รักนายนั้นแหละที่รัก

หวายที่เดินกับบ้านตัวเองก็เห็นแสงไฟยังเปิดอยู่ก็ได้เปิดประตูเข้าไป//กลับมาแล้วค่ะ(พร้อมกับถอดรองเท้าวางไว้ที่ประตู)
แม่//กลับมาแล้วหรอลูกนี้หวายวันนี้แม่จะต้องไปต่างประเทศหลายเดือนแต่หนูไม่ต้องกลัวนะเพราะลูกป้าวาดเค้ามาอยู่ด้วย(ลูบหัวลูกสาวที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้)
หวาย/ค่ะแม่ว่าแต่พี่เค้าจะมาเมื่อไหร่ค่ะ(ถามด้วยความสงสัย)
แม่//เค้ามาแล้วกำลังอาบน้ำอยู่ข้างบนนะ(พร้อมกับตะโกนเรียก)โทลงมาหาน้าหน่อย
โทโมะ(วิ่งลงมาจากข้างบน)//คับคุณน้า(ต่างคนต่างตกใจ)วะ หวาย
หวาย//พะ พี่โมะ มาอยู่บ้านหวายได้ไง
แม่//แม้รู้จักกันแล้วหรองั้นดีเลยมากินข้าวกันมา(จูงมือทั้ง2คนตรงไปที่โต๊ะกินข้าว)
หวาย//หนูปวดหัวขอตัวก่อนนะค่ะแม่(เดินขึ้นห้องไป)ทำไมๆโลกมันช่างกลมก็ไม่รู้(ล้มตัวนอนลงบนเตียง)
ก๊อก ก๊อก(เสียงเคาะประตู)
โทโมะ(เปิดเข้ามา)น้าให้พี่เอายาขึ้นมาให้หวายไม่สบายหรอจับ(หน้าผากหวายด้วยควมเป็นห่วง)
หวาย(ลุกขึ้นมา)ทำไมพี่ไม่บอกหวายว่าพี่เป็นลูกป้าของหวายทำไม(เขย่าตัวโทโมะพร้อมกับร้องไห้ออกมา)
โทโมะ//พี่ขอโทษนะ(กอดหวายอย่างรูสึกผิด)แต่ตอนนี้หวายกินยาก่อนนะมีไรก็เคาะห้องเรียกพี่ได้ตลอดพี่อยู่ข้างห้องหวายนี้แหละ(เดินออกไป)
เช้าวันรุ่งขึ้น
หวาย(แต่งตัวไปโรงเรียนพร้อมกับเดินลงไปข้างล่าง)แม่ หวายไปเรียนก่อนนะ(เดินไปที่ประตูเห็นกระดาษโน๊ตแปะอยู่)แม่ไปต่างประเทศแล้วอยู่กับพี่เค้าก็อย่าดื้อล่ะ//โหแม่ไปก็ไม่บอกกันเลยนะ(เปิดประตูออกไป)
โทโมะ(ที่ยืนรดน้ำต้นไม้เห็นหวายเดินออกมาก็ยิ้มให)จะไปโรงเรียนแล้วหรอให้พี่ไปส่งไหม
หวาย(ส่ายหน้า)ไม่ต้องหรอพี่โมะถ้าแฟนหวายเห็นเดียวพี่โมะจะเจ็บตัวซะเปล่าๆหวายไปก่อนนะ(วิ่งออกไป)
ที่โรงเรียน
เคนตะ(ที่ยืนรออยู่ที่หน้าตึกเรียนเห็นหวายเดินเข้ามาก็ได้เดินเข้าไปหา)เมื่อคืนกลับไปก่อนทำไม
หวาย(เงยหน้าขึ้นมา)แม่โทรตาม(ยิ้มให้)
ฟอด(เคนตะหอมแก้มหวายทันที)ชื่นใจจัง ไปเรียนกัน(จูงมือหวายเดินเข้าห้องเรียน)
ขนมจีน//ฉันจะกินอันนี้(เถียงกับจองเบที่ยื่นแซนวิสนมให้)
จองเบ//กินให้หมดนี้แหละ
หวาย//ทเลาะอะไรกัน2คน(เข้ามานั่งข้างๆ)
จองเบ//เปล่าๆ
เคนตะ//วันนี้ก็สอบวันสุดท้ายแล้วฉันจะได้เที่ยวกับแฟนฉันสักที(โอบไหล่หวายต่อหน้าเพื่อน)
หวาย//ทะลึ่ง(หันมาทำหน้าดุใส่)
ขนมจีน//อาจารย์มาแล้ว
ครูโฟร์//นักเรียนทุกคนวันนี้เรามีสอบแค่4วิชานะค่ะแล้วตอนบ่ายก็กลับบ้านได้เลย(พร้อมกับเดินแจกใบข้อสอบให้กับนักเรียน)
หวาย(ยิ้มออกมา)ดีนะที่ฉันมีติวเตอร์ที่ดี
พักกลางวันหลังจากทำข้อสอบเสร็จ
ขนมจีน//ราดหน้าร้านนี้อร่อยเนอะหวาย(หันมาหวายที่นั่งตักข้าวมันไก่กิน)
หวาย(มองนาฬิกา)ตายแล้ว(ตกใจออกมา)
เคนตะ//เป็นไรหวายทำไมต้องตกใจขนาดนั้น(มองหวายที่ลุกขึ้นมา)
หวาย//ฉันไปก่อนนะแล้วตอนเย็นจะไปไหนค่อยว่ากันอีกที
เคนตะ//งั้นเคนไปส่ง(ลุกมาเหมือนกัน)
หวาย//ไม่ต้อง(แล้ววิ่งออกไป)
เคนตะ(ได้แต่สงสัยแต่ก็แอบตามไปห่างๆอย่างระแวง)นัดใครไว้แน่
ที่บ้าน
หวาย//พี่โมะอยู่ไหม(เปิดประตูเข้ามา)
โทโมะ(เดินออกมาจากในครัว)อยู่คร้าบ หวายสอบเสร็จแล้วหรอ
หวาย(พยักหน้า)อะอื้ม (นั่งลงข้างๆโทโมะ)พี่โมะดีอย่างนะการที่เราลิกกันมันทำให้หวายกล้าพูดกับพี่มากขึ้นได้รู้จักพี่มากขึ้นกว่าเดิมขอบคุณพี่โมะที่สอนหวายเรื่องข้อสอบหวายทำได้หมดเลย(ยิ้มพร้อมกับยื่นกล่องของขวัญกล่องเล็กให้)
โทโมะ(ขยี้หัวหวายด้วยความเอ็นดู)ใช่ หวายไปทำงานที่ร้านพี่ไหม พี่จ้าง(ระหว่างที่พูดกันหารู้ไม่ว่ามีสายตาคู่หนึ่งมองมาอย่างไมเป็นมิตรเอาซะเลย)และขอบใจนะเรื่องของขวัญพี่จะเก็บไว้เป็นอย่างดี
เคนตะที่ยื่นมองอยู่ที่ประคูบ้านหวายก็ต้องหงุดหงิดหนักกว่าเดิมที่เห็นหวายนั่งหัวเราะต่อกระซิกกับแฟนเก่าอยู่ ด้วยความโมโหเคนตะตรงเข้าไปในบ้านหวายพร้อมกับกระชากหวายทันที
“อุ้ยยยย” หวายร้องอย่างตกใจเมื่อจู่ๆก็โดนกระชากอย่างแรง แต่พอหันไปจึงรุ้ว่าใครที่ทำรุนแรงกับเธอแบบนี้
“ขอตัวยัยนี่แปลบ!! ฉันมีเรื่องต้องสะสาง” ยังไม่ทันทีโทโมะจะพูดอะไรเคนตะก็ดึงหวายให้ลุกมาตามแรงกระชาก แล้วพาไปที่ลับตาคน
“ทำไม!!! มีผัวคนเดียวไม่พอใช่ไหมหรือว่าไอ้ที่ฉันนอนกับเธอเมื่อคืนมันยังน้อยไป ถึงได้โล่หาไอแฟนเก่าของเธออีก” เคนตะพูดด้วยความโมโห เป็นใครก็ต้องรู้สึกแบบเขาแหละ เมื่อเห็นเมียตัวเองมาคุยกับผู้ชายแถมยังยิ้มให้กันอีก ถึงผู้ชายคนนั้นจะเป็นแฟนเก่าที่เลิกกันไปแล้วก็เถอะ
“ต่ำ เคนคิดแบบนี้ได้ยังไง ทั้งๆที่พี่โมะก็ไม่ได้เป็นอะไรกับหวายแล้วและอีกอย่างพี่โมะก็เป็นลูกชายของเพื่อนแม่หวายอย่าคิดว่าใครเขาจะเหมือนเคนหมดสิ” หวายตอกเคนกลับ เขาจะดูถูกเธอไปถึงไหน แค่นี้เธอก็รู้สึกว่าตัวเองไรค่าพอแล้ว
“ปากดีนักนะ คืนนี้ละฉันจะทำให้เธอไม่มีแรงแม่แต่จะขยับปาก”เคนตะกระชากหวายเข้าหาตัวอย่างแรง เมื่อพูดจบก็ผลักหวายล้มลงแล้วก็เดินจากไป”