ฤดูฝนแสนหวาน...

                                        ณ บ้านเฟย์ฟาง
เฟย์:อ้าวแก้วเป็นไงมีความสุขไหม
เพี๊ยะ!!
แก้ว:เธอทำอะไรไปเฟย์เธอกำลังทำให้โทโมะเขาโลเลฮือๆ!!
เฟย์กับฟางตกใจมากที่เห็นแก้วยิ่งร้องไห้เข้าไปอีกดวงตาที่บอกถึงแอบน้อยใจในเมื่อไม่มีสิทธิ์อีกต่อไป
ฟาง:คืนนี้เธอนอนบ้านเราอีกเถอะนะ
ฟางขอร้องแก้วแก้วพยักหน้าแทนคำตอบก่อนจะเผลอสลบไป
เฟย์:พี่ฟางฉันไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้...
ฟาง:ก็จริงมันอาจจะทำให้โทโมะโลเล
ฟาสงพูดด้วยใบหน้าที่เศร้าโศกวันๆเห็นร่างบางๆที่เคยกระดี๊กระด๊าหลับลึกเข้าไปทุกวันร้องไห้หนักกว่าเดิมละเมอ
ถึงโทโมะอีกความจริงเฟย์กับฟางอยากจะไปตบโทโมะด้วยซ้ำแต่เกรงใจแก้ว
แก้ว:โทโมะฉันรักนายทำไมๆฉันต้องเสียใจนะฉันยินดีด้วยนะ...
แก้วละเมอด้วยเสีบงเบาน้ำตาที่ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวเฟย์กับฟางมองด้วยสีหน้าสงสารแต่ก็ทำไรไม่ได้
                               วันรุ่งขึ้น
~ฉันรักเธอฉันอยากจะให้เธอรู้แต่คงเป็นไปไม่ได้~
แก้วได้ยินเสียงโทรศัพท์ตัวเองร้องก็ปลือตามารับมางัวเงีย
แก้ว:สวัสดีคะ...
โทโมะ:แก้ววันนี้เด๊วฉันมารับนะพาไปเลือกของให้พิมหน่อยซิรีบอาบน้ำเลยนะ
โทโมะพูดจบก็ว่างสายแก้วมองปลายสายนั้นด้วยหยุดน้ำตาอะไรก็พิมซินะก็เขารักกันอยู่แล้วนี่เรามันเป็นเพื่อนเขา
แล้วเรารักเขาแต่เขาไม่รักเรา...ไม่อยากเป็นเพื่อนแต่ต้องยอมดีกว่าไม่มีเขาในชีวิตแก้วพูดปลอบใจตัวเองเบาๆ
แบบนี้ทุกครุ้งทั้งที่มันเจ็บจะตาย
แก้วเดินไปอาบน้ำตามที่โทโมะสั่งเมื่ออาบน้ำเสร็จโทโมะมาพอดี
โทโมะ:ขึ้นมาเร็วๆจะได้รีบไปเลือกกัน!!
โทโมะพูดด้วยเสียงดังเพื่อเรียกสติแก้ว
แก้ว:อื้ม...
                                          ณ ร้านแหวนเพชร
แก้ว:นายจะเลือกแหวนหมั่นให้พิมหลอ??
แก้วถามด้วยเสียงอ่อนๆ
โทโมะ:ใช่ฉันหมั่นใจแล้วละเด๊วเธอรอดูแผนการฉันนะแก้ว
แก้ว:อือ...
โทโมะ:ช่วยฉันเลือกหน่อยนะ
แก้ว:อืมๆ
แก้วหาแหวนที่พอใจแต่ก็ได้มาเป็นแหวนสีเงินสลักว่าจะรักตลอดไปแก้วชอบวงนี้มากเลยบอกโทโมะโดยไม่ต้อง
เสียเวลา
โทโมะ:สวยดีนะ เอ่อพี่ครับวงนี้แหละครับ
แก้ว:แล้วจะไปไหนต่อ
โทโมะ:ไปร้านอาหารน่ะ
                                           ณ ร้านอาหารคตาโมโดร้า
เมื่อพิมมาแก้วก็หลีบซ่อนตัวเพื่อดูแผนของโทโมะโดยไม่อยากจะรู้ด้วยซ้ำไป
โทโมะ:พิมเรามีอะไรจะให้
พิม:อะไรหลอคะพี่โทโมะ^__^
พิมยิ้มน่ารักๆให้โทโมะเช่นกันโทโมะยิ้มตอบกลับทำให้แก้วนึกถึงตอนเรายังคบกันอยู่แก้วพยายามปิดเสียงสะอื้น
ของตัวเองอย่างเต็มที่เพื่อไม่ให้แผนเสีย
โทโมะ:แต่งงานกันนะพิม
พิม:คะ^^
พิมรับตอบรับด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาเพราะดีใจแก้วก็อดที่ยิ้มด้วยไม่ได้เพราะดีใจ...หรือเสียใจกันนะ
โทโมะกอดกับพิมเนิ่นนานแล้วก็แกล้งขอตัวเข้าห้องน้ำ
โทโมะ:ไงแก้วแผนเราดีป่าว
แก้ว:อื้มดีดูแล้วซึ้งน้ำตาไหล
โทโมะ:จิงดิ
แก้ว:อื้มเราขอกลับก่อนนะเชิญหวานกันเถอะ
แก้วพูดแล้วพยายามปาดน้ำตา
โทโมะ:ขอบใจนะ
โทโมะเข้าไปกอดแก้วแต่แก้วผลัก
แก้ว:อย่าทำแบบนี้เลยนะแค่ยอมเป็นยเพื่อนเธอก็จบพอแล้ว...
แก้วพูดด้วยเสียงอ่อนๆก่อนจะเดินจากดไปพร้อมกับหยาดน้ำตาเช่นเดิมเพราะมันเจบเจบเจียนตาย