valued friend เป็นไปไม่ได้ที่เราจะรักกัน

ฮ่าๆๆ ขอโทษทีนะคะ เกือบลืมเลยว่าวันนี้ต้องอัพเพราะโรงเรียนเปลี่ยนตารางเรียนเป็นวันจันทร์เลยหลงๆลืมๆ แถมย่ายังเข้าโรงพยาบาลผ่าตัด ส่วนยายยิ่งหนักเลยค่ะเป็นเจ้าหญิงนิทราไปสะงั้น (นี่เรื่องจริงนะคะไม่ได้ล้อเล่น -^- ) ตอนนี้ซีเรสมาก  คิดนิยายไม่ค่อยออกเยย TT_TT  ต่อไปนี้คงจะอัพตอนช้าหน่อยนะคะอาจจะช้า(มาก)เลยก็ได้ ต้องขอโทษจริงๆขอโทษมากๆๆๆเลยค่ะ แต่ก็อยากให้ทุกคนติดตามหน่อยนะคะ

 “วันนี้ไม่เห็นวี้แววทราสน์เลย  มีอะไรเกิดขึ้นรึป่าว” พายยื่นหน้าเข้ามาถามอย่างจำผิด

“ป่าวสักหน่อย ฉันกับมันไม่ได้ตัวติดกันสักหน่อยไม่เห็นก็ไม่ผิดปกตินี่” ฉันตอบกลับค้างๆคูๆ

“เหร๋อ” ฉันรู้ว่าแกไม่ค่อยเชื่อแต่ก็ไม่ต้องแสดงสีหน้าชัดเจนขนาดนั้นก็ได้

“เฮ้! ว่าไงหนูน้อย ^^” เสียงขี้เล่นและเรียกสรรพนามฉันแบบนี้มีเพียงคนเดียวเท่านั้นแหละ

“ว่าไงเลโอ เลิกเรียกฉันว่าหนูน้อยสักทีเถอะฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ” ฉักทักเค้าตอบเมื่อเค้ากระโดดด๋องๆมาอยู่ตรงหน้าฉัน

“ไม่เอาน่า น่ารักดีออก .. หนูน้อย ^^”  ลีโอยังยืนยันที่จะใช้สรรพนามคำเดิม  นายเนี่ยน้าเจอหน้ากันทีไรก็ยิ้มทุกที บางครั้งมันทำให้ฉันอยากยิ้มตามเลยรู้มั๊ย

“แล้วมีอะไรรึป่าว”

“ทักทายกันมันต้องมีอะไรด้วยเหงอ” เลโอทำแก้มป่องอย่างน้อยใจ ฉันรู้ว่านายน่ารักเลิกทำได้แล้วล่ะ เพราะนิสัยนายเป็นแบบนี้ไงสาวๆทั้งหลายจึงยอมประเคนตัวให้นาย

“ก็ฉันอยากถามเพื่อความแน่ใจ ว่านายมีธุระกับฉันหรือเพื่อนฉันกันแน่ เห็นจ้องกันนานตาปริบๆเลยนะ” ดูตาของเลโอสิปากก็พูดอยู่กับฉันแต่ตาหนิแหล่หาไอ้พายตลอด หลงเสน่ห์ความสวยวิ้งของมันอะดิ

“ฮ่ะๆๆ ถ้าฉันหันมาจ้องเธอเดี๋ยวฉันก็เปลี่ยนมากินเธอแทนหรอก☺”

 “ – [ ] –” ฉัน

“ OoO”  พาย

“ฮ่ะๆๆ ถึงจะคิดจริงๆก็เหอะ.. แต่ฉันยังไม่อยากผิดใจกับเพื่อนหรอกนะ ^^ ”    

“เฮ้อนายเนี่ยน้า จะพูดอะไรก็ไม่ต้องออกมาจากความคิดทั้งหมดก็ได้ –[]–”

“ฮ่ะๆๆ งั้นหรอแต่แย่จังก็เค้าชอบพูดสิ่งที่ตัวเองคิดนี่น่า  แล้วหนูน้อยของเลโอไปทำอะไรให้ไอ้ทราสน์มันอารมณ์หงุดหงิดตั้งแต่เช้าจรดเย็นอย่างนี้ล่ะ ฮึ  ”   ฉันไปเป็นของนายตอนไหนยะ –*–

“ทำไรฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย” ฉันตอบไปอย่างหนักแน่น ก็แน่นอนฉันยังไม่ได้เจอทราสน์วันนี้ทั้งวันแล้วฉันจะไปทำให้เค้าหงุดหงิดตอนไหน

“งั้นหรอแล้วใครทำให้มันหงุดหงิดล่ะ ถ้าไม่ใช่หนูน้อยน่ะ” เลโอลอกตาไปบนฟ้าทำท่าครุ่นคิด

“อันนี้ฉันก็ไม่ทราบหรอกนะ เพราะวันนี้ฉันก็ยังไม่เจอเค้าเลย” เมื่อฉันตอบไปปุบเลโอก็หับควับมามองหน้าฉันทันที

“อ่า ~ ในที่สุดเลโอผู้นี้ก็รู้คำตอบของปริศนานี้แล้ว  งั้นก็ขอตัวก่อนน้า บัยบายหนูน้อย แล้วเจอกันใหม่นะครับพาย ^^”  ยังไม่ทันทีฉันจะได้ถามข้อสงสัยที่เค้าพูดออกมา เลโอก็วิ่งไปหาผู้หญิงที่รอเค้าอยู่หน้าประตูโรงเรียน คงจะเป็นหญิงคนใหม่สินะ เปลี่ยนไม่ซ้ำหน้าจริงๆ  แต่เค้าก็ยังไม่วายทิ้งความงงไว้บนใบหน้าฉันเหมือนเดิมเมื่อเลโอหันมาพูดว่า

“หนูน้อยยังไงก็ไปหาไอ้ทราสน์มันหน่อยน้า  เดี๋ยวมันจะขาดใจตายก่อน ^^”  อะไรของนายหนิเลโอแค่ทราสน์ไม่เจอฉันมันก็ไม่ถึงกับขาดใจตายขนาดนั้นหรอก

“พายเรากลับกันเถอะ”

“♥•♥” เมื่อฉันหันกลับมาหน้าไอ้พายมันก็กลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว

“นี่อย่าบอกนะว่าแกจะหลงเสน่ห์เลโออีกคน ”

“บ้าน่ะแก แต่ .. อ๊ายคนอะไรก็ไม่รู้น่าร๊ากกกกที่สุด ” พายพูดแสดงอาการออกนอกหน้าโดยไม่หันหน้ามาหาฉันเลยตาได้แต่มองเลโอเดินไปกับหญิงอื่นจนลับตา

“เฮ้ๆๆ พี่เอิร์ทล่ะๆๆ” ฉันพูดเขย่าตัวเตือนสติมัน

“โอ้ยชั่งพี่เขาก่อนเหอะหน่า  ตอนนี้ขอแอบนอกใจก่อน ^^” ไอ้นี่ชักหลายใจ  เพื่อนตู - -*

“เฮ้ย! นั้นมันพิชนี่ อ๊ายคนนี่จะละลายแล้ว ♥0♥” เหอะๆขอนับถือแกจริงๆนิสัยของพายมันสะท้อนให้เห็นจริงๆว่าเพศชายไม่ใช่เพศเดียวที่มีความเจ้าชู้อยู่ในตัวเพศหญิงก็รุนแรงเช่นกัน  -- --a

“นี่เค้ามองมาทางนี้แล้ว ดูสิๆโบกมือด้วยนี่เค้าทักทายฉันหรอ โหเสน่ห์ของฉันใช่ย่อยเลยนะเนี่ย ^O^” พายทำเสียงกระริกกระรี้พรางโบกมือให้พิช

“ว่าไงแสตมป์จะกลับแล้วหรอ ^^” และเมื่อพิชเดินเข้ามาทักฉัน ก็ทำให้ยิ้มงามๆที่แปะบนใบหน้าอันขาวผ่องของยัยพายหุบลงในทันที  ฮ่าๆๆ เพื่อนฉันน่าแตก  (เดี๊ยะโดนตบ:พาย)  (เค้าขอโตด -^-: ฉัน)

“อ่อ อืมจะกลับแล้วแหละ เอ่อพิชทำไมวันนั้นที่บ้านแตมป์ถึงรีบกลับหรอ” ฉัน

“เออ .. ขอโทษนะพอดีว่าพิชมีธุระด่วนน่ะ  ต้องขอโทษจิงๆนะ”

“ไม่เป็นไรหรอ เราก็นึกว่าไอ้บ้าเอาแต่ใจของเราจะสร้างเรื่องสะอีก” ฉันพูดออกมาด้วยความเหนื่อยหน่าย

“ทราสน์ไม่ได้ทำอะไรหรอก”

“จริงๆด้วยรู้จักกันจริงๆด้วย พิชกับทราสน์น่ะ” 

“รู้จักสิรู้จักเป็นอย่างดีเลย” ทำไมนะ ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าในดวงตาอันสดใสของพิชแวบนึงมันกลายเป็นดวงตาที่เย็นชาอย่างเข้าใจยากอย่างนี้

จ้อก~ จ้อก   (เสียงท้องร้องนะ  -  - *)

“พายแกรักษามารยาทหน่อย -  -* ” ฉันแหล่ไปมองพายด้วยสายตาที่เอือม  หน้าสวยๆของมันเสียเซลล์ทันที ส่วนพิชก็ได้แต่ยิ้มเห่ยๆเลย

“- * - โธ่ก็ใครมันจะไปรู้ละว่ามันอยากร้องตอนไหน  ไม่เข้าใจกัยเยย หิวนะ ชิส์ ” พายสลัดดากเอ้ยตูดพร้องหน้าในมุม 25 องศา  จ๊ะๆๆน่าเอ็นดู๊น่าเอ็นดู

“งั้นวันนี้พิชขอเลี้ยงมื้อเย็นจะได้มั๊ย พายหิวพอดี  แล้วก็ไถ่โทษที่พิชเสียมารยาทที่บ้านแสตมป์ด้วย ^^” พิชส่งสายตาอ่อนโยนมาอย่างปฏิเสธไม่ได้

“จริงๆพิชก็ไม่ได้เสียมายาทหรอกนะ” ฉันตอบกลับเค้าไป

“แต่พิชก็อยากจะขอโทษนะ”

“ไปเหอะนะแตมป์นะ” พายกระพิบตาปริบๆเหมือนเด็กน้อยอ้อนผู้ใหญ่เมื่ออยากได้ขนม  ส่วนพิชก็ยิ้มรอคำตอบเฮ้อจะตอบว่าไงดีเนี่ยอยู่ที่บ้านก่อนมีงานสังสรรค์ของครอบครัวฉันกับทราสน์แต่ถ้าไปกับพิชก็ดีที่จะไม่ได้เจอไอ้ทราสน์แต่ถ้าไปกับพิชแล้วแม่จะว่ายังไงเนี่ยคงด่าเละแน่  ตอนนี้ยิ่งเห็นรอยยิ้มพิชนะยิ่งปฏิเสธอยากเข้าไปใหญ่เลย แงๆๆๆ คนสวยอยากตาย T^T

“เสียใจด้วยนะ แตมป์มันคงไปกับแกด้วยไม่ได้หรอกว่ะ” เสียงเรียบเฉยแต่แฝงไปด้วยความเย็นชา เสียงนี้ถึงกับทำให้ฉันต้องหันไปมอง

“ทราสน์” ฉันอุทานชื่อเค้าขึ้นมาเบา

“นี่แกลืมไปแล้วหรือไงว่ามีนัด” ทราสน์พูดพร้อมคว้าแขนฉันให้ตามเค้าไป แต่ฉันก็เอาขายันติดพื้นเกาะไว้อยู่ทำให้ทราสน์เกิดความลำบากในการลากฉัน  เค้าหันกลับมาด้วยสายตาเอาเรื่องก่อนที่จะเดินเข้ามาอุ้มฉันพาดบ่า

“โอ้ยแกฉันปล่อยฉันลงนะ  ปล่อยเดี๋ยวนี้ ปล่อยๆๆๆ”  ฉันโวยวายขึ้นทันทีเมื่อรู้สึกว่าร่างกายถูกยกสูงจากระดับพื้น ฉันทั้งทุบตีเค้าเต็มที่ทำทุกอย่างให้เค้าปล่อยฉันลงแต่ก็ไม่เป็นผล แล้วสิ่งที่ทำให้ฉันอายจนหลบแผ่นดินคือทราสน์ตบก้นฉันเหมือนเด็ก นักเรียนที่เดินอยู่แถวนั้นก็ต่างพากันมองมาบ้างก็หัวเราะบ้างก็อิจฉา นี่หล่อยนจะอิจฉาทำไมย่ะมาแลกหน้าที่นี้แทนฉันมะ!

สายตาของพายส่งมาด้วยความห็นใจปนสงสารแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้เพราะถ้าเมื่อทราสน์โมโหก็เหมือนซาตานดีๆนั้นเอง  ส่วนสายตาของพิชนั้นยากที่จะหาความหมายแต่ไม่ได้แสดงออกมาในด้านดีแน่

เสียงโวยวายของฉันดังมาตลอดทางจนโดนทราสน์โยนขึ้นรถ

“แกก็อยู่เฉยๆซะสิ ฉันรำคาญ เจ็บด้วย” เค้าพูดเรียบๆ  แต่ความรู้สึที่ถ่ายถอดออกมามันช่าง .. ทำให้ฉันต้องรีบหุบปากทันที

Tulip Talk~

“เป็นอะไร .. คิดถึงชายอื่นอยู่หรอ” เสียงเรียบๆของใครที่ทุกคนก็รู้ว่าใครดังขึ้น

“อืม .. จะคิดว่าอย่างนั้นก็ได้”ฉันก็ตอบกลับอย่างเรียบๆเช่นกัน  ตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนแสตนเชียร์รอนาริคเล่นบาส

อยู่ที่โรงเรียนของเค้า และที่ฉันตอบเค้าไปอย่างนั้นเพราะมันค่อนข้างจริงบ้างเพราะฉันกำลังนั่งพิจารณาเพื่อนในกลุ่มเค้าแต่ละคน  ตอนนี้บอดี้ของเขาทุกคนชุ่มไปด้วยเหงื่อค่อนข้างเซ็กซี่มาก เหอะๆ (นางเอกลามกO_o :milkcake) (มันก็ต้องมีบ้างแหละ -*- :ทิวลิป) (ยอมรับ OoO: milkcake) (บ้า . .พอเหอะ : ทิวลิป) (เออ.:milkcake )   ต่อๆๆ

การแข็งขันบาสแบบไม่จริงจังไปทางสนุกมากกว่าจบลงด้วยสมาชิกซึ่งน่าจะเป็นหัวหน้าของกลุ่มถ้าจำไม่ผิดนาริคเคยบอกว่าชื่อ ทราสน์ พึ่งเห็นหน้าชัดๆจริงๆก็วันนี้แหละ เค้าเป็นคนที่ดูดีมากน่าตาไม่ต้องผู้ถึง แม้แต่ทอมยังเหลียวหลังกลับตัวกลับใจเป็นผู้หญิงไม่แพ้นาริคเลยแต่ดูเหมือนวันนี้เค้าจะอารมณ์ไม่ดีนะ ตอนเล่นบาสเค้าไม่ค่อยจะมีสมาธิเลยขอรีบกลับทำให้กาแข่งบาสจบลง  ผิดจากเลโอและแซททริคมากสองคนนี่ร่าเริงกระปี้กระเป่าเต็มนี่ในการแย้งลูกบาส แต่อีกสองคนที่เหลือก็ไม่แพ้กันหรอกนะนาริคและคลิปเปอร์ถึงเค้าทั้งสองคนจะไม่ได้มีท่าทีที่ไฮเปอร์เหมือนสองคนนั้นแต่ด้วยความเงียบขรึมปนไปด้วยความเท่บาดใจก็ทำให้สาวละลายไปตรงหน้าได้ สาวๆโรงเรียนนี้พากันดูการเล่นบาสของกลุ่มหนุ่มสุดฮอตที่มาพร้องเสียงเชียร์และเสียงกรี๊ดไม่ขาดสาย แต่ฉันรู้สึกถึงสายตาของผู้ชายหลายคนที่มองมาทางฉันพรางยิ้มมาให้และสายตาพิฆาตของสาวๆหลายคนที่ฉันพอจะเดาออกว่าทำไม  ก็ตอนนี้ใครๆก็รู้ว่าฉันกับนาริคเป็นอะไรกันแต่อาจจะมีเพียงฉันคนเดียวล่ะมั้งที่สงสัยว่าเราเป็นอะไรกันแน่

“มันเป็นใคร” จากเสียงตอนแรกที่เสียงเรียบๆ ตอนนี้กลับขึ้นเสียงมาซะงั้น ทำให้สายตาทั้งคู่ของนักเรียนทุกคนที่อยู่แถวนี้จับจ้องมาแม้กระทั้งกลุ่มของนาริค

“ไม่เห็นต้องขึ้นเสียงเลย” ฉันพูดด้วยเสียงเบาและหวังว่าเค้าจะเบาตามแต่ก็ไม่เป็นผล

“ฉันถามว่ามันเป็นใคร” สายตาที่เค้าส่งมาแสดงความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

“เอ๋ .. คู่นี้ทะเลาะอะไรกันอยู่หยอ” เสียงทักเหมือนเด็กน้อยน่ารักสดใจแต่ทว่ากลับเป็นผู้ชายพูดขึ้น

“ไม่เกี๋ยวกับแก” นาริคตาขวางไปหาเลโอจนทำให้เลโอต้องกระโดดมาอยู่หลังฉันเหมือนเด็กน้อยโดนแกล้ง

“ทิวช่วยโอด้วยริคจะทำเค้าอ่า~” เสียงออดอ้อนเหมือนเด็กน้อยที่ออเซาะอยู่ไหล่ฉันยิ่งทำให้นาริคเดือดปุ๊ดๆ

“เลิกเล่นได้แล้วเลโอ  นายกำลังจะทำให้ฉันซวย” ฉันหันไปค้อนใส่เค้าทำให้เค้าอมลมเหมือนเด็กน้อยแล้วเชิดหน้าเดินหนีไปแต่ก็ไม่วายพูดทิ้งท้ายให้นาริคกลายเป็นฆาตกรได้

“ชิส์ไปเล่นกับคนมีเจ้าของก็อย่างนี้แหละ  ดูสิหึงเข้าไส้เลย ”  เลโอ

     เมื่อรถเครื่อนตัวออกจากโรงเรียนระหว่างทางออกฉันก็สังเหตุเห็นทราสน์กำลังอุ้มผู้หญิงคนนึงผาดบ่าอยู่ ส่วนฝ่ายหญิงท่าจะขัดขืนสุดฤทธิ์  นี่เขามีเรื่องอะไรรึป่าวเนี่ย

“ไม่ได้มีเรื่องใหญ่โตหรอก แตมป์เพื่อนสนิทไอ้ทราสน์น่ะ มันคงทะเลาะกันนิดหน่อย” นาริคหลังจากที่เงียบอยู่นานกับการทะเลาะกันเรื่องไร้สาระพูดขึ้นเหมือนกับรู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่

“ฉันยังไม่ได้ถามเลย” ฉันพูดติดหาเรื่องนิดหน่อย

“ก็เห็นมองตาทะหลนจนจะเลียกระจกอยู่แล้วเลยแค่จะบอกทรงเคราะห์ให้” พูดอะไรน่าเกียจจริง  ถึงมันจะเกือบจริงก็เหอะ

“แล้วเค้ามีเรื่องอะไรกันหรอ” ฉันไม่วายที่จะไทเกอร์กอ(ผู้ง่ายๆก็เสือกนั่นแหละ) พรางยื่นหน้าเพื่อนไปฟังอย่างอยากรู้คำตอบ

  จุ๊บ

“ทำอะไรเนี่ย” ฉันรีบเด้งตัวกลับตามสัญชาตญาณแล้วลูบแก้วตัวเองไปมา

“ก็เห็นยื่นหน้ามาก็นึกว่าอยากให้เค้าหอมแก้ม ^^” จากน่าทีเคร่งขรึมกลับมาสดใสอีกครั้ง

“นายนี่มันร้ายลึกจริงๆ” ฉันได้แต่ทำหน้ามุ่ย แต่นาริคกับฮัมเพลงเล่นอย่างสบายอารมณ์

 --------------------------------------

เด๋ยวนี้รู้สึกสมองจะเอนเอียงไปทางคู่ TK มากกว่าแฮะ

เดี๋ยวต้องให้ให้ PF ออกโรงหน่อย ตอนหน้าอัพพรุ้งนี้นะคะ

แล้วจะบอกว่าเป็นตอนที่สั้นมากเหมือนตอนพิเศษไม่กี่บรรทัด จบ! (แล้วจะอัพทำไมเนี่ย)