อยากแก้แค้น...แต่ดันเจอรัก

ตอนที่ 14 คนรักเก่า...กลับไปหาเขาเถอะ
ผ่านไป 2 วัน
“ได้ออกมาเที่ยวทั้งที่ ดีใจจังงงง”เขื่อนตะโกน
“จะตะโกนทำไมเนี้ย ?”เฟย์ถาม
“มีความสุขนิ”เขื่อนพูดพร้อมกับจับมือเฟย์เดินไป
“แก้วอยากกินอะไรมั้ย ?”โทโมะถาม
“ไม่อ่ะ ไม่หิวเลย”แก้วพูดพร้อมกับส่ายหน้า
“แก้วๆ ไปดูของร้านนั้นกัน”ฟางพูดพร้อมกับชี้ไปที่ร้านขายของฝาก
‘ไม่มีเธอก็ไม่อยากหายใจ...’
“ว่าไงสิงห์”โทโมะถาม
(คุณชายครับ การประชุมเลื่อนไปเป็นอีก 3 วันข้างหน้านะครับ
ตอนนี้ผมคิดว่าคุณภัทรกับเสี่ยเม้งต้องวางแผนอะไรกันแน่ๆเลยครับ)สิงห์ตอบ
“ขอบใจมาก อีก 3 วันฉันจะกลับไป แกก็สืบต่อไปก่อนนะ ระวังตัวด้วยเสี่ยเม้งคือบุคคลอันตราย”โทโมะพูด
(ครับ)สิงห์พูดแล้ววางสายไป
ที่ร้านขายของ
“อันนั้นน่ารักจังเลยเนอะแก้ว”ฟางพูด
“ไม่อ่ะ หวานไป”แก้วพูด
“อะไรเนี้ย ? แกเป็นผู้หญิงป่ะเนี้ย ?”ฟางถามแล้วเดินหนีไป
“เฟย์ไปไหนอ่ะ ?”แก้วถาม
“อยู่หน้าร้านกับเขื่อนน่ะ”ฟางตอบ
“อ๋อออ เสื้อตัวนั้นน่ารักอ่ะ”แก้วพูดแล้วเดินไปที่เสื้อตัวนั้น
หน้าร้าน
“กินอะไรมั้ยเฟย์ ?”เขื่อนถาม
“ไม่อ่ะ”เฟย์ตอบ
“เขื่อน”
“แจม มาได้ไง ?”เขื่อนถาม
“มาเที่ยวกับเพื่อนน่ะ เขื่อนล่ะ ?”แจมถาม
“มากับแฟนหรอ ?”แจมถามแล้วมองไปที่มือของเฟย์กับเขื่อนที่จับกันอยู่
พอเขื่อนเห็นว่าแจมมองอะไรเขื่อนก็ปล่อยมือเฟย์ทันที
“อ๋อ..ป่าวๆ มากับรุ่นน้องอ่ะ แล้วก็เพื่อนๆน่ะ”เขื่อนตอบ
‘รุ่นน้องหรอ ? เฟย์เป็นแฟนพี่ไม่ใช่หรอ ?’เฟย์คิดในใจ
“อ๋อออ แล้วเขื่อนมีแฟนใหม่หรือยัง ?”แจมถาม
“เอ่อออ...ยัง แล้วแจมล่ะ ?”เขื่อนตอบ
“อ๋อออ ยังไม่มีเหมือนกันก็รอคนแถวนี้อยู่ ว่าแต่คนข้างๆเขื่อนชื่ออะไรหรอ ?”แจมถามแล้วยิ้ม
“ชื่อเฟย์ค่ะ เป็นรุ่นน้องพี่เขื่อน ยินดีที่ได้รู้จักพี่แจมค่ะ”เฟย์พูดพร้อมกับรอยยิ้ม
คนอื่นๆอาจจะคิดว่าเธอยิ้มออกมาจากใจ แต่ความจริงแล้วรอยยิ้มนี้เป็นแค่หน้ากากเท่านั้น
เธอฝืนยิ้มทั้งๆที่ในใจร้องไห้ เธอทำหน้าตาสดใสทั้งๆที่ในใจเธอเจ็บปวด
“เฟย์อายุเท่าไหร่ ? แจม 19”แจมถาม
“เฟย์ 19 เหมือนกัน”เฟย์ตอบ
“งั้นไม่ต้องเรียกพี่หรอก เราอายุเท่ากัน แต่ที่แจมไม่เรียกเขื่อนว่าพี่เพราะเขื่อนไม่อยากให้แจมเรียกน่ะมันดูแก่”แจมพูดพร้อมรอยยิ้ม
“ค่ะ”เฟย์พูด
“เฟย์ขอตัวนะ”เฟย์พูดแล้วเดินหนีไปพร้อมน้ำตา ที่เธอไม่อยู่ต่อเพราะน้ำตาที่เธอเก็บไว้มันเก็บไม่อยู่แล้ว
“เฟย์”เขื่อนเรียกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“แจมทำอะไรผิดหรือป่าว ?”กแจมถาม
“ไม่หรอก”เขื่อนตอบพร้อมรอยยิ้ม
“เขื่อน แจมยังรักเขื่อนอยู่นะ เราลองกลับมาคบกันมั้ย ?”แจมถาม..
“เอ่อ.....”
“ไม่เป็นไรแจมไม่รีบ อ่ะนี้!เบอร์แจมเอายังไงก็โทร.มานะ บาย”แจมพูดแล้วเดินไป

ทางด้านเฟย์
“เฟย์เป็นอะไร ?”แก้วถาม
“แก้ว ฮือๆๆๆ พาเฟย์กลับบ้านหน่อยเฟย์อยากกลับบ้าน”เฟย์พูดพร้อมกับกอดแก้ว
“กลับก็กลับ พี่โทโมะกลับบ้านกัน”แก้วเรียก
“ได้ๆ แล้วเขื่อนล่ะ ?”โทโมะถาม
“ไม่รู้”เฟย์ตอบแล้วเดินหนีไป
ที่บ้าน
“เก็บกระเป๋าไปไหนเฟย์”ฟางถาม
“กลับเมืองไทยพี่ฟาง เฟย์ไม่อยากอยู่ที่นี้แล้ว”เฟย์พูด
“ทำไม มีเรื่องอะไร ?”ฟางถาม
“ไว้เฟย์จะเล่าให้ฟังนะ”เฟย์พูดพร้อมกับเก็บเสื้อผ้าเข้ากระเป๋า
ทางด้านเขื่อนก็พึ่งจะกลับมา
“ไอ้เขื่อนแกทำไรเฟย์ว่ะ ?”ป็อปปี้ถาม
“ทำไม ?”เขื่อนถาม
“พี่ทำน้องสาวฟางร้องไห้ แถมยังอยากกลับเมืองไทยอีกต่างหาก”ฟางที่เพิ่งลงมาจากห้องพอดีถามขึ้น
“เฟย์ล่ะฟาง ?”แก้วถาม
“เก็บของอยู่ในห้อง”ฟางตอบ
“ว่าแต่พี่ทำอะไรน้องสาวฟาง ?”ฟางถาม
“ฉันจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง”เขื่อนพูดพร้อมกับเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง
“พี่ยังรักแจมอยู่มั้ย ?”แก้วถาม
“พี่ไม่รู้”เขื่อนตอบ
“ฉันรู้แล้วว่าแกรู้ แกตอบมาเถอะ”โทโมะพูด
“ฉันยังรักเขาอยู่”เขื่อนตอบ
“แล้วแกมาคบเฟย์ทำไม ?”ป็อปปี้ถาม
“เพราะเฟย์เหมือนแจมทุกอย่าง ทั้งนิสัย การพูด เฟย์เหมือนแจมทุกอย่าง
ฉันเลยคบกับเฟย์”เขื่อนตอบ
“พี่ทำแบบนี้ทำไม ?”ฟางถาม
“พี่ขอโทษพี่คิดว่าพี่ลืมแจมได้ แต่พอพี่มาเจอแจมพี่รู้แล้วว่าพี่ยังรักเขาอยู่”เขื่อนตอบ
“แล้วที่ผ่านมามันคืออะไร ?”
“เฟย์”เขื่อนเรียก
“ฮึกๆ ที่ผ่านมาที่พี่คบกับเฟย์พี่เคยรักเฟย์ เป็นห่วงเฟย์ คิดถึงเฟย์บ้างมั้ย ?”เฟย์ถามทั้งน้ำตา
“พี่ขอโทษนะเฟย์”เขื่อนตอบ
“พี่กลับไปหาเขาเถอะ ถ้าพี่ยังรักเขาอยู่ ไม่ต้องเป็นห่วงเฟย์ เฟย์ดูแลตัวเองได้”เฟย์พูดทั้งน้ำตา
“แต่...”
“ไม่มีแต่ พี่กลับไปหาเขา ไปคืนดีกับเขาเถอะ ถ้าพี่ยังรักและคิดถึงเขาอยู่”เฟย์พูด
“เฟย์ไม่เป็นไรแล้ว นี้ไง!เฟย์ยังยิ้มได้เลย”เฟย์พูดพร้อมรอยยิ้ม
“ขอบคุณมากนะเฟย์ที่เข้าใจพี่ เราเป็นพี่น้องกันนะ”เขื่อนตอบ
“ค่ะ ต่อจากนี้เราเลิกกัน เรามาเป็นพี่น้องกันดีกว่านะ”เฟย์พูดพร้อมรอยยิ้ม
“ขอบคุณมาก น้องสาว”เขื่อนพูดแล้ววิ่งออกจากบ้านไป
ทันทีที่ขาของเขื่อนพ้นประตูบ้านไปเฟย์ทรุดตัวลงกับพื้นพร้อมกับร้องไห้ออกมาหนักกว่าเก่า
“เฟย์ไม่เป็นไรนะ”แก้วถามพร้อมกับประคองเฟย์
“ไม่เป็นไรแก้ว เฟย์ไม่เป็นไร เลิกกันตอนนี้ดีกว่า ฮึกๆ เฟย์ไม่เป็นไรแก้ว เฟย์ไม่เป็นไร”เฟย์พูดพร้อมกับร้องไห้ออกมา
“ร้องซะ ร้องออกมาให้พอ แล้ววันพรุ่งนี้เฟย์สัญญากับแก้วและทุกคนนะว่าเฟย์จะยิ้มและไม่ร้องไห้อีก”แก้วงพูดพร้อมชูนิ้วก้อยไปให้เฟย์
“แก้วววว เฟย์เสียใจ ฮึกๆ เฟย์ทำถูกแล้วใช่มั้ยที่ปล่อยเขาไป”เฟย์ถาม
“เฟย์ทำถูกแล้ว รั้งตัวเขาไว้ถ้าหัวใจเขาไม่อยู่กับเรามันก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะ”แก้วตอบ
“ฮึกๆ เฟย์ทำถูกแล้ว ขอให้พี่มีความสุขกับครั้งนี้นะพี่เขื่อน”เฟย์พูดทั้งน้ำตา
“พี่ป็อปฟางสงสารเฟย์”ฟางพูดพร้อมกับร้องไห้ออกมา
“เฟย์เป็นผู้ใหญ่แล้ว เฟย์ตัดสินใจได้แล้ว ปล่อยเขาไว้สักพักเฟย์คนเก่าก็จะกลับมาเองนะฟาง”ป็อปปี้พูดพร้อมกับกอดฟางไว้
“ขอเฟย์อยู่คนเดียวสักพักนะ”เฟย์พูดแล้วเดินไปที่หน้าบ้าน
“คุณเฟย์ มานั้งทำอะไรตรงนี้ครับ ?”
“พี่จงเบ”เฟย์เรียกพร้อมกับปาดน้ำตา
“ร้องไห้หรอ ?”จงเบถามพร้อมกับเดินเข้าไปหาเฟย์แล้วนั่งลงข้างๆ
“พึ่งอกหักน่ะค่ะ”เฟยืตอบพร้อมรอยยิ้ม
“จริงหรอ ? เหมือนพี่เลย”จงเบพูด
“แล้วพี่มินล่ะ ?”เฟย์ถาม
“มินเขา มีคนอื่นน่ะ”จงเบตอบพร้อมมองดาวบนฟ้า
“บังเอิญจังนะค่ะ เราสองคนอกหักวันเดียวกันเลย”เฟย์พูดทั้งน้ำตา
“แย่จัง ร้องไห้อีกแล้ว”เฟย์พูดพร้อมกับปาดน้ำตา
“ร้องออกมาเถอะ บางทีการได้ระบายออกมาก็เป็นเรื่องที่ดีนะ ไม่ต้องอายพี่หรอก”จงเบพูด
“ไม่เอาหรอก พี่จงเบก็หาว่าเฟย์ขี้แยอ่าดิ”เฟย์พูดพร้อมรอยยิ้ม
“เรื่องแบบนี้ใครเขาจะมาล้อกัน”จงเบพูด
“ว่าแต่ว่าพี่จงเบไม่เป็นอะไรหรอ ? แล้วมาทำอะไรที่หน้าปากซอย”เฟย์ถาม
“พี่มาตามหามินน่ะ และระหว่างทางขากลับไปบ้านพี่เจอเฟย์พอดีเลยเข้ามา
พี่ก็ไม่เป็นไรสบายๆ ดีซะอีกจะจีบสาวที่ผับก็ได้”จงเบพูดพร้อมกับหัวเราะ
“อย่ามาโม้เลย เฟย์รู้นะว่าพี่เองก็เสียใจ ไอ้ที่หัวเราะอยู่เนี้ยก็แกล้งทำกันทั้งนั้น”เฟย์พูด
“รู้ดีนะเรา”จงเบบอก
“เฟย์ก็อกหักเหมือนพี่นะ”เฟย์พูด
“นั้นสินะ ฮะๆ”จงเบพูด

และแล้วความเงียบก็เข้ามาครอบงำ
“แปลกนะ ทั้งๆที่เราพยายามบอกคนอื่นว่าไม่เป็นไร
แต่การกระทำจริงๆมันกลับไม่ใช่สิ่งที่เราบอก”อยู่ดีดีเฟย์ก็พูดขึ้นมา
“เราพูดแบบนั้นออกไปเพราะไม่อยากให้คนอื่นมาคอยเป็นห่วงเราน่ะสิ
บอกเขาไปว่าดูแลตัวเองได้ แต่จริงๆแล้วเราเองก็อยากให้เขามาดูแล
เราบอกว่าให้เขาไปเถอะ แต่ความเป็นจริงแล้วเรากลับอยากให้เขาอยู่ข้างๆเราอย่าไปไหน
เราบอกเขาว่า เราเป็นเพื่อนกันได้เป็นพี่น้องกันได้แต่จริงๆแล้วเรากลับอยากเป็นเพื่อนพิเศษหรือพี่น้องพิเศษกับเขา
เราบอกเขาว่า ทำใจได้แล้วแต่ในความเป็นจริงเรากลับคิดถึงเขาทุกครั้งที่อยู่ในสถานที่แห่งความทรงจำของเราทั้งสองคน”จงเบพูด
“พี่จงเบเก่งจัง รู้ได้ไงว่าเฟย์เป็นแบบนั้น”เฟย์ถาม
“ต้องให้เตือนตลอด พี่เองก็พึ่งอกหักไปนะ”จงเบตอบ
“ก็จริงแหะ ฮ่าๆๆ เฟย์นี้บ๊องเนอะ”เฟย์พูดพร้อมกับหัวเราะออกมา
“นี้แหนะ เด็กบ๊อง”จงเบพูดพร้อมกับขยี้ผมเฟย์แบบหมั่นไส้
“ผมเฟย์เสียทรงหมดแล้ว”เฟย์พูด
“มันหมั่นไส้อ่ะ เข้าบ้านหรือยัง ? เดี๋ยวไม่สบายเอานะ”จงบถาม
“ยังอยากอยู่ต่อสักพักอ่ะ พี่จงเบกลับบ้านไปก่อนก็ได้ค่ะ”เฟย์พูด
“มันหนาวนะ อยู่ได้หรอ ?”จงเบถาม
“ได้สิ”เฟย์ตอบ
“งั้นใส่เสื้อตัวนี้ไว้นะ พรุ่งนี้ค่อยเอามาคืน”จงเบบอกพร้อมกับถอดเสื้อกันหนาวของตัวเองให้เฟย์
“พรุ่งนี้เฟย์จะกลับไทยแล้วนะ”เฟย์พูด
“จริงหรอ ? พี่ก็จะไปทำงานที่เมืองไทยเหมือนกันเพราะแม่พี่อยู่ที่นั้นพี่ต้องไปดูแลท่าน
เอางี้พรุ่งนี้เอามาคืนพี่ที่สนามบินก็ได้”จงเบบอก
“อืมม เอางั้นก็ได้ค่ะ ขอบคุณมากนะพี่จงเบ”เฟย์ตอบ
“ไม่เป็นไร ฝันดีนะ”จงเบพูดแล้วเดินไป

ตัวอย่างตอนต่อไป :
“คุณเฟย์ทางนี้ๆ”จงเบเรียก
“ขอโทษนะที่ทำให้ลำบาก”จงเบพูด
“ไม่เป็นไรค่ะพี่จงเบ แฮ่กๆ ไม่เหนื่อยเลยแค่หอบเอง”เฟย์พูด

writer talk ;
ตอนนี้เป็นตอนสุดท้ายของวันนี้แล้วนะค่ะ ^^
ถึงตอนนี้แล้วคุณอยากให้เฟย์คู่กับใครดี
ระหว่างเขื่อน หนุ่มน้อยจอมทะเล้น กับ จงเบหนุ่มเกาหลีผู้แสนอบอุ่น ???
พรุ่งนี้จะมาเอาคำตอบนะ ช่วยกันตอบด้วยไม่งั้นไม่อัพนะ โฮะๆๆ