เสี่ยงกับฉันมั๊ย!?

ตอนที่5 POPPY&FANG

เมื่อผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เห็นร่างบางเข้ามาในห้องจัดของเสื้อผ้าให้

ผม

หมับ!!

มือหนาใหญ่ของผมจับมือเล็กๆที่กำลังยุ่งกับการจัดของอยู่นั้น

ฟาง:มีอะไรหรอคะป๊อปปี้0.0?

ฟางเอียงคอหันมาถามผมแบบมึนๆ

ป๊อปปี้:พอได้แล้วนะครับฟาง

ผมบอกฟางด้วยเสียงอ่อนๆ

ฟาง:อะไรคะป๊อปปี้??

ป๊อปปี้:ไม่ต้องจัดของให้ผมแล้วนะครับคุณฟางมีภาระตั้งเยอะแหนะ

ไหนจะทำกับข้าวไหนจะซักผ้าไหนจะทำความสะอดบ้านอีกละ

ปื๊ด!!เสียงฟางหยิกแก้มผมเอง

ฟาง:โถ่!!ป๊อปปี้คะฟางไม่เหนื่อยหรอกคะคิดมากทำไมคะหืม^^

ฟางหยิกแก้มผมก่อนจะยิ้มอ่อนๆให้ผมเหมือนทุกครั้งรอยยิ้มที่แสนจะ

ใจดีอ่อนนุ่ม

ป๊อปปี้:-//-ฟาง....

ฟาง:คะ??

ผมเข้าไปกอดฟางแน่นๆเพราะรู้สึกเกรงใจมาก

ป๊อปปี้:ผมขอโทษนะที่ทำให้เหนื่อยใจน่ะ

ผมร้องไห้ทั้งๆที่ยังกอดฟาง

ฟาง:ไม่เป็นไรคะอย่าร้องไห้น๊า

ฟางลูบหัวผมอย่างเอ็นดู

ติดตามต่อด้วยนะคะบุคคลพิเศษของไรเตอร์ทุกคนที่เม้นคิดถึงจังเลย

ไรเตอร์ไปรักษาตัวที่โรงบาลมาคะพึ่งกลับมา