ไม่ใช่อิจฉา...แค่อยากลืมว่าเป็นเพื่อเธอ

ตอนที่ 13
พอโทโมะกับพิมร้องเพลงจบก็ได้เสียงปรบมือจากผู้คนไปเยอะเหมือนกัน
แก้วซึ่งตอนนี้หลบไปอยู่ให้ไกลจากสถานที่ตรงนั้น
ตอนนี้เธอได้ร้องไห้เพราะความเจ็บปวดอยู่คนเดียว โดดเดี่ยว เดียวดาย
”แก้ว แก้ว ๆ”ฟางเรียก
”แก้วอยู่ไหนอ่ะ”ตามด้วยเสียงเฟย์
”แก้วอยู่นี้ เฟย์ฟาง”แก้วตะโกนบอกด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
สักพักเฟย์กับฟางก็เดินมาหาแก้ว
”แก้ว ไม่เป็นไรนะ”ฟางถาม
”อืมม แก้วไม่เป็นไรหรอกฟาง”แก้วบอก
”บอกแล้วว่าเรื่องนี้แก้วต้องแพ้ ไม่ใข่น้องพิม ยังไงซะผู้ชายเค้าก็ชอบคนที่อ่อนโยน อ่อนหวานอยู่แล้ว”แก้วพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอีกครั้ง
”การกระทำของทั้ง 2 คน เมื่อกี้นี้ มันทำให้แก้วรู้ว่า พวกเค้ารักกันมากแค่ไหน ?”แก้วพูด
”แบบนี้ยังจะให้แก้วทำยังไงอีกอ่ะ แก้วแพ้แล้ว”แก้วพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาหนักขึ้นๆ
”สิ่งที่แก้วทำได้คือ ทำใจเท่านั้น ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงได้แล้วล่ะฟาง แก้วแต่งตัวสวยไปก็เท่านั้น แก้วเปิดเผยมุมอ่อนโยน อ่อนหวานออกไป มันก็ไม่มีความหมายหรอก เพราะใจของเค้ามีแค่น้องพิมเท่านั้น”แก้วพูด
”แก้ว คือฟางขอโทษนะ ฟางไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ ฟางขอโทษ ขอโทษจริงๆ”ฟางพูดพร้อมกับน้ำตาเพราะสงสารเพื่อน
”ใช่ๆ แก้วเฟย์ก็ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ”เฟย์พูดพร้อมกับน้ำตาอีกคน
”ไม่เป็นไรหรอก พวกเธอไม่ผิดหรอก”แก้วบอกพร้อมกับเข้าไปกอดเพื่อนทั้ง 2 คน
”ต่อไปนี้ ใครจะเป็นยังไงก็ช่าง แก้วยังมีเฟย์ ฟาง เพื่อนที่แสนดีอยู่ตั้ง 2 คนนิเนอะ”แก้วบอกพร้อมกับยิ้มออกมาทั้งน้ำตา
”อืมม สู้ๆเค้านะแก้วใจ”ฟางบอก
”ใช่ๆ เลิกรักเค้าเถอะ”เฟย์บอก
”อืม ขอบใจพวกเธอมากนะ”แก้วบอก
”แต่คิดๆดูแล้วนะ นายนัททิวนั่นก็ใช้ได้นะแก้ว”ฟางบอก
”ใช้ไปซื้ออะไรดีล่ะ ?”แก้วบอก
”ไปซื้อโอเลี้ยงดีมั้ย ? พอใจยังไอ้บ้า”ฟางบอก
”555555 ขำขำน่า”แก้วบอก
”บ้าหรอฟาง เพื่อนกันน่ะ แก้วคิดกับนัททิวแค่เพื่อนจริงๆนะ”แก้วบอก
”เอาเถอะๆ คิดไงก็ช่าง เฟย์ว่าพวกเรากับเข้างานกันก่อนเถอะ”เฟย์บอก
จากนั้นทั้ง 3 คนก็เดินเข้าไปในงาน
แก้วเดินผ่านโทโมะ แต่แก้วไม่มองโทโมะเลยสักนิดเดียว
แก้วกลับเดินไปหานัททิว
”ว่าไง นัท โทษทีนะที่ยังไม่ได้คุยกันเลย”แก้วบอกนัททิวพร้อมกับส่งยิ้มหวานๆไปให้ 1 ที
”อืมม ไม่เป็นไรหรอก แล้วทำไมแก้วตาบวมอ่ะ ?”นัททิวถาม
”เอิ่มมม ช่างมันเถอะ ว่าแต่นัทอ่ะหิวมั้ย ? เดี๋ยวแก้วไปหาอะไรมาให้กินนะ”แก้วบอกพร้อมกับเดินจากไป
สักพักแก้วก็เดินกลับมาพร้อมอาหารจานโต
”โห!แก้ว กินเยอะจัง ไม่กลัวอ้วนหรอ ?”นัททิวถาม
”อย่างแก้วหรอ ? จะอ้วน ไม่มีทางหรอกนัท”เฟย์บอก
”ยัยแก้วมันกินเยอะจะตาย แต่มันก็ไม่อ้วน น่าอิจฉา”ฟางบอก
”555555 อิจฉาเพราะแก้วไม่เยอะแล้วไม่อ้วน ส่วนฟางกินเยอะแล้วอ้วนใช่ม๊า ?”แก้วถาม
”ทำเป็นรู้ดินะย่ะ”ฟางบอกพร้อมกับเดินมานั่งข้างแก้ว ตามด้วยเฟย์
”เพื่อนกันนิ ไม่รู้ดีได้ไงล่ะ ? 5555”แก้วบอกพร้อมระเบิดหัวเราะออกมา
”พวกเธอนี่ สนิทกันดีนะ”นัททิวบอก
”ใช่ๆ ก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ เตรียมอนุบาล นี่ก็ ม.5แล้ว ไม่สนิทได้ไง”เฟย์บอก
”น่าอิจฉาจัง”นัททิวพูด
”ทำไมอ่ะ ?”แก้วถาม
”พอดีว่า นัทไม่ค่อยมีใครคบนัทหรอก”นัททิวบอก
”ทำไมล่ะ ? นัทก็นิสัยดีออก”ฟางบอก
”ไม่รู้สิ เขาหาว่านัทอ่ะตั้งใจเรียนเกินไป แหะๆ”นัททิวบอกพร้อมกับยิ้มออกมา
”บ้าป่ะเนี้ย ? เพื่อนตั้งใจเรียนก็ดีออก”แก้วบอก
”นั้นสิๆ”เฟย์เสริม
”ไม่เป็นไร นัทมาอยู่กะพวกเราก็ได้”ฟางบอก
”เห้ย!ความคิดดีอ่ะเจ๊”แก้วบอก
”เรียกใครเจ๊ ยัยแก้ว”ฟางโวย
”แล้วฟางอยู่ ม.ไหนอ่ะ ?”นัททิวถาม
”ม.6 แล้วอ่ะ”ฟางบอก
”แก่ๆ”แก้วแซว
”เดี๋ยวโดนเตะ หุบปากไปเลย”ฟางดุ
”แล้วทำไม แก้วไม่เรียกฟางว่าพี่อ่ะ ?”นัททิวถาม
”ไม่รู้ดิ มันติดมาตั้งแต่เด็กอ่ะ ฟางก็ไม่ว่าอะไรนะ”แก้วบอก
”ใช่ๆ ฟางไม่ชอบมันดูแก่ไป”ฟางบ่น
”แล้วนัทจะเรียกฟางว่าไรอ่ะ ?”นัททิวถาม
”ก็เรียกฟาง นั่นแหละ”ฟางบอก
”แล้วทำไมเฟย์เรียกฟางว่าพี่ล่ะ ?”นัททิวถามต่อ
”ก็ 2 คนนั้นเค้าเป็นพี่น้องกันน่ะ”แก้วตอบ
”อ๋อ ถึงว่าทำไมหน้าคล้ายกัน”นัททิวบอก
”ใครบอกคล้าย เฟย์สวยกว่าพี่ฟางตั้งเยอะ”เฟย์บอก
”น้อยๆหน่อยยัยเฟย์ โรคหลงตัวเองกำเริบหรือไง ? ติดมาจากแก้วล่ะสิ”ฟางบอกพร้อมหันมามองแก้ว
”อะไรๆ พี่น้องทะเลาะกันก็ทะเลาะกันไปสิ ไม่ต้องเอาแก้วไปเกี่ยว”แก้วบอก
”นัทระวัง ฝ่ามือพิฆาตของพี่ฟางดีดีล่ะกัน อย่าทำให้พี่ฟางโกรธนะ”เฟย์บอก
”คับๆ คงไม่ทำให้โกรธหรอกดูท่าทางแล้ว โหดน่าดู”นัททิวบอก
”555555555”แก้วกับเฟย์หัวเราะ
”อะไรอ่า! เค้าไม่โหดนะ ออกจะเรียบร้อย”ฟางบอก
”หรอ ?”แก้วเฟย์พูดพร้อมกัน
”555555555555”พอฟางพูดจบทั้งหมดก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
โทโมะที่เห็นเหตุการณ์อยู่นานก็เริ่มหงุดหงิด