อยากแก้แค้น...แต่ดันเจอรัก

ตอนที่ 31 พี่จะอยู่ในใจแก้วตลอดไป “แก้วอยากให้พี่รู้ไว้ ว่าพี่อยู่ในใจแก้วเสมอนะพี่โทโมพ”แก้วพูดออกมาพร้อมกับจับมือโทโมะไว้ และแล้วเรื่องที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นมา “พี่โทโมะ พี่โทโมะกระดิกนิ้วแล้ว”แก้วพูดพร้อมกับค่อยๆปาดน้ำตา “ไหนแก้ว ?”ฟางถาม “กระดิกนิ้วแล้วจริงๆด้วย เฟย์ไปตามหมอมา”ฟางพูด สักพักโทโมะก็ถูกส่งไปยังห้องไอซียูอีกครั้ง ผ่านไปนานพอสมควรคุณหมอก็ออกมา “พี่โทโมะล่ะค่ะ ?”แก้วถาม “ไม่น่าเชื่อนะครับ ทั้งๆที่หัวใจหยุดเต่นไปแล้วกลับเต้นขึ้นมาไดม่อย่างกับปาฏิหาริย์ คุณวิศวพ้นขีดอันตรายแล้วนะครับ”หมอพูด “จริงหรอ ? ขอบคุณค่ะหมอ”แก้วพูด “ครับ หมอขอตัวนะครับ”หมอพูดแล้วเดินไป ที่ห้องพักของโทโมะ “แก้ว แกไม่หิวหรอ ?”ฟางถาม “ไม่อ่ะ”แก้วตอบพร้อมกับจับมือโทโมะไว้แน่น “แกไม่หิวแต่แกไม่คิดบ้างหรอ ? ว่าตัวเล็กที่อยู่ในห้องจะหิวน่ะ”ฟางพูด “ลืมไปเลย กินสักหน่อยก็ได้”แก้วพูด เมื่อแก้วทานอาหารเสร็จ “แหมๆ กินเสรฺจก็ไปนั่งเฝ้าต่อเลยนะ”เฟย์แซว “ก็คนมันเป็นห่วงนิ”แก้วตอบ “เฟย์ พี่ซื้อของมาฝาก”จงเบพูด “อะไรเนี้ย ? ลูกชุบหรอ ? น่ากินจัง”เฟย์พูด “พี่เห็นมันขายอยู่ที่หน้าโรงพยาบาลเห็นว่ามันน่ากินดีเลยซื้อมาฝาก เค้าเรียกว่าลูกชุบหรอ ?”จงเบถาม “อื้มเขาเรียกว่าลูกชุบ พี่ไม่เคยกินหรอ ?”เฟย์ถาม “ไม่เคยอ่ะ”จงเบบอก “งั้นก็ลองกินดูดิ”เฟย์พูดพร้อมกับยื่นลูกชุบไปที่ปากจงเบ “อร่อยมั้ย ?”เฟย์ถามทันทีที่ป้อนเสร็จ “อร่อยสิ รู้งี้ซื้อมาเยอะก็ดี”จงเบพูด “หวานกันจริงๆนะ”แก้วแซว “นิดนึงน่า”เฟย์ตอบพร้อมกับหัวเราะออกมาเล็กน้อย “แก้ววันนี้ฉันกับเฟย์กลับบ้านก่อนนะ พอดีว่าที่บ้านมีธุระด่วนน่ะ”ฟางพูดแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าที่โซฟา “อื้มม กลับบ้านดีดีนะ”แก้วพร้อมกับโบกมือลาเพื่อนทั้งสอง ผ่านไป 1 อาทิตย์ โทโมะได้ถูกย้ายตัวจากโรงพยาบาลเชียงใหม่มาที่โรงพยาบาลในกรุงเทพแล้ว “แก้ว แกไม่ไปฝากครรภ์หรอ ?”เฟย์ถาม “จริงด้วย ลืมไปเลย งั้นเดี๋ยวไปฝากครรภ์ก่อนนะ เดี๋ยวมา”แก้วพูดพร้อมกับทำท่าจะวิ่ง “อย่าวิ่งครับคุณแก้ว มันอันตราย”จงเบร้องห้ามไว้ก่อน “แก้วลืมไปน่ะค่ะ ขอโทษที”แก้วพูดแล้วเดินไป สักพักแก้วก็เข้ามา “เรียบร้อยแล้วหรอ ?”ฟางถาม “”อืม เรียบร้อยแล้ว แล้ววันนี้พี่ป็อปปี้ไม่มาหรอ ?”แก้วถามฟางเพราะปกติเวลาเห็นฟางที่ไหนก็ต้องเห็นป็อปปี้ทุกครั้ง “ไปซื้อผลไม้ข้างล่างน่ะ นั้นไงมาพอดี”ฟางพูดเมื่อเห็นว่าป็อปปี้เดินมาพร้อมกับผลไม้ “นี้ของน้องแก้วนะ พี่เห็นว่ามันน่าทานเลยซื้อมาฝาก”ป็อปปี้พูดแล้วยื่นถุงมะม่วงไปให้แก้ว “ขอบคุณค่ะ วันหลังไม่ต้องก็ได้ค่ะ แก้วเกรงใจ”แก้วพูดพร้อมกับรับถุงผลไม้มา “ไม่เป็นไรหรอก  พี่เห็นว่าเราน่ะดูแลแต่โทโมะ ไม่ดูแลตัวเองบ้างเลย เลยซื้อมาฝากน่ะ”ป็อปปี้พูดแล้วเดินไปนั่งข้างฟาง “เมื่อไหร่พี่โทโมะจะฟื้นนะพี่ป็อป ฟางสงสารแก้ว”ฟางพูด พร้อมกับมองแก้วที่กำลังเช็ดตัวให้โทโมะอยู่ ตกเย็นเพื่อนพากันกลับบ้านไปหมดแล้ว เหลือเพียงแค่แก้วที่ดูแลโทโมะ เป็นประจำทุกวัน “ลูกจ๋า เมื่อไหร่พอเราจะตื่นกันนะ ?”แก้วพูดพร้อมกับลูบท้องตัวเองไป ‘ไม่มีเธอก็ไม่อยากหายใจ...’ริงโทนโทรศัพท์แก้ว “ว่าไงเจ๊ ?” (พี่มีเรื่องด่วนจะบอกแก้วน่ะ)กิ่งตอบ “ว่า ?”แก้วถาม (แก้วกลับมาดูแลบ้านก่อนได้มั้ย ? พอดีว่าพี่กับม๊าต้องไปต่างจังหวัดน่ะ) (พี่รู้ว่าแก้ว กำลังเฝ้าโทโมะอยู่แต่แค่ 2 วันเองแก้ว ได้มั้ย ?)กิ่งถาม “ก็ได้ แค่ 2 วันเอง”แก้วตอบ (ขอบใจมากนะ)กิ่งพูดแล้ววางสายไป เช้าวันต่อมา “ฉันฝากพวกแกดูพี่เขาด้วยนะ ฉันไม่อยู่สัก 2 วัน”แก้วพูด “แกไปไหน ?” “ไปดูแลบ้านน่ะ พอดีว่าเจ๊กับม๊าจะไปต่างจังหวัด”แก้วตอบ “อ๋ออ โอเคๆ เดี๋ยวฉันจะดูแลให้นะ” “ขอบใจมากนะฟาง ฝากด้วยนะค่ะพี่ป็อป”แก้วพูดแล้วเดินไป ผ่านไปสักพักแก้วก็มาอยู่ที่บ้าน “ขอบใจแกมาก พี่ไปนะ”กิ่งพูดแล้วเดินออกจากบ้านไป วันต่อมา ติ๊งหน่องๆ “จะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ”แก้วพูดพร้อมกับค่อยๆเดินมาที่ประตูบ้าน “อ้าว ? ฟางหรอ ? มีอะไร ? แล้วทำไมทำหน้าอย่างกะใครตายงั้นแหละ”แก้วถาม “แก้ว แกทำใจดีดีไว้นะ”ฟางพูด “ทำไม ?”แก้วถาม “พี่โทโมะเขา...” “พี่โทโมะ ? พี่โทโมะทำไมฟาง ?”แก้วถาม “เขาไปสบายแล้ว เขาไปสบายแบบจริงๆแล้ว”ฟางพูดทั้งน้ำตา Next Chapter :“พี่โทโมะ...ฮือๆๆๆ พี่โทโมะ...”แก้วร้องไห้ออกมาทันทีที่การบันทึกวิดีโอจบลง “แก้วก็รักพี่ ถึงแม้เราจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่แก้วสัญญาว่าแก้วจะไม่มีใครอีก นอกจากพี่ พี่คนเดียวเท่านั้น ที่จะเป็นเจ้าของหัวใจแก้ว””แก้วพูดทั้งน้ำตา