top-secret เรื่งของเราอย่าบอกเขาเลย

แก้วเดินออกมาจากคฤหาสน์หลังนั้นไกลมากพอแล้ว จู่ๆมีเสียงหนึ่งที่เธอคุ้นหูดังขึ้นมาแต่เธอจำไม่ได้ว่าเป็นเสียงของใคร
"นี่ๆเธอหยุดก่อนได้ไหมเนี้ย  จะรีบเดินไปไหนนักหนาว่ะ"
เสียงผู้ชายที่เดินบ่นตามหลังมา
"นี่ นายอีกแล้วงั้นหรอ  นายมาทำอะไรที่นี้เนี้ย"
แก้วหันไปก็นึกออกทันทีว่าเป็นใคร  จะเป็นใครไปได้ล่ะ ก็โทโมะที่เดียวนี้เธอมักจะเจอเขาบ่อย
"เออ ฉันเอง  เมื่อกี้ฉันเห็นเธอเดินออกมาจากบ้านหลังนั้นอ่ะ เธอเข้าไปทำไมอ่ะ รู้จักคนในนั้นหรอ"
เขาเดินเข้ามาใกล้ๆแก้วแล้วรัวคำถามใส่เธอ
"นายไม่จำเป็นต้องรู้หรอก  มันเป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน  นายไม่เกี่ยว"
แก้วบอกแล้วหันกลับและเดินออกไป
"เฮ้ย  นี่เธอใครสั่งให้เธอเดินหนีฉันห่ะ ฉันยังไม่รู้คำตอบเลยนะ"
โทโมะเดินเข้ามาเทียบกับแก้ว
"แล้วทำไมฉันต้องบอกนายด้วย  ฉันบอกแล้วไงว่ามันเป็นเรื่องของฉัน  ถ้าฉันไม่ได้รู้จักกับคนที่บ้านหลังนั้นแล้วเขาจะให้ฉันเข้าไปหรอ"
แก้วบอกออกมาเพราะรำคาญผู้ชายที่เดินอยู่ข้างๆนี้
"แต่ฉันรู้มาว่าบ้านหลังนั้นมันไม่ธรรมดานะ  เธอไม่กลัวหรอเป็นผู้หญิงเดินเข้าไปในบ้านที่มีแต่ผู้ชายร่างยักษ์ทั้งนั้นเลย"
โทโมะพูดออกมา
"มันเรื่องของฉันน่า  ฉันจะเป็นยังไง  แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายด้วยเนี้ย"
แก้วหยุดเดินแล้วพูดออกมา
"นยต้องการอะไรจากฉันกันแน่  ฉันไปทำอะไรให้นายหรือเปล่า นายถึงมาตามจองล้างจองผล้างฉันตลอดด้วยเนี้ย"
แก้วพูดออกมาเพราะเธอรู้สึกรำคาญเขาอย่างที่ปากเธอพูดออกไป
"เธอคิดว่าฉันเป็นตัวน่ารำคาญมากนักหรอห่ะ"
โทโมะพูดออกมา ตอนนี้หน้าของเขานิ่งนิ่งจนแก้วกลัว
"งั้นเธอบอกมาสิ ว่าในกระะเป๋าใบที่เธอสะพายอยู่อ่ะ ข้างในมันมีอะไร  แล้วฉันจะไปจากเธอ"
โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นๆไม่เหมือนแต่ก่อนจนแก้วกลัวเข้าไปใหญ่
"นี่ นี่ นายจะอยากรู้ไปทำไม  กระเป๋าของฉันก็มีของใช้ส่วนตัวของฉันสิ  มันจะมีอะไรไปได้ล่ะ"
แก้วพูดเสียงสั่น เพราะเธอเริ่มกังวลแล้วว่าชยที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอนี้เป็นใครกันแน่
"ฉันของดูหน่อยได้ไหม  "
โทโมะเดินเข้ามาใหล้แล้วจับกระเป๋าของแก้วขึ้นมาจนแก้วได้แต่ยืนหน้าซีด กลัว
"ฉันบอกแล้วไงว่ามันเป็นของส่วนตัวน่ะ นายดูไม่ได้หรอก"
แก้วพูดออกมา
"งั้นเธอมานี้ มากลับฉัน"
โทโมะจับมือแก้วแล้วเดินนำพาแก้วเดินไปตามทางอย่างเร็วจจนแก้วแทบลุกเพราะแรงดึงของเขา
"เข้าไป  "
โทดมะสั่งให้แก้วขึ้นรถที่เขาจอดเอาไว้
"ไม่ ฉันไม่ขึ้น นายจะไปไหน แล้วทำไมฉันต้องไปด้วย"
แก้วพูดไม่ยอมขึ้นรถไปกับเขา
"นี่เธออย่ามากเรื่องได้ไหมห่ะ  ฉันบอกให้เธอขึ้นก็รีบๆสิ ฉันไม่ใจเย็นเหมือนไอ้ป๊อปมันหรอกนะ"
โทโมะเริ่มเสียงดังใส่แก้ว
"เข้าไปได้แล้ว"
โทโมะพูดเสร็จก็ดันตัวของแก้วเข้าไปในรถได้โดยสำเร็จแล้วปิดประตูรถเสียงดังเพื่อให้เธอรู้ว่าถ้าคิดจะเปิดประตูรถออกมาเธอตายแน่  แก้วเลยได้แต่นั่งนิ่งอยูบนรถ
"นั่งนิ่ง  แล้วไม่ต้องแผลงฤถธฺ์อะไรทั้งนั้นเพราะฉันไม่ได้เอาเธอไม่ฆ่าหรอก"
โทดมะขึ้นมาบนรถแล้วออกรถทันทีด้วยความเร็ว