อยากแก้แค้น...แต่ดันเจอรัก

ตอนที่ 13 ให้อภัยฉันได้มั้ย ? “ไม่สายไปหรอกแก้ว” “ฟาง”แก้วเรียก “แก้วเองก็รักพี่เขาอยู่ แก้วไม่รู้หรอกว่าช่วงเวลาก่อนหน้านี้มันเกิดอะไรขึ้นบ้าง ? ฟางอยากให้แก้วรู้ไว้ว่าพี่เขาพร้อมที่จะดูแลแก้วแล้ว ให้โอกาสพี่เขาหน่อยไม่ได้หรอ ?”ฟางถาม “ไม่ได้หรอกฟาง คนแบบนั้นสมควรได้รับการชดใช้”แก้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “แต่...” “ไม่ต้องแล้วฟาง พี่ทำกับแก้วเขาไว้เยอะมันสมควรแล้วที่ต้องโดนแบบนี้”โทโมะพูด ‘ไม่มีเธอก็ไม่อยากหายใจ...’ “แปปนะ”โทโมะพูดแล้วเดินไปที่ระเบียงเพื่อคุยโทรศัพท์ “แก้ว แกให้อภัยพี่เขาเหอะ”เฟย์พูด “ฮ่าๆๆ”แก้วขำ “แกขำอะไร ?”ฟางถาม “พวกแกคิดว่าฉันโกรธพี่เขาจริงๆหรอ ?”แก้วถาม “ก็ใช่น่ะ...นี้หรือว่าแก ?”ฟางถาม “อ่าหะ”แก้วตอบ “acting โอเว่อร์นะแก”เฟย์พูด “นิดนึง”แก้วตอบ “ทำไปทำไมเนี้ย ?”เฟย์ถาม “ก็แค่อยากรู้ว่าพี่เขารักฉันจริงมั้ย ? เพราะแค่ฉันเห็นหน้าพี่เขาฉันก็อภัยให้ไปแล้ว”แก้วพูด “แล้วไอ้เหตุการณ์ก่อนหน้านี้มันคืออะไร ? ฉันพึ่งบอกเรื่องราวแกไปไม่ใช่หรอ ? แล้วฉันก็ออกมาซื้อของกิน”แก้วถาม “ก็แกน่ะ...” “เอ่ออ...ไม่มีอะไรหรอกแก้ว เดี๋ยวฉันไปคุยกับเฟย์ก่อนนะ”ฟางพูดแล้วดึงเฟย์ไป “ทำไมอ่ะพี่ฟาง ?”เฟย์ถาม “ก็เฟย์อยากให้แก้วเสียใจหรือไง ที่รู้ว่าตัวเองแท้งน่ะ”ฟางถาม “ก็ไม่อ่ะ อ๋อออ...เข้าใจแล้วๆ ไม่พูดแล้วๆ”เฟย์พูด ทางด้านโทโมะ “ว่าไงสิงห์”โทโมะถาม (คือว่าตอนนี้ที่บริษัทของเรา มีลูกค้ารายใหญ่เขามาดูงานที่บริษัทน่ะครับ)สิงห์พูด “แล้ว ?”โทโมะถามต่อ (ลูกค้ารายนี้ก็คือคนของเสี่ยเม้งน่ะครับ)สิงห์ตอบ “เสี่ยเม้ง คนที่ฆ่าพ่อฉันน่ะหรอ ?”โทโมะถาม (ครับ คุณภัทร(อาของโทโมะ)เขาอาสารับหน้าแทน)สิงห์ตอบ “ไม่ได้นะ แกห้ามให้อาภัทรคุยกับเขาเด็ดขาดไม่งั้นทั้งบริษัทและไร่ของเราตกอยู่ในน้ำมือของเสี่ยเม้งแน่”โทโมะตะโกนอออกมา (ครับ แต่จะมีการประชุมในอีก 2 – 3 วันข้างหน้าแล้วนะครับ)สิงห์พูด “แกไปบอกทุกคนว่าขอเลื่อนไปก่อน เป็นอาทิตย์หน้า ฉันจะพยายามเคลียร์ทุกอย่างแล้วกลับไปประชุม”โทโมะพูด (ได้ครับ)สิงห์พูดแล้ววางสายไป ในห้อง “เป็นไรว่ะ หน้าเครียดๆ”ป็อปปี้ถาม “อ๋อ..ป่าวๆ”โทโมะพูดแล้วเดินไปนั่งข้างแก้ว “ทำไมยังไม่กลับไปอีก ?”แก้วถาม “พี่จะกลับก็ต่อเมื่อแก้วกลับบ้านกับพี่”โทโมะพูด “ไม่มีทาง”แก้วพูด “ให้อภัยพี่ไม่ได้หรอ ? แก้ว พี่ขอโทษที่ทำร้ายแก้ว พี่ขอโทษพี่ไม่ได้ตั้งใจ พี่รักแก้วจริงๆนะ แก้วไม่รอยู่พี่ตามหาแก้วแทบพลิกแผ่นดินหาเลย พี่ทรมานมากนะเวลาที่พี่ไม่เจอแก้ว ไม่ได้เห็นรอยยิ้มแก้ว ไม่ได้ยินเสียงแก้ว”โทโมะพูด “พี่อาจจะทำผิดไปจริงๆ พี่ขอโทษถ้าพี่ไม่คิดจะแก้แค้นพี่คงไม่เสียแก้วไป”โทโมะพูดทั้งน้ำตา “พี่.....”โทโมะจะพูดต่อแต่... “พอแล้ว แก้วไม่อยากฟัง”แก้วพูด “แต่...” “แก้วอภัยให้พี่ก็ได้ พี่ห้ามทำให้แก้วเสียใจอีกนะ ถ้าพี่ทำให้แก้วเสียใจอีก แก้วจะหนีพี่ไปไกลๆๆๆๆเลย”แก้วพูดทั้งน้ำตา “จริงนะ ขอบคุณมากแก้ว ขอบคุณจริงๆ”โทโมะพูดพร้อมกับกอดแก้ว “หวังว่าคงไม่มีอุปสรรคอีกแล้วนะ”เฟย์พูด “นั้นสิ ลุ้นคู่นี้แทบตาย”ฟางพูดเสริมตัวอย่างตอนต่อไป :“เฟย์ไม่เป็นไรแล้ว นี้ไง!เฟย์ยังยิ้มได้เลย”เฟย์พูดพร้อมรอยยิ้ม “ขอบคุณมากนะเฟย์ที่เข้าใจพี่ เราเป็นพี่น้องกันนะ”เขื่อนตอบ “ค่ะ ต่อจากนี้เราเลิกกัน เรามาเป็นพี่น้องกันดีกว่านะ”เฟย์พูดพร้อมรอยยิ้ม “ขอบคุณมาก น้องสาว”เขื่อนพูดแล้ววิ่งออกจากบ้านไป writer talk ;เมื่อกี้นั่งแต่งนิยายเรื่องนี้อยู่ดีดี พอกลับไปอ่านตอนที่แต่งไปล่าสุด ดันน้ำตาซึมเว้ยเฮ้ย! ถ้าอยากรู้ว่าตอนอะไรที่มันทำให้คนเขียนน้ำตาแทบไหลก็คงต้องรอต่อไป มันมันอีกนานนนนเลยล่ะ เป็นอะไรที่แบบว่าซึ้งอ่ะอิอิ ^^