รักนายนั้นแหละที่รัก

ในห้องของเคนตะ(พอดีบ้านเคนตะอยู่ใกล้กับบ้านหวายห่างกันแค่2หลัง)

หวาย(สะบัดมืออกมาจากมือเคนตะ)ปล่อยหวายเจ็บ(มองหน้าอย่างไม่พอใจ)

เคนตะ//แล้วหวายไปกอดกับมันทำออ เหลือว่าหวายจะเลิกกับเคน(หันมาอย่างเอาเรื่อง)

หวาย(ส่ายหน้าอย่างระอาในความหึงหวงของเคนตะ)ไปกันใหญ่แล้วเคนใช่หวายยอมรับว่าหวายกับโมะรู้จักกันพอใจยัง(เดินออกไป)

เคนตะ(ก็ได้คว้าข้อมือหวายไว้ทำให้กระเป๋าตังส์ในกระเป๋าหวายตกลงมา)นี้มันอะไรในบอกว่าไม่มีอะไรกันไงแล้วรูปพวกนี้มันคืออะไร(เก็บรูปที่หล่นลงมาชูให้หวายดู)

หวาย(กระชากรูปมาเก็บไว้ที่เดิม)อย่าแตะมันนะ

เคนตะ//ทำไมรักมันมากนักหรือไง(ตะคอกใส่หวายอย่างโมโห)

หวาย(เงียบแล้วน้ำตาไหลออกมา)นี้เคนยังไม่รู้หรือไงว่าหวายรักใครกันแน่

เคนตะ//หวาย พูดจบเคนตะประกบปากบางที่ตอนนี้เผยอค้างด้วยความตกใจ

จึงทำให้เขาสอดลิ้นเข้าไปหยอกเอินกับลิ้นสาวด้วยความง่ายดาย ยิ่งลิ้นเล็กตอบสนองด้วยการดูดดึงลิ้นใหญ่อย่างไม่ประสีประสาทำให้เคนตะครางด้วมพอใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเริ่มตอบรับเขา เคนตะจึงค่อยๆใช้มือบีบเค้นหน้าออกสาว วนนิ้วอยู่กับยอดอกสวย จนร่างบางต้องแอ่นหนาอกเข้าหาด้วยความเสียวซ่าน มืออีกข้างหนึ่งของเคนตะค่อยๆลูบไล้ช่วงขาด้านในของหวาย จนมาเจอกลีบกุหลาบ ที่ว่ามันหอมหวนขนาดไหน เคนตะค่อยๆซอกซอนนิ้วเข้าไปด้านในเผื่อสร้างความคุณเคยให้แก่ร่างบาง ขยับนิ้วโยกไปมา ด้านในจนรู้สึกถึงความชุ่มชื่นภายในกลีบกุหลาบบาง

“อ๊ะ.....อาส์ คะ เคน” หวายร้องด้วยความเสียวซ่าน ช่องทางน้อยตอดรัดนิ้วแกร่งอย่างห้ามไม่ได้  มือสองข้างจิกลงบนไหล่ของเคนตะเพื่อขับไล่ความเสียวซ่านที่มันมีมากจนเธอรับไม่ไหว

“เป็นอะไรไปหวาย  เจ็บหรอ” เคนตะถามหวายพลางขยับนิ้วรัวเร็ว และลึกเข้าไปอีก จนร่างบางกระตุกแอ่นกายสาวรับนิ้วเรียวอย่างลืมอาย

“เคนตะ หวายเจ็บค่อยๆนะ”

“ทนหน่อยสิ อีกเดี๋ยวมันก็ไม่เจ็บแล้ว” เคนตะพูดปลอบหวาย ก่อนจะดันเจ้าเคนตะน้อยไปจนสุดทางรัก แล้วรีบประกบปากบางเพื่อกลั้นเสียงร้องของหวายทันที   มือหน้าบีบเค้นหน้าอกสาวเพื่อให้หวายผ่อนคลาย เมื่อเห็นว่าเธอผ่อนคลายแล้วจึงค่อยๆขยับส่วนล่างเล็กน้อย 

“อื้มมม เคน” หวายผวาตามทันทีเมื่อเคนตะ ค่อยๆถอยห่างออกจากทางรัก

“ใจเย็น หวายเคนไม่ไปไหนหรอก หึหึ” ว่าแล้วเคนตะก็กลับเข้ามาใหม่ ก่อนจะค่อยๆกระแทกกระทันอย่างช้าๆ สลับกับเร็วระรัวตามแรงอารมส์ แรงตอดรัดจากภายในทำให้เขาแทบคลั่ง

“อ่าส์ ท่านี้ลึกชะมัด อื้อออออออออออ” เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่น ยิ่งเคนตะเร่งระรัวมากเท่าไหร่ เสียงก็ยิ่งถี่ขึ้นเท่านั้น

“อื้ออออ เคน หวายไม่ไหวแล้ว” หวายพูดจบก็ไปถึงสวรรค์ทันที ก่อนจะหอบหายใจแรงๆ ตามแรงอารมณ์

“ไม่รอเคนเลยนะหวายแบบนี้ต้องลงโทษ” ว่าแล้วเคนก็จับหวายยิ่งกระแทกลงบนกายสาวอย่างรุนแรงและถี่กระชั้น ก่อนจะปล่อยธารรักใส่กายสาว จนหมดไส้หมดพุง แล้วซบหน้าลงกับแผ่นหลังบอบบางด้วยความเหนื่อยหอบแล้วเผลอหลับไปด้วยกันทั้งคู่

ตกดึกหวายที่เริ่มรู้สึกตัวก็ได้ลุกจากเตียงเธอค่อยๆลุกมาใส่เสื้อผ้าที่กองกับพื้นด้วยอาการปวดท้องเพราะผ่านศึกมาหนักอย่างยากลำบากแล้วก็เปิดประตูพร้อมกับเดินออกไปจากห้อง