เสี่ยงกับฉันมั๊ย!?

ตอนที่6 POPPY&FANG
ขณะที่ฟางกำลังปลอบใจผมอยู่ก็มีเสียงรถคันนึงบีบแตรเสียงดังลั่น
บ้าน
แอ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!
โทโมะ:เฮ๊ยแก้วกดแตรแบบนั้นคนอื่นออกมาดูกันหมดแล้ว-0-
แก้ว:ชั่งมันซิไอ้เวรป๊อปปี้มันทำอารายอยู่วะเนี้ยลงมาเร็วๆกันซิ
แอ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!
ฟาง:มาแล้วจ๊ะแก้ว
แก้ว:อ้าวฟางไอ้ป๊อปปี้ละ
ป๊อปปี้:อยู่นี่เว๊ย- -*
แก้ว:แหม่ปากดีจังนะแกน่ะ เด๊วก็ไม่ช่วยเลยนิ
โทโมะ:แก้ว!!
ผมมองไอ้โทโมะที่ตะหวาดภรรยาตัวเองที่กำลังท้องกำลังไส้เพราพูด
แรงเกินไปแล้ว
แก้ว:ทำไมโทโมะฮึฉันยังไม่ได้เคลียเลยนะที่นายแอบไปดูคลิบโป๊
อีกอ่ะกลับบ้านไปน่าดู-*-!!
ผมมองแก้วที่กำลังโมโหที่โทโมะทำแบบนั้น
ฟาง:เอ่อฉันว่าเราเข้าบ้านกันเถอะจ๊ะ
แก้ว:อื้มก็ดีเหมือนกัน
ว่าแล้วผมฟางไอ้โมะแก้วก็เข้าบ้านกันฟางเข้าไปในครัวเตรียมกับข้าว
ส่วนแก้วเดินเล่นดูบ้านฟางรอบๆ
ป๊อปปี้:แกไม่เหนื่อย้างรึไงวะมีแก้วเป็นแฟนน่ะ
โทโมะ:ไม่หรอกฉันน่ะทำยัยแก้วเจ็บมามากกว่าที่เขาทำกับฉันอีกนะ
แค่ทุกวันนี้ฉันมีเธออยู่ข้างกายก็พอมีลูกอยู่ในท้องของเขาก็ดีใจแล้วที่
เขาไม่เกลียดฉันน่ะ
ป๊อปปี้:ทำไมวะ??
โทโมะ:ชั่งมันเหอะว่าแต่แกเหอะป๊อปแกกับฟางเป็นไงบ้างละ
โทโมะหันมายิ้มอ่อนโยนให้ผมรอยยิ้มนั้นไม่เหมือนเดิมเป็นรอยยิ้มที่
เหมือนผู้มใหญ่ที่โตแล้วก็มันกำลังจะเป็นพ่อคนนี่นา
ป๊อปปี้:ยังไม่ถึงไหนเลยวะเฮ้อ- -*
ผมถอนหายใจกับตัวเองทั้งๆที่ทำให้ฟางมีภาระมากขึ้นอีกแอบรักเขาก็
ยังไม่บอกอีก
โทโมะ:แล้วทำไมแกไม่บอกรักเขาไปวะ
โทโมะหันมาบอกผมแบบตรงๆ
ป๊อปปี้:เฮ้อ...ไม่ได้หรอกฉันรู้ดรถ้าฉันบอกไปเขาจะทิ้งฉันเสียปล่าว
ผมบอกโทโมะด้วยความเหนื่อยใจ
แก้ว:แล้วรู้ได้ไงถ้าไม่ได้ลอง- -*
เสียงเล็กห้าวๆลอดมาจากไหนไม่รู้ทำให้พวกผมร้องกันว่า
ป๊อปปี้ โทโมะ:เฮ๊ย!!
แก้ว:ไม่ฮงไม่เฮ๊ยแล้ว!!ถ้าแกขืนยังไม่บอกฟางอีกแกก็เชิญกลับเมือง
นยอกอีก2เดือนไปได้แล้ว!!
ยัยแก้วพูดเสียงดุกับผม
ป๊อปปี้:แล้วฉันจะลองแล้วกัน
ผมหันไปมองห้องครัวที่มีควันกับข้าวหอมฉุยเห็นร่างบางกำลังยุ่งกับ
การทำกับข้าวอย่างประณีประนอมผมอยากจะบอกรักเธอเสียเหลือกัน