มออกมาทั้งน้ำตา ”อืมม สู้ๆเค้านะแก้วใจ”ฟางบอก ”ใช่ๆ เลิกรักเค้าเถอะ”เฟย์บอก ”อืม ขอบใจพวกเธอมากนะ”แก้วบอก ”แต่คิดๆดูแล้วนะ นายนัททิวนั่นก็ใช้ได้นะแก้ว”ฟางบอก ”ใช้ไปซื้ออะไรดีล่ะ ?”แก้วบอก ”ไปซื้อโอเลี้ยงดีมั้ย ? พอใจยังไอ้บ้า”ฟางบอก ”555555 ขำขำน่า”แก้วบอก ”บ้าหรอฟาง เพื่อนกันน่ะ แก้วคิดกับนัททิวแค่เพื่อนจริงๆนะ”แก้วบอก ”เอาเถอะๆ คิดไงก็ช่าง เฟย์ว่าพวกเรากับเข้างานกันก่อนเถอะ”เฟย์บอก จากนั้นทั้ง 3 คนก็เดินเข้าไปในงาน แก้วเดินผ่านโทโมะ แต่แก้วไม่มองโทโมะเลยสักนิดเดียว แก้วกลับเดินไปหานัททิว ”ว่าไง นัท โทษทีนะที่ยังไม่ได้คุยกันเลย”แก้วบอกนัททิวพร้อมกับส่งยิ้มหวานๆไปให้ 1 ที ”อืมม ไม่เป็นไรหรอก แล้วทำไมแก้วตาบวมอ่ะ ?”นัททิวถาม ”เอิ่มมม ช่างมันเถอะ ว่าแต่นัทอ่ะหิวมั้ย ? เดี๋ยวแก้วไปหาอะไรมาให้กินนะ”แก้วบอกพร้อมกับเดินจากไป สักพักแก้วก็เดินกลับมาพร้อมอาหารจานโต ”โห!แก้ว กินเยอะจัง ไม่กลัวอ้วนหรอ ?”นัททิวถาม ”อย่างแก้วหรอ ? จะอ้วน ไม่มีทางหรอกนัท”เฟย์บอก ”ยัยแก้วมันกินเยอะจะตาย แต่มันก็ไม่อ้วน น่าอิจฉา”ฟางบอก ”555555 อิจฉาเพราะแก้วไม่เยอะแล้วไม่อ้วน ส่วนฟางกินเยอะแล้วอ้วนใช่ม๊า ?”แก้วถาม ”ทำเป็นรู้ดินะย่ะ”ฟางบอกพร้อมกับเดินมานั่งข้างแก้ว ตามด้วยเฟย์ ”เพื่อนกันนิ ไม่รู้ดีได้ไงล่ะ ? 5555”แก้วบอกพร้อมระเบิดหัวเราะออกมา ”พวกเธอนี่ สนิทกันดีนะ”นัททิวบอก ”ใช่ๆ ก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ เตรียมอนุบาล นี่ก็ ม.5แล้ว ไม่สนิทได้ไง”เฟย์บอก ”น่าอิจฉาจัง”นัททิวพูด ”ทำไมอ่ะ ?”แก้วถาม ”พอดีว่า นัทไม่ค่อยมีใครคบนัทหรอก”นัททิวบอก ”ทำไมล่ะ ? นัทก็นิสัยดีออก”ฟางบอก ”ไม่รู้สิ เขาหาว่านัทอ่ะตั้งใจเรียนเกินไป แหะๆ”นัททิวบอกพร้อมกับยิ้มออกมา ”บ้าป่ะเนี้ย ? เพื่อนตั้งใจเรียนก็ดีออก”แก้วบอก ”นั้นสิๆ”เฟย์เสริม ”ไม่เป็นไร นัทมาอยู่กะพวกเราก็ได้”ฟางบอก ”เห้ย!ความคิดดีอ่ะเจ๊”แก้วบอก ”เรียกใครเจ๊ ยัยแก้ว”ฟางโวย ”แล้วฟางอยู่ ม.ไหนอ่ะ ?”นัททิวถาม ”ม.6 แล้วอ่ะ”ฟางบอก ”แก่ๆ”แก้วแซว ”เดี๋ยวโดนเตะ หุบปากไปเลย”ฟางดุ ”แล้วทำไม แก้วไม่เรียกฟางว่าพี่อ่ะ ?”นัททิวถาม ”ไม่รู้ดิ มันติดมาตั้งแต่เด็กอ่ะ ฟางก็ไม่ว่าอะไรนะ”แก้วบอก ”ใช่ๆ ฟางไม่ชอบมันดูแก่ไป”ฟางบ่น ”แล้วนัทจะเรียกฟางว่าไรอ่ะ ?”นัททิวถาม ”ก็เรียกฟาง นั่นแหละ”ฟางบอก ”แล้วทำไมเฟย์เรียกฟางว่าพี่ล่ะ ?”นัททิวถามต่อ ”ก็ 2 คนนั้นเค้าเป็นพี่น้องกันน่ะ”แก้วตอบ ”อ๋อ ถึงว่าทำไมหน้าคล้ายกัน”นัททิวบอก ”ใครบอกคล้าย เฟย์สวยกว่าพี่ฟางตั้งเยอะ”เฟย์บอก ”น้อยๆหน่อยยัยเฟย์ โรคหลงตัวเองกำเริบหรือไง ? ติดมาจากแก้วล่ะสิ”ฟางบอกพร้อมหันมามองแก้ว ”อะไรๆ พี่น้องทะเลาะกันก็ทะเลาะกันไปสิ ไม่ต้องเอาแก้วไปเกี่ยว”แก้วบอก ”นัทระวัง ฝ่ามือพิฆาตของพี่ฟางดีดีล่ะกัน อย่าทำให้พี่ฟางโกรธนะ”เฟย์บอก ”คับๆ คงไม่ทำให้โกรธหรอกดูท่าทางแล้ว โหดน่าดู”นัททิวบอก ”555555555”แก้วกับเฟย์หัวเราะ ”อะไรอ่า! เค้าไม่โหดนะ ออกจะเรียบร้อย”ฟางบอก ”หรอ ?”แก้วเฟย์พูดพร้อมกัน ”555555555555”พอฟางพูดจบทั้งหมดก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา โทโมะที่เห็นเหตุการณ์อยู่นานก็เริ่มหงุดหงิด