เสี่ยงกับฉันมั๊ย!?

ตอนที่6 POPPY&FANG

ขณะที่ฟางกำลังปลอบใจผมอยู่ก็มีเสียงรถคันนึงบีบแตรเสียงดังลั่น

บ้าน

แอ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!

โทโมะ:เฮ๊ยแก้วกดแตรแบบนั้นคนอื่นออกมาดูกันหมดแล้ว-0-

แก้ว:ชั่งมันซิไอ้เวรป๊อปปี้มันทำอารายอยู่วะเนี้ยลงมาเร็วๆกันซิ

แอ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!

ฟาง:มาแล้วจ๊ะแก้ว

แก้ว:อ้าวฟางไอ้ป๊อปปี้ละ

ป๊อปปี้:อยู่นี่เว๊ย- -*

แก้ว:แหม่ปากดีจังนะแกน่ะ เด๊วก็ไม่ช่วยเลยนิ

โทโมะ:แก้ว!!

ผมมองไอ้โทโมะที่ตะหวาดภรรยาตัวเองที่กำลังท้องกำลังไส้เพราพูด

แรงเกินไปแล้ว

แก้ว:ทำไมโทโมะฮึฉันยังไม่ได้เคลียเลยนะที่นายแอบไปดูคลิบโป๊

อีกอ่ะกลับบ้านไปน่าดู-*-!!

ผมมองแก้วที่กำลังโมโหที่โทโมะทำแบบนั้น

ฟาง:เอ่อฉันว่าเราเข้าบ้านกันเถอะจ๊ะ

แก้ว:อื้มก็ดีเหมือนกัน

ว่าแล้วผมฟางไอ้โมะแก้วก็เข้าบ้านกันฟางเข้าไปในครัวเตรียมกับข้าว

ส่วนแก้วเดินเล่นดูบ้านฟางรอบๆ

ป๊อปปี้:แกไม่เหนื่อย้างรึไงวะมีแก้วเป็นแฟนน่ะ

โทโมะ:ไม่หรอกฉันน่ะทำยัยแก้วเจ็บมามากกว่าที่เขาทำกับฉันอีกนะ

แค่ทุกวันนี้ฉันมีเธออยู่ข้างกายก็พอมีลูกอยู่ในท้องของเขาก็ดีใจแล้วที่

เขาไม่เกลียดฉันน่ะ

ป๊อปปี้:ทำไมวะ??

โทโมะ:ชั่งมันเหอะว่าแต่แกเหอะป๊อปแกกับฟางเป็นไงบ้างละ

โทโมะหันมายิ้มอ่อนโยนให้ผมรอยยิ้มนั้นไม่เหมือนเดิมเป็นรอยยิ้มที่

เหมือนผู้มใหญ่ที่โตแล้วก็มันกำลังจะเป็นพ่อคนนี่นา

ป๊อปปี้:ยังไม่ถึงไหนเลยวะเฮ้อ- -*

ผมถอนหายใจกับตัวเองทั้งๆที่ทำให้ฟางมีภาระมากขึ้นอีกแอบรักเขาก็

ยังไม่บอกอีก

โทโมะ:แล้วทำไมแกไม่บอกรักเขาไปวะ

โทโมะหันมาบอกผมแบบตรงๆ

ป๊อปปี้:เฮ้อ...ไม่ได้หรอกฉันรู้ดรถ้าฉันบอกไปเขาจะทิ้งฉันเสียปล่าว

ผมบอกโทโมะด้วยความเหนื่อยใจ

แก้ว:แล้วรู้ได้ไงถ้าไม่ได้ลอง- -*

เสียงเล็กห้าวๆลอดมาจากไหนไม่รู้ทำให้พวกผมร้องกันว่า

ป๊อปปี้ โทโมะ:เฮ๊ย!!

แก้ว:ไม่ฮงไม่เฮ๊ยแล้ว!!ถ้าแกขืนยังไม่บอกฟางอีกแกก็เชิญกลับเมือง

นยอกอีก2เดือนไปได้แล้ว!!

ยัยแก้วพูดเสียงดุกับผม

ป๊อปปี้:แล้วฉันจะลองแล้วกัน

ผมหันไปมองห้องครัวที่มีควันกับข้าวหอมฉุยเห็นร่างบางกำลังยุ่งกับ

การทำกับข้าวอย่างประณีประนอมผมอยากจะบอกรักเธอเสียเหลือกัน