อยากแก้แค้น...แต่ดันเจอรัก

ตอนที่ 31 พี่จะอยู่ในใจแก้วตลอดไป
“แก้วอยากให้พี่รู้ไว้ ว่าพี่อยู่ในใจแก้วเสมอนะพี่โทโมพ”แก้วพูดออกมาพร้อมกับจับมือโทโมะไว้
และแล้วเรื่องที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นมา
“พี่โทโมะ พี่โทโมะกระดิกนิ้วแล้ว”แก้วพูดพร้อมกับค่อยๆปาดน้ำตา
“ไหนแก้ว ?”ฟางถาม
“กระดิกนิ้วแล้วจริงๆด้วย เฟย์ไปตามหมอมา”ฟางพูด

สักพักโทโมะก็ถูกส่งไปยังห้องไอซียูอีกครั้ง
ผ่านไปนานพอสมควรคุณหมอก็ออกมา
“พี่โทโมะล่ะค่ะ ?”แก้วถาม
“ไม่น่าเชื่อนะครับ ทั้งๆที่หัวใจหยุดเต่นไปแล้วกลับเต้นขึ้นมาไดม่อย่างกับปาฏิหาริย์
คุณวิศวพ้นขีดอันตรายแล้วนะครับ”หมอพูด
“จริงหรอ ? ขอบคุณค่ะหมอ”แก้วพูด
“ครับ หมอขอตัวนะครับ”หมอพูดแล้วเดินไป

ที่ห้องพักของโทโมะ
“แก้ว แกไม่หิวหรอ ?”ฟางถาม
“ไม่อ่ะ”แก้วตอบพร้อมกับจับมือโทโมะไว้แน่น
“แกไม่หิวแต่แกไม่คิดบ้างหรอ ? ว่าตัวเล็กที่อยู่ในห้องจะหิวน่ะ”ฟางพูด
“ลืมไปเลย กินสักหน่อยก็ได้”แก้วพูด
เมื่อแก้วทานอาหารเสร็จ
“แหมๆ กินเสรฺจก็ไปนั่งเฝ้าต่อเลยนะ”เฟย์แซว
“ก็คนมันเป็นห่วงนิ”แก้วตอบ
“เฟย์ พี่ซื้อของมาฝาก”จงเบพูด
“อะไรเนี้ย ? ลูกชุบหรอ ? น่ากินจัง”เฟย์พูด
“พี่เห็นมันขายอยู่ที่หน้าโรงพยาบาลเห็นว่ามันน่ากินดีเลยซื้อมาฝาก
เค้าเรียกว่าลูกชุบหรอ ?”จงเบถาม
“อื้มเขาเรียกว่าลูกชุบ พี่ไม่เคยกินหรอ ?”เฟย์ถาม
“ไม่เคยอ่ะ”จงเบบอก
“งั้นก็ลองกินดูดิ”เฟย์พูดพร้อมกับยื่นลูกชุบไปที่ปากจงเบ
“อร่อยมั้ย ?”เฟย์ถามทันทีที่ป้อนเสร็จ
“อร่อยสิ รู้งี้ซื้อมาเยอะก็ดี”จงเบพูด
“หวานกันจริงๆนะ”แก้วแซว
“นิดนึงน่า”เฟย์ตอบพร้อมกับหัวเราะออกมาเล็กน้อย
“แก้ววันนี้ฉันกับเฟย์กลับบ้านก่อนนะ พอดีว่าที่บ้านมีธุระด่วนน่ะ”ฟางพูดแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าที่โซฟา
“อื้มม กลับบ้านดีดีนะ”แก้วพร้อมกับโบกมือลาเพื่อนทั้งสอง

ผ่านไป 1 อาทิตย์
โทโมะได้ถูกย้ายตัวจากโรงพยาบาลเชียงใหม่มาที่โรงพยาบาลในกรุงเทพแล้ว
“แก้ว แกไม่ไปฝากครรภ์หรอ ?”เฟย์ถาม
“จริงด้วย ลืมไปเลย งั้นเดี๋ยวไปฝากครรภ์ก่อนนะ เดี๋ยวมา”แก้วพูดพร้อมกับทำท่าจะวิ่ง
“อย่าวิ่งครับคุณแก้ว มันอันตราย”จงเบร้องห้ามไว้ก่อน
“แก้วลืมไปน่ะค่ะ ขอโทษที”แก้วพูดแล้วเดินไป

สักพักแก้วก็เข้ามา
“เรียบร้อยแล้วหรอ ?”ฟางถาม
“”อืม เรียบร้อยแล้ว แล้ววันนี้พี่ป็อปปี้ไม่มาหรอ ?”แก้วถามฟางเพราะปกติเวลาเห็นฟางที่ไหนก็ต้องเห็นป็อปปี้ทุกครั้ง
“ไปซื้อผลไม้ข้างล่างน่ะ นั้นไงมาพอดี”ฟางพูดเมื่อเห็นว่าป็อปปี้เดินมาพร้อมกับผลไม้
“นี้ของน้องแก้วนะ พี่เห็นว่ามันน่าทานเลยซื้อมาฝาก”ป็อปปี้พูดแล้วยื่นถุงมะม่วงไปให้แก้ว
“ขอบคุณค่ะ วันหลังไม่ต้องก็ได้ค่ะ แก้วเกรงใจ”แก้วพูดพร้อมกับรับถุงผลไม้มา

“ไม่เป็นไรหรอก  พี่เห็นว่าเราน่ะดูแลแต่โทโมะ ไม่ดูแลตัวเองบ้างเลย
เลยซื้อมาฝากน่ะ”ป็อปปี้พูดแล้วเดินไปนั่งข้างฟาง

“เมื่อไหร่พี่โทโมะจะฟื้นนะพี่ป็อป ฟางสงสารแก้ว”ฟางพูด
พร้อมกับมองแก้วที่กำลังเช็ดตัวให้โทโมะอยู่
ตกเย็นเพื่อนพากันกลับบ้านไปหมดแล้ว เหลือเพียงแค่แก้วที่ดูแลโทโมะ
เป็นประจำทุกวัน
“ลูกจ๋า เมื่อไหร่พอเราจะตื่นกันนะ ?”แก้วพูดพร้อมกับลูบท้องตัวเองไป

‘ไม่มีเธอก็ไม่อยากหายใจ...’ริงโทนโทรศัพท์แก้ว
“ว่าไงเจ๊ ?”
(พี่มีเรื่องด่วนจะบอกแก้วน่ะ)กิ่งตอบ
“ว่า ?”แก้วถาม
(แก้วกลับมาดูแลบ้านก่อนได้มั้ย ? พอดีว่าพี่กับม๊าต้องไปต่างจังหวัดน่ะ)
(พี่รู้ว่าแก้ว กำลังเฝ้าโทโมะอยู่แต่แค่ 2 วันเองแก้ว ได้มั้ย ?)กิ่งถาม
“ก็ได้ แค่ 2 วันเอง”แก้วตอบ
(ขอบใจมากนะ)กิ่งพูดแล้ววางสายไป

เช้าวันต่อมา
“ฉันฝากพวกแกดูพี่เขาด้วยนะ ฉันไม่อยู่สัก 2 วัน”แก้วพูด
“แกไปไหน ?”
“ไปดูแลบ้านน่ะ พอดีว่าเจ๊กับม๊าจะไปต่างจังหวัด”แก้วตอบ
“อ๋ออ โอเคๆ เดี๋ยวฉันจะดูแลให้นะ”
“ขอบใจมากนะฟาง ฝากด้วยนะค่ะพี่ป็อป”แก้วพูดแล้วเดินไป

ผ่านไปสักพักแก้วก็มาอยู่ที่บ้าน
“ขอบใจแกมาก พี่ไปนะ”กิ่งพูดแล้วเดินออกจากบ้านไป
วันต่อมา

ติ๊งหน่องๆ
“จะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ”แก้วพูดพร้อมกับค่อยๆเดินมาที่ประตูบ้าน
“อ้าว ? ฟางหรอ ? มีอะไร ?
แล้วทำไมทำหน้าอย่างกะใครตายงั้นแหละ”แก้วถาม
“แก้ว แกทำใจดีดีไว้นะ”ฟางพูด
“ทำไม ?”แก้วถาม
“พี่โทโมะเขา...”
“พี่โทโมะ ? พี่โทโมะทำไมฟาง ?”แก้วถาม
“เขาไปสบายแล้ว เขาไปสบายแบบจริงๆแล้ว”ฟางพูดทั้งน้ำตา

Next Chapter :
“พี่โทโมะ...ฮือๆๆๆ พี่โทโมะ...”แก้วร้องไห้ออกมาทันทีที่การบันทึกวิดีโอจบลง
“แก้วก็รักพี่ ถึงแม้เราจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่แก้วสัญญาว่าแก้วจะไม่มีใครอีก
นอกจากพี่ พี่คนเดียวเท่านั้น ที่จะเป็นเจ้าของหัวใจแก้ว””แก้วพูดทั้งน้ำตา